|
Beste Lezers,
Vanmorgen eerst couscous gegeten met kipsticks. De sticks ware n gisteren avond vergeten, vandaar dat het een stevig ontbijt was.
Na de opkuis van de gîte op wegonder een bewolkte hemel. Richard zou zijn eigen weg wel volgen, we hadden afgesproken in Bar-sur-Aube. Daar zouden we wel tussen 14u en 15u arriveren.
Toen ik aan de kerk aankwam stond mijn Australiën al te praten met een man. Bleek het een pater te zijn die een toer maakte door Frankrijk en hier en daar in een kerk ging blokfluit spelen en zingen. Die man bleek van Ierland afkomstig, maar al meer dan 25 jaar in Frankrijk te verblijven.
Richard begaf zich tot de prysbyterie en kwam terug met een jonge priester in zijn zog die met een stempel stond te zwaaien. Even later zaten we dan toch bij de man in zijn woning waar we fris water konden aftappen. Na enkele telefoontjes gaf hij ons een adres waar we naar toe konden om te overnachten. Bleek dat het bij Me en Mme Sainton zou zijn, rue Pierre Brosellete, nee, 1 rue dAube
afijn, een plannetje erbij met een pijl zodat we niet konden missen.
Na nog een zegening en een handoplegging wenste hij ons nog een goede pelerinage toe.
Wij daar naar toe. Ik dacht al, vroeg gesteld, nog eens de stad door en hup op tijd slapen. Op het adres met de pijl geen dergelijke naam. Terug gegaan naar het opgegeven adres. Wel een naam Sainton op een van de vele bellen. Omdat de voordeur van de hal met code was te openen, dus wachten. Een typ komt buiten, duwt voor ons de betreffende bel, geen antwoord. Dus wachten! Een dame die er woont, maar ook pas, kent die naam niet maar duwt toch maar op het knopje. Dit was al na meer dan een uur wachten.
Richard was ondertussen naar de post en bij terugkomst moest hij gaan plassen. Ik wijs hem de Mairie aan. Na een halfuur komt hij terug. Bleek dat er in het dorp twee mensen wonen met de naam Sainton. De tweede was degene die wij moesten hebben en waarvan de priester met een pijl de woning had aangeduid, wel niet op de aangegeven plaats maar alleszins dicht in de buurt. Op Mairie hadden ze al contact gehad.
Mme Sainton vroeg zich al af waar we bleven. En met het juiste adres met de juiste naam kwamen we na twee uur op onze overnachtingsplaats terecht. Een lieve dame wees ons de kamer, de badkamer enz.
Zodoende had ik even tijd om nog eens naar mijn camera te kijken. Die was half weegs de tocht in panne gevallen. De lens wou niet meer in. Ik dacht eerst aan de batterij, die normaliter altijd vol is, en trachtte die met mijn powerbank te laden. Dit lukte niet. Op een kartonnen doos heb ik dan met de achterkant van het toestel een tik gegeven, je weet nog wel met de voorzichtigheid van de smid, en hop, alles werkte weer als normaal.
We zijn nu ondergebracht bij de rechterhand van de priester. Het huis staat vol Maria beelden en beeldjes, tekeningen van Maria aan de muur, afijn, ik hoop dat ik deze nacht niet van een Maria droom.
Aan tafel was de Richard in bloed vorm. His face was always moving, zijn toot stond niet stil zodat hij uiteindelijk ook over homos binnen de kerk sprak. Even werd het wel stil aan de overkant van de tafel, naderhand bleek het wel mee te vallen, R had een boel fotos op stick bij van het Midden Oosten. Ook dus van de heilige plaatsen in onder andere Jeruzalem. Hij wou die graag delen met Jean-Michel.
JM is ook pelerin en heeft al Compo en Rome gedaan. Hij heeft ook vastgesteld dat je in Italië geen tent meer nodig hebt, net zoals op de Camino.
Even zijn we nog in de tuin geweest, waar in een garage een oude Citroën C6 staat. De wagen, gebouwd in 1930 wordt op het ogenblik volledig gerestaureerd.
Deze morgen nog een remarkabele ontmoeting gehad in Jessain met een oude man, genaamd Cuisin. Hij is 85, en kwam onmiddellijk buiten toen ik, met het toen nog intacte toestel, een foto nam van zijn woning. Ik vond het treffend dat boven zijn deur de woorden staan: Ma Vie Là. Dan kan je lezen als Mijn leven daar of als Mijn Villa. Hij verklaarde de woorden als volgt: ik was bakker, in de derde generatie en ben met pension gegaan in 1991. Naast die deur was de werkplaats, ernaast het magazijn voor de bloem en ernaast stond de oven. Dus die drie dubbele deuren stelden mijn leven voor.
Zijn overgrootvader was begonnen in 1900 en heeft in 1914 zijn eerste auto gekocht. Zijn vader had de winkel geopend en de eerste automatische oven op houtvuur gekocht. Hijzelf had, na een periode in het leger (waar hij bij de staf met de generaals had rondgereden) de bakkerij overgenomen in 1957. En de oude oven had hij vervangen door ene van Italiaanse makelij, merk Congo. Hij had twaalf bestelwagens versleten door elke dag een tour van 42km te doen.
Grtjs
Hugo Pellegrino
Fotos: Gîte; Kraakhelder water; Eindelijk ben ik ook eens in een andere wereld geweest; Prachtige bache op de opligger, wat er uit wordt gelost kan nog prachtig worden; Zo houd Frankrijk zijn water huishouding op orde; Ma Vie Là; De haan kraait; L-E-F.
|
