Tempus Fugit

Zoals gezegd is planning iets om op te maken, maar dat heb ik al eens verteld. Vandaag ben ik al veertien dagen onderweg. Heb de afgelegde kilometers eens vlug opgeteld en kom al een eind voorbij het cijfer 400. Rest er dus nog een goede 260 kilometer te gaan tot Zwitserland. Bellen of berichten doorsturen met gsm was gisteren onmogelijk. Wifi was er wel maar zeer moeilijk, tekst en fotos van de blog door sturen nam meerdere minuten in beslag. Een mens zou er thuis de kriebels van krijgen, nu wacht je gewoon af.

Elk dorp, groot of klein, heeft een gedenkteken ter ere van de gevallenen van beide wereldoorlogen. Meestal zijn die nu properkes onderhouden en ligt er een frisse bloementuil bij. 8 mei!) Gisteren heb ik de vallei van de Marne verlaten, wat zich vertaalde in een aantal steilere heuveltjes. Vandaag dan ben ik aanbeland in de vallei van de Aube. Het landschap is echter niet meer vlak en de banen niet meer zo recht. Het loopt lekker, ondanks het de druilerige regen. Voor twaalfen al in Brienne en een warme maaltijd genomen, 8 voor een plat met een glas wijn. Na het eten kijk ik even naar mijn kaart en wil in mijn rugzak nog iets nemen. In een flits zie ik Michel passeren. Ik stuif naar buiten om hem te begroeten. Hij verteld me dat hij gisteren zijn plannen had gewijzigd en ook de korte route had genomen. Blijkbaar heeft hij de nacht doorgebracht in de parochiezaal, 50 meter van de CdHôtes verwijderd. Maar hij was er niet gelukkig mee, vuile matras, geen douche of lavoirke en heeft zich dus niet kunnen verfrissen. Hij ging verder tot Unienvielle, een aantal kilometers verder dan Brienne en ik dacht waarom ook niet. Dus hebben we elkaar halfweg ontmoet in de kerk van Dienvielle (om te schuilen). Daar hebben we een uur gezeten en diepzinnig gepraat. Over de wereld en zijn ontstaan, welke krachten schuilen erachter, evolutie, geloof en paranormale gebeurtenissen.

De Gîte de Groupe waar we overnachten is eenvoudig maar goed voorzien. Richard, want zo is eigenlijk de naam van Mr M., had couscous meegebracht. Omdat een grote doos te veel was voor beiden kwam het erop aan om de juiste verhoudingen te vinden met behulp van drie glazen. En ik moet zeggen het klopte als een bus. De olie in het water, de wateropname, de mengeling met boter en aangevuld met peekes en hartjes maakten alles samen een excellent maal. Ook onze verdere reis is besproken. In Zwitserland neemt hij afscheid. Een vriend verwacht hem voor enkele dagen waarna hij naar Koeweit vliegt. Hij is raadgever in some business, heeft daarvoor een gsmke dat alles kan, waar ook. Zoals vanavond heeft hij een uurtje buiten gestaan om een video conferentie te houden met zijn contact op de Filipijnen. Daar heeft hij een klein bedrijfje dat geld leent aan boeren om zaaigoed aan te schaffen. Terug betalen gebeurd door de oogst op te kopen aan de gangbare prijzen op de markt. De boeren betalen wel 10%, dus een aantal zakken meer. De meer opbrengst kan dan weer dienen om andere boeren een voordelige lening te geven. Bij de bank betalen deze mensen tot 145% terug. (Wurgprijzen want in baar geld!) In Australië is hij ook volunteer Fireman geweest. Als beroep is hij eigenlijk account manager met een voorliefde voor techniek.

Fotos: Glasraam in kerk Chavanges; Speciale kerktoren van Rances; Ook al is het minimum, herdenking is er wel; Brienne-le-Château, Mairie; Tot Longres loop ik over Romeinse wegen; Richard is bijna verdwenen in de regen/mist; Dienville aan de Aube; Gezellig hardvuur; Lekkere couscous.