Ik ben Myriam
Ik ben een vrouw en woon in Ekeren (België) en mijn beroep is Ik werk in een psychiatrisch ziekenhuis.
Ik ben geboren op 30/04/1969 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Alles wat met mensen te maken heeft, vooral vrienden en familie.
stilletjesaan wennen we alledrie aan elkaar. 't Is te zeggen Peter en ik waren al redelijk aan elkaar gewend maar Wout dat was een heel nieuwe factor in onze rekensom. Maar na een week samen valt alles zo goed mee. We hebben een superbraaf en makkelijk kereltje die het ons ook makkelijk maakt om aan hem te wennen.
Eten is echt geen probleem meer, meestal eet hij zonder problemen tussen de 60 en 90 cc en hij geniet er echt van ! Sinds vrijdagnacht slaapt ons kereltje in zijn eigen bedje op zijn kamer. Het probleem was dat het bij ons in de slaapkamer eigenlijk te koud was. Ondanks lekker warme kleedjes en een extra dekentje bleef ik de indruk hebben dat hij koud aanvoelde als hij wakker werd. En vanaf de eerste keer heeft hij daar heerlijk rustig geslapen. In een warmere kamer ( en zonder het gesnurk van papa ) slaapt hij rustiger door. Wat niet wegneemt dat ik het wel een beetje zielig vind, dat kleine ventje zo alleen in die kamer. Dus ga ik geregeld toch eens even kijken maar telkens vind ik een zalig slapende baby, slapend zoals enkel babies dat kunnen. Hij gunt ons ook echt onze nachtrust en slaapt vanaf zijn eerste nachtvoeding door tot 's morgensvroeg. Joepie voor goede slapers !
Hij lijkt nu goed bij te komen maar hij is en blijft een klein ventje die dus vaak iets te grote kleedjes aan heeft. Al een geluk hebben enkele lieve bezoekers voor kleine kleedjes gezorgd zodat hij er nu toch iets comfortabeler bijligt.
Ondertussen is hij meer en langer wakker, momenten waarop we in zijn mooie oogjes mogen kijken en regelmatig vergast worden op een stralende glimlach ! Hij begint ook meer te reageren op wat wij doen en wij snappen beter wat hij bedoelt met bepaalde kreetjes en lichaamstaal.
Op zondag hebben we echt de kans om met ons drietjes van elkaar te genieten en samen bezig te zijn. Wout heeft nu bijvoorbeeld net een badje achter de rug. Mama wast, papa filmt en zorgt voor logistieke ondersteuning en Wout ... die geniet er blijkbaar van.
Gisteren zijn Anneke en Danny hier geweest. Die hadden een supergrote knuffelbeer bij en een fantastische auto die meegroeit met Wout. Eerst als schommelstoel, dan als autootje om voort geduwd te worden en uiteindelijk als eerste driewieler. Ook die lieve Saskia had een cadeautje bij , een superzachte knuffelhond, om alvast te wennen aan hondjes en hoe er voor te zorgen. Want dat hij later mee naar de hondenschool en wedstrijden gaat,staat nu al vast.
Verder genieten we van de kaartjes,telefoontjes en sms'jes van al die mensen die samen met ons genieten van ons wonder. Wout is gezegend met zoveel mensen die met hem begaan zijn !
Ik heb mij deze voormiddag beziggehouden met wat opzoek- en uitprobeerwerk om mijn draagdoek te kunnen gebruiken.
Zo hebben we hier thuis gezellig samen opgeruimd en kan Wout zelf helpen om zijn flesje klaar te maken. Voor fotografisch materiaal had ik geen kans want ik ben alleen thuis, misschien volgende keer.
Ondertussen heb ik wel zo'n mooie foto van Wout dat ik ze jullie niet wil onthouden. Geniet er van , wachtend op meer nieuws onder andere over de verpleegkundige van K&G
Ocharme, zo'n klein dutske en de hele dag moet die werken. Van de ene schoot op de andere, poseren voor foto's, schattig zijn de hele dag lang, verschoond worden voor publiek ( heel veel dagelijkse vertoningen ) en dan ondertussen ook nog eten, slapen en mama en papa vertederen. Iemand zou de sociale inspectie moeten verwittigen want dit ruikt naar kinderarbeid.
Ik geniet volop van al die aandacht voor ons Woutje, te merken dat heel veel mensen de moeite nemen om ons te bellen of te bezoeken draagt heel veel bij aan ons geluk.
Ondertussen zoeken wij met ons drie verder de weg in dit nieuwe landschap. Het lukt ons nog niet altijd en soms wandelen we nietsvermoedend een doodlopend straatje in. Maar ook in doodlopende straatjes kunnen heel spannende dingen gebeuren ! En elke dag wordt onze schatkaart aangevuld en lukt het ons onze draai en een nieuw ritme te vinden. Vooral de avonden lopen vaak wat lastig. Het lijkt wel of Wout van de geur van mijn lekkere eten ook zin krijgt en dus telkens begint te huilen om eten precies op de moment dat wij aan tafel schuiven. Ook het verschonen is telkens een aflevering van Het Rad van fortuin. Ik draai en weet nooit op voorhand wat er gaat gebeuren. In het beste geval niks, een andere mogelijkheid is dat het kussen en Woutje worden ondergeplast en de hoofdprijs is : zelf in de straal terechtkomen en dus nadat Wout is verschoond ook mezelf moeten gaan verschonen.
Peter is schitterend in zijn nieuwe rol. Hij is er voor ons en neemt mij heel veel werk uit handen. En met wat overredingskracht neemt hij Wout op schoot en dan zien ze er zo lekker uit ! En al die dingen doet hij zo vanzelfsprekend en zelfverzekerd dat het een plezier is om te zien.
Morgen komt de verpleegkundige van Kind en Gezin. Ben echt benieuwd hoe dat zal zijn. Als ik eerlijk ben sta ik er wat dubbel tegenover. Aan de ene kant is alle hulp,ondersteuning en geruststelling welkom maar ik hoop wel dat ze iemand is waar ik mee klik en geen al te betuttelend en betweterig type
Wij gaan nu papa afhalen aan de bushalte dus tot de volgende !!!
Spannende dag toch vandaag. Om 11 uur hadden we een afspraak bij de kinderarts. Aangezien Wout toch serieus geel was beginnen te zien was ik wel wat ongerust. Tijdens het onderzoek prikte die stoute dokter met een naald in dat kleine handje met lange vingers Wout liet duidelijk merken dat hij daar niet mee was opgezet
Zijn hartje is helemaal in orde en eindelijk is dat stomme,onhandige klemmetje van zijn naveltje af. Zijn gewicht is terug bijna genormaliseerd en hij weegt nu 2.740 g. Hij is ook nog niet gekrompen dus meet nog altijd 48 cm. Het viel de dokter op hoe sterk dat ventje al is, wij merken dat ook bij het omkleden enzo. Hij slaagt er zelfs al in zich een beetje op zijn zij te draaien én hij probeert soms zijn hoofdje op te tillen. Maar die gele kleur ontging ook de dokter niet dus werd er een billirubinebepaling gedaan. Afhankelijk daarvan zou hij misschien moeten binnenkomen voor fototherapie. Ook zijn reflexen, balletjes en tonus werden nagezien en hij werd volledig goedgekeurd !
Deze namiddag mocht ik dan bellen voor het bloedresultaat en jochei !!! Zijn waarden zijn normaal voor zijn leeftijd.
Nu zijn we gezellig met zijn tweetjes thuis en genieten we van elkaar. Af en toe veroorzaakt een krampje of een boer een 'glimlach'. Alhoewel ik weet dat hij niet echt naar me glimlacht doet het toch telkens mijn moederhart opspringen. Deze morgend merkten we ook dat hij al serieus reageert op Peter zijn stem. Wout probeerde direct te zoeken naar van waar die bekende stem toch kwam.
Vorige nacht ging het slapen al veel beter. Hij heeft in zijn eigen wieg op onze kamer geslapen en heeft mij slechts twee keer wakker gemaakt om te eten, ik vind dat echt een grote vooruitgang tegenover de vorige nachten waar ik eigenlijk de hele nacht in de weer bleek te zijn met hem.
Ik ga nog wat wassen, was opvouwen, opruimen (daar komt echt geen einde aan ) en andere huishoudelijke taken doen terwijl Wout slaapt en dan horen jullie mij morgen weer.
Zo is het hier nu, alles moet wijken voor onze Wout. Wanneer wij kunnen eten, kunnen slapen of kunnen bloggen hangt af van een hummeltje van amper 48 centimeter. En we genieten van elke moment !
Het eten ging vandaag weer een pak beter. Vannacht heb ik hem wakker gemaakt om zeker nog een extra voeding te hebben want hij mocht echt niet meer afvallen. Maar mijn peptalk heeft zijn doel niet gemist. Hij was deze morgend 125 g bijgekomen en maakte zo mijn dag weeral goed. En sinds deze middag drinkt hij weer op vraag. En op vraag wil momenteel zeggen ongeveer elke drie uur zo'n 60 cc.
Ik ben een echte jonge moeder hé, zoveel details over een basisbehoefte Maar ik zal jullie een plezier doen en het even niet hebben over pampers en hun inhoud want ook daar kan ik gedetailleerd verslag van uitbrengen; Dus jullie zijn gewaarschuwd, als je ernaar vraagt krijg je alles maar dan ook alles te horen
Ongelooflijk hoe ik zo snel zo'n gevoel heb ontwikkeld voor ons kleine wonder met lange tenen. De liefde is zo volledig en oprecht dat we er de meeste momenten al niet meer bij stilstaan dat hij pas na negen lange maanden bij ons begon te horen. Op 4 dagen is onze band met hem al zo groot dat we nog amper stilstaa nbij hoe het vroeger was. Natuurlijk zijn we moe en kost het veel inzet en energie om je leven zo plots en volledig om te gooien en natuurlijk lopen sommige dingen no wat mank en natuurlijk zijn er de zorgen van jonge ouders maar nooit vergeten we hoe welkom Wout is en hoelang we hiernaar hebben uitgekeken.
Vandaag is Peter Wout gaan inschrijven in Brasschaat en vanaf nu heet onze zoon officieel Wout Danny Christel Verschueren ! Zijn mutualiteit is ook al in orde en hij heeft zelfs al een hospitalisatieverzekering Ook de aanvragen voor kraamgeld en kindergeld zijn ingevuld dus voorlopig zit de administratieve kant er even op.
Tussen al die dingen hebben we toch weer een mooie lentewandeling gemaakt en liep ik zo trots als een pauw achter de kinderwagen. Het voordeel van zo'n kinderwagen is dat mensen opzij gaan en dat automobilisten zelfs stoppen om je over te laten steken
Morgen gaan we op controle bij dokter. Een hielprik staat op het menu en een nazicht van zijn hartje. En ik hoop dat de dokter mij kan geruststellen over zijn met momenten toch wat gele kleur. Hopelijk is het niet zo erg dat hij moet blijven Ik heb ook al een lijstje met vragen klaar die ik aan de dokter wil stellen.
Hopend op een deugddoende nachtrust laat ik jullie tot de volgende
Een dag is korter geworden sinds dit weekend. De tijd vliegt en ons afvragen wat we nu gaan doen behoort ook tot de voltooid verleden tijd.
Op één dag is er weeral heel veel gebeurd. Eten lukt beter en beter, bij Wout hé, wij konden het al redelijk goed voordien. Hij is wel te veel afgevallen dus de komende dagen zal zijn eten veel gestructureerder moeten want we willen niet meemaken dat hij woensdag van de dokter in het ziekenhuis moet blijven
Onze eerste gezinswandeling was zeer plezant, zo'n mooi weer en zo'n mooi kindje, puur genieten ! Dit wordt dagelijkse kost, dat spreekt vanzelf.
Bij elkaar beter leren kennen hoort natuurlijk ook grapjes kunnen maken onder elkaar en zelfs daar zijn we al aan toe, getuige de foto hieronder.
Verder betrap ik mezelf erop dat ik zeer onvolwassen en 'totaal erover dingen' begin te doen. Dingen als mails en smsjes afsluiten met groetjes van Wout en oepie-woepie-floepie gesprekken houden (met Wout welteverstaan). En ik geniet er 100% van even vooral op gevoel te leven.
Geniet van het mooie weer de komende dagen en als je toch even binnen bent surf dan even onze richting uit !
eerst en vooral wil ik iedereen al ferm bedanken voor alle lieve wensen voor ons en voor ons zoontje;
We zijn aan onze tweede dag als gezinnetje bezig en het is 24 op 24 genieten. Afgelopen nacht liep al veel beter dan de eerste, Wout heeft van ongeveer 3uur geslapen tot 7 uur. Net op tijd voor zijn eerste flesje van de dag. Eten gaat wat moeilijker. 't Is te zeggen hij drinkt goed maar eigenlijk wat te weinig. En aangezien hij niet veel gewicht op overschot heeft zijn we daar wel mee bezig. We hebben hier in het chateau nog een echte,antieke babyweegschaal gevonden en die zal straks gebruikt worden. Uit mijn opleiding verpleegaspirante herinner ik me gelukkig nog hoe je dat doet, een baby wegen.
Wout ligt momenteel lekker in het zonnetje te slapen. Hij zag gisteren een heel klein beetje geel dus zijn we blij met de zon om hem te helpen terug een gezonder kleurtje te krijgen. En strak gaan we samen op ons eerste uitstapje. We gaan naar de apotheek want aangezien onze 'muggenmachientjes' naar de kast zijn verbannen hebben deze beestjes nu vrij spel. En dat gaan we proberen op te lossen met citronella-olie. Hopelijk werkt het want bij Wout zien we nog geen boebeltjes maar amai mama en papa.
Papa is even weg, de geboortekaartjes posten. Hij is zo druk alles aan het organiseren en regelen, zalig, zo heb ik alle tijd en rust om me volledig op Wout te concentreren.
Tijd voor een pampercontrole en eten dus tot de volgende !
Jaja, Wout is er. Zaterdagmorgend om 5uur 40 slaakte hij zijn eerste kreet om ons allemaal gerust te stellen ; alles is in orde met mij. Na een vlotte geboorte was hij daar, een pracht van een baby. Je moet me niet op mijn woord geloven, kijk maar naar de foto's.
Het was uiteindelijk och nog onverwacht. Donderdag leek het ons nog onwaarschijnlijk dat het voor 22 april zo ver zou zijn. Hij zat goed waar hij zat en leek niet van plan zich naar de uitgang te begeven.
Dus met een gerust gemoed vertrokken wij naar de show van Alex Agnew. Dat deze show voor een groot deel over zijn dochtertje gaat had een voorteken kunnen zijn. Na de show trokken we naar de Kroon, afsprak met de collega's naar aanleiding van Nadine haar laatste dag. Een gezellige boel zoals altijd met deze kliek, en op gegeven moment check ik uit gewoonte mijn gsm. " 3 gemiste oproepen". Op dit uur? Dat kan maar één ding betekenen, hij is onderweg. De chaos in de Kroon was volgens mij ongezien en breidde zich uit tot in de Kerkstraat, maar ja, daar zijn ze ander dingen gewoon
Op weg geholpen door de collega's vertrokken wij snel maar veilig naar huis. Thuis stond alles vertrekkensklaar dus dat was een kwestie van alles meenemen en klaar. Ware het niet dat wij geen van beide onze huissleutels kondenvinden. Die we amper een kwartiertje geleden hadden gebruikt om binnen te komen moet je weten. Maar rustig en georganiseerd dat wij zijn
Aangekomen in het ziekenhuis begon een lange nacht van pure emoties. Ik heb het hele proces kunnen bijwonen en ben daar heel blij om. Bedankt Anneke en Dany om dit met mij te willen delen.
En om twintig voor zes, zaterdagmorgend, 18 april 2009 was hij er. De schoonste pasgeborene die ik ooit heb gezien. Helemaal niks verfrommeld, maar gaaf en gezond.
De eerste uren na de geboorte waren zeer onwerkelijk en emotioneel. De situatie op zich zorgde nog eens voor meer gevoelens die niet zo makkelijk te verwoorden zijn. Maar mede dankzij de hulp van het personeel op het bevallingskwartier en de materniteit konden wij in alle rust en sereniteit kennis maken met ons ventje. Zij zijn heel fijn omgegaan met onze speciale situatie en hebben er echt rekening mee gehouden.
Rond de middag kwam de kinderarts naar Wout kijken en ze was zeer tevreden, alles prima in orde en hij mocht mee naar huis. Zo tevreden waren we want 's nachts had men ons nog laten verstaan dat hij zeker één nacht in het ziekenhuis zou moeten blijven.
De gynaecoloog liet, naar traditie , iets langer op zich wachten maar ook hij had goed nieuws.
Dus met ons vijven verlieten we het ziekenhuis om aan ons nieuw leven te beginnen.
Dat nieuwe leven is zo mooi alhoewel niet altijd gemakkelijk. Ondanks alle boeken en andere infobronnen beginnen wij met ons drie gewoon van nul. Wij zullen tijd nodig hebben om elkaar te leren kennen. Maar stilaan zal dat allemaal in de plooi vallen en moeten we alleen genieten !
De eerste namiddag en avond verliepen redelijk chaotisch, veel bezoek en een nieuwe baby in combinatie met een vermoeiende nacht is natuurlijk ook niet zo'n goed idee.
Maar vannacht keek dat wonder met teentjes plots recht in mijn ogen en toen sloeg het toe : Ik ben mama en dit jongetje rekent op ons.
De afgelopen dagen werd duidelijk dat Ayron nog tot en met zondag zal blijven. Zijn mama is er in geslaagd hem hier af te zetten voor 1 dag, dan te bellen dat het voor 5 dagen zal zijn. Ondertussen vindt ze het niet nodig ook maar iets van kleren mee te geven, niks van tandenborstel, speelgoed zelfs geen ondergoed. Wel zijn medicatie maar geen maatje, en een halve ml afmeten is geen sinecure zonder pipetje. Al goed dat we voor ons schatje een maatlepeltje hebben zodat dit nu zijn nut al kan bewijzen. Dit verhaal maar even om nog eens aan te geven dat niet alle kinderen even gewenst zijn en dat niet alle kinderen met alle zorg en liefde worden omringd die ze wel verdienen. Dan ben ik net zo blij voor onze beslissing en des te meer overtuigd van de juistheid van onze keuze. Niet dat er nog twijfel was maar het lopend en spelend bewijs in huis hebben is toch nog iets anders. Ik weet dat ik een paar jaar geleden al heel boos en vooral verdrietig werd als Ayron hier was, de frustratie rond mijn kinderloosheid rees de pan uit als ik de ogenschijnlijke onverschilligheid zag waarmee deze moeder met haar zoon omging.
Maar goed, de situatie is nu helemaal anders en we zorgen met plezier voor deze flinkerd die enthousiast is over grote en kleine dingen en die knuffels uitdeelt alsof hij fan is van de Free Hugs groep op Facebook
Wat betreft de komst van ons kindje reken ik terug op 22 april want ik heb gisteren de mama én de buik gezien en het lijkt me onwaarschijnlijk dat het heel snel zal gaan. Maar goed, die baby weet best wanneer hij er klaar voor is. Neen,geen vergissing maar 'de baby' is gewoon een mannelijk zelfstandig naamwoord
Straks gaan we naar Alex Agnew zien, hopelijk wordt het heel leuk en ontspannend. En ja collega's, als het niet te laat wordt kom ik zeker nog naar De Kroon, ik bel één van jullie op na de show !
Een zomerse dag, straks "een koude pla" met frietjes en een meevallende rekening in de Carrefour . Meer heb ik niet nodig om mij goed te voelen. Ondertussen babysit ik op Ayron die na lang zeuren van zijn mama nog eens naar Els mag komen spelen. Hij blijft ook slapen dus ik heb de komende dagen voldoende afleiding wat niet wil zeggen dat het wachten nu minder lang duurt
Ik ga nog wat genieten van het mooie weer en kom morgen nog eens terug .
bedankt voor jullie,weeral, zo lieve reacties ! Het is natuurlijk zo dat ondanks harde buiken, opening en zo voort de geboorte nog gerust wat op zich kan laten wachten. Weinig aan te doen en dus proberen we gewoon voort te doen. Peter is vandaag terug gaan werken en ik probeer mijn gewone dagschema terug te vinden. Hoe ziet dat er uit bij iemand die met loopbaanonderbreking is vraag je jezelf af? Rond negen uur loopt de wekker af en dan even wakker worden met koffie en een sigaretje.
Dan even online mijn blog nazien en even op Facebook. Nadien even tijd voor de persoonlijke hygiëne en het huishouden. Een snelle opruimronde doorheen ons stuk van het chateau en de rest van de dag hangt af van de plannen. Als Peter thuiskomt samen met hem even relaxen. Dan voor eten zorgen, samen eten en meestal kijken we dan samen wat TV of een filmpje. Onze favorieten zijn op dit moment Mijn restaurant, Het Hotel en Heroes (dat laatste op DVD, seizoen 2).
Onze gezamenlijke sigaretjes in de hal zijn meestal de uitgelezen moment om het over ons schatje te hebben. De laatste dagen zijn dat vooral speculaties over wanneer de grote dag er zal zijn.
Tot nog toe geniet ik er nog steeds van om eens uitgebreid de tijd voor mezelf te kunnen nemen maar ik mis wel de collega's en de sfeer in ons super team . Meer er meer besef ik hoeveel geluk ik heb om bij zo'n team te mogen werken, we zijn echt op elkaar betrokken en leven met elkaar mee en dat is tegenwoordig echt niet zo evident.
Zalig Pasen iedereen ! Ik heb deze morgend mooie paasbloemen gekregen en dat maakt toch dat de living er direct heel wat feestelijker uit ziet.
Ondertussen wachten wij nog steeds op nieuws, we hebben nog niks gehoord en kunnen weinig meer doen dan alle andere mensen die hier voor staan ; wachten. Het is een gevoel dat moeilijk te beschrijven valt, de spanning lijkt wat op wat je voelt een paar dagen voor je op verlof vertrekt, je bent ongeduldig en vol verwachtingen. Het grote verschil is nu dat je niet weet wanneer je op reis vertrekt, het reisbureau belt je enige uren op voorhand en dan moet je direct vertrekken. Kan je je daar iets bij voorstellen?
Nog geen groot nieuws maar wel nog enkele foto's. Ik heb me vandaag bezig gehouden met de fantastische muurstickers van KidsLab. Heel fijn om te doen. En voor de liefhebbers MonChichi, piratenversie !
Ondertussen, het lijkt wat vreemd, begin ik ons schatje al wat te missen. Het is ongelooflijk hoe graag wij dit kindje al zien voor we het nog maar gezien hebben, we zijn er nu al zo lang mee bezig dat dit kleine wondertje er helemaal bijhoort !
Geniet van de foto's en keep those fingers crossed !
Het leek vandaag wel zomer ,vinden jullie ook niet? Ik ben deze namiddag in Antwerpen geweest en op de Meir en de Groenplaats heerste een enorm fijne sfeer. En de economische crisis? Daar was weinig van te merken, overal veel volk met zakjes van allerlei winkels en de terrasjes zaten overvol.
Peter had ook nog wat nieuwe kleren nodig en daar hebben we dan ook voor gezorgd. Mooie stijl deze zomer vind ik persoonlijk. En natuurlijk konden we ook ons prutske niet vergeten. Even passeren langs de KidsLab en dat kleintje is al verwend nog voor we er kennis mee gemaakt hebben . Zalige spulletjes hebben ze daar ! Ook Mon ChiChi's voor diegenen onder jullie die dat nog kennen. We gingen voor een piratenversie Nog wat aankleding voor het kamertje en daarmee was er weer een zak gevuld.
Vanavond zijn we ons dan gaan bevoorraden in verband met jullie bezoekjes (hopen we toch) binnenkort. De wijn, champagne en andere lekkere dingen staan klaar !
Nog voor dat kleine ding er is krijgen wij meer en meer het gevoel dat we het al missen, alles staat klaar en is in gereedheid gebracht behalve de kroon op het werk, die ontbreekt nog.
Met momenten slaat de schrik mij soms wel om het hart, wat staat ons allemaal te wachten ? Hoe gaat ons leven er binnenkort uitzien en zullen we er in slagen van dit kindje een gelukkig kindje te maken? Het gaat dan echt over mijn hart want met mijn geest ben ik er veel geruster in. Die momenten worden afgewisseld met momenten waarin alles wat onwezenlijk lijkt en ik het me moeilijk kan voorstellen, dan lijkt alles eventjes een droom en ben ik bang dat ik plots zal wakker worden.
Maar eerst en vooral zien we er enorm naar uit dit kleine wonder binnenkort in onze armen te kunnen houden en te kunnen zeggen : 'Welkom kleine schat, we hebben lang op je gewacht!'.
Vandaag een rustig daggetje, eerst een beetje uitgeslapen nu het nog kan en dan zoals gepland de babytas klaargezet. Ik denk dat alles er in zit : kleedjes, knuffel, tutjes, een extra dekentje en fototoestel en camera. Ik had eerst de tutjes en het doosje gesteriliseerd en plots realiseerde ik me dat ik dat binnen heel kort regelmatig zal staan doen, op diezelfde plek en een aantal keer per dag. (Niet de tutjes natuurlijk maar vooral de flessen.) De nieuwe dingen in ons leven zijn nu gestart en we kunnen amper nog wachten op al de rest.
In de namiddag heb ik mijn beperkte creativiteit gebruikt om versiering te maken om aan de raam te hangen als het kindje er is. En nogmaals verzucht ik : 'ik zal blij zijn als ik gewoon een naam of geslacht mag gebruiken, hier op de blog en in het algemeen.'.
Morgen meer nieuws, of er nu nieuws is of nog niet
afgelopen week namen de zenuwen toe zoals jullie hebben kunnen volgen. Ik hoopte dat dat na vandaag beter zou gaan na het bezoek aan de gynaecoloog. Ik dacht dat als ik terug gerustgesteld zou zijn door de monitoring en een laatste echo de zenuwen even zouden kunnen wijken. Onderweg naar de gynaecoloog waren we nog aan het grappen over wanneer het voor ons het beste zou uitkomen en wanneer zeker niet. We kwamen toen al tot de slotsom dat we er niks aan kunnen doen en dat het ons babietje zelf zal zijn dat het best weet wanneer de moment gekomen is.
De monitoring, die 35 minuten duurde, wees op al heel wat activiteit en harde buiken. En na het inwendig onderzoek zei de dokter dat het hem zou verbazen als ons prutske de termijn zal uitdoen, hij sprak zelfs over een paaskindje(!?). Mijn spanningsmeter ging terstond in het rood en niet alleen die van mij denk ik. Dat wil zeggen dat we plotseling niet meer in weken maar in dagen beginnen te tellen en dat is een heel ander gevoel, geloof me maar. En samen met de spanning stijgt ook weer de verwachting (pun intented), zal het een mooi kindje zijn (natuurlijk), zal alles in orde zijn(hopelijk wel), zal het goed eten en slapen(nog meer te hopen van wel), zullen we alles wel juist doen(natuurlijk/hopelijk wel).
Sebiet ga ik in ieder geval de laatste adressen schrijven en misschien ook nog de tas inpakken. En vanaf nu zal mijn gsm niet meer van mijn zijde wijken dus gelieve niet op onmenselijke uren te bellen
Ondanks dat we al heel de tijd weten dat er op een geboorte geen vaste dag valt te plakken komt dit nu toch wel onverwacht en wordt ons verhaal nu wel heel concreet, elke dag telt nu en ik vrees dat de spanning niet meer zal wijken tot we ons prutske in onze armen hebben.
Maar na een week samen valt alles zo goed mee. We hebben een superbraaf en makkelijk kereltje die het ons ook makkelijk maakt om aan hem te wennen.
Hij begint ook meer te reageren op wat wij doen en wij snappen beter wat hij bedoelt met bepaalde kreetjes en lichaamstaal.
Wout liet duidelijk merken dat hij daar niet mee was opgezet 
,vinden jullie ook niet? Ik ben deze namiddag in Antwerpen geweest en op de Meir en de Groenplaats heerste een enorm fijne sfeer.
