Vanmorgen werd me door iemand de vraag voorgelegd wat Pinksteren nu voor een feest was.
Pinksteren of in het Latijn Pentecostes, de vijftigste dag na Pasen, is het feest waarop de volgelingen van Christus, na dagen van twijfel, leven in de schaduw en verborgenheid, overstroomd werden door het licht van de Heilige Geest.
Pinksteren is het stichtingsfeest van de Heilige kerk. De Heilige Geest kwam met een gedruis uit de hemel, daalde neer over de apostelen in de hoedanigheid van vurige tongen en vervulde hen, zodat zij verschillende talen spraken en allen die naar hen luisterden, in hun eigen taal de wonderwerken van God hoorden verkondigen.
Beste lezers, gisteren schreef ik aan een paar Belgische vrienden dat zij ten opzichte van de Nederlanders door de Heilige Geest bevoorrecht waren, want vroeger op de Lagere School hadden ze al kennis opgedaan over de Nederlandse, Franse en Duitse Taal wat de verstaanbaarheid onderling toch wel helemaal ten top zou moeten voeren! Doordat we in Europa het laatste decennium overstroomd zijn door veel mensen uit andere en verre landen, zou het fijn wezen als hier binnenkort ook een geest van begrip voor elkaar zou ontstaan.
Wat jammer is, dat we als het ware de laatste tijd elkaar min of meer ontgroeid zijn en allemaal vreemdelingen zijn geworden.
Je ziet het al binnen het gewone gezinsverband waar onbegrip niet alleen leidt tot scheiding van de gedachten maar ook tot volledige eenzaamheid door op te gaan in de denkwijzen van het eigen egoïsme.
Beste lezers, waarom laten we niet de taal van ons hart spreken? Hier kan geen enkele scholing, op wat voor gebied ook, tegenop en is de enige taal die in alle simpelheid wereldwijd verstaan wordt.
We wensen hier vanuit het zonnige maar wel winderige Angeren iedereen zinvolle Pinksterdagen!
|