Ik ben Myriam
Ik ben een vrouw en woon in Ekeren (België) en mijn beroep is Ik werk in een psychiatrisch ziekenhuis.
Ik ben geboren op 30/04/1969 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Alles wat met mensen te maken heeft, vooral vrienden en familie.
afgelopen week namen de zenuwen toe zoals jullie hebben kunnen volgen. Ik hoopte dat dat na vandaag beter zou gaan na het bezoek aan de gynaecoloog. Ik dacht dat als ik terug gerustgesteld zou zijn door de monitoring en een laatste echo de zenuwen even zouden kunnen wijken. Onderweg naar de gynaecoloog waren we nog aan het grappen over wanneer het voor ons het beste zou uitkomen en wanneer zeker niet. We kwamen toen al tot de slotsom dat we er niks aan kunnen doen en dat het ons babietje zelf zal zijn dat het best weet wanneer de moment gekomen is.
De monitoring, die 35 minuten duurde, wees op al heel wat activiteit en harde buiken. En na het inwendig onderzoek zei de dokter dat het hem zou verbazen als ons prutske de termijn zal uitdoen, hij sprak zelfs over een paaskindje(!?). Mijn spanningsmeter ging terstond in het rood en niet alleen die van mij denk ik. Dat wil zeggen dat we plotseling niet meer in weken maar in dagen beginnen te tellen en dat is een heel ander gevoel, geloof me maar. En samen met de spanning stijgt ook weer de verwachting (pun intented), zal het een mooi kindje zijn (natuurlijk), zal alles in orde zijn(hopelijk wel), zal het goed eten en slapen(nog meer te hopen van wel), zullen we alles wel juist doen(natuurlijk/hopelijk wel).
Sebiet ga ik in ieder geval de laatste adressen schrijven en misschien ook nog de tas inpakken. En vanaf nu zal mijn gsm niet meer van mijn zijde wijken dus gelieve niet op onmenselijke uren te bellen
Ondanks dat we al heel de tijd weten dat er op een geboorte geen vaste dag valt te plakken komt dit nu toch wel onverwacht en wordt ons verhaal nu wel heel concreet, elke dag telt nu en ik vrees dat de spanning niet meer zal wijken tot we ons prutske in onze armen hebben.
Ik ben net thuis van een dagje shoppen in Antwerpen. Wegens 4 maten minder had ik echt nieuwe lente- en zomerkleren nodig. En ... missie geslaagd. Ondanks mijn voornemen niks voor de baby te kopen kon ik het toch niet laten. Een voorleesboek en een mooie uitgave van 'De kleine prins' zijn toch ook wel een beetje voor mijzelf
Ik ben ook weer bij Ici Paris Xl verzeild geraakt en dat is ook altijd nefast voor de portemonnee Ik moet toegeven dat mijn leeftijd zijn tol begint te eisen en dat ik geen babyvelletje meer heb dus nieuwe verzorgingsprodukten horen daar bij. Dat doe ik altijd deze tijd van het jaar, een cadeautje voor mijn verjaardag. En met ons huwelijk in het vooruitzicht heb ik ook geïnvesteerd in een nieuwe parfum met bijpassende douchegel,bodymilk en deodorant. Hopelijk ruikt Peter hem graag, ik vind hem in ieder geval heel goed. Voor de kenners, ik heb gekozen voor Miss Dior, Cherie van CD. Dat was eigenlijk bijna de grootste hap uit mijn budget voor vandaag;
Kortom, de financiële schade is groot maar mijn voldoening ook, ik ken nogal geen betere therapie tegen zenuwen en verveling dan een onvervalste uitbarsting van shopaholicisme Zeker een aanrader als je bankkaart het aankan.
Nu de gordijnen ophangen in de babykamer en de voorleesboeken er zijn is het een echte volledige kinderkamer en wordt het duidelijk dat er een belangrijk gezinslid ontbreekt, het wachten gaat voort.
Snel nog een paar foto's van Anthony, binnenkort nog eens grote broer.
Ondertussen is het voor hem eender of hij een broertje of een zusje krijgt, maar we hebben wel moeten beloven dat het kindje niet met zijn speelgoed zal spelen. Dat blijft een gevoelige kwestie.
Aangezien hij binnen een jaar of 8 (hij is dan 16) niet echt meer enkel met Lego zal spelen lijkt het ons dat dat geen probleem zal zijn
gisteren niet aan bloggen toegeraakt. Want Anthony was er en ik krijg dan al een voorsmaakje hoe het is een 'handenbindertje' in huis te hebben. Hij is dan al wel 8 en doet veel alleen maar verwacht wel volledige overgave aan alles waar hij mee bezig is. En in die zin valt het wel wat te vergelijken met wat ons binnenkort te wachten staat.
De spanning blijft stijgen, ik neem ondertussen 's avonds Sedinal + om toch een beetje ontspannen te kunnen slapen want de dromen,gedachten en zorgen blijven maar in m'n hoofd malen. Ik word ook erg ongeduldig en nieuwsgierig naar ons nieuwe leven. Ik denk dat de reizigers onder jullie deze gespannen verwachting wel zullen herkennen. En natuurlijk alle mensen met kinderen, en alle mensen die ooit op hun examenresultaten hebben moeten wachten of iedereen die ooit gesolliciteerd heeft. Eigenlijk kent iedereen dit gevoel wel en ik ben er dus van overtuigd dat jullie exact weten over wat ik het heb.
Ik blijf dus vanalles plannen om de dagen sneller te laten gaan. Straks komt Marleen de pampers brengen, morgen ga ik nog eens voor mezelf shoppen, woensdag naar de gynaecoloog, donderdag de was en zo, vrijdag na de middag met Peter in stad afspreken en in het weekend de laatste ingrepen aan het kinderkamertje zoals gordijnen hangen en nog eens stofzuigen en poetsen. En dan zijn we een week verder en dus ook weer een week dichter bij de geboorte. Een dikke week voor D-day zijn we dan.
Blijf reageren want zoals ik al gezegd heb vind ik het heel plezant om te weten hoe jullie met ons meeleven. En vergeet de poll niet als je nog niet hebt deelgenomen.
't is weeral weekend. Dat wil ook zeggen dat er weer een week voorbij is en dat de geboorte van ons schatje ook weer een weekje dichterbij komt. Sinds eind deze week begint de verveling toe te slagen en dus ook de zenuwen. Want met alles gedaan en geregeld begint een mens meer na te denken, en alhoewel ik een groot voorstander ben van nadenken, zijn er momenten waarop het toch beter is van dat niet te doen . Het ligt dan ook in mijn karakter om me teveel zorgen te gaan maken en te ver na te gaan denken.
Al goed dan maar dat ik toch regelmatig voor wat afleiding gezorgd heb. Zo ben ik gisterenavond met een aantal zeer toffe mensen naar Kommil Foo gaan zien. De show Wolf was weer echt de moeite waard, maatschappijkritisch maar op zo'n manier dat ik het vooral steeds weer als ontroerend ervaar. Met de nodige knipogen en een 'wie het schoentje past trekke het aan' gehalte om U tegen te zeggen. Ja, ik ben al een tijdje fan en zal dat ook nog lang blijven. Ik heb de jongens en hun ouders achteraf nog gesproken en dan valt het mij steeds op dat die echte warmte en betrokkenheid bij anderen iets is wat Raf en Mich van this uit mee hebben gekregen.
Woensdag gaan we terug naar de gyneacoloog, best wel spannend want alhoewel alles tot nog toe heel goed verliep komt de geboorte nu echt dichterbij. Dus als deze blog de indruk geeft dat wij hier heel rustig voortleven, dat klopt niet. Voor Peter lukt het nog wel, hij gaat zes op zeven werken en vindt dus afleiding in de dingen van alle dag en moet een sociaal wenselijk dag-nachtritme aanhouden. Bij mezelf merk ik dat ik steeds later en later ga slapen want ik weet als ik in bed kruip komen er allerlei gedachten naar boven die me echt wel wakker houden. Leuke gedachten, daar niet van maar zoals jullie allemaal weten is wakker liggen in je bed echt niet aangenaam; Maar vanavond gaan we samen slapen, gezellig nog wat kletsen enne... . Neen, laat maar, er lezen misschien kinderen mee
Maak er nog een leuk weekend van en blijf reageren, ik vind het enorm leuk om jullie reacties te lezen !
wat een zalige dag ! Nadat ik mijn poetsdrang heb uitgewerkt op de keukenvloer ben ik buiten in het zonnetje gaan zitten. Een beetje uit de wind was het echt zalig. En dan zat ik te dromen over hoe ik hier binnenkort ook kan komen zitten maar dan met ons kindje erbij, bij alles wat we tegenwoordig doen en plannen heeft dit kind al een plaatsje verdiend.
Het besef dat we binnenkort voor altijd met drie zijn heeft even geduurd maar is nu echt aangekomen. 'Wij' zal een andere betekenis krijgen en in plaats van als koppel zijn we een gezin aan het worden, meer en meer durf ik zeggen dat dat is waar ik de afgelopen jaren naar heb uitgekeken. Er komt een derde persoontje bij dat eigen ervaringen zal opdoen en meebrengen, dat eigen spullen heeft en een eigen plaats in ons leven. Dat die laatste zin wat raar in elkaar zit, ligt gewoon aan het feit dat ik me echt niet wil verspreken tijdens de laatste weken, ik heb het nu al zolang goed gedaan.
Ik ben ook aan het denken over wat we moeten meenemen naar het ziekenhuis als het zover is. Ik zal één van de dagen de tas toch al klaarzetten denk ik. Er zal alvast genoeg geld inzitten om indien nodig een taxi te nemen, je zal maar zien dat we net dan geen cash geld in huis hebben en nog eerst naar een geldautomaat moet zoeken. En kleedjes moeten er ook in, die zullen nauwkeurig uitgezocht worden. Misschien meer dan één maat want ja, hoe groot zal ons schatje zijn? En een knuffel? Ja,die moet er ook in. En tutjes? Ik zal ze maar meenemen, je weet het nooit hé. En de maxicosi, want hoe geraken we anders veilig thuis? En een dekentje want eind april is nog altijd geen zomer.
En zo brengen wij veel van onze wakende uren door, met plannen maken en proberen zo goed mogelijk voorbereid te zijn. Gisterenavond hebben we de ademhalingsmonitor geïnstalleerd en uitgeprobeerd. Ons Breezer mocht even voor baby spelen maar nu ze even in de box mocht wilde ze natuurlijk niet meer. Het is en blijft een kat voor iets Het ding marcheert perfect en maakt onnoemelijk veel lawaai dus we kunnen op onze twee oren slapen als ons popje er is.
genieten jullie ook zo van de aanstormende lente? Ik in ieder geval wel. En of het door de zon komt of door een nestdrang by proxy, ik heb een vreselijke opruim- en poetswoede.
Peter moet al zijn spullen vasthouden of ik ruim ze op, hij vraagt me al op voorhand om sommige dingen te laten liggen waar ze liggen. En zelfs de keuken ( waar ik normaal tegen mijn goesting aan begin ) moet er aan geloven. De kasten en schuiven van binnen en van buiten, de ijskast ontdooid, gekuist en gereorganiseerd, alles heeft een plaats en er is een plaats voor alles. 't Is ook zo dat ons schatje in de keuken in badje zal gaan dus ik moest zowiezo ruimte creeëren voor een badje, een aankleedkussen en alle spulletjes die daar bijhoren zoals daar zijn badolie, wasemulsie,shampoo,bodylotion en nog wat flesjes met van alles in.
Ik heb ook (nog eens) de klerenkast van ons prutske gereorganiseerd, alles ligt nu per soort en per ondersoort (korte mouwen,lange mouwen,geen mouwen) gestapeld met de kleinste maatjes van boven. En alle lakentjes, handdoeken, speelgoed en andere spullen hebben nu ook hun vaste plaats. En ook in de living is een kast voorzien voor babygerief.
Ook onze eigen was wordt uitgebreid gedaan, zoals ik al zei,alles moet eraan geloven.
Oh, zusje, denk jij nog eens aan de stomer want ik wil ook de ramen nog doen. Zo erg is het nu met me gesteld.
Verder nieuws, de suikerbonen zijn klaar, ze zijn heel mooi geworden,met dank aan Mamie. Gisteren heb ik de echo's allemaal ingescand want naar het schijnt vergaan ze na een tijdje, onder invloed van licht of zo dus ze zijn nu veilig opgeslagen op onze harde schijf, samen met de andere foto's van de voorbereiding;
Zo, nu ga ik winkelen en daarna verder doen in de keuken, en niet te vergeten ook nog even genieten van het mooie weer !
Vandaag was babybeurs in Antwerpen zoals jullie al wisten. Om mezelf en vooral mijn budget te sparen had ik geen cash geld mee want ' op zo'n beurs kan je toch niet met de kaart betalen ' dus dat was veilig. Ware het niet dat sommige handelaars heel sluw zijn en dus ook op een beurs hun elektronisch betalen dingetje bijhebben.
Op gegeven moment zagen we een stand waar ze draagdoeken verkochten én demonstreerden. Ik heb altijd gedacht dat er geen beginnen aan was maar het leek mee te vallen. Ik heb dan gevraagd of ik het eens alleen mocht proberen en inderdaad, dat lukte goed. En met die realistische pop daar zo tegen mijn lijf gedrukt kreeg mijn moedergevoel een enorme boost en was ik direct verkocht. Of beter gezegd was die draagdoek verkocht. Nu lukt het me wel om hem om te doen om de baby op mijn buik te dragen maar de handleiding legt ook nog andere manieren uit zoals de baby liggend voor je buik, de baby op je heup maar die lukken iets minder goed. Als er iemand praktijkervaring heeft met zo,n doek laat me dan iets weten en dan kunnen we eens afspreken voor een praktijkles.
Net toen ik dacht dat we rond waren en de schade dus beperkt was gebleven zagen we een stand van Sangenic. En laat het toeval nu willen dat ik nog navullingen nodig had én dat ook deze handelaar op alles voorzien was. Thuisgekomen was het ook niet vanzelfsprekend hoe die vullingen er in moesten en hoe dat ding juist werkt, dus Ellen, je mag een telefoontje verwachten
En Tanja zag dan als laatste nog de stand waar de staaltjes werden weggegeven, een zware goed gevulde zak met waspoeder, fruitpapjes enzovoort. Dat maakte samen dat we gepakt en gezakt, na een leuke namiddag terug naar huis kwamen. Bedankt dames voor het gezelschap en nog eens een dikke proficiat voor alle verwachtende koppels die dit lezen !
Vandaag fijn gedaan waar ik goed in ben. Shoppen. En dan nog voor een goed doel. Ik heb Eefje geholpen haar status van ' nog niks gekocht voor de baby' vlotjes te wijzigen tot ' expert babyshopper'. Weten jullie wat vooral heel fijn was deze namiddag? Dat ik de praktische kennis die ik de afgelopen maanden heb opgedaan en geleerd van anderen nu ook kon doorgeven. En heel even voelde ik me mama met ervaring
Ik ging eigenlijk niks meer kopen maar ben toch bezweken. Ter mijner verdediging ; ik heb geen kleedjes gekocht maar wel lakentjes die ik echt nog nodig had. En wel wat sokjes maar daar had ik er ook nog niet zoveel van. En een nieuw knuffeldoekje maar dat moest vervangen worden nadat het vorige in Noeh zijn smaak gevallen was. En nog een pluchen paaskonijn, maar dat hoort eigenlijk bij het seizoen. En lekkere baby massage olie, want dat wilde ik zo wie zo al. Dus je ziet, ik heb niks gekocht wat ik niet nodig had
Morgen babybeurs, hopelijk kan ik me daar evengoed beheersen als vandaag Ik kijk er al naar uit. Jullie krijgen natuurlijk een verslag uit eerste hand hier op de blog !
Hier nog wat foto's van het kamertje, het wiegendoodalarmsysteem oftewel ademhalingsmonitor en de suikerbonen. Je ziet ook mijn lievelings verzorgingstas en de babyfoon.
Vandaag eindelijk kunnen beginnen aan het inpakken van de suikerbonen ! Samen met Mamie vormde ik een geolied team en we zijn al een heel stuk opgeschoten. Als ik ze zo allemaal bijeen zien staan is dat weer iets dat echter begint te worden. Maar het is ook weer zo'n moment dat maar één keer komt en daarna nooit meer dus tijdens het knutselen heb ik wat foto's gemaakt en zelfs een stukje gefilmd. dat is dan ook weer vastgelegd voor het nageslacht. Ik stel me al voor hoe we binnen een paar jaar,samen met ons schatje naar deze foto's en filmpjes kijken en er samen van kunnen genieten.
Stilaan begint bij ons ook het besef te komen dat we aan onze laatste weken als kinderloos koppel begonnen zijn en we willen er nog ten volle van genieten. We gaan zeker nog een cinemake doen en ook een uit de kluiten gewassen shopping sprea staat nog op onze lijst. En ook hebben we het er al over gehad dat we ook als mama en papa vooral schatje en lieverd willen blijven. Maar met de trouw in het vooruitzicht ben ik er gerust in dat de romantiek nog wel even in de lucht blijft hangen.
Wat ik ook heel plezant vind is dat er in onze omgeving nog mensen zijn die een kindje verwachten en dat ik nu van veel dichter bij kan meegenieten en meeleven met hen. En dat ik vriendinnen heb als Eefje waarmee ik morgen op stap ga om samen op jacht te gaan naar schattige en leuke babyspullen. En dan zondag ook nog naar de babybeurs, als dat maar goed komt. Misschien moet ik ineens toch nog maar een kast bijkopen.
Geniet nog van de nieuwe foto's en tot de volgende
Echt waar, de suikerbonen zijn er ! Ik ben ze vanmiddag gaan halen, met dank aan tante Rita én nonkel Etienne. Kreeg een heleboel uitleg over hoe de doosjes te vouwen en hoe lang ik de lintjes moet afknippen en waar de kaartjes moeten geperforeerd worden. Als dat maar goed komt want echt handig of creatief zou ik mezelf niet durven noemen. Morgen ga ik nog even terug naar de winkel om nog wat decoratiemateriaal en zo, samen met Danny.
Maar ze zijn wel zeker zo mooi als ik gedacht had en het zal de moeite waard zijn. En mamie heeft beloofd van mee te helpen. Mamie zal ons mama haar naam zijn, of hoe noem je dat, voor ons kindje.
Ik heb gisteren van Ann ook nog een leuk idee gekregen voor een meter- en petergeschenk, en misschien ook voor de grootouders. Om begrijpelijke redenen ( iedereen leest hier mee ) kan ik er nog niet meer over kwijt maar als het zo ver is vertel ik er meer over.
Morgen meer nieuws over mijn knutselavontuur en wie weet nog wat fotografisch materiaal van de kinderkamer die nu bijna af is !
deze namiddag zijn we weer naar de gynaecoloog geweest. Zoals steeds weer lang moeten wachten. Waarom je daar een afspraak maakt? Ze zouden beter zoals aan de tramhaltes vermelden dat de tijdstippen niet bindend zijn. Niet alleen moet je altijd lang wachten maar er is ook nooit iemand die even iets komt zeggen of er wordt ook nooit verontschuldigd voor het lange wachten. Maar goed, je kan weinig anders dan je daarbij neerleggen want naar het schijnt is dat bij alle gynaecologen zo.
Het goede nieuws is dan weer wel dat met ons kindje alles prima in orde is. Voor diegenen die statistieken bijhouden ; 2.400 k en 45 cm. Perfect op schema. Tijdens de echo konden we ook weer even het hartje horen. Het is ongelooflijk hoe anders dat nu klinkt en eruit ziet dan in het begin. Voor de rest konden we weer even het gezichtje zien en een paar voetjes.
Binnen 2 weken gaan we terug en dat zal dan ongeveer de laatste keer gaan zijn, het komt nu echt wel duizelingwekkend snel op ons af.
Des te erger dat de suikerbonen een vervolgverhaal beginnen te lijken. Nu is er weer iets mis met de doosjes, er is een grote doos beschadigd én de labeltjes zijn er nog niet. Om iets van het leed te verzachten heeft de mevrouw van de suikerbonenwinkel wel al de labeltjes laten bedrukken met de naam. Ik zou liever hebben dat Murphy zich niet meer moeit met de suikerbonen !
Verder heb ik vandaag onze bijkeuken gepoetst en gereorganiseerd zodat alles van flesjes, sterilisator en dergelijke nu ook hun vaste plekje hebben. Inderdaad begint het erop te lijken dat geen ene kamer in huis gespaard wordt van babyspullen. En zalig dat dat is. Overal waar ik kom wordt ik herinnerd aan ons Prutske en kan ik even wegdromen en verlangen.
Verdorie, wat zal ik blij zijn als het kindje er is en ik gewoon een naam kan gebruiken in plaats van altijd prutske, kindje of hartendiefje. Ik ben de hele tijd ongerust dat ik me verklap hier op de blog.
Ik laat jullie nu en ga nog even wat foto's op de blog zetten. Veel plezier ermee !
vandaag werd ik echt verwend en samen met mij ook Peter en ons prutske. Oma trakteerde ons eerst op een lunch bij Pizza Hut en samen met Noeh en de meter werd dat een gezellige boel. Jammer genoeg moest Peter daarna gaan werken, maar ja, iemand moet de kost verdienen om dit gezin te onderhouden,nietwaar?
En dan gingen we richting babywinkel. Een winkel in Londerzeel waar ze alle mooiste babyspullen uit de andere winkels hebben samengebracht denk ik. Met dank aan oma en de meter is ons prutske nu in het bezit van een super wipstoeltje met kussen, een babyfoon, een super stijlvolle verzorgingstas waar de meter wat jaloers op was en een wiegedoodalarmsysteem(over nieuwe woordenschat gesproken, deze kan tellen). Dat laatste klinkt misschien wat luguber maar stond van bij het begin op ons verlanglijstje, gemoedsrust is onbetaalbaar wat mij betreft.
Bedankt oma en meter voor deze fel geapprecieerde cadeaus. En bedankt Noeh voor je onschatbare ervaringsdeskundigheid
Een paar maanden geleden las ik ergens dat je huis stilaan verandert in een babydagverblijf en kon ik me daar weinig bij voorstellen. Maar de afgelopen dagen wordt het zeer duidelijk wat ze daarmee bedoelden. Stilaan verandert ons huis en daarmee ons leventje door dit ongeboren kindje. Het maakt ook dat we ons steeds een beetje meer kunnen inleven in onze nieuwe rol als ouders. Ik kan moeilijk beschrijven hoe goed dit alles voelt, maar hoe dichterbij alles komt hoe beter het voelt. We zien er echt naar uit om deze taak op ons te nemen. Wat is dit kindje gelukkig van terecht te komen in zo'n liefdevolle en verwachtingsvolle omgeving én wat zijn wij gelukkig dat we werden uitgekozen om al het mooie wat het meebrengt van op de eerste rij te mogen meemaken. We zijn ons er zeer van bewust dat dit niet alle kinderen en koppels gegund is. Dus naast dromen en verwachting voel ik dan ook vooral dankbaarheid.
Verder nog even melden dat we de poezen nu niet alleen uit de box maar ook uit het wipstoeltje moeten zien te houden, dat het roken in het halletje bijna een gewoonte is, dat ik Peter heb weten te overtuigen ons kindje de eerste weken toch bij ons in de kamer te laten slapen en dat we minstens één keer per dag naar onze trouwringen kijken.
Voor verder nieuws kom nog eens terug naar de blog !
hier thuis is het een echte zondag. Het stoofvlees staat te pruttelen (en vraag maar aan Peter mijn stoofvlees is heerlijk), Peter ligt wat te hangen op de zetel en ik zit wat achter de laptop.
Deze voormiddag zijn we nog wat in de kinderkamer bezig geweest. Het bedje staat nu op zijn plaats en dat was toch wel de finishing touch, nu is het pas echt een echt kamertje. Het enige wat nog mankeert zijn lakentjes, toch wel essentieel nietwaar? Maar volgend weekend gaan we naar de babybeurs in Antwerpen en hopelijk vind ik daar zo wat de laatste spulletjes die we nog nodig hebben voor ons hartendiefje.
Ondertussen heb ik gisteren al goed doorgewerkt aan de kaartjes, maar ieder adres twee keer schiet niet echt op, die lijst wordt niet echt korter aan het tempo dat ik hoopte. Maar goed, iedere dag een beetje gaat ook vooruit. Morgen ga ik toch nog eens bellen voor de suikerbonen en zelfs als de labeltjes nog niet binnen zijn zou ik dan misschien toch maar beter de rest al gaan halen zodat ik daar al mee kan beginnen.
Het is soms lastig om de timing te kiezen. Aan de ene kant wil ik zeker niet riskeren dat er iets niet in orde is tegen de tijd dat ons schatje er is maar aan de andere kant wil ik ook niet graag de twee laatste weken niks meer om handen hebben. En dan hou je nog geen rekening met een eventuele te vroege of te late geboorte. Lastig hoor.
Het niet meer roken in de living begint op te bengen. Toen we deze morgend opstonden en de living binnenkwamen viel het me onmiddellijk op dat de sigarettengeur weg was. Alles wassen en poetsen en regelmatig verluchten is zijn doel niet voorbijgeschoten. Soms overweeg ik om de living ook nog te schilderen. Want vooral bij zonlicht, wat we de laatste dagen godzijdank hebben gehad, valt het wel op dat het wit echt geen wit meer is. Aan de andere kant wegen we ook af dat ons verblijf hier niet voor eeuwig is en dat we waarschijnlijk in 2010 zullen verhuizen. We shall see !
Ik ga nog even mee hangen op zijn zondags dus tot morgen !
Er zijn zo van die dagen dat je zoveel geld uitgeeft dat je er later even niet goed van bent. Vandaag was zo'n dag voor mij. Maar het was wel allemaal voor een goed doel. Het begon met onze trouwringen, die waren binnen dus zijn we ze natuurlijk direct gaan halen. En ook mijn aangepaste verlovingsring was in orde. De rekening ? Denk in termen van 4 getallen, ik dacht even dat mijn bankkaart het ging begeven
Want ik was voordien ook al in de Standaard geweest om de boeken van Geronimo Stilton te gaan bestellen. Want stiekem hoop ik echt dat ons Prutske een lustig lezertje wordt dus ik wil op alles voorzien zijn. En wie van ons heeft vroeger niet met open mond naar Mary Poppins, Dumbo of Pinocchio gekeken, dus ja,dan maar even de Free Record shop binnen gesprongen en ineens ook het tweede seizoen van Heroes meegenomen. Verder heb ik mij weer niet kunnen beheersen en dus verdwenen ook in de zak een dekentje, een handdoekje met kap (die zijn zooooo schattig) en een paar hydrofiele doekjes. Jaja, hydrofiele doekjes,da's weer zo'n nieuw woord. Het zijn van die gewafelde doekjes die je voor zowat alles kan gebruiken als je een baby in huis hebt.
En omdat Peter erbij was zijn we ineens gaan kijken voor een nieuwe DVDrecorder want de oude had de geest gegeven.
Al goed dat ik onderweg tijdens al deze boodschappen ook even langs de ziekenkas ben gepasseerd om nog wat briefjes binnen te brengen, hopelijk kunnen zij de pijn van mijn zichtrekening wat verzachten. En ik ben ook mijn nieuwe GSM gaan halen bij Base, helemaal gratis en voor niets
Met momenten kan ik echt amper wachten tot ons nieuwe gezinslid in de box ligt, het avontuur is zo spannend en we kijken er reikhalzend naar uit. Ik zeg inderdaad in de box want uit mijn eigen kleine poll blijkt dat iedereen(100 %) dat woord gebruikt. 't Zal misschien iets commercieels zijn, die naamsverandering.
Het zal zo'n voorrecht zijn om van op de eerste rij mee te maken hoe zo'n klein babietje alles en iedereen raakt en hoe het zich dag per dag ontwikkelt in een meer en meer zelfstandig wezentje om uiteindelijk de volwassene te worden die wij mee hebben helpen groeien. Niet per ongeluk vergeet ik even dat er ook zoiets als de puberteit bestaat, en de jongvolwassenheid die elk hun eigen uitdagingen met zich meedragen. Maar voorlopig wil ik even dat alles idyllisch en gesmeerd loopt, zonder slag of stoot. Tegelijkertijd ben ik er natuurlijk wel van overtuigd dat alle toekomstige momenten hun eigen schoonheid zullen hebben, waarvan we van sommigen pas later zullen kunnen genieten.
Have a nice weekend en hopelijk kom je snel terug !
we hebben terug warm water en echt warm deze keer. Dus heb ik liggen weken in een heerlijk warm bad met zalig veel olie. Minder zalig was de epileerbeurt die mijn benen dringend nodig hadden. Als iemand je ooit probeert te vertellen dat dat minder pijn begint te doen, niet geloven.
Mijn ventje heeft daarnet gebeld en de kaarten zijn aangekomen. Ik weet weer wat doen de komende dagen.
Voor de rest ook heel wat frustrerend nieuws. De Carrefour heeft zijn getrouwheidskaart gewijzigd en zal nu enkel nog punten in cash omzetten. Ik was wel aan het sparen voor een nieuw abonnement voor den Humo hé. Dorie toch. En dan ook nog een brief van de zorgkas die blijven beweren dat ik de laatste twee jaar niet heb betaald alhoewel ik dat wel gedaan heb. Dat grapje heeft me twee jaar geleden ook al eens 300 euro gekost. Bureaucratie ten top. Zooooo frustrerend. Maar van Base krijg ik een nieuwe gsm omdat ik nieuwe klanten heb aangebracht, dat is nu wel eens goed nieuws, niet dat ik een nieuwe nodig heb maar zo eens veranderen van toestelletje, dat doe ik nu graag sé.
Ondertussen betrap ik me er zelf op regelmatig de kinderkamer in te lopen, gewoon om daar even rond te kijken en te dromen over ons gezinnetje en hoe dat er binnenkort zal uitzien. De kleedjes worden nog eens herschikt in de kast, de maxicosi wordt nog eens vastgenomen en het speelgoed geprobeerd. Echt rationeel is dat niet te noemen maar, verdedig ik mezelf, dat moet ook helemaal niet. Een nieuw kindje dat op de wereld komt heeft niks met ratio te maken maar alles met verwachtingen,dromen en geluk. En daar willen we ten volle van genieten !
Bedankt voor jullie warme, grappige en toffe reacties ! Keep coming back !
ik heb een gezellige ochtend achter de rug. Had met Ellen afgesproken om naar wat baby- en kinderspullen te gaan zien. 'Wat' is sinds kort een zeer rekbaar begrip geworden . De koffer van haar auto stak helemaal vol en zelfs op de acherbank stond nog een doos. Tijdens het bekijken en kiezen van speelgoed, gebruiksvoorwerpen en kleedjes gaf ze mij een heleboel praktische tips zoals alleen moeders dat kunnen. Bedankt Ellen ! Hopelijk was je nog op tijd thuis om de kindjes op te pikken.
Nu hebben we warm water maar ook warm is een rekbaar begrip, het wordt maar net handwarm. Ik kan je zeggen, dat is te koud om te douchen Straks nog maar eens de technische dienst bellen.
De kaartjes zijn besteld ! We hadden ze via Poobies.com ontworpen en ik heb ze net online besteld. Nadien toch nog even gebeld om te horen of alles goed was aangekomen. Een zeer vriendelijke dame had mijn bestelling al op haar scherm staan. Toen ik 10 minuutjes later nog even terugbelde,waren de persen al aan het rollen. Hoe snel is snel tegenwoordig? Morgen of ten laatste vrijdag zullen ze geleverd worden, bij Peter op het werk want geen deurbel hebben heeft ook zijn nadelen.
Ik probeer ondertussen nog wat bij te lezen want ik heb nog kilo's lectuur liggen, vooral over baby's en alles wat er mee te maken heeft. Het is wel een hele job om daarbij je gezond verstand te bewaren want al die verschillende bronnen lijken wel de waarheid in pacht te hebben en dat kan zeer verwarrend zijn. Wel een slaapzak of geen slaapzak? Wel een bedomranding of niet? Voeden op vraag of niet? Buiklig of ruglig? 's Morgens in bad of 's avonds? Een eindeloze rij tegengestelde berichten waarmee ik maar één ding kan doen. Wachten tot het moment er is en dan vertrouwen op mijn gevoel en mijn 'boerenverstand'. En voor de rest heb ik al die mama's en papa's in mijn omgeving die me nu al op weg zijn aan het helpen.
Blijf reageren en vergeet de poll niet ! Tot de volgende !
Ik moet toegeven dat mijn leeftijd zijn tol begint te eisen en dat ik geen babyvelletje meer heb dus nieuwe verzorgingsprodukten horen daar bij. Dat doe ik altijd deze tijd van het jaar, een cadeautje voor mijn verjaardag.
Zeker een aanrader als je bankkaart het aankan.
Straks nog maar eens de technische dienst bellen.
