Na de Eerste Wereldoorlog werd Philippe Pétain geëerd als de grote held van Verdun waar hij bij de slag om Verdun lang stand wist te houden tegen het leger van de  Centralen. Enkele jaren nadat de grootte oorlog voorbij was richtte Pétain een verzoeningscommissie op waarbij oud-strijders uit die oorlog voortdurend bijeen kwamen om te praten en naar elkaar toe te groeien als vrienden. Zowel vriend als vijand zaten bij die vergaderingen gezellig bijeen. Het waren de Duitsers die op een gegeven moment in september 1939 wegens een grondconflict een gedeelte van Polen wisten te bezetten en geholpen werden ze door de Russen die door het Von Ribbentropverbond zich geroepen voelden om de Duitsers te helpen en de andere helft van Polen in beslag namen. Het was Hitler die het In Duitsland voor het zeggen had, maar uit was om van Duitsland een Grootmacht te maken-een soort Europa met Duitsland als leider-en in mei 1940 ook diverse andere landen binnentrok waaronder ook Frankrijk. Philippe Pétain zat bij het uitbreken van WO II als militair Attaché in Spanje en werd door zijn Franse baas en premier Paul Reynaud bij de Duitse inval teruggeroepen naar Frankrijk. Over en weer werden besprekingen gevoerd-wat te doen nú de Duitsers overal zomaar binnenvielen-zelfs met Churchill in Engeland werd overleg gepleegd. In juni 1940 ontstond bij de Franse regering grote verdeeldheid hoe de zaak aangepakt moest worden. De Duitse inval bleek niet gestuit te kunnen worden. De vraag was: ,,Moest Frankrijk zich overgeven of moesten de nog niet verslagen troepen de biezen pakken en evacueren bv. naar het overzees gebied van Frankrijk Algerije, waar eventueel met andere koloniale troepen de strijd tegen de Duitsers voortgezet kon worden?" Premier Reynaud wilde doorvechten, maar een regeringsmeerderheid zag dit niet zitten, waarna Reynaud besloot af te treden. De nieuwe premier werd toen Pétain die met Duitsland een deal sloot, waarbij de Atlantische kust en het Noorden van Frankrijk  door de Duitsers bezet werd en de rest van Frankrijk en de koloniën zouden door Pétain vanuit de plaats Vichy geregeerd worden. Opgemerkt zij dat de regeringen van Nederland en België wel uitgeweken waren en vanuit Engeland werd door hen de oorlog tegen de Duitsers formeel voortgezet. Frankrijk had zich echter wel overgegeven en Pétain ontpopte zich al heel gauw tot een gevreesde dictator. En terwijl de Duitsers helemaal niet aandrongen om de in Frankrijk wonende Joden iets aan te doen, was het Pétain die als antisemiet  vrijwillig de Franse Joodse burgers uitleverde aan de Duitsers. Dit vind ik persoonlijk het meest pijnlijker wat die Pétain  gedaan heeft. Charles de Gaulle was de Fransman die tot de kabinetsminderheid behoorde en die net als Reynaud ook door had willen vechten. Met de zegen van Reynaud was hij de man die op die bewuste 18 juni 1940 naar Londen vloog en via de BBC de Fransen opriep tegen de Duitsers te blijven vechten. Reynaud (1878-1966) werd door de Duitsers gevangen genomen en geplaatst in een concentratiekamp in Duitsland, nadien in Oostenrijk en na de bevrijding kon hij weer terugkeren naar Frankrijk om daar weer plaats te nemen in de regering de Gaulle. Pétain werd wegens collaboratie met de Duitsers ter dood veroordeeld, welke straf door premier de Gaulle wegens zijn verdiensten in WO I (1914-1918) omgezet werd in levenslang. Vermeld zij dat onder het bewind van Pétain 180.000 Franse burgers om het leven kwamen, waaronder 80.000 burgers die Jood waren en omkwamen in de Nazikampen. Het was de historicus Henk Wesseling (1937-2018) die in een biografie over Charles de Gaulle opmerkte dat timing een rol speelt in de nagedachtenis van politici, Was Adolf Hitler begin 1939 overleden dan zou hij tot op heden herdacht zijn als de grootste staatsman van Duitsland. Zou in datzelfde jaar Churchill zijn heengegaan dan zou hij in de geschiedenisboeken als een mislukt politicus vermeld staan. Philippe Pétain (1856-1951) had wat dat betreft de pech dat hij te lang geleefd heeft en voor Frankrijk en zijn familie had hij voor mei 1940 overleden moeten wezen. Voorafgaande aan de herdenking van de Eerste Wereldoorlog op 11 november jongstleden was het de Franse president die in een interview met een journalist nog de intentie gehad heeft om Philippe Pétain toch nog een erehulde te brengen. Weliswaar heeft deze niet plaatsgevonden dit omdat de huidige Joodse gemeenschap in Frankrijk hier fel tegen protesteerde, maar het geeft toch te denken dat zoiets gebeuren kan en deze uitspraak gedaan wordt door de leidsman van het huidige Frankrijk.