Verwacht hadden we allemaal dat de 'berggeiten' gisteren in de klimtijdrit hun slag zouden slaan, maar het echte gevaar kwam van de Hollandse 'vuurpijl' Steven Kruijswijk die me wat stijl, durf en kracht doet herinneren aan  wijlen Bertje Oosterbosch uit het Brabantse Oosterhout. Chaves had het minste verlies, maar werd samen met de wielergrootheden zoals Majka, Uran, Valverde en Nibali eveneens  op een niet meer overbrugbare achterstand gezet. Vroeger waren in  wielerkoersen de verschillen ten opzichte van de lijstaanvoerder vaak heel wat groter en wist iemand die bv. in de Giro of Tour de France een kwartier achterstand had in een of andere bergrit dit soms nog goed te maken. Die tijd is voorbij. Het gaat tegenwoordig wat tijdsverschil betreft vaak om één minuut en zelfs werden de laatste jaren grote rondes met slechts enkele seconden voorsprong in het voordeel van de winnaar beslist. Voor het Nederlandse wielrennen is het een geweldige opsteker dat door de prestaties van Tom Dumoulin en nu Steven Kruijswijk wij als wielernatie internationaal weer in de belangstelling staan. Vandaag is het rustdag en morgen gaat de overgebleven meute van 160 renners van start voor de 16de etappe die begint in Bressanone en na 133 km koers is de aankomst in Andalo; het is een rit over wat korte heuveltjes en veel vals plat. Op een staatje hier beneden heb ik alle gegevens over de laatste ritten vermeld staan. Alle vertrouwen heb ik in de leiding van de Lotto Jumboploeg die met Hollandse nuchterheid zich door niemand meer in de luren laat leggen en vol vertrouwen zie ik Steven Kruijswijk op 29 mei 2016 het roze tot Turijn om de schouders houden. 


Steven Kruijswijk op weg naar een goede tijd in de klimtijdrit van
Castelrotto naar Alpe du Siusi 



Rechts de winnaar van de klimtijdrit en links in het roze Steven Kruijswijk die op een
halve seconde na tweede werd, maar hierdoor wel steviger in het roze komt te staan