|
Al jarenlang vieren we op de tweede zondag in mei Moederdag.
Alle moeders worden in het zonnetje gezet, krijgen een leuke attentie van echtgenoot of kinderen aangereikt en vast pandoer zijn duizenden mensen op pad om hun moeder op te zoeken.
Toch zijn er moeders die op Moederdag eenzaam in hun huis zitten en verlangend uitzien naar hun zoon, dochter of echtgenoot die haar komen verwennen.
Ook zijn er moeders die smachtend wachten op een telefoontje of mailtje uit het buitenland van hun geëmigreerde kinderen of in wat voor verhouding ook, maar teleurgesteld in eenzaamheid gewoonweg vergeten worden.
In deze gespleten wereld zijn er ook moeders die hun kinderen om een of andere reden in de steek hebben gelaten en ook niets meer van zich laten horen.
Beste mensen en lezers van mijn blog: 'Hoe moeten deze moeders en kinderen zich vandaag voelen?'
We kunnen, als een of andere verhouding niet goed is, altijd wel een schuldige aanwijzen, maar wat schieten we daarmee op?
Jarenlang heb ik op de weg gezeten en van alles en nog wat ondervonden, ook huilende kinderen die bij de dood van moeder nog het een en ander goed wilden maken, maar moeder was niet meer en ook omgekeerd ben ik zulke situaties tegengekomen.
In elke moeder ligt een natuurlijke verankering opgesloten met betrekking tot het gevoel voor haar kind en ook omgekeerd is dit het geval.
Het is daarom nooit te laat om iets goed te maken en dat kunt u doen door vandaag op Moederdag de auto, bus, de brommer, de fiets of per pedes apostolorum op pad te gaan naar je moeder.
Een groot cadeau voor haar zou het al wezen dat ze een flinke knuffel van jou krijgt; haar dag kan niet meer kapot!
Toch zijn het niet alle moeders die dit geluk ten deel zal vallen.
Ik zou deze moeders allemaal graag een bloemetje willen bezorgen en een dikke knuffel willen geven en ik hoop dat deze virtuele hulde aan al die verlaten moeders en verlangend uitziende kinderen op deze dag een klein beetje warmte in hun hart brengt.
|
