|
Beste Lezers,
Het is niet makkelijk om als enige de nederlaag te moeten dragen. Ook hier zag ik de bui al hangen na de eerste helft. Spijtig van het shot van onze getatoeëerde speler, heu
.. maar eerlijk gezegd, de Italiaanse spelers waren veel gretiger op de bal en vooral veel sneller.
Maar wat maakt het eigenlijk uit, niet veel mensen worden er beter van, het kost de maatschappij vooral veel geld. Basta!
De Berceto a Pontremoli is het een dikke 26 km te gaan. Wel loopt de weg over de Monte Valoria en de Passo della Cisa. De eerste is de hoogste en de moeilijkste om te bestijgen (en ik voel de inspanning van gisteren nog!) Zeker als het weer niet mee speelt. Het wolkendek van gisteren is niet verdwenen en in het dal hangt al mist. Hoe hoger je gaat hoe dichter de mist en hoe frisser het aanvoelt. Zeker moment heb ik al drie laagjes aan, waaronder mijn regenvest, later moest mijn hoed op mijn hoofd. (ondanks de zware beklimming)
Boven op de pas tussen de Valoria en de Cisa, een kam tussen beide, is het alsof het regent. De wind, die hevig te keer gaat, neemt de vochtigheid mee in de vorm van puur water. In no time is alles nat. Van arren moede heb ik mijn bril dan op het puntje van mijn neus geschoven. Zodoende kon ik toch nog een beetje zien waar ik mijn voeten in het smalle spoor kon zetten.
Alles is veilig verlopen en samen met Giuseppe zijn we dan afgedaald tot op de weide gronden. Een koe vond het dan zo lief van hem dat hij haar wat gras gaf dat ze ons prompt volgde, gelukkig zijn er nog afsluitingen.
En dan volgde een lange langzame afdaling tot in Pontremoli, liefst een 18 km ver. Het weer verbeterde een beetje en na de middag kwam zelfs de zon nog piepen, zodoende kregen we toch nog een 20°C.
En wie kwam ik tegen in de stad, Bas. Die zat lekker een cappuccino te drinken. Hij was gisteren wel nog droog tot in het hoger gelegen B&B geraakt. Vandaag echter wou hij het rustiger doen.
Aan het Convento dei cappuccini, onze overnachtingsplaats waren nog enkele bekenden. Jilian, die ik nog niet had ontmoet(wel gelezen in het gouden boek) maar direkt herkende als de Amerikaanse vriendin van Karen, de Duitse Astrid, de Duitser Peter die in nog kende van uit Orbe en de rest van de bende.
Giuseppe had beloofd om vanavond iets met carbonara te maken, alleen zal hij niet gedacht hebben dat er zo veel volk aanwezig zou zijn. Het is ook voor mij de eerste keer om zo veel pelgrims samen te zien, een heel verschil met de camino.
De ostello zelf is uitzonderlijk mooi en proper. Het oude klooster is goed onderhouden en proper gehouden.
Bij het inschrijven en tamponeren kwamen een zestal vrouwen toe die het onderhoud van de kamers doen. Jazeker, de kamers, want iedereen ligt apart. Wel douche en WC op de gang. Verder is er een luxe gratis: WIFI!
Gisteren nog geleerd: parmezan kaas in honing doppen, daarna in oploskoffie en dan smullen.
Ciao
Hugo
Pelegrini
Fotos : Waar, Daar is het pad; Op de pas (en soms in); Marco Simoncelli, herinnering aan verongelukte moterracer op de Passo della Cisa; Bij haarspeldbocht loop ik van links naar rechts, men durft wel eens de binnenkant van de bocht te nemen; Toegangspoort tot Pontremoli; Met dergelijke ladder heb ik ooit eens de lampen in de OLV kerk vervangen, leuk karweitje, vooral om het gevaarte op de trappen te krijgen langs de grote deur; Toch rijden hier nog autos in; Wachten op de hospitalero; Loopt die hier ook rond?
|
