|
Te maken hebben we momenteel met schermutselingen in het Midden-Oosten zo bv. de vrijheidsstrijd in Syrië, de bombardementen van Israël op Gaza, de nog altijd voortdurende oorlog in Afghanistan, agressiedaden van Syriërs rondom de grensstreek van Turkije, het gistende kruitvat Iran en de nog steeds niet opgeloste strijd binnen Irak van allerlei volksstammen die elkaar belagen. Dan hebben we ook nog te maken met het Afrikaanse land Congo waar ook nog steeds een strijd naar de heerschappij is van enerzijds Hutu's, allerlei rebellengroeperingen en anderzijds Tutsi's. Alles bijeen zijn er met deze brandhaarden niet alleen duizenden militairen gesneuveld, maar waren en zijn er nog steeds grote slachtpartijen tussen diverse burgermilities die elkaar belagen. Volgens mijn inzicht kunnen we mensen die in hun eigen land een oorlog tegen het bewind voeren direct geen verzetsstrijders noemen zoals dat bij ons in de oorlogsjaren van 1940-1945 het geval was. Wij waren toen een door de Duitsers bezet land en onze verzetsgroepen (ondergrondse strijders) en bv. die van de Maquis in Frankrijk streden allemaal voor hun eigen vaderland dat door lieden die er niks te maken hadden bezet was. Hulp kregen we van onze geallieerde bondgenoten die hier boven bezet Europa pamfletten strooiden met de oproep ons niet volledig te laten knechten etc. Activiteiten waar het ondergronds verzet zich mee bezighield waren: sabotage; informaties doorgeven; illegale blaadjes drukken en in omloop brengen; onderduikers verzorgen; gevangenen bevrijden; collaborateurs onschadelijk maken; piloten terug naar Engeland helpen en stakingen organiseren. Zo waren er in Nederland Februari-en Meistakingen, Spoorwegstakingen en nog vele andere acties. Hoe zat alles organisatorisch in elkaar? We kenden hier knokploegen (KP's)-, een Raad van Verzet (RVV)-, een landelijke organisatie tot hulp van onderduikers (LO)-, een ordedienst (OD)-, een nationaal steunfonds (NSF)-, en binnenlandse strijdkrachten (de BS)-, Vanuit Londen waren er ook geheime uitzendingen die met codes opdrachten gaven aan het Verzet en zelfs werden er kaartjes en brieven aan elkaar verzonden met een codeteken onder de postzegel. Binnen bepaalde drukkerijen hield men zich tevens bezig met de vervalsing van persoonsbewijzen en ook werden er valse bonkaarten gedrukt. Dit alles was mogelijk binnen een maatschappij waarvan de infrastructuur nog volledig intact was. Zulke activiteiten zijn niet meer mogelijk binnen gebieden waar alles volledig plat ligt en verbindingslijnen volledig zijn uitgeschakeld. Als er ooit een Derde Wereldoorlog komt zullen we heel veel andere bedenksels moeten maken om ons tegen de vijand te verzetten. In de Tweede Wereldoorlog hebben veel verzetstrijders het leven gelaten en iedereen wist waarvoor hij of zij die gevaarlijke acties ondernam. Ik denk niet meer dat we bij een mogelijke Derde Wereldoorlog onze bevolking nog enthousiast krijgen om zich tegen welke vijand ook te verzetten, zoals dat in voorgaande oorlogen steeds het geval is geweest. Dit komt omdat er totaal geen solidariteit meer bestaat tussen de mensen onderling en iedereen teveel met zichzelf bezig is.
|
