|
Beste Lezers,
8 mai, le jour du commémoration. Il y a 71 ans, lAllemagne capitulait a Reims.
Lacte de reddition prévoyait la fin effective des hostilités le lendemain 8 mai à 23 heures afin que les ordres nécessaires puissent être communiqué à toutes les unités sur lensemble du front européen. La capitulation des troupes allemandes a eu lieu le 7 mai à 2h41 du matin dans une petite école rouge près de Reims. (dit werd nog eens overgedaan te Berlijn op 9 mei op vraag van vadertje Jozef)
Vandaag is het de herdenking van het einde van de tweede wereldoorlog in Frankrijk, nationale feestdag.
Het was heel rustig in de stad en vooral aan en in de kathedraal kon je rustig fotos nemen. Zoals overal in grote steden kan je op zondag, nationale feestdag of wat dag dan ook altijd wel een magasin vinden voor de nodige inkopen.
Van rust is helemaal geen sprake meer als je de stad verlaat en via het Canal de lAisne à la Marne naar Sillery stapt. Joggers, fietsers en wandelaars maken de tocht best aangenaam. Ook de verschillende kleine sluizen zijn de moeite waard. Gelukkig liep ik langs de goede kant van het kanaal, in de lommerte.
Een fransman sprak me aan in tEngels. Als ik een douche wenste kon ik het vragen in het jachthaventje van Sillery. Ook wist hij nog goede bakker enz. Goed bedoeld maar het ging hem om zijn Engels te demonstreren. De man vond ook dat hij een Belgisch klinkende naam had: Gilson.
Vanaf Sillery, waar ik geen douche heb genomen, de velden in, over de E 50 en de brug van de TGV.
Het was vandaag dan ook zeer warm, zeker tussen de wijngaarden. Eens je boven aan de bosrand aankwam deed de koelte van het bos deugd. In de buurt van Trépail kwamen donkere wolken opzetten. Ik was pas binnen bij mevr Jacqueminet Viviane en de eerste druppels vielen al.
Mevrouw moest nog dringende zaken regelen en opende de deur van een bijgebouw en zei: zoek maar een bed, douche en straks ben ik terug. Dat was dan wel al na achten.
Ondertussen was er nog een gast afgezet, door een vriendelijke Fransman per auto tot aan de albergo gebracht. De gast bleek al (8,5) acht en een halve maand op stap te zijn. Via de westkust naar Spanje, de camino Norte tot Compostela en dan terug via de camino Frances en doorheen Frankrijk.
De man zag er niet uit en je rook hem van ver. Hij zat er doorheen, daarom stelde ik voor om al een douche te nemen. Maar hij wou niet binnen alvorens hij zou weten wat het hem zou kosten. Hij was namelijk blut, geen geld, geen eten en niet weten waar te slapen. Zijn tent was nog nat, wellicht had hij al een paar dagen als clochard geleefd.
Gelukkig is de mevrouw begrijpend, het gasthuis is toch Donativo en ik zal hem wel steunen.
Dus morgen zal hij al naar Reims kunnen. Hij is als visser wel een en ander gewent, zegt hij zelf. De geur van de keuken komt me tegemoet, mijn honger gevoel stijgt met de minuut, het is ondertussen wel al 20u30.
21u45 en terug van tafel, eenvoudige kost maar honger is de beste saus. En het glas wijn mocht er wel zijn. Het blijkt dat Johan en Viviane elkaar al kennen. Viviane heeft Johan aan de kust leren kennen. Van zodra Viviane arriveerde keken ze elkaar aan en beiden maakten de klik onmiddellijk. Ik heb ondertussen al kennis gemaakt met de crendiatal boekjes die Johan bij elkaar heeft gespaard, indrukwekkend (aan elkaar gekleefd toch wel 'm lengte). Net zoals zijn verhalen over zijn emotionele ontmoetingen. Hoe meer hij er verteld, hoe minder geloofwaardig hij wordt.
Viviane runt al twintig jaar de Accueil Pélerin Domicile (APD). Het is een zeer opgewekte dame die, zoals ze zelf zegt te vlug spreekt. Dan zijn we met twee heb ik geantwoord. Ze heeft haar man verloren, dertig jaar terug, toen haar twee zoons nog erg jong waren. Voor beiden is het zien aftakelen van hun vader door kanker het meest bijgebleven. Zo zie je maar, het woord is weeral eens gevallen, en het komt terug in veel verhalen van pelgrims. Zo wist Johan nog het verhaal van een koppel dat toch wel erg traag hun weg gingen. Een van beide was op het eind van zijn leven en het was hun gezamelijke wens om deze tocht eens in hun leven te doen.
Grtjs,
Hugo Pellegrino
Fotos: Clovis en Remi; Spreekt voor zich; Aan het wieltje (boven) draaien en er komt water uit de teut; Bootje past er precies in, er kan geen eend meer bij); Rivier stroomt onder het kanaal door; Zeker bekent; Molen van waaruit de generaals toekeken op het slagveld (op veilige afstand) tijdens
beide WO. Nu opgekocht door G.H. MUMM als exclusieve ontvangst en feest ruimte; Amai, van de lommer in de zon; Trépail centrum.
|
