Met een deftige naam wordt de luiaard "Folivora" of "Phyllophaga" genoemd. Eens-zolang geleden, dat de mens nog een eendagsvlieg was- leefde de reuzenluiaard en was het een grond bewonend dier zo groot al een olifant. Net zoals de mens, die er ook niet altijd uitgezien heeft zoals nu en in de oertijd meer op een aap leek, is de evolutie eveneens niet aan de luiaard voorbijgegaan en is hij steeds kleiner geworden. Hetzelfde is met mij als mens ook het geval. Vroeger op school noemde ze mij de lange en nu met mijn 81 ben ik een zevental centimeters korter geworden. De luiaard werd kleiner en ging de boom in en nu hangt hij in het vrijwel ondoordringbare groen van de Zuid-Amerikaanse jungle en wel zo hoog aan zulke dunne takken dat hij voor zijn vijanden, om er maar een te noemen bv. de jaguar, vrijwel onbereikbaar is. Hij is niet groter dan een hond. Grote roofvogels zien hem doorgaans over het hoofd; zijn lange haren, die zich aan zijn 'ondersteboven houding' hebben aangepast en nu van zijn buik naar zijn rug naar beneden groeien, zijn doorwoekerd met groene plantjes. Bewegen doet hij zich haast niet meer. Zelfs de paardrang die de natuur hem oplegt, krijgt hem nauwelijks van zijn plaats. Verreweg het grootste deel van de dag slaapt hij. Zijn soortgenoten kent hij niet, zijn nageslacht krijgt hij nooit te zien; voor het onderhouden van contact met de wereld om zich heen is zijn zacht gepiep, dat hoogstens enkele meters verderop te horen is, totaal ongeschikt. Toch is hij verbluffend sterk. Als een slang hem achterna komt, slingert hij zich met een geweldige ruk naar een andere tak. Afschuwelijke verwondingen, die elk ander dier het leven zouden kosten, schijnen hem nauwelijks te deren. Hij is een onverschillige, afgestompte bewegingloze maar onverwoestbaar beest en leidt een bestaan die ons niet erg imponeert. Vergelijk die luiaard nu eens met de eerste primaten! Ze zochten allebei de bomen op. Voor de primaten was het, gezien als voorgeschiedenis van de mens, een tussenfase: ze leerden er rechtop zitten, hun handen gebruiken, hun gezichtsvermogen ontwikkelen en op de duur waren het weliswaar kwetsbare wezens maar behoorden wel tot de orde der meest ontwikkelden die onze toekomst bepaald hebben.  Uit ga ik hierbij van de evolutieleer van Darwin die beweert dat de mens van de aap afstamt. De luiaard is bij dit alles wat ten achter gebleven. Hij kreeg geen handen maar haken; daarmee kon hij eenvoudig niet meer op de grond lopen, en zijn wereldbeeld was totaal vertekend omdat hij nu eenmaal alles op zijn kop zag. Hij was als het ware aan de evolutie ontvlucht en hij vertegenwoordigt met al zijn ongrijpbaarheid nog slechts een fossiel uit het verleden. Luiaards zijn zoogdieren en behoren tot de orde der herbivoren. Zij voeden zich hoofdzakelijk met boombladeren, maar happen af en toe ook wel eens een hagedisje naar binnen of een om hen heen vliegend insect en als ze moeten poepen, en dat doen ze slechts een keer per week en ze bevinden zich op de grond waar een kadavertje van een dier ligt, willen ze zich aan dat voos belegen vlees ook nog wel eens tegoed doen. Net als een koe hebben deze herbivoren meerdere magen en het ingenomen voedsel wordt door zich in deze magen bepaalde aanwezige bacteriën afgebroken. Hun pels (vaak met veel ongedierte), en vergroeid met  de natuur, fungeert net als bij de kameleon als schutskleur.  Veel zwaarder dan 10 kg worden de meest luiaards niet. De meeste zoogdieren hebben 7 nekwervels, maar de klimmende en hangende luiaard heeft er drie meer. Krijg een vrouwtjes luiaard een baby, dan is haar draagtijd 170 dagen. De gemiddelde leeftijd van luiaards is 40 jaar. LUIAARD ALS HUISDIER: Ik weet niet of dit toegestaan is in Nederland. Luiaards zie je wel in dierentuinen. In veel Zuid-Amerikaanse landen worden luiaards als huisdier gehouden en volgens dat ik gehoord en gezien heb op een filmpje, zijn het schattige dieren. Net als bij honden en katten worden ze geschoren, geplukt en gesoigneerd en schijnen ze in de huiselijke kring zich goed aan te passen. Toen de natuur nog vrij puur was, vond ik dit ongewenst maar anno 2014 zitten we in een ontboste wereld en ook het regenwoud is niet meer wat het geweest is en daarom vind ik onder bepaalde omstandigheden het toch fijn dat eventueel bedreigde dieren een goed opvangtehuis krijgen.  


WE KENNEN TWEE-EN DRIEVINGERIGE LUIAARDS