Al ruim 10 jaar is men hier in Nederland bezig alle gebeurtenissen die voor bepaalde in ons land wonende personen aanstootgevend  zijn uit de geschiedenisboeken te verwijderen. Ook van Internet zijn op last van machthebbers veel stukken verdwenen. Erg braaf zijn alle Nederlanders in het verleden, en ook nú nog, nooit geweest en als amateur geschiedschrijver heb ik me daar ook vaak genoeg over geërgerd, maar waar is het voor nodig om dit allemaal te verwijderen. Diverse keren heb ik geprobeerd alles weer opgetekend te krijgen, maar het is me niet gelukt. Al vanaf mijn jeugd heb ik mij verdiept in de geschiedenis en om eerlijk te zijn overal mijn neus ingestoken. Ik heb er alleen maar ellende van ondervonden wat ik allemaal genoteerd heb. Echter, ik ben niet de enige die veel aan de weet is gekomen en onlangs vertelde een bekend persoon hier uit Nederland me dat hij ook heel veel wist over allerlei nare gebeurtenissen, maar in verband met zijn beroep hier over zweeg en dit alleen zou gaan openbaren, wanneer zijn carrière in gevaar gebracht werd. Horen, zien en zwijgen of net doen alsof je uit de neus bloedt is het beste middel om gevarenzones te ontwijken en carrière te maken. We leven momenteel in een gistende maatschappij en letterlijk met duizenden verachtelijke personen in de wereldwijde buurt die het lont in het kruitvat willen aansteken. Op Internet las ik vorige week dat het Rijksmuseum een stukje geschiedenis wou verwijderen en wel de bersiap periode (zie bijlage) met betrekking tot ons voormalige kolonie Nederlands-Indië. Al sinds 1599 waren wij Nederlanders heer en meester in de Oost en het was in maart 1942 dat daar min of meer een abrupt einde aan gemaakt werd door Japan die in de Tweede Wereldoorlog vocht aan de kant van Duitsland en zich voornamelijk richtte op het Midden-Oosten en Zuid-Oost Azië en dit landsgebied in korte tijd wist te veroveren. Op 15 augustus 1945 capituleerde Japan en het waren Engelse troepen die voorlopig ons Indië samen met Japanners die na de capitulatie gewoon nog baas pleegden te spelen daar tijdelijk de gezaghebbenden waren. Tijdens de Japanse bezettingstijd waren er heel veel Indonesiërs die zich als helper aanmeldde om de Nederlandse gevangenen te bewaken. De Japanners hebben Indonesië nationaal bewust gemaakt en gaven zelfs militaire opleidingen aan jongeren die zich hiervoor aanmelden. De vrouwen van Nederlanders werden in vrouwenkampen opgeborgen en de mannen werden idem opgesloten en moesten werken aan de opbouwprojecten van de Jappen. De Bersiaptijd liep van augustus 1945 tot zeg maar 1947. Bersiap betekent in het Maleis: ,,Wees paraat!" Voor ons Nederlanders was het de periode van geweld, chaos en anarchie en volgens ontvangen berichten uit die periode werden door de Indonesische onafhankelijkstrijders een onbekend aantal (mogelijk zo'n 20.000) Indonesische Nederlanders vermoord. De Nederlandse regering uit die tijd liet het er niet bij zitten en stuurde troepen naar Nederlands-Indië om de orde en het gezag te herstellen, en in foto's hier beneden lees en ziet u het een en ander over die periode. Door druk van de Volkerenbond werd op 27 december 1949 Nederlands Indië onafhankelijk. De verhoudingen met Indonesië zijn anno 2022 weer goed en oorlog voeren gaat altijd op een wrede manier. In de vrijheidsstrijd van de Indonesiërs tegen het Nederlands gezag zijn 97000 vrijheidsstrijders omgekomen en onze militaire verliezen waren ook hoog. De burger en militaire verliezen ontstaan door alle gewelddadigheden in de bezettings en oorlogsperiode reikten ver over het miljoen. Wilt u over Nederlands Indië meer weten, raadpleeg dan ook even het archief waar veel over Indonesië vermeld wordt. Ook de gebeurtenissen van toen zijn moeilijk uit de geschiedenis weg te wissen en dat geldt zowel voor de Indonesiërs en de in ons land wonende Indonesische Nederlanders en ook voor die Nederlandse families, waarvan zonen, vaders en nu in deze tijd opa's destijds voor Koningin en Vaderland daar gevochten hebben, er trauma's aan over gehouden hebben, of iemand nog steeds missen die daar ergens op een ereveld in de Oost begraven ligt, of nog steeds vermist wordt.