|
:lol:In de Vivowinkel van Toon Vermeulen hielden we, toen we in Angeren zijn komen wonen, onze boodschappen. Zelf komend uit een middenstandsgezin was ons van oudsher opgelegd om de plaatselijke kruidenier, bakker of drogist te steunen en niet naar de stadse zaken te gaan. Bij Toon kon je nog een gezellig babbeltje maken en er was altijd wel een klant die een sterk verhaal te vertellen had. Zo kwam ik daar op een zekere middag boer Wim Lensen tegen, die mij het volgende verhaal vertelde. Zijn oude moeder zaliger had een hekel aan doktoren. Had zij ergens last van, dan gebruikte zij zelf gekweekte kruiden uit haar eigen moestuin om de kwaal te bestrijden. Bij tandpijn spoelde ze met azijn of werd er een doek, gedrenkt in hete lijnolie tegen de zere wang gehouden; werd het te slim, dan deed onze "Moet" een ijzergaren draadje om de bewuste tand heen, draadeinde aan de deurklink, deur werd door mij of onze Jan opengerukt, tand eruit, klaar is Kees! Aan alles komt een einde Eef, zei Wim; eveneens met de tanden van ons "Moet", die ondanks dat ze doktoren niet zag zitten plotseling dolgraag een kunstgebit wou hebben. Als je niet in het Ziekenfonds zit en je moet, zoals het bij ons ervoor stond, alles zelf betalen, dan verandert je portemonnee gelijk in een trekharmonica! De vraag was: ,,Waar moesten we naartoe en wáár konden we dat voor elkaar krijgen"? Nu had ik van mijn kant bekeken geluk, dat ik in café "Moeder Grün" Hent Peters uit de Bloemstraat te Huissen tegenkwam, die voor een luttel bedrag gebitten verkocht. Op een goede avond kwam Hent met een hele doos "moelbieters" bij ons op de boerderij en na veel passen en vijlen zat er bij ons "Moet" in haar mummelmondje eindelijk weer een weliswaar wat vergeeld bruinig, echter wel een goed passend tweedehands gebit. Eef-, ze was er zo blij mee als een "kiendje" in de hemel! Ik heb, aldus Wim, haar nooit durven te vertellen dat het beroep van Hent geen tandarts maar doodsgraver in Huissen was; anders zou ons "Moet" het nieuwe "biet" nooit in haar mond hebben laten zetten. In ieder geval Eef: ,,Wij hadden genoeg verdiend en slechts twee tientjes uitgegeven-, en voor zó weinig geld kun je nog geen big kopen!"
|
