Met de verkiezingen 2017 leed de Partij van de Arbeid een zware nederlaag; In 2012 veroverde deze partij 38 zetels, waarvan er na de verkiezingen van 15 maart jl. er nog 9 overbleven. Ook de VVD verloor ten opzichte van 2012 8 zetels, maar hield  met de afgelopen Kamerverkiezingen  toch nog 33 zetels over en is hiermede de grootste politieke partij.  Emile Roemer van de SP bleef nagenoeg gelijk met de uitslag van 2012, maar verloor toch een zetel en de SP-banken in de kamer worden straks bezet door 13 medegenoten. De PVV van Geert Wilders wordt Nederlands tweede partij en wist 20 Kamerzetels te vergaderen. Het beste boerde GroenLinks dat met Jesse Klaver als grote voorman van 2 zetels in 2012 nú een winst boekte van 12 zetels en als linkse partij  evenals de SP 14 zetels bijeen wist te sprokkelen. Het CDA en D66 behaalden beiden ten opzichte van 2012 ook een forse winst en beide partijen eindigde met 19 zetels op gelijke voet. De CU en SGP bleven nagenoeg gelijk, winst was er ook voor 50Plus, DENK vergaarde 3 zetels en het Forum voor Democratie met advocaat Theo Hiddema aan het roer verkreeg twee zetels. De Partij van de Dieren deed het ook uitstekend en Marianne Thieme bezet straks 5 Kamerzetels. Het zag er voor een goede week terug niet naar uit dat Mark Rutte met zijn VVD 33 zetels zou bekomen. De Turkenrel en zijn weerwoord aan Erdogan c.s. heeft hem geen windeieren gelegd. Ik denk toch dat dat dit straks wel eens anders kon wezen als Turkije de vluchtelingengrens weer openstelt en duizenden vluchtelingen uit Syrië en andere landen Nederland weer volop binnenstromen. Niet alleen de PvdA heeft met de verkiezingscampagne grove fouten gemaakt door aldoor te beweren dat ze als regeerpartij  samen met de VVD de beste koers voor Nederland gevaren hadden, ook de SP blunderde door vooraf ons allemaal te vertellen dat ze met Mark Rutte niet wilden samenwerken; dit voorstel had Emile beter in zijn gedachten kunnen houden dan landelijk via de media zo openhartig te zijn. In de politiek moet je op het juiste moment kunnen switchen en pareren. Overigens, vooraf was al vast te stellen dat links nooit een meerderheid zou krijgen om te regeren. Wat me tijdens de debatten ook opviel was dat de  linkse partijen elkaar harder bestreden dan de rechtse partijen. Ook een hard debat was er tussen Buma (CDA) en Pechtholt (D66), maar misschien was dit wel toneel, want straks gaan ze met Rutte allebei in zee en met behulp van de kleine Christelijke partijen en mogelijk het steeds zwichtende GroenLinks vormen zij straks de nieuwe regering. In 2012 was het de populist Diederik Samsom (PvdA) die Emile Roemer (SP) de mist indreef en toen al het linkse front een genadeklap bezorgde. Lees hierover mijn bevindingen-zie archief- in de geschreven stukken op respectievelijk 10, 12, 13, en 15 september 2012. Zoals de wereld en de politiek zich nu aan het ontwikkelen is, gaan we een hele andere richting in en zullen rechtse en linkse fronten volkomen verdwijnen en worden de politieke partijen door onze steeds sterker wordende garde van jeugdige enthousiastelingen afgerekend op hele andere elementen. Elke politieke partij zal met deze veranderingen rekening moeten houden. Op het CDA bv. stemmen veel ouderen  en over vier à vijf jaar is deze garde gehalveerd en wil het CDA kiezers houden zullen ze door de nieuwe 'ouderen' afgerekend worden op hun beleid en niet op hun Christelijk democratisch beroep op een niet meer kerkelijke geloofsgemeenschap.