|
Beste Lezers,
Ik heb vandaag in de albergo het licht uitgedaan. Een drietal Engels sprekende heren, die al laat in de namiddag waren toegekomen en moesten stretchen, poederkes nemen (niet van De Man), en hun lichte kledij wassen, waren very quietly hun rugzakje al voor zessen aan het pakken. Als je een aantal zakjes moet openscheuren, over en weer moet lopen, meterkes moet omdoen, eens deftig naar het WC moet en het licht aanlaat en de deur open, ja, dan is iedereen wakker. Ik blijf nog een tijdje liggen en kijk de boel af. Maar als iedereen buiten is ben ik toch al ingepakt en klaar voor ontbijt in het dorp. Daar zijn die gasten ook, en weer naar het toilet! Allée, dat zijn runners die zeker een heel aantal kilometers per dag meer doen. Het ga hun goed!
Voor mij is het tot nu toe veruit de mooiste wandeltocht tot nu toe. Bijna niks over de baan, steeds afwissellend en zeker niet makkelijk. Op de middag ben ik in Berdacudo en al 17 km ver. In het laatste verkooppunt van etenswaren en drank doe ik het nodige. Maar voor de warmte echt toeslaat neem ik nog de laatste zware helling alvorens mijn siesta te nemen. De rest van de tocht is rustig afdalen tot La Mesa. Hier is niks te verkrijgen dan een slaapplaats in de albergo, plaats voor 14 personen, we zijn met 9. Anderen nemen de taxi tot het hotel.
Rustige avond en samen gezeten met Spanjaard met ervaring in de camino. Hij zet de route uit van punt tot punt met de afstand en de hoogte verschillen. Blijkt dat ik al binnen acht dagen in Santiago zal aankomen. Dus is het op 11 juli, jaja, dat ik in de stad van St-Jacob mijn belofte zal nakomen. Hoe ik naar huis geraak, daar wordt ondertussen voor gezorgd.
grtjs
Peregrinus Hugo
Foto's: drinken bij mama; slak lust ook gesuikerd brood; de eerste top, heel steil!; Hi-Tec maar zonder zool; je kan er niet op wandelen, het Deense koppel niet hand in hand; schalies voor de siesta; SIESTA was nodig.
|
