We hebben in ons leven altijd met dieren te maken gehad. Vroeger bij ons thuis, en dan spreek ik over mijn jeugdjaren die begonnen in 1933, hadden we ter bewaking van ons bedrijf een Duitse herder, hielden we een zestal varkens, liepen er 40 scharrelkippen rond voor eitjes in onze winkel en zaten in door mij getimmerde hokken ook nog een stuk of tien konijnen. Na de Tweede Wereldoorlog heb ik nog lang plezier gehad van mijn straatmakker Tippy, in onze trouwdag, in afwachting van onze eerste baby, kwam de boxer Nimsor en nú is het Tayler.

In Huissen in de Elsstraat leek het bij mij wel een grote boerderij met al die kippen, konijnen, agapornissen en in huis nog een cavia, wat hamsters en een kanariepietje, maar daar is een einde aan gekomen toen we  in 1996 verhuisd zijn naar Angeren. Bij mijn vrouw Ria thuis hadden ze een gemengd bedrijf en hielden er een pony, twee koeien, een paar honderd kippen en wat varkens op na; wat boerenbloed is er bij ons altijd blijven hangen!

We hadden geenszins de bedoeling om nog een hond aan te schaffen, maar Tayler is hier terecht gekomen door toedoen van mijn zoon Gerbert, die destijds eenzaam en alleen in Huissen-stad woonde en graag een huisdier wilde hebben. Na nog geen week zat het lieve dier bij ons in huis, want als puppy kun je geen baas hebben die dag en nacht aan het werk is.

Tayler is een kruising tussen een Midland Pincher en een Yorkshire Terriër, zij is van het vrouwelijk geslacht en van huidskleur Black Tan. Geboren werd ze op 21 november 2002. Binnenkort is ze dus jarig en in hondenjaren omgerekend naar mensenleeftijd 56. Het beste was zij in haar element in het bosrijke Hoenderloo, waar ik vanwege mijn longkwaal vaak vertoefde op camping 'De Woeste Hoogte' waar we veel verbleven in onze stacaravan. Eind 2004 hebben we deze tweede behuizing vanwege de hooggerezen kosten van de hand moeten doen. De bedoeling was geweest om de huur van ons huis op te zeggen en daar in Hoenderloo voorgoed in onze caravan te verblijven, maar dit werd onmogelijk omdat de wetgeving tot permanent verblijf in een caravan aangescherpt werd tot hooguit een seizoenverblijf.

Op de camping ging ik dagelijks met Tayler op pad en heb ik haar ook wat afgericht en het enige wat ze ervan overgehouden heeft is dat ze niet meer te houden is, als ze wiet ruikt en aldoor blijft snuffelen bij auto's waarin dit verborgen ligt of fietstassen waarin wat van dat spul aanwezig is. Sinds januari 2009 ben ik mijn mobiliteit door een of andere geheimzinnige kwaal verloren en is het mijn vrouw die haar uitlaat. Niet alleen Tayler is hierdoor wat dikker geworden maar ook ik  en hieruit blijkt dat beweging goed is voor zowel mens als dier, maar men moet er wel toe in staat zijn. Overdag zit ik veel achter de computer en ligt Tayler af en toe aan mijn voeten en 's nachts kruip ze aan mijn kant onder de dekens en ga ik naar het wc, dan rest me als ligplaats alleen nog de bedrand. Het is me er eentje, maar wel onze beste vriendin, waarvan we heel veel houden!


OP DE BANK IN ONZE CARAVAN TE HOENDERLOO

Hier thuis in Angeren op de schoot van mijn vrouw Ria

Uit de zon en achter de rododendrons op de camping in Hoenderloo

Onze kleinzoon op visite in onze caravan aan de knuffel met Tayler

Hier in Ameland speel ik op mondharmonica wat zeemansliederen

Hier Ria en Tayler vroeg in de morgen op het strand te Zoutelande

Dansend trio in vakantiehuisje te Biggekerke

Vader, zoon en Tayler zittend op de Molenweg te Biggekerke