Bij het avondeten in Hospedería la Almijara geraken we aan de klap met de baas van het pension. We informeren ons over de etappe van morgen want 32 km met zo'n temperatuur is niet niks.De baas zegt dat we het moeten riskeren want we zullen heel wat schaduw hebben in het bos. En dat we vroeg moeten vertrekken: om 6 uur is haalbaar want de eerste 4 km zijn op asfalt, eens uit het dorp, altijd rechtdoor tot aan het bos. Hij en ik gaan na het eten het traject even afrijden met zijn pick-up. En het klopt wat hij zegt. Dus vroeg uit de veren en we hebben cerealkoeken mee. Als we in het bos trekken en zo het Parque Natural instappen, is het al voldoende klaar! Een prachtige bosdreef stijgt voortdurend. Het is nog fris: ideaal om te stappen. We genieten van een mooi uitzicht op de Sierra nabij een grote pinus met 5 takken.. In de buurt van de Cortijo los Prados botsen we op enkele loslopende paarden. Even later komen we aan een kruispunt met de binnenweg A4050 en het Meson los Prados: het is tien uur en tijd voor ons ontbijt. Daarna trekken we weer het bos in: brede dreven laten een flinke pas toe. We dalen af in de Barranco del Cañuelo en komen uit aan een picknickplaats. We trekken nog langs de droge bedding van de Río Albuñuelas: hier vallen de roze bloemen op van de ontelbare oleanderstruiken. Niet te geloven! Net voor een laatste klim wordt de waterreserve in de camelbag gegoten. En kort daarna komt Albuñuelas in zicht. Maar schijn bedriegt. Het dorp ligt aan de overkant van een groot ravijn. Nog eerst helemaal naar beneden en dan de andere oever omhoog. Bij het eerste huis genieten de bewoners van hun zwembad. Het is half drie en behoorlijk heet. We vragen de weg naar La Casa Azul en een meneer toont ons deweg voor in dit labyrint van smalle straatjes. Een Engels echtpaar runt de B&B maar een been van de vrouw des huizes steekt in het gips. We zijn welkom en dat is het belangrijkste. We zetten de rugzakken af en gaan nog warm eten vóór het restaurant aan de siësta begint. En dan een douche en dolce far niente!!! Pluk de dag!
Een vrij korte etappe. Dat mag ook. Zo hebben we voldoende tijd voor het ontbijt: een lekker, uitgebreid ontbijt met zelfgebakken brood... We vertrekken gezwind en dalen af door bosjes van sinaasappelbomen. En genieten van de overvloeidige bloei van de bougainvilea en van de sierlijke agave. Maar na de bloei sterft de agave af maar er komt nieuw leven uit de grond. Voor het eerst komen we dorpjes tegen: Saleres (300 inwoners), Restábal (1400), Melegis (580) en Murchas (280). Ondertussen valt het blauw van het Embalse de Beznar op tussen de bergen.Voorbij Murchas is het tracé van de GR 7 gewijzigd: we klimmen naar de windmolens op de heuvel. Wellicht lastiger maar veel mooier want het oude bleef beneden in een uitgedroogde rivierbedding. We steken nog de autoweg naar de Motril-aan-Zee over en bereiken uiteindelijk Nigüelas. Net bij het binnengaan van het dorp is er bar met terras én het is zondag, we waren het vergeten. Dos tubos, por favor! En of het smaakt! Dos más, por favor!! En de bijhorende tapa's. Meer moet dan niet zijn. We moeten verschillende keren vragen waar B&B Casa Espalanda ligt. Uiteindelijk ligt het helemaal boven in het dorp... Als we aanbellen, ziet het ernaar uit dat er niemand thuis is. Tot plots de deur opengaat en wij in het Nederlands worden aangesproken. We vallen van de ene verbazing in de andere. Het hele huis én de gastenkamers zijn uiterst smaakvol ingericht met een leuke dakterras er bovenop! Casa Espalanda: España en Olanda (www.espalanda.com) We genieten van het beste van de twee. 's Avonds gaan we eten op een terras. We bestellen een van de vele raciones en wat het vlees wordt, is afwachten. De baas raadt ons aan te beginnen met 1 portie maar ... de frietjes met stoofvlees zijn zo lekker dat er een tweede portie volgt. Morgen gaan we naar Lanjarón, de poort van de Alpujarra.
We vertrekken al om 7u30, zonder ontbijt. Maar we waren de avond voordien naar de supermercado geweest: het wordt picknicken onderweg.We dalen af naar de kloofen lopen eerste het stuk van gisteren in de andere richting. We genieten van de ochtend in de smalle kloof. Daarna volgen we heel even de weg naar Játar. We kiezen rechts een grintweg in de vallei van de Rio Alhama: het wordt een golvend parcours. Voorbij de Cortijo (boerderij) de Navazo steken we nog eens de weg naar Játar over en stappen op grint tussen de velden en de boomgaarden. We dalen af naar de Barranco (meestal droge rivierbedding) de Anguita en klimmen weer.We krijgen uitzicht op het Embalse de los Bermejales. Maar waar ligt Arenas del Rey? 'Twee uur' nadert en nog geen dorp te zien. Het is heet. En plots ligt Arenas del Rey onder ons. We zoeken een bar op om de dorst te lessen en info om in het volgende dorp te geaken: in Arenas del Rey is er geen overnachting mogelijk, dus... En 15 km verder stappen in de zon zien we niet zitten op dit uur. In de tweede bar vinden we een chauffeur die ons tegen betaling voert naar Jayena. Probleem opgelost.
Van Ventas de Zafarraya naar Alhama de Granada: 21 km
Het is nog even wennen want het ontbijt wordt gewoonlijk vrij laat geserveerd. Maar na enig aandringen kunnen we toch om 7u30 aan tafel. En om 8u starten. Ons hostal ligt vlak in de buurt van de GR en we vertrekken welgezind in de...schaduw. We moeten het voorlopig doen met de beschrijving van de Engelse gids (Cicerone) en de eerste afslag is niet echt duidelijk. Maar wie zoekt die vindt.We dalen af naar Espino en maken daar bij de fontein een haakse bocht naar links. Het pad klimt tussen groentevelden: af en toe hoor je stemmen van mensen aan het werk. We stappen in het prachtige decor van de Sierra de Tejeda en lopen nu in een rechte lijn richting een warehouse (nu een recyclagebedrijf voor plastiek) aan de werg naar Alhama. Van hier af is de route bewegwijzerd. We merken een eerste keer het verschil op tussen topo en bewegwijzering maar we volgen de tekens. We steken nogmaals de grote weg over en klimmen opnieuw. We laten de weg naar de camping El Robedal rechts liggen en klimmen verder. Dan volgt een lange afdaling op een brede grintweg. De zon doet haar best: we moeten nog wennen aan deze temperaturen. Gelukkig hebben we voldoende water bij ons: in onze rugzak steekt een camelbag van 3 liter en dan hebben we een drinkfles van 1 liter in reserve. We komen uit op de grote weg op 1 km van Alhama. Maar GR 7 maakt nog een ommetje langs de prachtige kloof tot uiteindelijk de kerk van Alhama verschijnt op de hoogte. Moe maar tevreden installeren we ons op een terras. Eén tubo (een pint van 33cl ) is niet voldoende. Ook Els drinkt bier: het is niet sterk maar het verslaat heel goed de dorst. En hier krijg je telkens een tapa erbij geserveerd! We overnachten in Pensión San José op de Plaza Constitución. Na de siësta verkennen we het stadje en maken op een terras kennis met een jong koppeltje uit Granda. Hij is van Paraguay en werkt in een bar en het doet Irma uit Normandië deugd wat Frans te horen. We beloven Carlos van hem op te zoeken als we na de tocht Granada bezoeken.
Naar de startplaats van de tocht in Ventas de Zafarraya
Op woensdagorgen vertrokken we met de bus naar Ventas de Zafarraya. Eerst naar Torre del Mar aan de kust en dan overstappen richting Ventas de Zafarraya. De bus moest nog een lange puerto of pas over voor we aankwamen op 920 m boven zee. Gezien er maar twee bussen waren per dag in die richting, om 7u en om 7u30 (en twee terug in de vooravond maar die hadden we niet nodig) waren we al 'vroeg' ter plekke. Al gauw het hostal 'Aquí Te Quier Ver' opgezocht: kamer vrij en we konden onze rugzakken afzetten. Tijd voor ons ontbijt rond 10 u: dos zumos (hier spreken ze de s van het meervoud niet uit!) de naranja, un café con leche, un gran café solo (zwart), dos tostadas con mantequilla y mermelada. En of het smaakte. En dag het dorp verkennen. Groot is het niet: ca 1350 inwoners. Ventas ligt pal op de grens tussen de provincies Málaga en Granada. We gaan even kijken naar een mirador of point de vue en ontmoeten er twee broers die op vakantie zijn in hun geboortedorp. We maken samen een klein wandelingetje en ze vertellen over hun jeugd hier. Ze tonen ons hoe we amandelnoten moeten kraken. En dan gaan we op zoek naar de start voor morgen!
Op stapvakantie naar de Alpujarra tussen Malaga en Granada
Maandag 6 juli vlogen we met Brussels Airlines in minder dan drie uur van Zaventem naar Malaga. Vooraf hadden we Hotel Sur geboekt via internet omdat we pas om 9 uur 's avonds landden en tegen dat je dan in het centrum geraakt...Het sobere maar voor onze normen comfortabele hotel lag in het centrum van Malaga en dicht bij de haven en de playa. Ideaal voor een verkenning van de stad op dinsdag. Woensdag vertrokken we met openbaar vervoer naar onze startrplaats van onze tocht op de GR 7: Ventas de Zafaraya. Ik zal proberen om een beperkte keuze te maken van de foto's en iedere stapdag in het kort te vertellen.... Klik telkens op de foto en je ziet wel!
Sempervivum of huislook behoort tot de familie van de Vetplanten of Crassulaceae. Ander bekend geslacht is vetkruid of sedum met hemelsleutel en muurpeper. Bij de gecultiveerde vetplanten zijn de kalanchoë en de echeveria erg in trek. Huislook, sempervivum tectorum L. is bij ons bekend als 'dunderboare' (zou vroeger gediend hebben tegen blikseminslag) en stond vroeger dilwijls op het nok van een huis met strooien dak. Huislook vormt grote rozetten die tot kleinere rozetjes uitgroeien. Bloemen zijn rozerood. Een andere gekweekte soort is spinneweb-huislook of sempervivum arachnoïdeum: zie de twee laatste foto's.
Verschillende soorten sempervivum staan op mijn terras in bloei. Tijd om de bergen in te trekken. Ongelooflijk hoe in de bergen deze aantrekkelijke vetplantjes kunnen groeien op de rotsen. Iedere keer weer bewonder ik hun eenvoudige schoonheid. Geniet mee.
Donderdag 2 juli: eerste donderdag van de maand en warmste dag! We verzamelen bij de kerk van Silly, een buurdorp van Ghislenghien, net voorbnij Ath. Leidraad van de dag is de GR 123 'Tour du Hainaut Occidental'. We starten met enkele smalle paadjes, ideaal om in de sfeer te komen. Een streepje Bois de Silly kan vandaag geen kwaad: schaduw is welkom. Voorbij de N57 trekkken we naar het landelijke Gondregnies: het kerkje tussen de zeedennnen. Even gaan we vreemd: de GR 121 leidt ons over de Dendrelette naar het Bois de la Provision: hier spreken we onze provisie of picknick aan, gezeten op een platliggende beukenstam. Het indrukwekkende kasteel van Thoricourt staat volledig in de steigers: de arbeiders zijn hard aan het werk in die drukkende hitte. Regelmatig vindt tochtleider Jaak een schaduwplekje voor een korte halte en een slok water...Populierenaanplant: een bos is meer dan een verzameling bomen. Een smal fietspad verlost ons van een eindje drukke N57. We trekken opnieuw het bos in, richting het gehucht St-Marcoult. De laatste loodjes wegen altijd het zwaarst, en zeker vandaag. We genieten van een frisse 'blanche' van de Brasserie de Silly op het terras van Les 9 Tilleuls.
De druivelaar staat op zaterdag 27 juni 2009: vandaag begint José aan zijn grote tocht naar Compostela. Hij vertrekt van bij hem thuis in Sint-Gillis-Dendermonde. Dochter Stephanie en schone zoon Wim, Dani en Trees, Els en ikzelf stappen met José mee op zijn eerste etappe naar Brussel. Na het afscheid van Jaklien, de kleinkinderen Stan en Dora, broer en schoonzus, zijn we vertrokkebn. We stappen via Lebbeke en Opwijk nara Merchtem: tijd voor de middagpauze. darna pikken we de GR 128 op in de buurt van het Spanjaardshof, nabij Mollem. Als de gR omwegen maakt, kiezen wij voor kort. Zo belanden we midden in de aankomst van een koers voor nieuwelingen in Relegem en zijn we verplicht om een terras te bezoeken. De plaatselijk vedette Jasper De Buyst wint in een spurt met twee. Het blijft warm. Een ander stukje GR 128 leidt ons op onverhard tot tegen en onder de Grote Ring. Nog even genieten van het Laarbeekbos en we zijn klaar voor de doortocht door de stad. Jette, Koekelberg met basiliek, Ganshoren, Molenbeek en dan Brussel Het is zaterdagnamiddag en het is druk in de winkelstraten.Maar met een groot verschil in publiek tussen Molenbeek en Brussel. En na de Beurs staan we plots op de Grote markt. Ook hier is het bijzonder druk: met het mooie weer zitten al terrassen stampvol. We drinken een pint en daarna is het tijd voor het afscheid. En José verdwijnt uit het zicht... Wij nemen in het Centraal Station de trein naar Dendermonde en dan te voet tot bij Jaklien. Het wordt nog een heel prettige avond op de terras. Jaklien heeft gezorgd voor een heel lekkere sangría en het stoofvlees met frietjes smaakt enorm! Merci Jaklien! De tocht van José kun je volgen op zijn blog: www.bloggen.be/josemillecam . Moet je doen! Vandaag trekt hij al Frankrijk in!
Na de schitterende wandeling tussen Cap Blanc-Nez en Wimereux vorig jaar, gingen we dit jaar een stapje verder. De lange tocht vertrok na de ochtendkofiie in Wymille. De stappers van de korte tocht reden eerst nog met de bus naar de dijk in Wimereux. De individuele wandelaars konden meteen het hazenpad kiezen. Leuk, al die strandcabines op de dijk. Het is er nog bijzonder rustig, alleen de GR-stappers zijn ochtendmensen, hm... Na de dijk trekken we meteen naar de falaise inde richting van de Pointe de la Crèche. ondertussen maakt Boulogne al haar opwachting. We stappen op het strand en bereiken de achterkant van Nausicaaen daarna de vissershaven. Bootjes worden gelost en de vis wordt vers verkocht aan de vele kraampjes. Aan de Pont Marguet verlaten we wit-rood en trekken we de stad in, naar boven. Het oude stadsgedeelte is erg de moeite: de verschillende poorten, de vestingen zelf, het stadhuis, de basiliek, het kasteel en de Rue de Lille met winkels en eetterrasjes. C'est l'heure de l'apéro! Daarna nemen we de bus naar Equihen-Plage voor de middagpauze op de zonnige terras van 'Aux travailleurs de la Mer". Het Bier van de 2 Caps smaakt heerlijk: gebrouwen in België. Dan begint de duin-en strandwandeling. Al snellen trekken we via een trap les Dunes d'Ecault in. Het pad, veelal in mul zand, slingert op en neer. Van op een uitkijkplatform krijgen we en mooi zicht op het hele duinencomplex en de zee. We zoeken weer het strand op en komen uit aan de dijk van Hardelot-Plage. Van de mondaine badplaats zien we niet veel, hoeft ook niet. Na cica 2,5 km op het strand stappen we links ter hoogte van bunkerresten, opnieuw de duinen in: les Dunes du Mont St-Frieux, een site protégé. Het knuppelpad is afgebroken maar geen erg: het is er droog. Nog een korte strandwandeling en we komen uit aan Ste-Cécile -Plage, tijd voor een natje.
Of je nu in Westouter woont of in Kemmel of in Wijtschate op Nieuwkerke, je krijgt geen informatie over de verkeershinder die de Rally van Ieper veroorzaakt. Alleen de mensen die zelf aan een snelheidsrit wonen, kregen een briefje in de bus. En dat is alles behalve leuk. Stel je zeff een voor in de plaats van de mensen die in de Schomminkelstraat wonen op de plaats waar de snelheidsrit stopt. Je zou voor minder in de wolken zijn! En de mensen wiens straat gedwarst wordt door een snelheidsrit die krijgen GEEN informatie. Zo wordt onze straat, Goeberg, gedwarst richting Reningelstdorp en ook de Sulferbergstraat richting Westouterdorp. Op de weg Loker- De Klyte, ter hoogte van restaurant De Zon, in het zijstraatje Zandberg start de snelheidsrit. Je moet daar maar eens proberen voorbij te komen op dat moment! Ze passeren zaterdag twee keer en twee uur voor de start van de rit wordt alles al afgesloten. En je moet wachten tot de allerlaatste auto voorbijgekomen is. Dus, dat is wachten op Godot! Ik ga zelf naar Zanzibar in gent en weet niet wanneer ik thuis geraak! Je moet het zelf allemaal uitzoeken. Helaas voor wie geen internet heeft. Rally: brood en spelen. Vanavond is het de 'shake down' in Nieuwkerke: dwars door de dorpskom!!! Ook dat is in de ogen van de overheid 'GOED BESTUUR' Crisis of niet, Minister-President Peeters, waarop wacht u om deze stal uit te mesten?
Gisteren rond 17.30 opgebeld door x die vertelde dat men bezig was bomen te knotten aan de voet van de Monteberg. Wellicht om de rallypiloten een betere kijk op de bocht te geven. Het is in juni vééééééééééééél te laat om nog bomen te knotten. Milieupolitie in Zonnebeke werd opgebeld en ... er zou een ploeg gestuurd worden. Vandaag vernomen dat de politie daar rond 18.20 geweest is en de werken heeft stilgelegd. De rest vabn de knotbomenrij staat er goed bij. Benieuwd hoe de drie geknotte het gaan stellen. Opvolgen!
Een week vroeger dan gewoonlijk is de Ieperse rally-waanzin op komst. De eerste wit-rode (foei!!!) linten werden dit weekend gespannen. Het parcours ziet er dit jaar anders uit dan vorig jaar. Welke wegen zullen volgend weekend, de vrijdag en/of de zaterdag, zullen niet meer toegankelijk zijn? En vanaf welk uur? De inwoners van Heuvelland worden aan hun lot overgelaten. De gemeente geeft niet de minste informatie. Andere jaren maken we dat we het hele wekeend uit de streek zijn. Vorig jaar zaten we in een toffe B&B in Escalles aan de voet van Cap Blanc-Nez. Dit jaar hebben we zondag onze GR-bustocht, toevallig ook naar de Boulonnais. En de tweede opstapplaats is in Ieper. Dus moeten we thuisblijven of op zaterdag laat thuiskomen.... Waanzin, want er wordt op volle snelheid door dorpskommen geracet. De affiches van de actie "Graag Traag" moeten een maand de diepvries in. En door het beschermde landschap van de Kemmel- en de Monteberg. Waartoe dient die bescherming eigenlijk? Ik zou het begot niet weten! Dit rallyseizoen zijn er al twee doden gevallen, een deelneemster in Wervik en een toeschouwer. En twee zwaargewonden. Tijdens de illegale verkenningsritten zijn er nu al een drietal auto's in de gracht beland. Het belooft. Zogezegd is de Rally een grote promotie voor Stad Ieper maar de lasten zijn voor de Heuvellanders. En wie betaalt de schade aan de wegen? Vele bochten worden uitgeschuurd en worden gevaarlijk voor fietsers nadien. Wie dit deze week nog eest, weze gewaarschuwd. Kom volgend weekend niet naar de streek want het Heuvelland is niet te genieten!
De echte koekoeksbloem is ons natuur.gebied De Scherpenberg is dit jaar bijzonder goed gelukt. Het grasland wordt tweemaal per jaar gemaald en het maaisel wordt afgevoerd. De resultaten zijn veel belovend. Geniet maar mee van de foto's
Dagstapper'Langs de IJzer in het hart van het Houtland' tussen Arneke, Wormhout en Ekelsbeke
Al om kwart voor tien waren praktisch alle wandelaars al klaar voor de start. Jaak, onze tochtleider, schetste eerst de tocht in grote lijnen...de rest zouden we wel zien. Om 10 uur ontbraken alleen nog Karel en Maria op het appel. Toen de andere vertrokken bleef ik nog 5 minuutjes wachten. ...En daar kwam Karel aangereden, gejaagd door de wind. Schoenen aan, rugzak opgetrokken en... weg waren we met ons drie. Ik volgde de topogids in de richting van de beschrijving. We stapten goed door en ... niemand te zien. Een half uur later nog steeds niemand. Vreemd. Toen we aan wegenwerkers vroegen of de groep al lang voorbij gekomen was, zeiden ze: jullie zijn de eersten van de dag! Onze euro viel meteen Ze waren tegen de wijzers in vertrokken. José opgebeld en afspraak gemaakt voor de middagpauze in 'L'Etang des trois sources'. Ooit haddeen we nog daar gekampeerd voor een Rando zonder GRenzen. Op kaart gekeken en de kortste weg gezocht: maar we moesten opnieuw de spoorlijn over en de Peenebeek. Nieuwe paden ontdekt in de buurt van Ledringhem. En een 10 minuten na de groep waren we ook op de picknickplaats. Dag ging het richting Wormhout: Eerst over de Peenebeek: die heeft hier een groter debiet dan de IJzer in Ekelsbeke. De imposante Sint-Maartenskerk heeft een rijk meubilair en een mooi orgel. We bezochten ook La Plaine au Bois, een plaats waar 80 à 90 Engelse krijgsgevangenen gruwelijk werden vermoord door de Duitse SS in WO II. Ekelsbeke of Esquelbecq op zijn Frans. Ook een boeiende kerk, herbouwd na de brand in 1976 en een prachtig kasteel dat gerestaureerd wordt. Tijd voor een terrasje met een Blonde d'Esquelbecq. Blauwe vlaschaarden waren de attractie van de dag. Langs enkele mooie veldwegen zochten we de toren van Arneke op. Nog een pintje in het plaatselijke Café-Rando "waar wandelaars welkom zijn voor de picknick". Gezondheid!!
Zondag 31 mei: Han-sur-Lesse - Auffe - Château de Resteigne - Chanly - Wellin - Lavaux Ste-Anne - Al Fosse - Han-sur-Lesse: 26,9 km
We starten opnieuw aan onze gîte. We klimmen meteen met GR 577 naar het Bos van Turmont met mooi uitkijkpunt om de omliggende heuvels. Steile afdaling en op weg naar Auffe. We laten het dorp rechts liggen en beginnen aan de klim naar de kluizenaarsruïne boven in het Bois de Niau. De 'kluis' zal wel groter geweest zijn dan de bestaande ruïne. We zijn welkom in het natuurgebied Lesse et Lomme en dalen naar de Lesse bij het kasteel van Resteigne. Het pad volgt nu idyllisch de rechteroever, komt voobij een loopbrug bij de oude site van de watermolen. Met de Lesse stappen we op onverhard onder de autoweg E411. In Chanly nemen we afscheid van de Lesse en trekken we richting Wellin. Bij het Croix St-Denis genieten we van een mooi uitzicht op de wijde omgeving. Even over Wellin zijn we welkom voor de picknick in het snookerpaleis 'Road 66' Na de middagpauze stappen we in het mooie valleitje van de Ri d' Ave richting Lomprez maar we dwarsen de N40 en klimmen naar het bos van Les Marlières. We moesten immers een stuk omlopen omwille van de grote uitbreiding van een steengroeve. We vinden de aansluiting van de GR-varainte naar Lavaux Ste-Anne. We dalen af in het Bois de Hart en trekken door open landschap. Lavaux Ste-Anne is in hoofdzaak het mooie kasteel. We stappen opnieuw onder de autoweg en voorbij Genîmont slaan we links af naar het Bois de la Héronnerie. We blijven links van de omheining van Centrum voor Telecommunicatie van Lessive en bereiken het gehucht Al Fosse. We stappen op de kam met links van ons in de vallei (maar niet te zien) de Lesse. Even voorbij het bosje Le Laid Potai dalen we af naar Han-sur-Lesse. Nog een frisse pint tot afscheid en...het was een heel mooi GR-stapweekend: toffe groep, mooie dagstappers en schitterend wandelweer!!! Wie is dan nog niet tevreden??
