|
Via Radio Oranje had koningin Wilhelmina op 7 december 1942 beloofd dat, als de Tweede Wereldoorlog afgelopen was, er meteen troepen naar Nederlands-Indië gestuurd zouden worden om op alles wat daar mis was orde op zaken te gaan stellen. Toen de Duitsers gecapituleerd hadden en de Japanse bezetters van Nederlands-Indië zich na de Japanse capitulatie zich overgegeven hadden aan de Britten, vertrok na een korte opleiding op 5 oktober 1946 de naar de rede van Koningin Wilhelmina genoemde 7 December Divisie naar de Oost. In juli 1947 werd deze troepenmacht in Nederlands-Indië versterkt met de Palmboomdivisie die op 14 mei met het troepenschip De Volendam vertrok en op 9 juni 1946 aankwam en aanmeerde in de haven van Tandjoeng-Priok. Van oudsher was Nederlands-Oost-Indië met zijn vele eilanden koloniaal bezit van Nederland. Wij noemden het "De Gordel van Smaragd"! Indië had rijke bodemschatten en eeuwenlang hebben wij daarvan geprofeteerd. Onder de Japanse bezetting waren de meeste militairen van het Koninklijke Nederlandse Indische Leger gearresteerd en gedurende deze Japanse bezettingstijd hebben ook veel Nederlandse burgers in de beruchte Jappenkampen onder erbarmelijke omstandigheden moeten leven. Velen hebben hierbij het leven verloren. Voor de meeste Indonesische burgers waren wij de bezetters en de Japanners de bevrijders. Tijdens deze "bevrijding" van hun land kregen de Indonesiërs meer faciliteiten, namen hoge functies van de Nederlanders over, werden als kampbewakers aangesteld, konden een eigen leger oprichten en kregen overal zeggenschap in. Een bodem van haat en nijd was geschapen toen wij in hun land weer als van oudsher het geval was de scepter gingen zwaaien. Voor de Indonesïers bestond er geen Nederlands-Indië meer! Zij kenden onder leider Soekarno slechts één begrip en dat was "Merdeka", wat vrijheid betekent. Indië kende veel verschillende belangengroeperingen. Vechten moesten we tegen de TNI, de afkorting die staat voor Tantara Nasional Indonesia, het al bestaande geregelde leger, tegen de Permudas, het jongerenleger, tegen rampokkers, ongeregelde troepen van roversbendes en dan waren er nog de zogenaamde peloppers, inlandse ongeregelde troepen van vrijheidsstrijders uit de bosrijke streken en de desa's. Op het ogenblik is het desadorpje Rawagede wat nu Balongsari heet in het nieuws. Nederlandse stoottroepen hebben in dat dorpje destijds als beesten zich gedragen en op 9 december 1947 431 burgers, mannen, vrouwen en kinderen zonder enige vorm van proces doodgeschoten. Slechts enkele mensen uit dat dorpje hebben het overleefd en zijn nu hoogbejaard en zouden graag met de Nederlandse Staat hierover willen praten, maar zelfs nu 61 jaar na dit gebeuren blijft Nederland ongevoelig en vinden deze stumperds bij onze Christelijke Regering geen enkel gehoor. In het verleden hebben er over de wreedheden in Indonesië veel regeringsgesprekken plaatsgevonden, die gingen over de daar gevoerde politionele acties. Vooral ter sprake kwamen hierbij de beruchte acties gevoerd door kapitein Westerling die aan het hoofd stond van een speciale afdeling van 150 Knillers die uiterst geheime opdrachten kregen te vervullen. Was het de Nederlandse troepencommandant Generaal Spoor die deze opdrachten verstrekte, was het de Nederlandse Regering, wie stak daarachter? Nee, pas geleden heb ik van een rechtstreeks betrokken voormalige militair met de rang van Luitenant de naam gekregen van deze hooggeplaatste persoon die deze opdrachten gaf of liever gezegd door de vingers zag, omdat voor Nederland onder alle omstandigheden Indië behouden moest worden. Van Generaal Spoor zijn voormalig pas overleden particulier Chauffeur, de korporaal Gerrit D, heb ik veel gegevens aangereikt gekregen over de gifmoord op de bij zijn troepen geliefde generaal. Zoals in elke oorlog het geval waren wij als bezitters (bezetters) van Indië niet veel beter als Duitsers of Amerikanen in hun gevoerde oorlogen. Soms werden mensen mishandeld, gevangenen vermoord, hun huizen in brand gestoken, hun grootste bezit kippen gestolen etc. En ook binnen het leger vonden de gekste dingen plaats, zoals verkoop van materiaal aan rijke burgers of aan de TNI, waarbij ook wapens e.d. Het was niet alleen kapitein Westerling die zich in Indië te buiten is gegaan. Respect heb ik voor hem als het gaat om zijn bezettting van de grote stad Bandung, totaal geen waardering en respect kan ik opbrengen voor zijn optreden in Sulawesi in januari 1947 en de vele standrechterlijke voltrokken vonnissen in de verschillende desa's. Ook de Indonesiers waren wreed en schroomden er niet voor om gevangenen te onthoofden met hun klewangs, in stukken te snijden en de ergste denkbare wreedheden uit te halen. Indonesië moeten we laten rusten, maar wat we wel zouden kunnen doen is om van weerskanten toe te geven dat wij oorlogsmisdaden verricht hebben en dat handjevol hoogbejaarde mensen die met deze verschrikkingen bij zich nu nog leven, kunnen we op zijn minst ons excuus aanbieden en het zou een mooi gebaar wezen als we deze slachtoffers gaan herdenken en de overlevenden een royale uitkering ter beschikking stellen voor die paar jaartjes die ze misschien nog te leven hebben. Op 27 december 1949 werd Nederlands-Indië aan de nieuwe staat Indonesië overgedragen en was het gebeurd met ons gezag over dit land. Voor u opgezocht heb ik een filmpje uit een Engels archief over de laatste dagen van de bevrijding van Nederlands Indië door de Britten en nadien de onafhankelijksstrijd die de Indonesiërs tegen de Hollanders voerden. Ga naar http://www.youtube.com/watch?v=9rXm9NjXA7g
Afvaart M.s. Volendam vanuit
Amsterdamse haven
Patrouille van Knillers op pad en
op zoek naar Peloppers
Ereveld Menteng Pulo 4300 rustenden
en beneden graf kaitein Westerling
|
