|
Beste Lezers,
Zoals eerder gemeld was de albergo in Pobena volzet. Er werd gezorgd voor transport maaar ook dat was bij mijn aankomst volzet. Dus wachten op de volgende rit. Onder tussen al gaan eten en voorraad inslaan. Rond 09u nog niks beweging maar mijn rugzak stond al in de gang, mijn stokken al in de emmer en de hospitalero's hadden al teken gedaan van rustig te wachten. Dat zou dus eens te meer weer in orde komen. En ja hoor, tegen tienen vroeg de dame al of ik op de grond wou slapen in de eetzaal. Geen probleem voor mij, mijn tent is even hard, en de matjes
al klaar. Om tien ging het licht uit en ik in mijn slaapzak.
Muggen dachten over iets anders dan slapen en daarom deed ik geen oog dicht ook door de warmte kon ik niet in mijn slaapzak blijven. Wanneer het eindelijk frisser werd dacht ik toch nog een uiltje te vangen als het licht wordt ontstoken. Een pelgrim begint nogal fors aan zijn ochtend bezigheden als hij me ziet. Verveeld sta ik recht waarop hij vraagt: Lag je te slapen (in tengels). NO zeg ik. Hij zaagt nog wat door en ik zeg : toch niet om 5u15 al klaarmaken. Als ik terug kom van toilet spreekt hij nogal luid en wijst naar het opschrift: dining room NOT sleeping room. Misschien ben je hier wel in het zwart en weten de mensen van niks. Fuck off. YOU FUCK YOURSELF was zijn antwoord;
Ik pak in daar de helft van de slaapzaal is al vertegenwoordigd. Verder bedank ik in het gulden boek de hospitaleros en schrijf mijn naam erbij. Ik had de man zijn rugzak al gezien en zijn vlagje EN het opschrift op zijn T-shirt: wandelclub.... Ronse. Ik weet dat hij in guldenboek zal kijken.
Ik vertrek en draai wat rond tot ook hij weg is. Wat later volg ik en nog geen kilometer verder komt hij al terug en spreekt me aan in het Nederlands. Hij vindt de weg niet, ondanks zijn vele jaren ervaring en zijn derde camino, twee keer de noordelijke! Ik zeg simpelweg de pijlen volgen. Hij haalt zijn kaarten boven en .......veel uitleg maar ik stap rustig verder. Na een tijdje verontschuldigd hij zich voor het gebeurde deze morgen maar hij wil 40 km stappen vandaar dat hij zo vroeg was. No problem, geen gezever en we wandelen verder tot ik afscheid neem met een handdruk en hem het buon camino wens. Eigenlijk een beste kerel, alleen wat zenuwachtig, er moet vanalles zijn hé.
In Islares ben ik zeker op tijd heb dus ook zeker plaats. Toch is de sfeer er niet goed, weinig goedendag, iedereen voor zich (een jonge meid vind het topbed te hoog en kijkt naar mij alsof ik daar moet liggen) en tenslotte nog pech met internet, ziedaar hoe een mens wel eens een slecht humeur krijgt. Maar aan alles komt een eind, ook aan deze avond.
grtjs
Peregrinus Hugo
Foto's: een welverdiend pintje, Ci vediamo dopo = we zien elkaar weer (op de camino) wachten op de hospitalero met Enzo en Luciano
|
