Korte inleiding: Al sinds 1620 was het de VOC (de Verenigde Oost-Indische Compagnie) die de lakens in 'Hindia-Belanda' uitdeelde. In 1798 werd de macht in deze kolonie overgedragen aan de Bataafse Republiek. Nederlands-Indië werd gevormd door een aantal grote en kleine eilanden, en in zee veel eilanden die de Molukken genoemd werden. Verder was er ook een streek die Papoea Nederlands-Guinea genoemd werd. De hoofdzetel van bestuur was in Batavia op Java. Gelegerd in Nederlands-Indië was het Koninklijk Nederlandse Indische Leger (KNIL). Alle bestuursfuncties waren in Nederlandse handen. In 1940 brak de Tweede Wereldoorlog uit en de Japanners kozen hierbij de kant van Duitsland. Op een gegeven moment werd door de Jappen de haven van Pearl Harbor gebombardeerd, waar veel geallieerde schepen lagen. Een Nederlandse reactie volgde en op 7 december 1941 verklaarde Nederland Japan de oorlog. Op 11 januari 1942 werd door de Japanners Borneo aangevallen en  veroverd werd meteen het grote oliecentrum Tarakan. Vanuit speerpunten uit Menado op Celebes (Sulawesi) op 30 en 31 januari van dat jaar trokken de Jappen verder. De grote klap voor Nederland was de veldslag in de Java-Zee waar een Brits-Nederlands vlooteskader onder leiding van Admiraal Karel Doorman door de Japanse oorlogsvloot verslagen werd. Hierdoor kregen de Japanners het in Nederlands-Indië voor het zeggen. Veel Nederlanders werden  opgesloten in Jappenkampen en zij die goed gezond waren werden als dwangarbeiders gebruikt in munitiefabrieken en voor de aanleg van spoorlijnen e.d. Veel van die gevangenen zijn onder erbarmelijke omstandigheden omgekomen. Veel inlanders kregen van de Jappen de gelegenheid om bepaalde functies van de Hollanders over te nemen. Hierdoor werd ook langzaamaan het verzet geboren zowel tegen de Nederlanders alsmede de Japanse bezetters. In 1944 brak er in Indië door voedselbeslag en corruptie de hongersnood uit en hierdoor zijn naar schatting drie miljoen mensen overleden. Door Amerikaanse bombardementen op enkele Japanse steden met atoombommen begin augustus 1945, waarbij veel Japanners het leven verloren,  zag Japan het donker in en op 15 augustus daaropvolgende capituleerde Japan. Inmiddels werd in het chaotische Indië, waar de Japanners nog gewoon deden of ze de baas waren door de vrijheidstrijder Soekarno de onafhankelijksheidsstaat van Indonesia uitgeroepen. Veel Nederlanders in de gevangenkampen kregen het nog slechter als voorheen en kregen met nog meer martelingen te maken; ook hierbij kwamen veel Hollanders om het leven. Inmiddels waren ook de in opmars zijnde Britten op verschillende eilanden aangekomen en werden de voorheen voor het zeggende hebbende Japanse bezetters krijgsgevangen genomen  Op 24 februari 1946 stuurde Holland een groep oorlogsvrijwilligers naar Nederlands-Indië om de orde daar te handhaven. Hierna werden er ook veel dienstplichtigen naar Indië gestuurd. Van Indonesische kant was er verzet van een inmiddels regulier gevormd Indisch leger en ook waren er veel zogenaamde wilde groepen (peloppers) die het op Nederlanders voorzien hadden. Het was een wrede strijd die wij met alle macht hebben proberen te winnen. Onze leuze was: Indië verloren-Rampspoed geboren! Voor ons was Nederlands-Indië de voorraadschuur van specerijen, rijstbouw, rietsuiker en ook aan de olie viel veel te verdienen. Onder druk van de grote mogendheden (Amerika e.a.) zijn we in 1949 Nederlands-Indië kwijtgeraakt en in 1957 na veel gebakkelei ook Papoea Nieuw-Guinea. Tragisch zijn de talrijke oorlogsverhalen van zowel Nederlandse alsmede Indonesische kant. Over Nederlands-Indië heb ik veel  geschreven (zie archief). Hieronder op staatjes vindt u een verhaal van een van die vele Indonesische vrijheidsstrijders. Dit verslag heb ik gekregen van een van mijn blogvrienden en na 70 jaar na de oorlog, die voor de inlanders toen tot het verleden behoorde, leek het me goed om ook van de andere kant eens het een en ander te belichten.