Ik ben Myriam
Ik ben een vrouw en woon in Ekeren (België) en mijn beroep is Ik werk in een psychiatrisch ziekenhuis.
Ik ben geboren op 30/04/1969 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Alles wat met mensen te maken heeft, vooral vrienden en familie.
Ik had de eerste dagen en week na de trouw het gevoel dat alles wel weer terug rustiger zou worden en dat ik terug wat meer tijd zou hebben voor het huishouden en de alledaagse dingen die er al een tijdje bij inschoten.
Maar nu, drie weken verder, heb ik nog altijd het gevoel dat de dagen te kort zijn. Ik krijg wel meer gedaan maar nooit alles wat ik gepland had. Meer en meer begin ik me af te vragen hoe dat gaat zijn als ik terug ga werken in oktober :?: De beste oplossing lijkt me minder plannen en stilaan te leren welke verwachtingen realistisch zijn en wat te veel is.
Woutje blijft ons iedere dag verbazen ! Hij probeert echt met ons te communiceren, je kan hele gesprekken met hem voeren. Hij reageert op de routines die we ondertussen hebben rond slapen,eten en spelen. Die knapperd zit recht met een beetje steun voor zijn hoofdje, zit echter nooit ( maar dan ook nooit ) stil, ligt graag op zijn buik en probeert dan overal rond te kijken. Ik ben hem aan het leren zijn voeding te onderbreken voor een boertje ( want dat deden we daarvoor niet ) in de hoop dat hij dan minder zal teruggeven. Dat gaat nog steeds gepaard met dramatische taferelen :-? Krijsen,huilen en wringen op mijn schoot tot hij er zich even bij neerlegt dat hij moet wachten, dan komt het boertje en krijgt hij de fles terug. En dat twee keer per voeding. Hopelijk heeft hij snel door dat even wachten niet het einde van de wereld is :wink: en dat die fles wel terug komt .
Ook in zijn bedje ligt hij niet stil en iedere morgend is het een verrassing hoe hij in bed zal liggen :-) 90 tot 180° gedraaid, op zijn zij tegen de linker- of rechterkant van het bedje of soms zelfs op zijn buik.
Volgend weekend zijn we één maand getrouwd en die gelegenheid grijpen we graag aan om onszelf nog eens te verwennen. Woutje gaat logeren zoals jullie weten en wij gaan zaterdagavond uit eten, zondag uitslapen en naar de sauna. Peter heeft nog een verrassing geregeld dus ik ben zeer benieuwd. Ook zaterdag is ons ventje al drie maanden, dertien weken waarin hij ons heeft leren kennnen en ons alle liefde en plezier heeft laten kennen die hij in zich heeft.
Dat logeren volgend weekend vind ik wel heel spannend, ik moet mezelf steeds voor houden dat hij maar naar Kalmthout gaat voor één nachtje en niet naar Afrika voor drie maanden. Want als ik dat niet doe zit ik allerlei scenario's te bedenken van dingen die kunnen mislopen, van iets vergeten tot juist dan voor de eerste keer ziek worden, van niet willen slapen in een ander bed tot huilen als hij ons terug ziet :cry: Ik weet het,ik weet het . Ik ben al wel heel blij dat zijn eerste logeerpartijtje bij Ann en Danny zal zijn, de eerste mensen om hem nog meer in de watten te leggen dan dat wij dat doen. Woutje, je zal waarschijnlijk rotverwend zijn tegen zondagavond :-D
Wij gaan nu in bad en dan is het weer bijna tijd om te eten, mét boerpauze :-)
