|
Beste Lezers,
De titel is niet zo raar als het blijkt. Gisteren in La Mesa konden we de windmolens op de heuvelrug boven ons duidelijk horen. Althans, ik hoorde ze goed, anderen helemaal niet. Raar! Misschien omdat ik meer gericht luister of noem ja dat doof worden?
In ieder geval, deze morgen mochten we als opwarmer een flinke klim rond deze heuvelrug ondernemen. Boven was hun concert niet meer te negeren, een melodie met een strak ritme.
Na het concert begon afdaling in de kloof naar het stuwmeer van Grandas de Salime. Een anderhalf uur durende afdaling doet deugd aan de spieren en je bent blij als het even de andere richting uitgaat, nee niet achterwaarts. Eens beneden weet je dat je gedoemd bent terug opwaarts te (stijgen) gaan. Gelukkig was er ergens halverwege een taberna voor een koffie.
Ook al ga je niet te vlug en neem je voldoende tijd voor iets te eten of drinken of fotokes te nemen, als je te vroeg vertrekt kom je ook te vroeg aan, dus gesloten deur aan de albergo. Relax!
Wat blijkt in de albergo, de windmolens zijn eigenlijk niet zo ver af, alleen kan ik ze niet meer horen. Raar?
Vandaag komen er ook enkele oud bekenden de albergo binnen. Iemand vraagt of ik iedereen ken.
Morgen een zware dag, afstand en hoogte.
grtjs
Pelegrinus Hugo
Foto's: Zonsopgang zoals zovelen maar toch mooi; Here he is again; graniet zoveel je wil; zon aan de overkant, bueno, grandas; windmolens ver weg, opening ay 13u30;
|
