|
Net als de mens is de aarde aan slijtage onderhevig, dan brokkelt er hier een stukje vanaf, dan daar, en met ons allen zijn we de aardbol aan het uitleven door allerlei ongewenste effecten te bewerkstelligen, wat de natuur niet toelaat en we moeten er niet van opkijken dat die oude grijsaard het binnenkort begeeft.
Of de aarde in haar totaliteit vergaat, geloof ik niet en zolang er twee jonge mensen van beide kunne overblijven kunnen ze als Adam en Eva gewoon weer verder gaan om te zorgen dat er na een paar eeuwen weer flink wat bewoners zijn. Er zal er allicht ook wel één bij wezen die het wiel weer uitvindt en 10 eeuwen verder mogelijk de computer en dies wat meer!
De vraag die we ons nú stellen is: ,,Kan de wereld vergaan door aardbevingen"? Mijn antwoord is nee en ja en uit de volgende gegevens moet uzelf maar vaststellen of ik gelijk of ongelijk heb.
We tippelen even door de geschiedenis en beginnen een eeuw na Christus. Genoteerd werden er destijds 15 aardbevingen. Nu in 2010 zijn dat er 3100 per jaar, wat niet wil zeggen dat hierdoor overal slachtoffers bij vallen. In dichtbevolkte streken zal een aardbeving natuurlijk meer slachtoffers eisen, dan in een gebied waar bijna niemand woont.
We gaan nu terug naar het jaar 1556, waarbij in een bepaalde streek van China bij een zware aardschok 830.000 doden vielen, op 9 april 1700 was Iran aan de beurt, dodenaantal 250.000. We maken even een sprong naar 18 april 1906 te San Francisco in de USA. Bij een aardbeving van 7.8 op de schaal van Richter vielen er 3000 dodelijke slachtoffers en 6000 gewonden. In 1923 beefde de aarde in de hoofdstad van Japan en hier vielen 200.000 doden.
In 1985 was Mexico aan de beurt en daar was het dodental 9.500. 13 April 1992 hadden we een beving in het Nederlandse Roermond en omgeving, de schade was groot, maar gelukkig vielen er geen doden. We komen weer in Japan terecht en wel in Kobe; in 1995 waren 6434 doden te betreuren, in 1999 in Turkije was het aantal slachtoffers 20.000, eveneens viel hetzelfde dodental op 26 januari 2001 in India. In Iran lag in 2003 het dodental met een aardschok op 43000, in Zuid-Oost Azië met een Tsunami (zeebeving) in 2004 op 290.000, in het Indonesische Java in 2006 op 6234, in Peru vielen in 2007 ruim 500 doden, goed raak was het in 2008 in China met 80.000 Chinezen die omkwamen. Hierboven worden alleen genoemd de aardbevingen met veel slachtoffers, kleinere met zelfs scheuringen van continenten hebben we weggelaten.
In 2009 hadden we nog een flinke aardschok in Italië, met ook weer veel slachtoffers. Gisteren hoorde ik van een hulpverlener dat dáárboven Rome nog steeds mensen in tenten woonden, terwijl er miljoenen euro's naartoe gestuurd zijn om die dakloze stumpers te helpen. Ik hoop dat de 40 miljoen Euro's, die het Nederlandse inzamelcomité voor de slachtoffers van de aardbeving d.d. 12 januari jl in Haïti van de goedgeefse Nederlanders ontvangen heeft, wel eerlijk verdeeld zullen worden en de noden aanmerkelijk verlicht.
Met de hulpverlening in Haïti zat er in het prille begin van alles en nog wat fout en was het voor de regering dáár en de belanghebbenden Amerikanen de voornaamste taak om hun bezit te behouden en onder het mom dat veiligheid voor hulp ging, zijn er met deze vreselijke aardbevingsramp door misstanden onnodige slachtoffers bijgekomen.
Persoonlijk heb ik al diverse keren in situaties verkeerd, waarbij ik dacht dat de wereld aan het vergaan was en dat is beangstigend en het geef je een gevoel van grote machteloosheid en sommige gebeurtenissen blijven hangen en raak je nooit kwijt!
Toen we na de oorlog 40-'45 na ruim een half jaar geëvacueerd te hebben gezeten, onze ouders medio mei en wij half juni 1945, weer terugkeerden naar onze woonplaats Huissen waren we ook blij dat we van alle kanten geholpen werden om weer een nieuwe toekomst op te kunnen bouwen.
Dat ik dit stukje schrijf is om iedereen er nog eens attent op te maken dat de natuur vele malen sterker is dan de wetenschap, het menselijk technische vermogen en onverwacht kan zorgen voor grote calamiteiten en wij als mens van vlees en bloed daartegen niets in te brengen hebben.
Niet erg in de sas ben ik dat er al vanaf 21 maart 2009 grote beroering zit in de 1300 kilometerslange San-Andreas-Breuk (zie inzetfoto), die bestaat uit de Pacifische plaat en de Noord-Amerikaanse Kleine Juan de Fuca breuklijn.
Als deze breuklijn nog iets verder gaat schuiven zal er een beving zonder weerga volgen en de verwachting is dat half mexico en bijna heel Californië van de kaart zal verdwijnen. De mogelijkhed is ook nog dat er een boemerangeffect op volgt, zodat de halve aarde als het ware instort.
In deze wereld hebben we wegens de zware luchtverontreiniging en ongezonde klimatologische omstandigheden, plus vanwege een doorbreking van het menselijke en ook dierlijke immuniteitssysteem geen weermiddelen meer tegen infectieziekten en uitbraak van steeds muterende virusziekten die ons bereiken en belagen; dit heeft al een impact gehad op ons hele dierenbestand en óók de mens, en dat blijft zó, ondanks de miljoenen verstrekt aan de wetenschapper Ab Osterhaus van de Erasmus universiteit in Rotterdam die deze beurs van zijn vriend en voornaamgenoot volksgezondheidsminister Ab Klink gekregen heeft om de wereld van dergelijke bedreigingen te verlossen.
Dit jaar heb ik tijdens de Kerstdagen weersvoorspellingen voor het hele jaar gedaan en in verschillende artikelen op mijn website uitgebreid verhaal gedaan wat ons in 2010 allemaal te wachten staat. Een beroemde ziener uit de USA deelde me vanmorgen in een mailtje mede dat ik hier in Angeren veilig zat, máár daar zet ik toch een vraagteken bij.
Vannacht dacht ik dat er al groot onheil in aantocht was, want onze hond Tayler heeft de hele nacht licht zitten te grommen-,geen betere paragnost, dan een dier-, om me op iets attent te maken en ik had de ransel met noodrantsoenen, belangrijke documenten en EHBO-koffertje al naast het bed gezet om snel op de vlucht te kunnen slaan naar Hoenderloo, dat meters boven de zeespiegel ligt. Beste wereldvrienden: ,,Het onheil is niet te voorkomen en als je het fatum ontlopen wil, dan treedt het je mogelijk tegemoet, dús we moeten het einde in alle rust maar afwachten"! Ik hoop niet dat er daarboven iemand is die mij, op mijn leeftijd richting 80, als overblijvende Adam met een wat jongere Eva verder zal laten modderen om de mensheid van een totale ondergang te redden en te zorgen voor een weelderig nageslacht; dat zie ik ook niet zitten!
We moeten ondanks alle vreselijke dingen die steeds weer gebeuren de humor er maar een beetje inhouden, niet dan?
Zie ook recente natuurramp onderwerpen 14-09-2009 & 01-10-2009 en verder overal in mijn archief (zie op rechts) zijn vele publicaties hierover!
|
