Ik ben Myriam
Ik ben een vrouw en woon in Ekeren (België) en mijn beroep is Ik werk in een psychiatrisch ziekenhuis.
Ik ben geboren op 30/04/1969 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Alles wat met mensen te maken heeft, vooral vrienden en familie.
Een dag is korter geworden sinds dit weekend. De tijd vliegt en ons afvragen wat we nu gaan doen behoort ook tot de voltooid verleden tijd.
Op één dag is er weeral heel veel gebeurd. Eten lukt beter en beter, bij Wout hé, wij konden het al redelijk goed voordien. Hij is wel te veel afgevallen dus de komende dagen zal zijn eten veel gestructureerder moeten want we willen niet meemaken dat hij woensdag van de dokter in het ziekenhuis moet blijven
Onze eerste gezinswandeling was zeer plezant, zo'n mooi weer en zo'n mooi kindje, puur genieten ! Dit wordt dagelijkse kost, dat spreekt vanzelf.
Bij elkaar beter leren kennen hoort natuurlijk ook grapjes kunnen maken onder elkaar en zelfs daar zijn we al aan toe, getuige de foto hieronder.
Verder betrap ik mezelf erop dat ik zeer onvolwassen en 'totaal erover dingen' begin te doen. Dingen als mails en smsjes afsluiten met groetjes van Wout en oepie-woepie-floepie gesprekken houden (met Wout welteverstaan). En ik geniet er 100% van even vooral op gevoel te leven.
Geniet van het mooie weer de komende dagen en als je toch even binnen bent surf dan even onze richting uit !
eerst en vooral wil ik iedereen al ferm bedanken voor alle lieve wensen voor ons en voor ons zoontje;
We zijn aan onze tweede dag als gezinnetje bezig en het is 24 op 24 genieten. Afgelopen nacht liep al veel beter dan de eerste, Wout heeft van ongeveer 3uur geslapen tot 7 uur. Net op tijd voor zijn eerste flesje van de dag. Eten gaat wat moeilijker. 't Is te zeggen hij drinkt goed maar eigenlijk wat te weinig. En aangezien hij niet veel gewicht op overschot heeft zijn we daar wel mee bezig. We hebben hier in het chateau nog een echte,antieke babyweegschaal gevonden en die zal straks gebruikt worden. Uit mijn opleiding verpleegaspirante herinner ik me gelukkig nog hoe je dat doet, een baby wegen.
Wout ligt momenteel lekker in het zonnetje te slapen. Hij zag gisteren een heel klein beetje geel dus zijn we blij met de zon om hem te helpen terug een gezonder kleurtje te krijgen. En strak gaan we samen op ons eerste uitstapje. We gaan naar de apotheek want aangezien onze 'muggenmachientjes' naar de kast zijn verbannen hebben deze beestjes nu vrij spel. En dat gaan we proberen op te lossen met citronella-olie. Hopelijk werkt het want bij Wout zien we nog geen boebeltjes maar amai mama en papa.
Papa is even weg, de geboortekaartjes posten. Hij is zo druk alles aan het organiseren en regelen, zalig, zo heb ik alle tijd en rust om me volledig op Wout te concentreren.
Tijd voor een pampercontrole en eten dus tot de volgende !
Jaja, Wout is er. Zaterdagmorgend om 5uur 40 slaakte hij zijn eerste kreet om ons allemaal gerust te stellen ; alles is in orde met mij. Na een vlotte geboorte was hij daar, een pracht van een baby. Je moet me niet op mijn woord geloven, kijk maar naar de foto's.
Het was uiteindelijk och nog onverwacht. Donderdag leek het ons nog onwaarschijnlijk dat het voor 22 april zo ver zou zijn. Hij zat goed waar hij zat en leek niet van plan zich naar de uitgang te begeven.
Dus met een gerust gemoed vertrokken wij naar de show van Alex Agnew. Dat deze show voor een groot deel over zijn dochtertje gaat had een voorteken kunnen zijn. Na de show trokken we naar de Kroon, afsprak met de collega's naar aanleiding van Nadine haar laatste dag. Een gezellige boel zoals altijd met deze kliek, en op gegeven moment check ik uit gewoonte mijn gsm. " 3 gemiste oproepen". Op dit uur? Dat kan maar één ding betekenen, hij is onderweg. De chaos in de Kroon was volgens mij ongezien en breidde zich uit tot in de Kerkstraat, maar ja, daar zijn ze ander dingen gewoon
Op weg geholpen door de collega's vertrokken wij snel maar veilig naar huis. Thuis stond alles vertrekkensklaar dus dat was een kwestie van alles meenemen en klaar. Ware het niet dat wij geen van beide onze huissleutels kondenvinden. Die we amper een kwartiertje geleden hadden gebruikt om binnen te komen moet je weten. Maar rustig en georganiseerd dat wij zijn
Aangekomen in het ziekenhuis begon een lange nacht van pure emoties. Ik heb het hele proces kunnen bijwonen en ben daar heel blij om. Bedankt Anneke en Dany om dit met mij te willen delen.
En om twintig voor zes, zaterdagmorgend, 18 april 2009 was hij er. De schoonste pasgeborene die ik ooit heb gezien. Helemaal niks verfrommeld, maar gaaf en gezond.
De eerste uren na de geboorte waren zeer onwerkelijk en emotioneel. De situatie op zich zorgde nog eens voor meer gevoelens die niet zo makkelijk te verwoorden zijn. Maar mede dankzij de hulp van het personeel op het bevallingskwartier en de materniteit konden wij in alle rust en sereniteit kennis maken met ons ventje. Zij zijn heel fijn omgegaan met onze speciale situatie en hebben er echt rekening mee gehouden.
Rond de middag kwam de kinderarts naar Wout kijken en ze was zeer tevreden, alles prima in orde en hij mocht mee naar huis. Zo tevreden waren we want 's nachts had men ons nog laten verstaan dat hij zeker één nacht in het ziekenhuis zou moeten blijven.
De gynaecoloog liet, naar traditie , iets langer op zich wachten maar ook hij had goed nieuws.
Dus met ons vijven verlieten we het ziekenhuis om aan ons nieuw leven te beginnen.
Dat nieuwe leven is zo mooi alhoewel niet altijd gemakkelijk. Ondanks alle boeken en andere infobronnen beginnen wij met ons drie gewoon van nul. Wij zullen tijd nodig hebben om elkaar te leren kennen. Maar stilaan zal dat allemaal in de plooi vallen en moeten we alleen genieten !
De eerste namiddag en avond verliepen redelijk chaotisch, veel bezoek en een nieuwe baby in combinatie met een vermoeiende nacht is natuurlijk ook niet zo'n goed idee.
Maar vannacht keek dat wonder met teentjes plots recht in mijn ogen en toen sloeg het toe : Ik ben mama en dit jongetje rekent op ons.
De afgelopen dagen werd duidelijk dat Ayron nog tot en met zondag zal blijven. Zijn mama is er in geslaagd hem hier af te zetten voor 1 dag, dan te bellen dat het voor 5 dagen zal zijn. Ondertussen vindt ze het niet nodig ook maar iets van kleren mee te geven, niks van tandenborstel, speelgoed zelfs geen ondergoed. Wel zijn medicatie maar geen maatje, en een halve ml afmeten is geen sinecure zonder pipetje. Al goed dat we voor ons schatje een maatlepeltje hebben zodat dit nu zijn nut al kan bewijzen. Dit verhaal maar even om nog eens aan te geven dat niet alle kinderen even gewenst zijn en dat niet alle kinderen met alle zorg en liefde worden omringd die ze wel verdienen. Dan ben ik net zo blij voor onze beslissing en des te meer overtuigd van de juistheid van onze keuze. Niet dat er nog twijfel was maar het lopend en spelend bewijs in huis hebben is toch nog iets anders. Ik weet dat ik een paar jaar geleden al heel boos en vooral verdrietig werd als Ayron hier was, de frustratie rond mijn kinderloosheid rees de pan uit als ik de ogenschijnlijke onverschilligheid zag waarmee deze moeder met haar zoon omging.
Maar goed, de situatie is nu helemaal anders en we zorgen met plezier voor deze flinkerd die enthousiast is over grote en kleine dingen en die knuffels uitdeelt alsof hij fan is van de Free Hugs groep op Facebook
Wat betreft de komst van ons kindje reken ik terug op 22 april want ik heb gisteren de mama én de buik gezien en het lijkt me onwaarschijnlijk dat het heel snel zal gaan. Maar goed, die baby weet best wanneer hij er klaar voor is. Neen,geen vergissing maar 'de baby' is gewoon een mannelijk zelfstandig naamwoord
Straks gaan we naar Alex Agnew zien, hopelijk wordt het heel leuk en ontspannend. En ja collega's, als het niet te laat wordt kom ik zeker nog naar De Kroon, ik bel één van jullie op na de show !
Een zomerse dag, straks "een koude pla" met frietjes en een meevallende rekening in de Carrefour . Meer heb ik niet nodig om mij goed te voelen. Ondertussen babysit ik op Ayron die na lang zeuren van zijn mama nog eens naar Els mag komen spelen. Hij blijft ook slapen dus ik heb de komende dagen voldoende afleiding wat niet wil zeggen dat het wachten nu minder lang duurt
Ik ga nog wat genieten van het mooie weer en kom morgen nog eens terug .
bedankt voor jullie,weeral, zo lieve reacties ! Het is natuurlijk zo dat ondanks harde buiken, opening en zo voort de geboorte nog gerust wat op zich kan laten wachten. Weinig aan te doen en dus proberen we gewoon voort te doen. Peter is vandaag terug gaan werken en ik probeer mijn gewone dagschema terug te vinden. Hoe ziet dat er uit bij iemand die met loopbaanonderbreking is vraag je jezelf af? Rond negen uur loopt de wekker af en dan even wakker worden met koffie en een sigaretje.
Dan even online mijn blog nazien en even op Facebook. Nadien even tijd voor de persoonlijke hygiëne en het huishouden. Een snelle opruimronde doorheen ons stuk van het chateau en de rest van de dag hangt af van de plannen. Als Peter thuiskomt samen met hem even relaxen. Dan voor eten zorgen, samen eten en meestal kijken we dan samen wat TV of een filmpje. Onze favorieten zijn op dit moment Mijn restaurant, Het Hotel en Heroes (dat laatste op DVD, seizoen 2).
Onze gezamenlijke sigaretjes in de hal zijn meestal de uitgelezen moment om het over ons schatje te hebben. De laatste dagen zijn dat vooral speculaties over wanneer de grote dag er zal zijn.
Tot nog toe geniet ik er nog steeds van om eens uitgebreid de tijd voor mezelf te kunnen nemen maar ik mis wel de collega's en de sfeer in ons super team . Meer er meer besef ik hoeveel geluk ik heb om bij zo'n team te mogen werken, we zijn echt op elkaar betrokken en leven met elkaar mee en dat is tegenwoordig echt niet zo evident.
Zalig Pasen iedereen ! Ik heb deze morgend mooie paasbloemen gekregen en dat maakt toch dat de living er direct heel wat feestelijker uit ziet.
Ondertussen wachten wij nog steeds op nieuws, we hebben nog niks gehoord en kunnen weinig meer doen dan alle andere mensen die hier voor staan ; wachten. Het is een gevoel dat moeilijk te beschrijven valt, de spanning lijkt wat op wat je voelt een paar dagen voor je op verlof vertrekt, je bent ongeduldig en vol verwachtingen. Het grote verschil is nu dat je niet weet wanneer je op reis vertrekt, het reisbureau belt je enige uren op voorhand en dan moet je direct vertrekken. Kan je je daar iets bij voorstellen?
Nog geen groot nieuws maar wel nog enkele foto's. Ik heb me vandaag bezig gehouden met de fantastische muurstickers van KidsLab. Heel fijn om te doen. En voor de liefhebbers MonChichi, piratenversie !
Ondertussen, het lijkt wat vreemd, begin ik ons schatje al wat te missen. Het is ongelooflijk hoe graag wij dit kindje al zien voor we het nog maar gezien hebben, we zijn er nu al zo lang mee bezig dat dit kleine wondertje er helemaal bijhoort !
Geniet van de foto's en keep those fingers crossed !
Het leek vandaag wel zomer ,vinden jullie ook niet? Ik ben deze namiddag in Antwerpen geweest en op de Meir en de Groenplaats heerste een enorm fijne sfeer. En de economische crisis? Daar was weinig van te merken, overal veel volk met zakjes van allerlei winkels en de terrasjes zaten overvol.
Peter had ook nog wat nieuwe kleren nodig en daar hebben we dan ook voor gezorgd. Mooie stijl deze zomer vind ik persoonlijk. En natuurlijk konden we ook ons prutske niet vergeten. Even passeren langs de KidsLab en dat kleintje is al verwend nog voor we er kennis mee gemaakt hebben . Zalige spulletjes hebben ze daar ! Ook Mon ChiChi's voor diegenen onder jullie die dat nog kennen. We gingen voor een piratenversie Nog wat aankleding voor het kamertje en daarmee was er weer een zak gevuld.
Vanavond zijn we ons dan gaan bevoorraden in verband met jullie bezoekjes (hopen we toch) binnenkort. De wijn, champagne en andere lekkere dingen staan klaar !
Nog voor dat kleine ding er is krijgen wij meer en meer het gevoel dat we het al missen, alles staat klaar en is in gereedheid gebracht behalve de kroon op het werk, die ontbreekt nog.
Met momenten slaat de schrik mij soms wel om het hart, wat staat ons allemaal te wachten ? Hoe gaat ons leven er binnenkort uitzien en zullen we er in slagen van dit kindje een gelukkig kindje te maken? Het gaat dan echt over mijn hart want met mijn geest ben ik er veel geruster in. Die momenten worden afgewisseld met momenten waarin alles wat onwezenlijk lijkt en ik het me moeilijk kan voorstellen, dan lijkt alles eventjes een droom en ben ik bang dat ik plots zal wakker worden.
Maar eerst en vooral zien we er enorm naar uit dit kleine wonder binnenkort in onze armen te kunnen houden en te kunnen zeggen : 'Welkom kleine schat, we hebben lang op je gewacht!'.
Vandaag een rustig daggetje, eerst een beetje uitgeslapen nu het nog kan en dan zoals gepland de babytas klaargezet. Ik denk dat alles er in zit : kleedjes, knuffel, tutjes, een extra dekentje en fototoestel en camera. Ik had eerst de tutjes en het doosje gesteriliseerd en plots realiseerde ik me dat ik dat binnen heel kort regelmatig zal staan doen, op diezelfde plek en een aantal keer per dag. (Niet de tutjes natuurlijk maar vooral de flessen.) De nieuwe dingen in ons leven zijn nu gestart en we kunnen amper nog wachten op al de rest.
In de namiddag heb ik mijn beperkte creativiteit gebruikt om versiering te maken om aan de raam te hangen als het kindje er is. En nogmaals verzucht ik : 'ik zal blij zijn als ik gewoon een naam of geslacht mag gebruiken, hier op de blog en in het algemeen.'.
Morgen meer nieuws, of er nu nieuws is of nog niet
afgelopen week namen de zenuwen toe zoals jullie hebben kunnen volgen. Ik hoopte dat dat na vandaag beter zou gaan na het bezoek aan de gynaecoloog. Ik dacht dat als ik terug gerustgesteld zou zijn door de monitoring en een laatste echo de zenuwen even zouden kunnen wijken. Onderweg naar de gynaecoloog waren we nog aan het grappen over wanneer het voor ons het beste zou uitkomen en wanneer zeker niet. We kwamen toen al tot de slotsom dat we er niks aan kunnen doen en dat het ons babietje zelf zal zijn dat het best weet wanneer de moment gekomen is.
De monitoring, die 35 minuten duurde, wees op al heel wat activiteit en harde buiken. En na het inwendig onderzoek zei de dokter dat het hem zou verbazen als ons prutske de termijn zal uitdoen, hij sprak zelfs over een paaskindje(!?). Mijn spanningsmeter ging terstond in het rood en niet alleen die van mij denk ik. Dat wil zeggen dat we plotseling niet meer in weken maar in dagen beginnen te tellen en dat is een heel ander gevoel, geloof me maar. En samen met de spanning stijgt ook weer de verwachting (pun intented), zal het een mooi kindje zijn (natuurlijk), zal alles in orde zijn(hopelijk wel), zal het goed eten en slapen(nog meer te hopen van wel), zullen we alles wel juist doen(natuurlijk/hopelijk wel).
Sebiet ga ik in ieder geval de laatste adressen schrijven en misschien ook nog de tas inpakken. En vanaf nu zal mijn gsm niet meer van mijn zijde wijken dus gelieve niet op onmenselijke uren te bellen
Ondanks dat we al heel de tijd weten dat er op een geboorte geen vaste dag valt te plakken komt dit nu toch wel onverwacht en wordt ons verhaal nu wel heel concreet, elke dag telt nu en ik vrees dat de spanning niet meer zal wijken tot we ons prutske in onze armen hebben.
Ik ben net thuis van een dagje shoppen in Antwerpen. Wegens 4 maten minder had ik echt nieuwe lente- en zomerkleren nodig. En ... missie geslaagd. Ondanks mijn voornemen niks voor de baby te kopen kon ik het toch niet laten. Een voorleesboek en een mooie uitgave van 'De kleine prins' zijn toch ook wel een beetje voor mijzelf
Ik ben ook weer bij Ici Paris Xl verzeild geraakt en dat is ook altijd nefast voor de portemonnee Ik moet toegeven dat mijn leeftijd zijn tol begint te eisen en dat ik geen babyvelletje meer heb dus nieuwe verzorgingsprodukten horen daar bij. Dat doe ik altijd deze tijd van het jaar, een cadeautje voor mijn verjaardag. En met ons huwelijk in het vooruitzicht heb ik ook geïnvesteerd in een nieuwe parfum met bijpassende douchegel,bodymilk en deodorant. Hopelijk ruikt Peter hem graag, ik vind hem in ieder geval heel goed. Voor de kenners, ik heb gekozen voor Miss Dior, Cherie van CD. Dat was eigenlijk bijna de grootste hap uit mijn budget voor vandaag;
Kortom, de financiële schade is groot maar mijn voldoening ook, ik ken nogal geen betere therapie tegen zenuwen en verveling dan een onvervalste uitbarsting van shopaholicisme Zeker een aanrader als je bankkaart het aankan.
Nu de gordijnen ophangen in de babykamer en de voorleesboeken er zijn is het een echte volledige kinderkamer en wordt het duidelijk dat er een belangrijk gezinslid ontbreekt, het wachten gaat voort.
Snel nog een paar foto's van Anthony, binnenkort nog eens grote broer.
Ondertussen is het voor hem eender of hij een broertje of een zusje krijgt, maar we hebben wel moeten beloven dat het kindje niet met zijn speelgoed zal spelen. Dat blijft een gevoelige kwestie.
Aangezien hij binnen een jaar of 8 (hij is dan 16) niet echt meer enkel met Lego zal spelen lijkt het ons dat dat geen probleem zal zijn
gisteren niet aan bloggen toegeraakt. Want Anthony was er en ik krijg dan al een voorsmaakje hoe het is een 'handenbindertje' in huis te hebben. Hij is dan al wel 8 en doet veel alleen maar verwacht wel volledige overgave aan alles waar hij mee bezig is. En in die zin valt het wel wat te vergelijken met wat ons binnenkort te wachten staat.
De spanning blijft stijgen, ik neem ondertussen 's avonds Sedinal + om toch een beetje ontspannen te kunnen slapen want de dromen,gedachten en zorgen blijven maar in m'n hoofd malen. Ik word ook erg ongeduldig en nieuwsgierig naar ons nieuwe leven. Ik denk dat de reizigers onder jullie deze gespannen verwachting wel zullen herkennen. En natuurlijk alle mensen met kinderen, en alle mensen die ooit op hun examenresultaten hebben moeten wachten of iedereen die ooit gesolliciteerd heeft. Eigenlijk kent iedereen dit gevoel wel en ik ben er dus van overtuigd dat jullie exact weten over wat ik het heb.
Ik blijf dus vanalles plannen om de dagen sneller te laten gaan. Straks komt Marleen de pampers brengen, morgen ga ik nog eens voor mezelf shoppen, woensdag naar de gynaecoloog, donderdag de was en zo, vrijdag na de middag met Peter in stad afspreken en in het weekend de laatste ingrepen aan het kinderkamertje zoals gordijnen hangen en nog eens stofzuigen en poetsen. En dan zijn we een week verder en dus ook weer een week dichter bij de geboorte. Een dikke week voor D-day zijn we dan.
Blijf reageren want zoals ik al gezegd heb vind ik het heel plezant om te weten hoe jullie met ons meeleven. En vergeet de poll niet als je nog niet hebt deelgenomen.
't is weeral weekend. Dat wil ook zeggen dat er weer een week voorbij is en dat de geboorte van ons schatje ook weer een weekje dichterbij komt. Sinds eind deze week begint de verveling toe te slagen en dus ook de zenuwen. Want met alles gedaan en geregeld begint een mens meer na te denken, en alhoewel ik een groot voorstander ben van nadenken, zijn er momenten waarop het toch beter is van dat niet te doen . Het ligt dan ook in mijn karakter om me teveel zorgen te gaan maken en te ver na te gaan denken.
Al goed dan maar dat ik toch regelmatig voor wat afleiding gezorgd heb. Zo ben ik gisterenavond met een aantal zeer toffe mensen naar Kommil Foo gaan zien. De show Wolf was weer echt de moeite waard, maatschappijkritisch maar op zo'n manier dat ik het vooral steeds weer als ontroerend ervaar. Met de nodige knipogen en een 'wie het schoentje past trekke het aan' gehalte om U tegen te zeggen. Ja, ik ben al een tijdje fan en zal dat ook nog lang blijven. Ik heb de jongens en hun ouders achteraf nog gesproken en dan valt het mij steeds op dat die echte warmte en betrokkenheid bij anderen iets is wat Raf en Mich van this uit mee hebben gekregen.
Woensdag gaan we terug naar de gyneacoloog, best wel spannend want alhoewel alles tot nog toe heel goed verliep komt de geboorte nu echt dichterbij. Dus als deze blog de indruk geeft dat wij hier heel rustig voortleven, dat klopt niet. Voor Peter lukt het nog wel, hij gaat zes op zeven werken en vindt dus afleiding in de dingen van alle dag en moet een sociaal wenselijk dag-nachtritme aanhouden. Bij mezelf merk ik dat ik steeds later en later ga slapen want ik weet als ik in bed kruip komen er allerlei gedachten naar boven die me echt wel wakker houden. Leuke gedachten, daar niet van maar zoals jullie allemaal weten is wakker liggen in je bed echt niet aangenaam; Maar vanavond gaan we samen slapen, gezellig nog wat kletsen enne... . Neen, laat maar, er lezen misschien kinderen mee
Maak er nog een leuk weekend van en blijf reageren, ik vind het enorm leuk om jullie reacties te lezen !
wat een zalige dag ! Nadat ik mijn poetsdrang heb uitgewerkt op de keukenvloer ben ik buiten in het zonnetje gaan zitten. Een beetje uit de wind was het echt zalig. En dan zat ik te dromen over hoe ik hier binnenkort ook kan komen zitten maar dan met ons kindje erbij, bij alles wat we tegenwoordig doen en plannen heeft dit kind al een plaatsje verdiend.
Het besef dat we binnenkort voor altijd met drie zijn heeft even geduurd maar is nu echt aangekomen. 'Wij' zal een andere betekenis krijgen en in plaats van als koppel zijn we een gezin aan het worden, meer en meer durf ik zeggen dat dat is waar ik de afgelopen jaren naar heb uitgekeken. Er komt een derde persoontje bij dat eigen ervaringen zal opdoen en meebrengen, dat eigen spullen heeft en een eigen plaats in ons leven. Dat die laatste zin wat raar in elkaar zit, ligt gewoon aan het feit dat ik me echt niet wil verspreken tijdens de laatste weken, ik heb het nu al zolang goed gedaan.
Ik ben ook aan het denken over wat we moeten meenemen naar het ziekenhuis als het zover is. Ik zal één van de dagen de tas toch al klaarzetten denk ik. Er zal alvast genoeg geld inzitten om indien nodig een taxi te nemen, je zal maar zien dat we net dan geen cash geld in huis hebben en nog eerst naar een geldautomaat moet zoeken. En kleedjes moeten er ook in, die zullen nauwkeurig uitgezocht worden. Misschien meer dan één maat want ja, hoe groot zal ons schatje zijn? En een knuffel? Ja,die moet er ook in. En tutjes? Ik zal ze maar meenemen, je weet het nooit hé. En de maxicosi, want hoe geraken we anders veilig thuis? En een dekentje want eind april is nog altijd geen zomer.
En zo brengen wij veel van onze wakende uren door, met plannen maken en proberen zo goed mogelijk voorbereid te zijn. Gisterenavond hebben we de ademhalingsmonitor geïnstalleerd en uitgeprobeerd. Ons Breezer mocht even voor baby spelen maar nu ze even in de box mocht wilde ze natuurlijk niet meer. Het is en blijft een kat voor iets Het ding marcheert perfect en maakt onnoemelijk veel lawaai dus we kunnen op onze twee oren slapen als ons popje er is.
genieten jullie ook zo van de aanstormende lente? Ik in ieder geval wel. En of het door de zon komt of door een nestdrang by proxy, ik heb een vreselijke opruim- en poetswoede.
Peter moet al zijn spullen vasthouden of ik ruim ze op, hij vraagt me al op voorhand om sommige dingen te laten liggen waar ze liggen. En zelfs de keuken ( waar ik normaal tegen mijn goesting aan begin ) moet er aan geloven. De kasten en schuiven van binnen en van buiten, de ijskast ontdooid, gekuist en gereorganiseerd, alles heeft een plaats en er is een plaats voor alles. 't Is ook zo dat ons schatje in de keuken in badje zal gaan dus ik moest zowiezo ruimte creeëren voor een badje, een aankleedkussen en alle spulletjes die daar bijhoren zoals daar zijn badolie, wasemulsie,shampoo,bodylotion en nog wat flesjes met van alles in.
Ik heb ook (nog eens) de klerenkast van ons prutske gereorganiseerd, alles ligt nu per soort en per ondersoort (korte mouwen,lange mouwen,geen mouwen) gestapeld met de kleinste maatjes van boven. En alle lakentjes, handdoeken, speelgoed en andere spullen hebben nu ook hun vaste plaats. En ook in de living is een kast voorzien voor babygerief.
Ook onze eigen was wordt uitgebreid gedaan, zoals ik al zei,alles moet eraan geloven.
Oh, zusje, denk jij nog eens aan de stomer want ik wil ook de ramen nog doen. Zo erg is het nu met me gesteld.
Verder nieuws, de suikerbonen zijn klaar, ze zijn heel mooi geworden,met dank aan Mamie. Gisteren heb ik de echo's allemaal ingescand want naar het schijnt vergaan ze na een tijdje, onder invloed van licht of zo dus ze zijn nu veilig opgeslagen op onze harde schijf, samen met de andere foto's van de voorbereiding;
Zo, nu ga ik winkelen en daarna verder doen in de keuken, en niet te vergeten ook nog even genieten van het mooie weer !
Vandaag was babybeurs in Antwerpen zoals jullie al wisten. Om mezelf en vooral mijn budget te sparen had ik geen cash geld mee want ' op zo'n beurs kan je toch niet met de kaart betalen ' dus dat was veilig. Ware het niet dat sommige handelaars heel sluw zijn en dus ook op een beurs hun elektronisch betalen dingetje bijhebben.
Op gegeven moment zagen we een stand waar ze draagdoeken verkochten én demonstreerden. Ik heb altijd gedacht dat er geen beginnen aan was maar het leek mee te vallen. Ik heb dan gevraagd of ik het eens alleen mocht proberen en inderdaad, dat lukte goed. En met die realistische pop daar zo tegen mijn lijf gedrukt kreeg mijn moedergevoel een enorme boost en was ik direct verkocht. Of beter gezegd was die draagdoek verkocht. Nu lukt het me wel om hem om te doen om de baby op mijn buik te dragen maar de handleiding legt ook nog andere manieren uit zoals de baby liggend voor je buik, de baby op je heup maar die lukken iets minder goed. Als er iemand praktijkervaring heeft met zo,n doek laat me dan iets weten en dan kunnen we eens afspreken voor een praktijkles.
Net toen ik dacht dat we rond waren en de schade dus beperkt was gebleven zagen we een stand van Sangenic. En laat het toeval nu willen dat ik nog navullingen nodig had én dat ook deze handelaar op alles voorzien was. Thuisgekomen was het ook niet vanzelfsprekend hoe die vullingen er in moesten en hoe dat ding juist werkt, dus Ellen, je mag een telefoontje verwachten
En Tanja zag dan als laatste nog de stand waar de staaltjes werden weggegeven, een zware goed gevulde zak met waspoeder, fruitpapjes enzovoort. Dat maakte samen dat we gepakt en gezakt, na een leuke namiddag terug naar huis kwamen. Bedankt dames voor het gezelschap en nog eens een dikke proficiat voor alle verwachtende koppels die dit lezen !
,vinden jullie ook niet? Ik ben deze namiddag in Antwerpen geweest en op de Meir en de Groenplaats heerste een enorm fijne sfeer.
. Zalige spulletjes hebben ze daar ! Ook Mon ChiChi's voor diegenen onder jullie die dat nog kennen. We gingen voor een piratenversie 
Ik moet toegeven dat mijn leeftijd zijn tol begint te eisen en dat ik geen babyvelletje meer heb dus nieuwe verzorgingsprodukten horen daar bij. Dat doe ik altijd deze tijd van het jaar, een cadeautje voor mijn verjaardag.
