|
De Nederlandse regeringspartijen VVD en PvdA hebben toestemming gegeven dat in de aangewezen gebieden onder strenge voorwaarden geboord mag worden naaar schaliegas. Voor een halve eeuw terug hebben we onze kolenmijnen gesloten en zijn toen overgegaan op aardgas dat aanvankelijk in Slochteren en daarna in meerdere putten aangeboord is om Nederland en ook andere landen te voorzien van aardgas. Berucht in deze is het Herenakkoord dat destijds met enkele landen gesloten is met een contract die geen enkele aanpassing of verhoging kende; dus ons aardgas werd daar toen en ook nu voor een appel en een ei geleverd. In Engeland en Amerika kent men al jaren het schaliegas en in aanvang werd de aanwezigheid van schaliegas hoog ingeschat, maar men heeft deze inschatting ingeperkt en nu bijgesteld op eenderde van de aanvankelijke inschat; schaliegas is dus geen langdurige energiebron! Gewinning: Schaliegas is gas dat men vindt in de diepe kleisteenlaag (leisteen) van onze aardkloot. Niet overal huist dit soort gas en hier beneden heb ik een streekkaart uit onze omgeving aangebracht, waarop te zien is waar we dit soort gas kunnen opboren. Ook in onze woongemeente Lingewaard zijn veel putten op dit gebied te vinden. Hoe krijgen we dit soort gas naar boven? Het winnen gebeurt volgens vaktermen met hydraulische boorapparatuur en het 'oppompen' van dit gas heet hydraulisch fractueren of fraccen. Onder hoge druk worden grote hoeveelheden water, zand en chemicaliën (dat doen ze niet met limonadesiroop of tandpasta) in zo'n put gespoten. Hierdoor ontstaan scheuren in die harde onderlaag, waardoor gas vloeit dat via een gesloten buizencircuit in de grote verzamelput terecht komt. Deze scheuren naar het gesteente toe worden opengehouden door de ingespoten mix van zand, water en de gebruikte chemicaliën. Dit hele zwikje wordt na een bepaalde periode hierna weer naar boven gepompt en meegevoerd hierbij worden van allerlei zich in de bodem bevindende stoffen, waarbij mogelijk ook stoffen die niet afbreekbaar zijn en in ons milieu terecht kunnen komen. Ik denk hierbij aan methaan dat 25x slimmer milieuvervuilend is dan koolstofdioxide. Zowel het te gebruiken zand, water en chemicaliën worden speciaal aangemaakt en om dit allemaal voor elkaar te krijgen wordt er meer energie gebruikt bij de winning dan dat het geheel oplevert. Populair heb ik hier het hele procédé kort verwoord, maar in werkelijkheid gaan er bij het boren van elke put 4 jaar overheen eer men het gas naarboven kan halen, er opslagstations en verdeelstations gebouwd zijn en men het kan distribueren. Gesteld kan worden dat het kostenplaatje voor elke put ligt op 10 tot 20 miljoen euro. Alternatieve en meer veilige energiebronnen worden door de machtige olie-en gasindustie niet geduld en hun macht is van dien aard dat veel regeringen zich bij hun visie aansluiten en de commercie boven veiligheid plaatsen. Niet denken moet ik dat door deze gewinning gevaarlijk gebruikte chemicalën via de bodem in ons drinkwater terecht kunnen komen of dat er op de duur op plekken waar geboord is verzakkingen ontstaan en we geconfronteerd worden met aardschokken en dies wat meer!
|
