Ik ben Myriam
Ik ben een vrouw en woon in Ekeren (België) en mijn beroep is Ik werk in een psychiatrisch ziekenhuis.
Ik ben geboren op 30/04/1969 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Alles wat met mensen te maken heeft, vooral vrienden en familie.
't Is feest dit weekend ten huize Verschueren !Op 10 weken tijd is er zoveel veranderd dat het moeilijk te vatten is. Wat ik vooral zal onthouden zijn ; de eerste keer Woutje in mijn armen, Peter lijkbleek met een prachtig bruidsboeket en de vele mensen die met ons meeleven !
Ondertussen is het al een paar dagen zeer warm en dat is voor ons ook een beetje zoeken met zo'n kleine baby in huis. De eerste dagen ging het nog, zijn kamertje bleef redelijk koel. Maar sinds gisteren is het daar ook te warm om goed te zijn. Deze nacht dan toch maar een venster laten openstaan, want ik had het gevoel dat die warmte ook alle zuurstof opslorpt. Maar deze morgend bleken de muggen zich tegoed gedaan te hebben aan ons ventje. Sebiet stuur ik Peter er op uit om een vliegenraam te vinden. De warmte heeft ook wel zijn voordelen. Ons ventje ligt een groot deel van de dag in zijn bijna-blootje en dat is zo cute. Dan ziet hij er zo veel kleiner uit en voel je de hele tijd dat blote babyvelletje tegen je aan, en daar kan geen zijde of mohair tegenop !
Sinds de warmte drinkt hij nu ook af en toe een beetje water. Dat was niet zo simpel de eerste keren. Dat water loopt natuurlijk veel sneller uit de fles dan pap én hij schrok ook wel wat van een nieuwe smaak. Maar ondertussen gaat dat al veel beter.
Natuurlijk is dat ook weer een stapje verder op zijn weg naar groot worden. Hij ontwikkelt zo snel, het is al een heel andere baby dan pakweg 4 weken geleden. Hij laat meer blijken wanneer hij iets leuk ( of niet ) vindt, hij is meer en meer geïnteresseerd in alles wat hij ziet en ik denk dat hij een verschil tussen mij en Peter leert kennen; Soms denk ik dat hij echt al weet wie er met meer geduld de tut blijft teruggeven (Peter) en bij wie hij meer kans heeft gepakt te worden ( ikke ).
Ik ga nu croissantjes bakken en koffie enzovoort voorzien zodat ik mijn ventje eens lekker kan verwennen deze morgend als hij opstaat !
Geniet ook nog van jullie weekend en het mooie weer !
vandaag eindelijk wat tijd gemaakt om nog wat zaakjes te regelen.
Eerst op mijn werk even geïnformeerd naar mijn mogelijkheden om minder te gaan werken. Op HRM kreeg ik goed nieuws want misschien kan ik wel aansluitend aan mijn volledige loopbaanonderbreking 1/5 loopbaanonderbreking nemen. Anja zegde dat ze dat positief zou adviseren dus hopelijk komt dat in orde. Minder gaan werken geeft me toch iets meer vrede met de realiteit van terug gaan werken. Dat moet allemaal wel nog voor het einde van deze maand geregeld worden maar dat zal wel lukken.
Dan verder gebeld met de kas voor kinderbijslag. Ons dossier, dat ze zouden bevriezen tot ik terug contact nam, bleek ontdooid te zijn. De checque met het kraamgeld en de eerste maand kindergeld is al onderweg naar Kalmthout. Nu is dat in ons geval niet zo erg maar je moet er niet aan denken dat je met je ex in een vechtscheiding zit Ineens is het niet meer nodig om een uitdrukkelijke vraag tot uitbetaling aan Peter te doen. Enkel nog een formulier laten invullen op de bank en dan wordt vanaf juli het kindergeld aan hem gestort. Simpel toch !
Prachtig weer vandaag dus zijn we natuurlijk even gaan wandelen. We hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om de fototoestelletjes binnen te brengen om te laten ontwikkelen. En op de terugweg even langs nonkel Danny, das altijd plezant. Woutje mag dan op de toog zitten en wordt op zijn buikje én aan zijn blote voetjes gekieteld
's Avonds een lekker verfrissend badje voor Wout, nog een lekker flesje en naar bed. Wat is het toch een schatje
Hier loopt alles eigenlijk vlot ! We zijn alledrie wat kunnen bekomen van de feestelijkheden. Om te bekomen van de afgelopen twee tot drie maanden zullen we nog even tijd nodig hebben. Want eigenlijk merken we nu pas hoe druk en stresserend die waren. En goed dat het resultaat er mag zijn, een getrouwde mama wordt je niet zomaar, het was toch niet te onderschatten en ik weet nog niet of ik het iemand zou aanraden. Wel het trouwen en het ouderschap maar zeker niet van dit alles op een paar maanden te willen doen
Vandaag zijn we naar K&G geweest. Ik was heel blij dat Ann meekon want eerlijk gezegd zag ik er wel tegenop. 2 spuiten in één keer Natuurlijk weet mijn hoofd wel dat het voor het goede doel is maar mijn moederhartje werd toch heel klein als ik eraan dacht. Eerst het gemakkelijke deel, wegen en meten. Voor de statistici onder jullie ; hij weegt nu 4.450 g en is al 55.5 cm lang. Zijn groei loopt echt zoals het moet, netjes volgens de curves. Dat was wel een geruststelling want met momenten gaf hij toch serieus wat melk terug. Maar zolang hij goed blijft bijkomen en groeien moet ik mij niet teveel zorgen maken. We gaan nu wel proberen de inhoud van de flesjes wat te verminderen en dan een flesje meer te geven. Na wat routine neurologische en motorische testen en een controle van hart en longen ( alhoewel Ann daar wat vragen bij had ) moest het er dan toch van komen. Twee prikken, in iedere dij eentje. En niet zo maar prikken maar pijnlijke prikken waaronder één tegen tetanus en wie die al zelf heeft gekregen weet hoe pijn die doet Zo krijsen en onbedaarlijk snikken nadien, ik mag er niet aan denken dat dit volgende maand terug moet. Om de pijn wat te verzachten kreeg hij dan nog een lekkere oplossing te drinken, maar zo hard huilen én tegelijk slikken is niet zo makkelijk als het er uitziet Maar onze Wout zou onze Wout niet zijn als hij niet op zijn manier een vinger opsteekt naar die prikken. Prikplaats die dik,rood en pijnlijk wordt? Daar doet hij niet aan mee. Koorts of verhoging ? Da's voor mietjes. Hij doet gewoon een extra slaapje om zijn lichaam door te laten werken aan zijn immuniteit en voor de rest zijn die prikken al lang vergeten
we hebben drie dagen van puur genieten achter de rug. Na alle stress van de voorbereidingen, het regelen en het wachten was het zaterdag dan eindelijk zo ver !
Rond zes uur begonnen we er aan, rond zeven uur ging de eerste fles cava open en om half negen was de trein vertrokken. De helpers waren er en wij konden ons nu echt gaan klaarmaken voor het grote feest.
Zo gauw ik mijn kleed aan had stond daar plotseling de fotograaf en mijn gevoel van " wij zijn de sterren van de dag "kon niet meer kapot. De combinatie van een trouwjurk, met de hand ( en veel liefde ) gemaakte juwelen, feest make-up en parfum maakten van mij een echte VIP.
Maar vlak daarna sloeg toch de spanning toe. Zo alleen hier boven voelde ik me ook best een beetje onzeker ? Was iedereen er al ? Is Peter al terug van de bloemenwinkel ? Oh my God, het is eigenlijk tijd om te vertrekken !
Maar eens beneden zag ik daar mijn ventje staan. Heel nerveus en zelfs een beetje bleek. Met het mooiste bruidsboeket dat ik al ooit gezien heb. En zichtbaar ontroerd toen ik buiten kwam. En ook mijn ogen prikten wel. Onze auto stond klaar en iedereen was er dus kon de stoet vertrekken. Wij op kop , tot twee straten verder. Door alle toestanden kenden we de weg naar het gemeentehuis niet meer Gered door mijn getuige en haar ventje kwamen we ruim op tijd aan op het gemeentehuis.
Ruim op tijd want we werden direct verwittigd dat we nog even zouden moeten wachten, er was vertraging. Ik vind het eigenlijk niet erg want bij het zien van zoveel mensen die naar het gemeentehuis van Ekeren waren afgezakt, werd ik zelf ook best emotioneel. De champagne kwam al goed van pas en het was al heel gezellig toen men kwam zeggen dat het bijna aan ons was.
De ambtenaar probeerde van de plechtigheid toch iets moois en minder droog te maken door een tekst van Kahlil Gibran voor te lezen. Een zeer passende tekst vond ik zelf die de nadruk legde op hoe belangrijk het is jezelf te blijven, ook in een relatie.
Na dit officiële gedeelte trok ik met Peter en de fotograaf, en onze privéchauffeur voor de dag, richting haven voor onze fotoreportage. Er kwam wat acrobatie aan te pas maar we verwachten heel toffe foto's !
Terug in Ekeren waren we net op tijd om de eerste gasten te verwelkomen. Snel een broodje hesp ( ik weet zelfs niet of ik het helemaal heb opgegeten ) en dan telkens weer die dankbaarheid. " Blij dat je er bij kan zijn " Honderd keer herhaald maar echt iedere keer gemeend. Zalige knuffels, veel gelukwensen en complimenten. Machtig veel prachtige bloemen en geschenken die wij met enorm veel plezier aannamen. Veel verrassingen en ontroerende momenten.
En dan moest de inzegening nog komen. Lianne zorgde er op een rustige maar o zo mooie manier voor dat ons nieuwe gezin gezegend door het leven kan en God zag dat het goed was. De zon brak door en gaf dit alles een extra elan.
De receptie was wat ons betreft zeer geslaagd, we konden buiten blijven zitten en de frituur viel bij iedereen in de smaak, denk ik. Te vroeg as het tijd om naar het restaurant te vertrekken waar we ( na wat familiale strubbelingen ) zonder kleerscheuren aankwamen en heel lekker gegeten hebben.
En de hele tijd die geruststelling dat ons Woutje in goede handen was, dat hij enorm in de watten werd gelegd en zijn voiture amper gezien heeft. Ook zijn mama en papa hadden weinig tijd voor hem, maar dat werd ruimschoots goed gemaakt door alle liefdevolle armen en schoten.
Eens thuisgekomen hebben wij nog genoten van met ons drietjes terugkijken op een geslaagde dag. Eens Woutje sliep hebben we met ons tweetjes nog wat gegrasduind in alle kaartjes,bloemen en geschenken die we na heel wat trips boven hadden gekregen. Een stuk in de nacht trokken we onze feestkleren uit en ... .
Zondag en maandag hebben we in alle rust kunnen wennen aan ons gehuwd leventje en nagenoten van een zeer geslaagde dag die onze droom deed uitkomen.
Getrouwd en compleet gelukkig mét een zoon die dat geluk nog eens extra benadrukt, ik adem uit en voel me gewoon tevreden !
Vanaf nu kunnen jullie een blog volgen van een gehuwde jonge mama ! Wij zijn nog aan het bekomen en vooral met ons gedrietjes aan het genieten van alle lieve wensen, vele kaartjes, bloemen en attenties.
Het wordt warmer en warmer. Buiten, in onze harten en in ons gemoed. De spanning neemt toe en tegelijkertijd begint het wachten nu ook wel heel lang te duren.
Nog een paar praktische zaken te regelen, dus we beginnen weer met lijstjes. ( zie blog ergens begin april ) Die liggen weer her en der verspreid en moeten er voor zorgen dat we niks vergeten. Ik vind het best moeilijk om tegelijk alles te regelen én ontspannen en rustig voor ons prutske te zorgen. En het is echt nodig om mijn tijd te nemen om hem te verzorgen,te voeden en TLC te geven. Want spanningen gaan direct over op ons kleintje en dat wil ik er echt niet bij, dus al goed dat ik mijn spreekwoordelijke kalmte nog altijd weet te vinden.
Nog even wat foto's om het mindere peil van mijn schrijfsels te verzachten en dan zeg ik weer,
je hebt zo van die dagen dat alles vlot loopt, dat iedereen meewerkt en je zo gezegd " in the zone " bent. Vandaag was er voor mij zo één. Ik had een druk schema maar er liep niks mis en het programma is bijna helemaal afgewerkt.
Eerste stop, dienst bevolking Ekeren. Geloof het of niet, onze Wout is nu officieel in Ekeren ingeschreven, we hebben zijn pasje om het te bewijzen. We kregen van die vriendelijke dame zelfs een kinder-cd die normaal bij de geboorte wordt gegeven. We hebben stilletjes gezwegen maar het is dezelfde cd van Unicef die we al in Kalmthout kregen. Maar het was zo'n mooi gebaar dat ik hem met dank heb aangenomen.
Dan is Wout met Anneke meegegaan voor hun eigen drukke schema en ben ik met Eefje gaan shoppen. Zij had een aantal adressen van winkels met zwangerschapsmode en we gingen op zoek naar een feestelijke blouse of topje. De eerste winkel was ondertussen failliet maar in de tweede was het prijs. Een mooie top van het rek - 50%, nog meer geluk zou niet meer gezond meer zijn Een lekker slaatje en dan verder op stap, nog wat winkel van het lijstje en Petit Bateau. Neen, ik heb mij niet laten verleiden. Vooral omdat ik het heel moeilijk vind om Woutje zijn maat in te schatten, er zou werkelijk een overeenkomst moeten gesloten worden tussen alle fabrikanten van kinderkledij, waarom kan een 50 niet gewoon altijd een 50 zijn
Dan richting Merksem, mijn trouwkleed gaan ophalen. Nog één keer gepast en dit keer was alles in orde. Mijn bankkaart was minder gelukkig maar goed, als ik maar gelukkig ben Anneke en Wout kwamen mij daar oppikken, waren er ook precies op tijd en zo geraakte de jurk ook veilig thuis. Hij hangt nu in al zijn zwarte schoonheid te blinken !
Snel een fokkietje en dan terug de bus op naar de baan, 20 minuutjes onder de zonnebank, ook nog even oorbelletjes en een zomerslaapzak voor Wout gekocht, de bus terug naar huis en nu even uitblazen aan de laptop.
Ik wilde eigenlijk nog wat kuisen hier maar aangezien het al half acht is, wij nog moeten eten, Wout nog in bad moet en we nog bezoek verwachten ,begrijpen jullie wel dat dat niet meer voor vandaag zal zijn. En ik vrees ook niet meer voor deze week
Nog 5 nachtjes slapen en dan ben ik eindelijk geen ongehuwde moeder meer
ja ik weet het, jullie hebben ons een aantal dagen moeten missen. Maar ter mijn excuus, tussen de dagdagelijkse beslommeringen, trouwjurken passen, teksten schrijven en aanpassen, juweeltjes passen, bezoek ontvangen, meeleven met de pups van mijn zusje en genieten van ons poppejanneke is het meestal voorbij middernacht voor het hier wat rustiger wordt.
Ja, ik weet ook wel dat de internetverbinding ook 's nachts werkt maar jammer genoeg laten mijn creativiteit en enthousiasme het wel eens afweten na 17 uur in de weer te zijn geweest
Vandaag willen we genieten van onze eerste vaderkesdag samen. Bij deze ook nog ne gelukkige aan alle papa's
Vanaf morgen vliegen we erin om de laatste voorbereidingen voor de trouw te regelen. Er moet nog opgeruimd,gepoetst en versierd worden binnen voor wanneer de weergoden ons niet goed gezind zijn. De laatste gegevens moeten doorgegeven worden aan de catering en dergelijke, de laatste benodigdheden moeten nog aangekocht of afgehaald worden, de trouwjurk gaan passen en halen, nog een paar keer naar de zonnebank, kleertjes uizoeken voor Wout ( hij wil er ook op zijn best uitzien op deze grote dag ! )
Het aftellen is begonnen, nog 6 nachten slapen ! Wil je er nog bij zijn maar heb je nog niks laten weten doe het dan snel, iedereen is welkom !
Tot de volgende en maak er nog een fijne zondag van
gisteren heb ik echt een supergezellige dag gehad. Ten eerste sliep ons kereltje door tot na acht uur ! Het moet echt zijn dat mijn rust op hem afstraalt Dus goed uitgeslapen kon ik vertrekken naar het Bruidshuis om daar samen met Pascale en Marleen mijn jurk nog eens te passen. Hij zit als gegoten maar als ervaren rot in het vak zag Marleen direct dat de binnenvoering iets te lang was.
Dus is de jurk daar gebleven en mag ik hem maandag gaan afhalen. Waarom is een trouwjurk een mannelijk zelfstandig naamwoord? Dat is toch raar hé? Of vergis ik mij en mag ik haar gaan afhalen? Laat mij het antwoord even weten.
Tijdens het passen hebben we ook een paar voorbeeldjes van Pascale haar creativiteit gepast om er één te kiezen dat zeer mooi bij de jurk en de schoenen paste. Maar eens thuis hebben we toch nog voor een ander model gekozen .
Na de middag kwam er nog bezoek, tante Rita en nonkel Etienne waren zo blij dat ze er eindelijk geraakt waren. Wat hen opviel is dat Wout in het echt veel kleiner is dan op de foto's op de blog. Maar ook veel schattiger dan op de foto's vind ik zelf
Wout vond deze dag ook wel super want tussen twaalf en zes heeft die alleen maar op iemands arm gelegen, geen box of wipstoeltje voor meneer gisterennamiddag
Ondertussen gaat het minder goed in Kalmthout waar de pupjes van Fleur het zeer moeilijk hebben en er ondertussen al een paar zijn die het niet gehaald hebben. En mijn zusje horen wenen van verdriet is staat nog altijd in de top drie van vreselijk moeilijke dingen om te doen. Zusje, je weet dat wij voor jullie duimen hé !
Deze voormiddag doen we het rustig aan, Woutje ligt nog wat te slapen en ik heb ervan geprofiteerd om in zijn kamertje wat op te ruimen en te kuisen. Er ligt ook weer een berg was dus daar begin ik sebiet aan.
En groot nieuws van de dag !!!! Tromgeroffel en klarinettengeschal !!!! De dienst bevolking van Ekeren heeft gebeld ( ttz een medewerkster van de dienst Bevolking ) om te zeggen dat Wout bij ons mag ingeschreven worden ! Maar ondanks de belofte dat ik niet meer moest langskomen en dat ze zijn pasje zouden opsturen moet ik toch nog eens langsgaan met het politierapport van de wijkagent Maar goed, als dat alles is om eindelijk in orde te geraken nemen we dat kleine tripje er nog bij. Want daarna kunnen we dan eindelijk werk maken van de afhandeling van het dossier rond kraam- en kindergeld. Benieuwd wat er daar nog verder kan mislopen
Ondertussen komt de trouw vervaarlijk dichtbij en moet er nog wat organisatie én poetswerk gebeuren. Volgende week zal waarschijnlijk in het teken van dat feest staan. En nadien hopen wij op een rustige periode waarin de dagelijkse sleur en genieten van ons nieuw gezinnetje voorop kunnen staan, zonder administratie, telefoontjes met diensten,pasbeurten, discussies over dresscodes en dergelijke. Lang leven de dagelijkse gang van zaken. Alhoewel met ons Woutje er bij elke dag speciaal is geworden, maar dat is een leuk speciaal
Gisteren was weer een lange dag. Het was fijn om mezelf nog eens in de watten te leggen. De prijs voor de zonnebank viel me wel wat tegen, dat is een pak duurder dan pakweg 10 jaar geleden. Maar dat neemt niet weg dat het eigenlijk wel zalig is, ik wist direct terug waarom ik dat vroeger wel eens vaker deed.
Ook bij de kapper begon het genieten maar waar ik anders hoop dat het lang duurt ( ik vind het zalig om gewassen, geconditioned en geknipt te worden ) begon ik nu naar het einde toe te hopen dat het bijna gedaan was, ik wilde naar mijn Woutje en gaan zien hoe hij het stelde. Hoe een mens zichzelf verbazen kan, ik ervaar het tegenwoordig bijna dagelijks. Natuurlijk was alles in orde met ons baasje en hij lag rustig wat rond te kijken in zijn voiture.
Maar eens thuis gekomen draaide de wind. Hij werd ongedurig, huilde heel hard en was met niks te troosten. Na het eten weer veel last van krampjes en dus terug ontroostbaar. In de armen van An, een collega, werd hij even rustig maar wilde al snel terug eten. Alles liep wat moeilijker dan anders en die trend zette zich gewoon de hele nacht door. Het was half twee voor hij insliep en om 20 voor 5 was hij er al terug. Ik durf gerust zeggen dat hij op dat moment niet mijn favoriete persoontje was. Maar na een propere pamper en een fles lag hij dan weer zo onweerstaanbaar tevreden en schattig in mijn armen, dat hij met een rotvaart terug naar de eerste plaats bewoog. Hij ligt nu nog teveden te zijn in zijn relax, zich van geen kwaad bewust en genietend van weer een nieuwe dag.
Hopelijk zet ook deze trend zich door en kunnen we genieten van een spannende, gelukkige dag !
Straks gaan we de pupjes bezoeken, ben echt eens benieuwd. Op de foto's zien ze er alvast om op te eten uit !
Vandaag is het mamadag. Sebiet vertrekken we naar Merksem en we gaan naar tante Erna en nonkel Gaston. Eens Woutje goed geïnstalleerd is, ga ik op de baan mijn slag slaan. Eerst naar de zonnebank en de kapper,dan nog even naar de Standaard en langs de Baseshop. Wie weet stop ik ook nog even bij Leonidas, das de ultieme verwennerij ! Witte met noot !!!
En dan zal ik blij zijn om terug naar mijn ventje te gaan en hem een heel dikke knufel te geven
Wij wensen jullie ook een heerlijke dag en tot straks of morgen. Kusje van Wout
vandaag heeft Wout zijn eerste manicure gekregen. Het heeft even geduurd want je mag aan de nageltjes pas prutsen na zes weken. Maar nu is het hopelijk gedaan met krabben in zijn gezicht en op zijn armen. Vlak na zijn eten, terwijl hij te loom is om te reageren was volgens mij de beste moment om er aan te beginnen. Ik weet het , het is een beetje laf maar het leek mij ook geen sinecure om aan die piepkleine nageltjes aan die piepkleine vingertjes te vijlen. Vijlen ja want om te knippen zijn die nageltjes echt te klein. Als een fluitje van een cent liet hij mij doen en sliep er zelfs helemaal door.
Gisterenavond ben ik naar een supergezellige én lekkere BBQ geweest. Met de collega's, een ex-collega en een bijna ex-collega. Divers publiek weliswaar Ondertussen vond thuis de vuurproef voor papa's plaats. Tot nog toe vond Peter het supereng om alleen te zijn met ons prutske maar nu kon hij er niet aan ontsnappen. En wat iedereen en ik vooral al verwachtte, gebeurde ook. Een echte mannenavond, gezellig en zonder vrouwengedoe. Bij mijn thuiskomst vond ik de bewijzen. Lege flessen op tafel, kledingsstukken her en der en dat kleine mannetje, volledig uitgeteld maar met een propere pamper én in pyama in zijn bedje. Het grote mannetje ook redelijk uitgeteld in de zetel. Ze hadden mascotte kunnen zijn voor met ML!F En Wout had het hem niet gemakkelijk gemaakt : hij zorgde speciaal voor zijn vader voor een ferme kakapamper, die hij meestal voorbehoudt voor 's morgens, als mama net uit bed komt gekropen
Dit alles maar even om te laten weten dat we stilaan echt ons evenwicht lijken te vinden en ons leven terug hebben opgepakt. Tot die kleine Verschueren beslist om nog eens alle routine overboord te gooien en ons te onderwerpen aan de volgende test !
Morgen is het tijd voor ons Woutje zijn eerste verkiezingen, kwestie van hem op tijd een gevoel van burgerzin te geven . En naar het schijnt is het dit weekend braderij in Ekeren dus misschien ...
Mag ik hier ook Fleure Blue nog feliciteren met haar nest van 5 Borderpuppies en de moeder en haar baasjes nog heel veel succes wensen ! Misschien ook een blog beginnen ?
Stilaan neemt de druk toe, naar de trouw bedoel ik. Meer en meer (kleine ) dingen komen nog op ons af en zoals altijd zijn er ook een paar dingen die mislopen op het laatste moment. Ik vind het soms moeilijk om mijn enthousiasme te behouden maar regelmatig herinneren we elkaar eraan dat wat er ook gebeurt het onze dag is. Wie er wel of niet komt, of er voldoende eten en drinken is, of het drinken koud genoeg zal zijn, of de auto mooi versierd is doet er eigenlijk niet zo toe. Natuurlijk is het fijner alsalles vlot loopt maar uiteindelijk gaat het om ons tweetjes en bij uitbreiding om ons drietjes. Maar ik geef toe, soms denk ik wel eens ; we gaan met ons drietjes en de getuigen naar het gemeentehuis, laten Lianne onze dienst doen voor ons en een klein groepje en dat was het dan. Ware het niet dat alles nu afbellen even veel werk zou zijn als nu alles in orde brengen
Wout is zich van geen kwaad bewust en geniet gewoon van zijn flesjes, zijn dutjes op mama's buik en alle aandacht. Zalig toch,niet?
Vanavond ga ik voor het eerst terug naar een feestje. Papa is er niet helemaal gerust op, hij ziet er tegen op om met ons schatje alleen te zijn. Hij weet wel dat er niets zal gebeuren maar toch. Ik ga toch doorbijten en hoop dat Peter op deze manier wat meer zelfvertrouwen zal krijgen als het over ons Woutje gaat. Dus dames, hou jullie gsm vanavond in de gaten want misschien heeft deze nieuwe papa straks ondersteuning of hulp nodig
Nog een paar uurtjes en dan is het weer weekend dus bijt nog even door en geniet er dan van. Oh, en moest je dit weekend even tijd hebt vul dan even de nieuwe poll in
deze morgend hebben wij een mooie wandeling gemaakt naar K&G. Ik was zo benieuwd naar zijn gewicht en lengte en zoals jullie weten is het het gemakkelijkst om te vergelijken als je steeds op dezelfde manier weegt en meet. Het was fijn om binnen te komen op K&G, de vrjwilligsters herkenden ons ( mij of Wout ? dat weet ik niet ) en we voelden ons direct welkom ( ik althans toch ). Toch wel spannend want alhoewel ik best wel weet dat hij goed eet en zich wat mij betreft zeer goed ontwikkelt, is die fysieke bevestiging van het feit dat alles goed gaat toch een geruststelling. En zoals wij al merkten aan zijn kleedjes en gewoon hoe hij eruit ziet en aanvoelt ( steviger ) is hij goed bijgekomen en gegroeid. Voor de liefhebbers van cijfertjes ; hij weegt nu op zes weken 3,950 g, dat is 340 g op twee weken bijgekomen en hij is nu 54,5 cm lang dus op 2 weken twee en een halve cm gegroeid.
Ondertussen merken wij ook elke dag dat hij nieuwe dingen leert of toch in ieder geval probeert. Vooral naar dingen kijken vindt hij heel leuk, het maakt niet uit wat het is. Wat hij wel heel vervelend vindt is wanneer hij dingen ziet die hij wil pakken maar er niet aankan, of er wel aankan maar ze niet kan vastpakken zoals hij wil. Zo lokt een tut die aan zijn vinger hangt kreten van verontwaardiging uit als die niet in zijn mondje geraakt. Sinds het wat warmer is,is ook zijn randbeschermer van de box en is er ruimte vrijgekomen voor nieuwe ' kijkdingen '. Maar die kijkdingen krijgt hij enkel toevallig soms te pakken maar meer niet dan wel. Man man man, wat een lawaai er dan uit die box komt. Het is wel zalig hem zo bezig te zien, je ziet gewoon dat een baby helemaal uit zichzelf ( of toch bijna ) zoveel dingen leert en daar echt van geniet ondertussen. Zou dat binnen een jaar of twaalf nog zo zijn?
Het arsenaal aan geluidjes wordt langzaam maar zeker ook uitgebreider en wij doen lustig mee. Veel conversaties hebben niet veel meer dan klinkers om het lijf maar god wat zijn ze diepgaand Hij begint ook meer en meer heel gericht te luisteren en wij zijn er van overtuigd dat hij onze stemmen herkent en dan op zoek gaat naar waar we zijn. ( met zijn ogen hé, nog niet fysiek op zoek door het huis )
Dus wat mij betreft zit ons Woutje zowel fysiek als psychomotorisch op het goede pad en het is echt een voorrecht om dit proces te faciliteren ( jaaa, je kan Myriam uit de psychiatrie halen maar niet de psychiatrie uit Myriam )
Marina, als je dit leest, nog eens nen dikke proficiat en geniet van die kleine Yenthe !
ja ik weet het , je hebt ons even moeten missen maar we hebben het druk gehad. We krijgen nog steeds regelmatig bezoek en die moeten toch allemaal de nodige aandacht krijgen hé
Ondertussen is ook Liane hier geweest die onze huwelijksviering zal doen. Een zeer fijn gesprek en stilaan krijgt de viering vorm. We zullen zeker ook onze Wout betrekken bij de feestelijkheden. Om de ringen te dragen is hij nog een beetje klein maar we vinden er wel iets op. Waarschijnlijk zullen we ook tijdens de viering toch al aan God vragen om ook ons kleintje te zegenen en te beschermen. Zo kunnen we met drie gelukkig en beschermd aan deze nieuwe periode beginnen.
Gisteren zijn we naar de trouw van Wendy en Martin geweest. Het was schitterend weer en er heerste een echte,ontspannen feeststemming. Woutje was heel braaf bij Anneke op de arm in slaap gevallen maar schrok wel wakker toen iedereen in applaus losbarstte toen de ambtenaar het huwelijk bezegelde.
Terug thuisgekomen was de feeststemming snel iets minder. Na zijn middagflesje is Wout beginnen teruggeven, krijsen en huilen. Alle middeltjes passeerden de revue maar niks bleek te helpen. Kersenpitkussen, op de buik op mijn arm, liedjes zingen, wrijven over het buikje,wrijven over het ruggetje, op de schouder liggen, rondwandelen, rechtzitten in zijn kussen, plat én rechtzitten in zijn relax, buik tegen buik met de mama, op schoot bij de mamie. Na een hele tijd en een aantal keren melk opgeven kwam het zelfs zover dat hij enkel nog water teruggaf. En het valt mij weer op ; geef mij thuis of op het werk de ergste en lastigste crisissituaties maar als dat er dat Woutje iets mankeert verander ik plots in een extra gevoelige en onzekere madam die nkel door gezond verstand het hoofd koel kan houden en niet panikeert. Het is de rede die het haalt om rustig te blijven en Woutje de tijd en rust te geven die hij op zo'n moment nodig heeft. En net wanneer het vocht de rens van mijn onderste ooglid bereikt , valt hij in slaap. Nat van de teruggegeven melk en tranen maar vol overgave, een deugddoende slaap. En als hij even later weer wakker wordt zijn wij de enigen die ons nog zorgen maken want Wout doet zijn ogen open en vraagt : ' Wat valt hier nog te beleven ? '. Met een klein hartje maakte ik hem 's avonds klaar om te gaan slapen en gaf zijn avondflesje. Met argusogen hield ik ons schatje in het oog maar dat bleek voor niks nodig te zijn. Een half uurtje later lag hij in bed, hij sliep een kwartier later en genoot van een welverdiende nachtrust tot half zeven deze ochtend !
Gisteren was ook een grote dag omdat grote broer Anthony ( eindelijk ) nog eens bij ons is geweest. Na een lange afwezigheid waren we heel blij hem nog eens te zien en waren we ook wel benieuwd hoe het zou gaan met zijn nieuwe broertje. Maar alles liep zoals we het hadden verwacht. Aanvankelijk vooral aandacht voor nieuw speelgoed en onze PS3 terwijl er slechts steelse blikken richting Wout gingen. Toen ik en Wout terug thuiskwamen van de trouw werden we vriendelijk begroet. Maar het was pas toen Anthony even alleen was met Wout ( dacht hij toch ) dat hij eens rustig ging kijken naar die nieuwe factor in zijn leven. Later op de avond vroeg ik of hij en papa even op Wout wilde letten terwijl ik pannekoeken ging bakken en hij eiste deze taak direct op. Ik gef zijn tut wel terug, ik kan dat, ik heb al veel op baby's gelet. Ik denk dat onze Wout zich geen betere babysit kan wensen. Daarna gingen ze zelfs samen op de foto, mooi om te zien ! Knap gedaan Anthony, je hebt laten zien dat je echt wel veerkrachtiger bent dan sommige mensen denken !
Strak BBQ maar eerst nog eens even wat werk maken van wat administratie, de huwelijksviering en het huishouden. Woutje nog in bad en ikzelf nog in de douche, gaan wandelen met Fleurtje, want die is op bezoek. Dus ik denk dat jullie wel begrijpen dat ik hier moet stoppen en zeggen : Hasta manana
Assertiviteit deel 1 : telefonische contacten met instanties
Hallo lieve lezertjes,
er zijn fijnere manieren om je namiddag door te brengen dan telefoontjes te doen met ziekenkas en kas voor kraam- en kindergeld.
Peter heeft Wout, de week na zijn geboorte bij zijn ziekenkas gaan laten inschrijven en ineens een hospitalisatieverzekering afgesloten voor Wout. Nu, enkele weken later hebben we nog steeds zijn siskaart niet ontvangen terwijl Ann ongevraagd van haar ziekenkas vorige week een siskaart toe kreeg gestuurd voor de Heer Wout Verschueren. Dus toch maar even bellen om eens na te vragen. Blijkbaar duurt een siskaart maken bij de socialisten veel langer dan bij de onafhankelijke want ik kreeg als antwoord dat dat gerust nog een maand kon duren. Ondertussen moet je een papier gebruiken dat je bij de inschrijving ontving. Aangezien ik vergeten was dat dat papier in mijn portefeuille zat leverde dat een immense zoektocht op. Net toen ik ten einde raad geraakte ging een lichtje branden , ik had dat papier gebruikt toen Wout naar de kinderarts moest. Opluchting en eerste probleem opgelost.
De volgende missie was gewaagder en is pas aan te raden voor mensen met een degelijke vooropleiding assertiviteit. Wout is ondertussen dik vijf weken. De aanvraag voor kraamgeld is verstuurd op 4 maart en de vraag om kindergeld op 21 april. Alles netjes ingevuld en de juiste formulieren en handtekeningen bijgevoegd Maar tot vandaag hebben wij nog niks ontvangen. Geen centen maar ook geen brief dat onze aanvraag goed was ontvangen of zo iets in de aard. Dus bellen maar. Het telefoonnummer op de aanvraag is een nummer in Brussel alhoewel de papieren echt wel van het kantoor in Antwerpen zijn. Maar in Brussel geven ze me het juiste telefoonnummer. Eerste hindernis genomen. Dan een telefoniste die me een waslijst aan vragen stelt ( waaronder vanuit welk bedrijf de aanvraag is gedaan, onthoud dit even ) en me dan doorverbindt met de juiste dienst. Daar hebben ze onze formulieren nooit ontvangen want ze werken elke dag de dossiers af en dan hadden we al lang ons geld moeten hebben. De vriendelijke dame zocht verder naar ons dossier omdat ik ( kapotte grammofoongewijs ) bleef herhalen dat de aanvragen correct waren verstuurd naar hun diensten. Ze zocht op alle namen die in het dossier voorkwamen, op alle rijksregisternummers en op alle adressen. Niks ! Ze legde me toen uit hoe ik een nieuwe aanvraag kon doen want het benodigde originele geboortewijs heb ik niet meer ( ah nee, dat heb ik opgestuurd met de eerste aanvraag om kindergeld ) en dan is er een procedure om dat terug aan te vragen. Dan, ik weet niet goed meer hoe het kwam zag de dame in kwestie dat er twee bedrijven zijn die Colman leder noemen en dat ze onder de verkeerde firma had gezocht.Weet je nog wat je moest onthouden ? En zie daar, ons dossier Ze verbond me door met de juiste dienst en ik dacht : Goed gedaan Myriam, nu komt alles in orde. Das een beginnersfout, te vroeg denken dat je gewonnen hebt Deze mevrouw verontschuldigde zich voor de achterstand bij het uitbetalen van de uitkeringen maar ze ging ons dossier vandaag nog afwerken. Wat zei die vorige nu ook al weer? Elke dag werden de nieuwe dossiers afgewerkt of zo iets . Op mijn vraag om het geld op een rekening gestort te krijgen ipv een circulaire cheque begon een nieuw parcours, weeral niet voor gevoelige zielen. Er bestaat een procedure om dit aan te vragen die bestaat uit een formulier dat je zelf moet invullen én door de bank moet laten tekenen. Ze kon me dat formulier mailen en dan mocht ik het ingevuld en ondertekend scannen en terug aan haar mailen. Toen zei ik voor alle duidelijkheid dat ik niet de aanvraagster van het kindergeld was maar wel Peter, de papa van Wout. Ohla, dat gaat zomaar niet. Het kraam- en kindergeld wordt steeds aan de moeder uitbetaald behalve als de vader of iemand anders daar uitdrukkelijk een wijziging op aanvraagt. En hoe doe je dat dan, die uitzondering vragen. Daar bestaat een procedure voor Maar om in aanmerking te komen voor die procedure moet Wout op het adres van de papa zijn ingeschreven en laat dat nu net niet zo evident zijn, zeker als je in Ekeren woont (zie enkele posts terug ). Dus als het adres in orde is kunnen we een aantal procedures volgen om het geld te ontvangen. Ondertussen kan deze mevrouw ons dossier wel afwerken en het geld aan Ann uitbetalen. Met een circulaire cheque ! Anders moet Ann de procedure volgen ( een formulier invullen en door de bank laten tekenen ) !
Dus we wachten nu op het district Ekeren om Wout zijn adreswijziging eindelijk in orde te maken. Ann denkt dat haar termijn om beroep aan te tekenen tegen Peter zijn vraag al verlopen is. Die was 15 dagen en ondertussen zijn we volgens ons al zeker verder. Dus zou ik eigenljk eens moeten bellen met het districtshuis om dit na te vragen maar is er iemand die het me kwalijk neemt dat ik dit ga uitstellen tot volgende week ?
Ondertussen is Woutje denk ik begonnen aan zijn tweede groeispurt want al twee nachten achter elkaar wil hij terug 's nachts eten en ook overdag lukt het niet om het te houden bij vijf voedingen, zelfs met die extra verzadigende pap. Als dat ventje aan dit tempo blijft eten dan hoop ik wel dat we snel ons geld hebben
Tot de volgende en denk eraan, het is je recht om voor jezelf op te komen !
jong geleerd is oud gedaan zegt een oud spreekwoord. En is het alleen maar omdat Wout een jongen is dat hij niet moet leren shoppen ? Neen toch. Het is belangrijk voor iedereen om zijn/haar weg te leren kennen in de jungle van ketens,winkels en winkeltjes die onze wereld rijk is. En omdat het nu nog lukt hem mee te nemen zonder dat hij zich ambetant voelt om met zijn moeder gezien te worden in het Shopping Center deed ik dat ook.
Zoals gewoonlijk was hij weer erg braaf en rustig en vond het allemaal goed. Zijn flesjes kreeg hij van Tanja en Eefje en zelfs toen hij moest stilliggen om zijn maat te nemen ( wat dacht je, dat ik geen kleedjes gekocht heb ? ) of om een zonnebril te passen gedroeg hij zich voorbeeldig
Ons ventje krijgt nu afwisselend Nutrilon 1 en Beba voeding. En het wordt toch wel duidelijk dat de Beba wel degelijk verzadigender is. Na een flesje Nutrilon 1 is hij er vaak al na 3 uur terug. Of het komt door de aanpassing van zijn eten en de bijbehorende darmprobleempjes weet ik niet maar afgelopen nacht is ons ventje zeer onrustig geweest, hij zeurde veel en om 5 uur wilde hij eten. Met liefde en plezier heb ik hem dat gegeven want eerlijk gezegd miste ik die nachtvoeding een beetje, het is toch een aparte sfeer zo, met zijn tweetjes in de stille, donkere nacht. Wie had ooit gedacht dat ik het zou missen om midden in de nacht op te staan
De afspraak met de dame die onze huwelijksinzegening zal doen liep mis en dus hebben we donderdag terug afgesproken. Ondertussen komt er minder volk dan we verwacht hadden naar ons feestje, veel mensen zijn al op vakantie en anderen moeten werken. Dat vinden we wel jammer maar aan de andere kant komt er voor iedereen een tweede kans om te feesten wanneer Peter zijn groot avondfeest krijgt
Woutje is wakker na zijn ochtendvoeding dus dat wil zeggen ' bath time '. Eén van de fijnste momenten van de dag, samen met 's avonds moe maar o zo gelukkig nog eens dicht tegen Peter aan te kruipen en te luisteren naar de laatste geluidjes die Woutje maakt om de dag af te sluiten.
Zo krijsen en onbedaarlijk snikken nadien, ik mag er niet aan denken dat dit volgende maand terug moet. Om de pijn wat te verzachten kreeg hij dan nog een lekkere oplossing te drinken, maar zo hard huilen én tegelijk slikken is niet zo makkelijk als het er uitziet 
, ik had dat papier gebruikt toen Wout naar de kinderarts moest. Opluchting en eerste probleem opgelost.
Deze mevrouw verontschuldigde zich voor de achterstand bij het uitbetalen van de uitkeringen maar ze ging ons dossier vandaag nog afwerken. Wat zei die vorige nu ook al weer? Elke dag werden de nieuwe dossiers afgewerkt of zo iets .
