Op 9 oktober j.l. kwam in Rotterdam op 86-jarige leeftijd te overlijden de bekende liedjeszanger Kees Korbijn. Tot begin september van dit jaar was hij nog te horen met zijn 'Blik Op De Weg'-. Kees werd in 1926 geboren als zoon van een machinebankwerker. Opgegroeid is hij in de wijk Bloemhof. Werk vond hij bij een bevrachtingskantoor aan de Maaskade en al vroeg zat dat liedjesschrijven er bij Kees  in, want toen zijn baas hem in werktijd aantrof met het krabbelen en teksten schrijven op een notitieboekje kreeg hij in 1944 de zak en kon oprotten. Bevangen was Kees van draaiorgels en straatzangers en in dat laatste oorlogsjaar begon hij aan zijn carrière als zwerver en straatzanger. Het regende zinken oorlogskwartjes toen Kees zingend met zijn gitaar door de stad trok en met de eerste en beste halve dag dat hij bezig was legde hij bij zijn moeder al meteen 15 piek op tafel. Het mensje wist niet wat haar overkwam, want zoveel centen verdiende zijn vader in zijn ketelpak nog niet eens per maand. Kees heeft met zingen gedurende heel zijn leven dik de kost verdiend en was op leeftijd een graag geziene gast op sociale bijeenkomsten van oudjes en een grote vriend  was hij van SP-politicus Jan Marijnissen. Jarenlang heb ik op deze website een logo staan van het 'asosjale' orkest met daarachter een link van Kees zijn site. Wilt u deze bezoeken, klik dan op http://www.rotterdam010.nl/022-Kees-Korbijn/Korbijn-index.htm Moge deze nijvere man die tot het laatst met zijn gaven ons een wereldbeeld gaf van allerlei gebeurtenissen rusten in vrede! Declaratiegedrag: In onze gemeente Lingewaard is  burgemeester Harry de Vries zodanig in het nauw gekomen door zijn kleptomanisch bonnetjesgedrag dat hij zijn ontslag heeft genomen. Vroeger in ons café Lombok te Huissen heb ik een bonnetjeschrijver aan moeten nemen voor al die bezoekende ambtenaren die flink aan Bacchus geofferd hadden en dit als representanten van de gemeente declareerden als kennismakingspost met de ingezetenen. Ooit heeft een pientere belastingscontroleur het een en ander achterhaald en kregen wij een ambshalve aanslag voor de vele gratis kopjes sterke koffie die we aan deze gemeentedienders 'verkocht' hadden. Munitie:  Al in en vlak na de oorlog heb ik dit ergens op het land in de grond gestopt, want in die tijd werd het door niemand opgehaald en de vuilverbranding, waarin wel gevonden kogels gesmeten werden, geschiedde achter het huis of op een stukje braakliggend land. Iedereen bij ons in de buurt was voor dat oorlogstuig zo bang als een wezel en voor een zilveren dubbeltje (ik heb ze nog allemaal bewaard) heb ik toen met mijn maatjes de schop ter hand genomen en die blindgangers en mortieren begraven. Naderhand heb ik aan verschillende ambtenaren wel aangegeven waar mogelijk dit oorlogstuig te vinden was. Tijdens de evacuatietijd, toen bijna iedereen op last van de Duitse Veldgendarmerie het frontgebied zo tussen 20 en 25 oktober 1944 heeft moeten verlaten en bij onze terugkeer half mei, begin juni 1945 lag overal de achtergelaten munitie van de strijdende partijen voor het oprapen en alleen de mijnenvelden in Huissen achter boer Nol Vermeulen in de Hoeve zijn toen door Duitse krijgsgevangenen geruimd. Voor een paar jaar terug is er in Bergenden nog geruimd, maar een feit is dat ondergronds overal nog genoeg van oorlogstuig te vinden is. Bij het bouwrijp maken van percelen, uitdiepen van sloten zullen de werkers met graafmachines, vooral binnen Lingewaard in Huissen, Bemmel, Ressen en Haalderen steeds alert moeten wezen op  nog gevaarlijk begraven of onder de grond verdwenen munitie uit de Tweede Wereldoorlog. Pas geleden werd er weer munitie gevonden en hoe verweerd de boel er ook uitziet, het is link spul en direct moet men bij vinding dit ook kenbaar maken aan de bevoegde instanties.