Nu wordt er nog met losse flodders geschoten, maar dit is al een voorbereiding om direct een aanval op de hele wereld te openen.

Recentelijk werden er door het Noord-Koreaanse leger proeven gedaan met korte afstandsraketten met een bereik van 500 km (310,69 mijl), die mogelijk ludiek geladen waren met 'waterpistooltjes' die straks ergens op het strand van een of ander Japans eilandje aanspoelen. 

Wat te denken als die Noord Koreanen het met Iran op een akkoordje zouden gooien en gebruik mogen maken van hun allesoverheersende raketten technologie?

Volgens de laatste berichten is Iran in staat om raketten te lanceren die een afstandsbereik hebben van meer dan 10.000 km (6.213,71 mijl)-, wat inhoudt dat ze geladen met een kernlading mogelijk de halve wereld zouden kunnen vernietigen.

Als ze vanuit Noord Korea ook op deze manier operationeel zouden gaan werken kunnen we met "Operatie Nijptang' rekenen op een vernieling van driekwart van de hele wereld.

Ze zijn in Iran begonnen met een shahab 1, vervolgens 2 en nu nog niet zo lang geleden hebben ze een Shahab 3 gelanceerd.

De Shahab 4 bewaren ze nog even, want Iran wil het Westen nog niet het achterste van haar tong laten zien.

Waarom zijn die landen toch zo verbitterd en strijdlustig.
In Korea is dat zo gegroeid na een verbitterde strijd in de vijftiger jaren tegen de Amerikanen met hun bondgenoten.
 
De verschrikkelijke wreedheden die toen gebeurd zijn, hebben zulke diepe wonden bij die Noord Koreanen achtergelaten, dat ze na een status- quo van meer dan een halve eeuw nu paraat zijn om de strijd weer met het Westen aan te gaan. 

Iran, een land met veel wetenschappers is te lang geïsoleerd geweest van het westen en hier is voornamelijk op strenge geloofsgrond onder leiding van een door hunzelf ingesteld despotisch regiem een sfeer ontstaan van bloedwraak op alles en iedereen die hun mening niet delen.

Ook wij Westerlingen zijn ons niet bewust over de grote ellende die ons boven het hoofd hangt als de hel losbarst.

Hier in Holland zijn we vandaag aan het bakkeleien over de vraag welke groepering het eerst in aanmerking komt om de griepspuit te ontvangen voor de naderende pandemie van de varkensgriep.

Gisteren las ik in een tweeregeltjes artikel in de krant dat de farmaceutische industrie in de maag zat met de vele gefabriceerde entstoffen die kennelijk al niet meer bruikbaar en effectief waren vanwege dat de varkensgriep zich weer met nieuwe mutanten vermengd had; dus waar praten we nog over?

Omdat tegenwoordig alles voor koek en ei aangenomen wordt en vaak ludiek ontvangen heb ik ook nog een verhaaltje: ,, Na Werner van Braun met zijn uitvinding van de V-1 en V-2, waarmee in de laatste 2 oorlogsjaren van de Tweede Wereldoorlog Londen mee belaagd werd, heb ik de eer hier in Holland ooit de eerste raket gelanceerd te hebben en dat was ter voorbereiding van Oud-op-Nieuw al in juli 1945, toen ik op de 'Üteweg' bij Piet van Frans, nu Isodorusweg, in Huissen zo'n dikke rietstengel afsneed op ongveer 8 cm achter een noes, deze opvulde met kruitstaafjes met één eruit, deze aanstak en de zelfgemaakte raket vanuit de hand lanceerde, waarna hij fel heen en weer draaiend het luchtruim opzocht maar uiteindelijk belandde op het rieten dak van de boerderij van de familie Doorman in de Zandsedwarsstraat."

Gelukkig konden we met een paar emmertjes water het ontstane brandje snel blussen, wat natuurlijk niet het geval is als we straks die grote 'sigaren' uit Iran of Noord Korea op ons dak krijgen.

Vorige week had ik nog een gesprek met de naar Noord Korea overgelopen generaal Ping Pang Pong, die zich voorgenomen heeft het verre Holland met een mogelijke raketaanval vanuit Noord Korea te ontzien, dit omdat bij Guus in Varseveld veelal de koeien op springen staan.

Ik heb 'kameraadski' Pong ook gevraagd met geen vinger aan Vlaanderen te komen, omdat daar in de kolonie van Wallonië mijn beste vrienden gehuisvest zijn.

Hij zou er rekening mee houden! 

Op de inzetfoto linksboven zegt Khamenei uit Iran: ..Oppassen Westerlingen, met ons valt niet te spotten!"

11-07-2009 om 06:18 geschreven door Rebecca