Door het hele land en ook in de overzeese gebiedsgemeentes worden op 4 mei die personen herdacht die als burger, militair of als strijder ten dienste van ons vaderland in oorlogssituaties en vredesmissies omgekomen zijn. Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog was ik zeven jaar en in 1944-wonende in  Huissen-zijn we enkele maanden frontstad geweest  en meegemaakt hebben we alvorens we op last van de Duitse bezetter moesten evacueren langdurige beschietingen en enkele bombardementen. Ik woonde toen aan de Kastraat F 162 en mijn ouders hadden een zakenpand dat bestond uit winkel, café en bakkerij. Ons pand werd op een gegeven moment gevorderd door de Duitsers en gelegerd waren er zo'n 220 Duitsers van de Hohenstaufen en Frundsberg divisie. Naast ons in het pand van Berend Roelofs was in de betonnen keuken een lazaret ingericht waar Duitse specialisten, gelegerd in het pand van Janssen de Groot aan de lopende band operaties verrichtten van gewonde Duitsers en Engelse soldaten. Vlakbij ons in de buurt stonden enkele Duitse Flak batterijen die aldoor de geallieerden troepen beschoten aan de overkant van de Waal en uiteraard werd door die Engelsen ook teruggevuurd en onveilig was het buiten te lopen, want links en rechts sloegen de granaten in. Als opgroeiende knul trok ik me daar niet al teveel van aan en was voortdurend op  pad om te kijken wat die Duitsers allemaal aan het doen waren en voorzien had ik het in die tijd op verrekijkers en pistolen die zo af en toe onbeheerd hier of daar achtergelaten waren. De Duitse officieren hadden ook allemaal een dolk bij zich met als heft een hertenpoot; dat was ook leuk speelgoed! Bij luchtgevechten waren de Duitsers sneller dan de Engelsen of Amerikanen, want in oorlogstijd hebben we er heel wat zien neerstorten en nu als amateur geschiedkundige en schrijver over al dat oorlogsgeweld  sta ik er terdege bij stil hoeveel levens op die manier vernietigd werden, maar eerlijk gezegd in mijn jeugdperiode had ik daar geen enkel gevoel bij en vond het een schitterend schouwspel. Over mijn oorlogsbelevenissen heb ik heel veel vermeld, maar niet alles, want ik ben erachter gekomen dat tegenwoordig niemand iets gelooft van hetgeen ik te vertellen heb en getuigen kan ik er niet bijhalen, want de meeste van mijn oude kennissen en vrienden zijn oftewel overleden of ze zijn niet goed meer aanspreekbaar. Door oorlogsgeweld ben ik in die tijd ook een goede vriend verloren en omdat we een zaak hadden, kenden we ook bijna al die Huissenaren die door granaatvuur en met bombardementen zijn omgekomen. Lid ben ik een tijdlang geweest van een militaire vereniging, maar heb van alles afstand moeten doen toen ik in 2009 getroffen werd door een zware hartaanval, waarbij nadien nog 7 kwalen zijn bijgekomen, zodat ik als enige hobby nog overgehouden heb het tikken van stukjes op de computer en drie blogs eropna houd, waarvan dit het blog is met de meeste geschreven oorlogsstukjes. Beneden dit verhaal heb ik wat oorlogsfoto's staan en ook heb ik enkele interessante artikelen uit die tijd voor u opgezocht, Ga hiervoor naar: https://www.dodenakkers.nl en naar https://historiek.net/muurvanmussert/45376/ en mbt. tot concentratiekamp Westerbork een artikel over de innerlijke drijfveren van een Duitse kampcommandant en ga daarvoor naar: https://www.nrc.nl/nieuws/2019/05/02/de-leugenachtigheid-van-een-gentleman-a3958930

Heel mooi blog wat je gemaakt heeft van een dag die nooit vergeten mag worden. 

28-08-2019 om 15:36 geschreven door Tine de Jong

08-05-2019 om 10:41 geschreven door Lenie