Tempus Fugit

Vorige vrijdag maakte ik me de bedenking : hoe is het mogelijk? Als ik een verkeerde scheet laat, niet tijdig betaal, kortom elke kleinigheid die niet honderd procent strookt met de regeltjes, dan ben ik de klos. Toch zijn de bobo's uitermate tevreden en gaan ze klinken als ze een kleine garnaal vangen, die nota bene vlak voor hun neus rondliep. Dat dergelijke sujetten dan ook nog een dure advocaat kunnen krijgen, die vooral hoog van de toren moet blazen, tja, dan ben ik teleurgesteld in onze maatschappij. Ook van het gerecht denk ik al lang het mijne. De ivoren toren, weet je wel. De glazen van de ramen van deze toren zijn al lang niet meer gekuist (besparing bij justitie - gewild of niet?). Het zicht op de wereld ver beneden is dan ook vertroubeld. Ik denk dat men van daarboven ook niet meer precies weet of het nu de zon is die rond de aarde draait of omgekeerd. In ieder geval, ook de politieke partijen en hun satelieten (zieken- en vakbonden) hebben hun steen(tje) zeker bijgedragen. Ik verwonder me nog steeds hoe, lang geleden, onze brave medeburgers die een andere taal spreken plots een eigen loket kregen. Ze werden zelfs ontvangen met alle egards op het bureel van de chef. Hier kwam je als gewone burger om minder goed nieuws te ontvangen. (geen uitkering meer)

Elke burger is gelijk heeft in België mijn inziens een toch ietwat andere betekenis. Sommigen zijn (zonder onderscheid van ras of geloof) iets gelijker dan anderen. En het begint ook in 't klein. Als je kijkt naar de openbare administraties en vast steld dat ook hier de ongelijkheid troef is, tja, wat wil je dan als gemeenschap. En om te eindigen, ook diegenen die de enige waarheid claimen, zijn niet minder schuldig.