Gisteren hoorde ik op tv dat Marokkaanse en Nederlandse homo's een specifieke homovoetbalvereniging wilden oprichten.
Vooraf moet ik u vertellen dat ik geen hekel aan homo's heb, maar een dergelijk besluit niet zo verstandig vind.
U zult zich afvragen waarom!
Bij elke voetbalclub in Nederland kunnen homo's zich aanmelden en in de meeste gevallen ondervinden anders geaarde Jongens, meisjes, dames of heren geen moeilijkheden met betrekking tot discriminatie of anders.
Op alle gebied moet er spreiding zijn van allochtonen en autochtonen binnen onze samenleving.
Of het nu een woonwijk of school betreft, te allen tijde moet het mogelijk zijn om met elkaar te wonen, te werken, te sporten of op een en dezelfde school te zitten.
Door de eeuwen heen hebben we hier in Nederland te maken gehad met allerlei bevolkingsgroepen uit andere landen die hier hun toevlucht zochten.
Dat deze bevolkingsgroepen onderling gezellige bijeenkomsten houden ten behoud van hun cultuur of anders gekleed lopen, daartegen heb ik en ik denk ook wel 90 procent van de Nederlandse bevolking geen enkel bezwaar en maken we geen moeilijkheden over.
Nederlandse emigranten in Canada, Australië, Amerika en Nieuw Zeeland doen precies hetzelfde.
Integratie betekent inburgering binnen Nederland en geen afzondering van een bepaalde groep.
Het leidt volgens mij tot afstandelijk zich presenteren en op de duur tot haat en nijd.
Min of meer heeft de Nederlandse regering een en ander laten gedijen door allochtonen in specifieke wijken op te sluiten, door een sport en schoolbeleid te accepteren zoals destijds in Zuid Afrika het geval was: blank en zwart apart en daardoor zelf mee te doen met verkapte discriminatie.
Afgelopen dinsdag was ik voor een onderzoek in een polikliniek in Arnhem en zag een modern gekleed buitenlands vrouwtje met kennelijk haar oma het gebouw binnen komen.
Haar oma, een Indisch type, was gekleed in traditionele klederdracht en aan de balie vroeg ze om informatie en liet wat uit haar hand vallen, waarop ze bij het oprapen hiervan een kruisteken maakte en diep en onderdanig boog voor de juffrouw die haar deze informatie verstrekt had.
De oudere emigranten mogen we niet "ontlanden" door hun eigen cultuur te veroordelen en mijn ervaring is dat jongeren zich op de duur vanzelf wel aanpassen aan onze Nederlandse cultuur en samenleving.
En beste mensen, laten we eerlijk zijn, óók onder de blanken lopen figuren rond die elkaar pesten, dwars zitten of proberen met fysiek geweld de zaak te intimideren.
In militaire dienst  heb ik vroeger meegemaakt dat bepaalde jongens voortdurend door enkele raddraaiers gepest werden.
Op een gegeven moment was ik dit zó moe dat ik een zestal van die forse knapen een ongenadig  pak slaag op hun donder heb gegeven en ze hebben het nooit meer onder de voeten durven halen om dit nog eens te ondernemen.
De kazernecommandant in die tijd liet dit oogluikend toe.
Tegenwoordig krijg je al grote moeilijkheden met instanties als je tegenover een of andere belager het woord "klootzak" laat vallen en zware schriftelijke beschuldigingen liggen op de stoep om je tot een ander inzicht te brengen.

Het zijn dezelfde gasten, geldwolven en kontenkruipers met het karakter van hun ouders of opa uit de oorlogstijd van 1940-1945 en die figuren vind je tegenwoordig niet alleen in hoge functies bij particuliere bedrijven, maar ook bij de overheid.
Zij bepalen het gebeuren hier in Nederland en vormen óók opnieuw  de verderfelijke, mogelijk "zesde colonne" bij een eerstvolgende wereldoorlog, neem dat van mij maar aan!
De overheid vraagt om sociale controle, nú vergeet dit maar, want als je ergens wat van zegt of het niet eens bent met het een en ander ben jij het slachtoffer en niet de daders!
De klachten die anoniem per telelefoon  bij de overheid binnenkomen  zijn vaak ongegronde smoesjes van mensen die een hekel hebben aan bepaalde buren of bewoners uit hun wijk of dorpje en me doen denken aan NSB'ers uit de oorlogstijd van 1940-1945 die de SD kwamen inlichten waar de Joodse onderduikers of verzetstrijders zich verscholen of bevonden.
Ik heb nog steeds de gewoonte en de durf om mijn klachten rechtstreeks tegen de massa of personen te uiten met alle risico's van dien aard.
Binnen een echt en vreedzaam democratisch bestel moet dit mogelijk zijn!