|
Het sein is veilig gegeven, de olievlek is ingedampt, er is wat schade aan de natruur, maar in de toekomst komt alles weer goed! Deze berichten ontvangen we via radio, tv en kranten, maar is dat nu allemaal wel waar? Wat ik me altijd afvraag is dat de wetenschap van alles uitdoktert, de gevaren kent en omwille van de smeer te grote risico's neemt wat een gevaar is voor verder leven in hele grote gebieden op aarde en op de duur toch ook de ondergang kan zijn van deze wereld, ondanks de stelling dat de natuur zich steeds weer opnieuw herstelt. Kunnen we nog van natuur spreken als de mens aldoor blijft sleutelen en dingen wilt ophalen die de hele aardconstructie verwoest? Trek zelf uw conclusies uit onderstaande wetenschappelijke gegevens!
Vastgesteld is dat grote hoeveelheden methaangas (CH4) in het water rondom de beschadigde oliebron Macondo schuilen. Methaan is een kleur-en geurloos, zeer explosief gas, het is de hoofdcomponent van aardgas. Methaan is ook verantwoordelijk voor de catastrofale ontploffing in de Deepwater Horizon.
Geologen schatten dat elke barrel olie zo'n 2.900 kubieke voet aardgas bevat, dat voor het grootste deel uit methaan bestaat. Als je bedenkt dat er per dag mogelijk wel 1.000.000 barrels olie uit de Deepwater Horizon bron stromen, dan kom je op 290 miljoen kubieke voet gas per dag en in totaal gerekend tot op de dag van heden 16 miljard kubieke voet gas.
Eerdere rapporten geven aan dat de bodem onder de Macondo bron in de Golf van Mexico een gigantische hoeveelheid methaan zou kunnen bevatten. Het is algemeen bekend dat de methaan in die oliebron een probleem vormt. Saillant detail is dat Macondo ook de naam van de vervloekte stad in een roman, 'One Hundred Years of Solitude', van nobelprijswinnaar Gabriël Garcia Marquez is.
Sommige geologen denken dat er een enorme methaanbel opgesloten zit in de oceaanbodem op die plek. Al jaren voordat de bron aangeboord werd hebben ze aan oliewinningsmaatschappij BP waarschuwingen gestuurd met de mededeling dat de zeebodem op die bewuste plaats zeer onstabiel was en gevaarlijk.
De EPA (Environmental Protection Agencey) ontdekte in het desbetreffende gebied hoge concentraties gevaarlijke vluchtgasmengsels ( waterstof sulfide benzeen and methyleen chloride) hetgeen het ontsnappen van gas uit bovengenoemde methaanbel doet vermoeden. De EPA deed opmetingen en constateerde voor waterstof sulfide meer dan 1.000 ppb (parts per billion), 5 tot 10 ppb is normaal. Sommige benzeen waardes bedroegen tussen tussen de 3.000 tot 4.000 ppb, 0 tot 4 ppb is normaal. Benzeen gas is wateroplosbaar en volgens de EPA kankerverwekkend als het boven de 1.000 ppb komt. Geologen hebben een grote gasbel gevonden van 15 bij 20 mijl en tientallen voeten diep onder de oceaanbodem. Deze bellen zijn niets bijzonders. Men denkt zelfs dat het vrijkomen van zulke bellen verantwoordelijk is voor het zinken van schepen en het verongelukken van vliegtuigen in de Bermuda Driehoek; onderzoeken lopen nog en bevindingen worden vastgelegd.
De extreme druk waaronder deze methaan staat vormt een schier onoplosbaar probleem. Experts zijn het er met elkaar over eens dat het gaat om tussen de 30.000 en 70.000 psi (pond per vierkante inch). Sommige deskundigen denken dat de druk van de methaan die de deepwater Horizon deed ontploffen wel eens 100.000 psi geweest zou kunnen zijn . Met de huidige technologie kunnen de veiligheidskleppen maximaal hooguit een paar duizend psi aan en het afsluiten van zo'n bron met een dergelijke druk erachter is in feite onmogelijk.
De ruwe olie van de Macondo bron die in de Golf van Mexico lekt, bevat zo'n 40 procent methaan, terwijl normale ruwe olie slechts 5 pct bevat. Wetenschappers waarschuwen dat het gasmengsel van methaan, waterstof sulfide en benzeen, tezamen met de olie al het zuurstof in het water verbruikt, daardoor het zeeleven verstikt en er gigantische dode zones ontstaan. Het verlaagde zuurstofgehalte zorgt ervoor dat de olie niet verder afgebroken wordt.
Volgens geologen zijn de eerste tekenen dat methaan naar de oppervlakte ontsnapt, de barsten en scheuren in de bodem op de zwakste plekken: bij het boorgat dus! Die waren inderdaad te zien via de ingezette onderwater-robotten die de bron moesten repareren. Rond het boorgat waren ook kleine pluimpjes zichtbaar. Als men kijkt naar de live opnames van BP van medio de vorige maand, dan zijn ook kleine oliepluimpjes komend uit de scheuren te zien. Geologen wijzen erop dat binnen de kortste tijd er steeds nieuwe scheuren en barsten gaan ontstaan.
Het uitrekken en in elkaar drukken van de aardkorst veroorzaakt kleine barsten die breuklijnen (faults) heten. De hele golf van Mexico heeft veel van zulke breuklijnen die zich zeer ver uitstrekken en lopen naar Zuid en Oost Texas, Louisiana, Missisippi, Alabama en zelfs tot het uiterst westelijke langwerpige stuk land van Florida. De combinatie van nieuwe scheuren en breuken en sowieso al natuurlijk voortkomende breuklijnen in dat gebied kon wel eens heel ernstige gevolgen hebben.
Als een grote methaanbel door de scheuren en barsten van de oceaanbodem kan ontsnappen, gaat dat gepaard met een explosie. Het gevaar dat dit ondanks alle genomen maatregelen binnenkort toch plaatsvindt is niet denkbeeldig. Het gas zal zich dan in een enkele explosie door de scheuren en spleten met een druk van 50.000 psi naar buiten banen. Hierbij zullen grote gebieden van de hele zeebodem omgewoeld worden.
Grote methaangas bellen onder een schip kunnen het drijfvermogen in een keer teniet doen. Het schip kapseist of zinkt. Elk schip en boortoren dat zich op minder dan tien mijl van zo'n ontsnappende gasbel bevindt, loopt dit gevaar. Alle mensen die zich op het ogenblik nog steeds aan het inzetten zijn om de zeebodem daar in de gaten te houden of nog bezig zijn met ruimen en gevaren te keren lopen een groot risico.
Als de gasbel explodeert, kan dit tegelijkertijd een tsunami in gang zetten met een snelheid van honderden mijl per uur. Florida zou dan het meest te lijden hebben, maar in feite staat de hele kustlijn, ondanks de opgebouwde zanddammen in bepaalde gebieden aan dit geweld bloot en hierbij doel ik op Texas, Louisiana, Missisippi, Alabama en Zuid Georgia. Ook trekken er grote gifwolken door de lucht, die onze gezondheid ernstig kunnen schaden.
Nadat etterlijke miljarden barrels olie en miljarden kubieke voet gas vrijgekomen zijn, kan het zijn dat ijskoud water in de ontstane holte loopt. Binnen in deze holte is het minstens zo'n 150 graden Celsius, waardoor het binnenstromende water in stoom verandert, dat uiteindelijk de oceaanbodem optilt en een tweede tsunami is geboren.
Deze ramp zal aan veel mensen het leven gaan kosten en grote gebieden onbewoonbaar maken, maar is misschien de enige mogelijkheid tot het op een natuurlijke wijze dichten van de ontstane holte en het weer in een natuurlijke staat brengen van de zeebodem.
Er rest ons geen andere mogelijkheid om deze gevolgen maar af te wachten. Technisch zijn we niet in staat om hiertegen afdoende maatregelen te treffen. Misschien is het beter om na een dergelijke ramp de zee op alle plaatsen voortaan met rust te laten, want de natuur regelt de mens en niet andersom.
Naschrift: Een dag na het schrijven van dit artikel heb ik gelezen dat de lek afgesloten is met 4 trapsgewijzen stoppen. Heel vernuftig en mogelijk is er bij elke stop een reductie ventiel geplaatst om overdruk af te voeren en is er ook een permanente controle met op afstand afleesbare apparatuur en vaart er tevens constant een bemande patrouilleboot die steeds de hele zeebodem en druk in de gaten houdt. Allemaal heel goed bedacht, maar volgens mij niet afdoende om op die manier een ramp tegen te houden, vanwege de vele scheuren en breuken in de buurt en de mogelijkheid dat de druk een zwakkere weg kiest om ergens een uitweg te vinden en daarvoor is geen oplossing.
|
