De tijger is een bedreigde diersoort, die een leefgebied van 50 vierkante kilometer nodig heeft, maar deze ruimte is vooral in zijn  grote leefgebied van landen zoals India, China, Maleisië, Indonesië en de laatste tijd ook in landen als de voormalige en verdeelde Russische republieken van de USSR steeds kleiner geworden en dit door de bouw van woningen, het ontginnen van bossen en rietvelden en ook door klimatologische veranderingen in moeders natuur. Bovendien wordt er nog steeds fel op deze dieren gejaagd, ondanks dat er bijna over de gehele wereld een jachtverbod ingesteld is. Gejaagd wordt erop de tijger om zijn mooie pels en tevens op alle onderdelen van zijn lichaam en dit voor medische en farmaceutische doeleinden.

Alles bij elkaar levert zo'n dode tijger ruim twee ton aan dollars of euro's op. Overal in de wereld is de verkoop van producten, afkomstig van de tijger, verboden, maar clandestien worden deze producten nog volop verhandeld en het zijn de rijke mensen die bepaalde bestanddelen van zo'n tijger kopen om hun lichaam in conditie te houden of denken te genezen van bepaalde kwalen.

Van huiddelen worden geneesmiddelen gemaakt voor psychische stoornissen, botten worden gemalen voor aandoeningen als reuma, tyfus, malaria en zweren, ook de staart wordt vermalen tot poeder of voor zalfjes tegen huidziekten, hun lichaamsvet is goed voor aambeien en hondenbeten, hun teelballen ter bestrijding van tuberculose, opgezette lymfeklieren en ook wel als potentiemiddel, tijgerbloed wordt gedronken als versterkend middel, uit hun spieren halen ze een drankje tegen misselijkheid, tijgertanden worden tot poeder vermalen en gebruikt voor kwalen, zoals astma en ter genezing van hondsdolheid en geslachtsziekten, hun mooie snorharen om kiespijn te bestrijden, uit tijgerneuzen wordt een middeltje gehaald voor epileptische aanvallen en grauwe staar en uit de hersenen fabriceren ze in voornamelijk China een middel tegen luiheid en jeugdpuistjes.

Hoeveel tijgers er in de hele wereld nog zijn, is niet precies vast te stellen. De ene onderzoeker spreekt van ongeveer 7000 en een ander noemt een lager of hoger getal. De grootste tijgersoort is de Siberische met zijn gewicht van 400 kilo en de tijgerin met haar 250 tot 300 kg. De Sumatraanse, Chinese, Bengaalse of koningstijger zijn wat kleiner en minder van gewicht. Tijgers zijn vleeseters, die hun prooi besluipen, dan hun vlijmscherpe nagels uitslaan en vervolgens, net als onze kat of poes, toeslaan en het prooi met hun knipkiezen verscheuren en dan verorberen.

Ze zijn dol op herten, wilde zwijnen en zebra's, maar als ze honger hebben, vangen ze alles wat ze tegenkomen. Overdag rustten ze uit, maar gedurende de nacht blijven ze tot de vroege morgen actief. De mannetjes komen alleen de vrouwtjes bezoeken en vergezellen tijdens de paringstijd die ligt in de winter of het vroege voorjaar. De tijgerin heeft een draagtijd van 107 tot 120 dagen, de jonkies komen blind ter wereld, ontsluiten doen ze hun oogjes na 7 of 9 dagen, wegen amper een kilootje en worden welpen genoemd. Na een half jaartje bij moeder in de leer geweest te zijn en lekker groot geworden van de moedermelk en lekkere hapjes die de tijgerin bij elkaar gesleept heeft, verlaten ze de moeder en vervolgen hun eigen weg. In de regel werpt moeder tijger 2 tot 4 jonkies. Tijgers worden gemiddeld 15 jaar oud, maar in een circus of dierentuin kunnen ze 5 tot 7 jaar langer leven. 

DIT BEKNOPTE LIJSTJE AFDRUKKEN EN BEWAREN!