Voor eeuwen terug was het de pest, in de vorige eeuw de Tuberculose, nú kanker en als het op grieppandemieën aankwam waren berucht de Spaanse griep van vlak na de Eerste Wereldoorlog, de Honkong griep voor een halve eeuw terug en nú de Varkensgriep.

Omdat men voor een tiental jaren terug dacht dat de tuberculose in het welvarende Europa bijna geheel uitgebannen was, schijnen er de laatste jaren binnen onze grenzen weer veel uitbraken te zijn.

Influenza (griep) is een virusziekte die ook nú moeilijk te bestrijden is én tuberculose is een bacteriële infectie op de longen.

Het was niemand minder dan de bekende Duitse vorser, onderzoeker en medicus Robert Koch die in het jaar 1882 de tuberculosebacterie ontdekte en een jaar later kwam hij er ook achter, waardoor de cholera werd veroorzaakt.

Tegenwoordig heeft men goede middelen om de TBC en Cholera te bestrijden en in toom te houden en komen er meer mensen te overlijden aan Influenza dan aan deze genoemde ziektes.


Ook in deze tijd dient men nog steeds de nodige beschermende maatregelen te nemen om niet besmet te raken en zeker bij mensen, die lijden aan open tuberculose dient men de uiterste voorzichtigheid in acht te nemen. 

In mijn jeugdjaren en ook toen we al op middelbare leeftijd zaten ( ik ben van 1933), zo tot ongeveer 1965 werden we periodiek op TBC onderzocht en nadien doorgelicht en werden stadsmensen die aan tuberculose leden opgenomen in een sanatorium, en op het platteland werden er houten gebouwtjes met veel glas ervoor ergens op de akker of in de bongerd gebouwd waar Kees of Marie in quarantaine geplaatst werden.

Toen we nog van die knapen waren en overal liepen rond te zwerven, werden we vanuit de verte nog wel eens toegeroepen door deze van de buitenwereld afgezonderde zieken.

Tegen de ouders durfde je niet te vertellen dat je met zieke oom Piet of met die aardige tante Emma op het eiland 'hopeloos' een praatje gemaakt had en bij het weggaan een pepermuntje gekregen had.

In de oorlogsjaren, geëvacueerd in De Blesse, waarbij ik voor een dubbeltje of kwartje nog wel eens hand en spandiensten voor die 'Blauwe Jongens' deed, moest ik van een onderduiker die Bert heette even in de vroege morgen in een kerkje vlak achter het spoor in Peperga gaan kijken of de gedropte wapens van de Engelsen er al waren.

Toen ik in het lijkenhuisje aan het rondkijken was en net het deksel van de doodskist wou gaan lichten, kwamen er plotseling een paar Duitse soldaten aangelopen die vroegen waarom die doodskist daar stond, waarop ik hen als antwoord gaf: "Gucke mal aus, denn in dem Sarg ruht jemand der an Tuberkulose verstorben ist!"

Als de Duitsers bij de inval in mei 1940 net zo verschrikt van onze troepenmacht geweest zouden zijn als die twee soldaten in het knekelhuisje, waren we nooit bezet gebied geworden; ze wisten geen raad om weg te komen!

Mogelijk zijn er mensen die bepaalde herinneringen aan een sanatorium overgehouden hebben, daar als dokter of verpleegster gewerkt hebben of anderzijds en misschien wel in Sonnevanck of de Boerhaave kliniek in Harderwijk.

Klik op Sonnevanck & Boerhaave  http://sonnevanck.weebly.com/index.html    en u belandt werkelijk op een prachtig en interessant web met veel bijzonderheden en fotomateriaal! 

23-06-2009 om 18:59 geschreven door Rebecca