|
Doordat een Kamermeerderheid besloten heeft om onze overcomplete Leopard tanks niet aan Indonesië te verkopen en hier in de media er veel over geschreven is, doken plotseling uit een vuilcontainer te Enschede compromitterende foto's van een overleden Co.R. op, die als dienstplichtig militair gediend en gevochten had in het toenmalige Nederlands-Indië. Na de politionele acties, die geduurd hebben van 1946 tot eind 1949 moesten wij op last van de Veiligheidsraad Nederlands-Indië overdragen aan de nieuw gevormde republiek Indonesië en op 27 december 1949 werd de officiële acte van Soevereiniteit in aanwezigheid van regeringsvertegenwoordigers van beide landen ondertekend. Eeuwenlang behoorde Indonesië met zijn talrijke eilanden tot een kolonie van het Koninkrijk der Nederlanden. In de Tweede Wereldoorlog, die woedde van 1940 tot 1945 werd Nederlands-Indië begin 1942 bezet door Japan. Alle Nederlanders die daar verbleven en ook onze eenheden van het Koninklijk Nederlands Indische Leger (KNIL) werden geïnterneerd en kwamen in Jappenkampen terecht. Veel Indonesiers liepen over naar de Jappen, kregen bestuurlijke functies en in de interneringskampen werden er tevens velen aangesteld als opzichter en voelden zich daar al direct gelukkiger mee als in de tijd dat de Nederlanders het voor het zeggen hadden. Toen de Jappen op 15 augustus 1945 capituleerden, dachten wij vanuit onze Hollandse 'tunnelgang' op de aloude voet van voor 1942 door te kunnen gaan, maar de Indonesiërs wilden daar niets van weten en hadden binnen hun kringen het gezag al overgenomen, maar dit werd niet gepruimd door onze Nederlandse Regering en ook onze strijdbare koningin Wilhelmina vond dat Nederlands Indië voor het koninkrijk behouden moest worden. Een grote troepenmacht uit ons land werd naar Nederlands-Indië gestuurd om de orde te herstellen. Een oorlog zonder wreedheden bestaat niet en echt als je jezelf verdedigen moet, dan gaat dit gepaard met fel verzet, want niemand, die belaagd wordt door een tegenstander laat zich zonder meer inpakken. De Indonesiërs waren slecht bewapend, maar heer en meester in de bushbush en na de duisternis vond je overal op wachtposten Hollandse soldaten die op vreselijke wijze met messen of klewangs omgebracht waren. Op patrouille doken die rampokkers uit het niets op en soms keerde zo'n hele patrouille van een twaalftal militairen niet meer terug naar hun legerkamp en waren ze allemaal gesneuveld. Haat, haast en angst gingen overheersen en op een gegeven ogenblik kreeg je van bovenaf vanuit het legerkamp Tjulilitan, Buitenzorg, Bandoeng of Boca Doca op Cheribon etc. de opdracht te schieten op alles wat verdacht kon zijn. Tijdens de politionele acties werden dorpen in brand gestoken, oogsten vernietigd, het grootste bezit van de Inlandse bevolking, hun kippen, meegenomen en mannen die voor peloppers (Indonesische verzetsstrijders) werden aangezien standrechtelijk gefusilleerd. Over en weer werden de meest verschrikkelijke wreedheden begaan. Lees mijn stukken hierover in het archief onder de categorie oorlog Nederlands-Indië! De huidige generatie van politici, gewone burgers en landsbestuurders hebben geen Tweede Wereldoorlog meegemaakt, zijn niet dienstplichtig geweest, waren nooit in gevechtsacties betrokken en de meeste zijn opgegroeid in een periode van welzijn. Veel van deze personen komen nu met het verwijt dat hun opa's er daar in Indonesië een moraal van lik me het vestje eropna gehouden hebben, maar dat is echt niet het geval. Het was vlak na de oorlog een harde tijd van aanpakken, wederopbouw en niemand in ons gehavende Nederland dacht eraan om onze "Gordel van Smaragd" prijs te geven; De saamhorigheid die we hedentendage niet meer kennen was groot. Het was een eer om voor koningin en vaderland in actie te kunnen komen; kortom het was een tijd van hele andere normen en waarden als nu! Soldaten die aan frontacties hebben meegedaan zijn niet trots op de dingen die ze verkeerd gedaan hebben en met buitenstaanders praten ze niet over hun oorlogsverleden, zelfs binnen de eigen familiekring wordt oud oorlogsleed verzwegen. Overigens heb ik in eerdere stadia bij veel oud Nederlands-Indië strijders veel pikante foto's van gevangenen en fusilladers bekeken, en in de Rijksarchieven is hierover ook nog veel materiaal te vinden. Een feit, waarmee ikzelf ook te maken heb gehad, is dat veel oorlogsdocumentatiemateriaal op onverklaarbare wijze uit veelal de particuliere archieven verdwenen is (gehackt door wie?), ook bij mij. Sinds kort heb ik alles wat er nog van over is dubbelop opgeslagen, zodat me dit persoonlijk niet meer overkomen kan en ik hoop dat mijn familie dit allemaal ook graag overeind wil houden en de spullen na mijn dood niet in een vuilcontainer laten verdwijnen, waar ijverige gemeenteambtenaren lopen te jutten, want dan stuur ik van hierboven een hele hemelse legerschaar naar beneden om die snuffelaars te grazen te nemen. Op de inzetfoto ziet u het graf van de in ons Indië vermoorde generaal Spoor dat voor enkele jaren terug bezocht werd door kamerlid en nu Europarlementarier Hans van Baalen. Interessant voor mijn lezers is een beschreven reis met zo'n troepentransportschip richting Indië. Klik http://www.boordgeld.nl en vervolgens op rubrieken van afvaarten troepentransportschepen naar Nederlands-Indië. Klik voor laatste Indië-herdenking op volgende website http://www.youtube.com/watch?v=gUG2ye37Iz4&feature=plcp
Troepenschip wordt uitgeleide gedaan
op weg naar Nederlands-Indië
BEGRAAFPLAATS VAN 4000 KNILLERS
Luchtfoto Menteng Pulu in Jakarta waar
4300 Nederlandse militairen begraven liggen
FUSILLADE VAN DRIE PELOPPERS
GFUSILLEERD, Mogelijk schoten ze op nu
uitgedunde patrouille
|
