In de zestiger jaren stond ik niet alleen 's avonds in het café maar zat overdag de hele dag langs de weg om klanten te bedienen, bij ons was van alles te koop wat varieerde van een liter, jenever, brood , kruidenierswaren en die tijd verkochten we ook nog bussen butagas, we waren echt de rijdende winkel van Sinkel! Langs de weg, dan hoor je van alles; geconfronteerd word je met het hele gebeuren in zo'n dorp. Echter als zakenman moet je de mond nooit voorbij praten; het is horen, zien en zwijgen! Nu we een halve eeuw verder zijn kan ik globaal wel het een en ander los laten. Voor ouderen onder ons en het nageslacht is het interessant om hierover wat te vertellen. Vroeger bv. onweerde het veel meer als tegenwoordig en veel mensen konden aan de lucht zien wat voor weer we kregen en Tippy, onze hond, ging al uren voor de bui losbarstte naar binnen en ergens, ver van een raam, in een beschut hoekje van de keuken liggen. Bij iedere bui sloeg de bliksem wel ergens in! Om niet op te vallen had een van onze klanten op het Huissen-Zand een wel  zeer snugger plannetje bedacht om de verzekering, brandweer en politie om de tuin te leiden. Een half uur voordat hun huis en boerderijtje in vlammen opging, lieten ze mij een krat bier en 20 gebakjes brengen. Omdat er niemand op de boerderij aanwezig was, heb ik de spullen netjes in de kelder gezet en de huissleutel weer teruggelegd onder de bloempot op de veilingkist naast de achterdeur. In Huissen-stad moest ik ook nog bij een paar mensen in de Pelgrimstraat wezen. Bij terugkomst van de route ontwaarde ik in de verte wel enkele rookwolken, maar stond er niet bij stil dat er ergens een brandje was. In de nog niet zo milieubewuste jaren zestig was het heel gewoon dat boeren en tuinders op hun land afval aan het verbranden waren. Wat er precies in de Huttenstraat aan de hand geweest was, kwam ik pas achter toen er bij ons aan de zaak een politieman  langs kwam om inlichtingen over het ontstaan van de brand te verkrijgen. Volgens de bewoners zou de sigarettenrokende bakker Eef bij aflevering van de bestelling een brandende sigarettenpeuk achtergelaten hebben wat in het stro van de varkensstallen terecht zou zijn gekomen. Als mijn moeder, die achter de rug van de agent stond, niet de bekende vinger tegen  haar lip aangedrukt had, dan zou ik uitgebreid verslag over mijn bevindingen gegeven hebben. Hoe zat het in feite? Toen ik de bestelling bij de bewuste klanten in de kelder gezet had, viel het mij op dat het hele huis, op wat oude rommel na, ontruimd was en in de diverse hokken waren niet alleen de varkens , maar ook al het stro verdwenen. De bewuste linkerds hebben mooi hun verzekeringscentjes gebeurd, maar de mogelijkheid is niet uitgesloten, dat ik nu nog steeds bewust of onbewust als de verdachte brandstichter te boek sta. Van mij kant bezien, hadden deze lieden, waarvan je eerder armer  dan rijker werd, het verdiend om eens flink bestraft te worden, temeer ook, omdat ze in onbewaakte ogenblikken al jaren pakjes roggebrood uit mijn bestelwagen wegpikten  om hun konijnen te voederen-; goede klanten ten spijt!