|
Op tv zag ik dinsdag een ontroerend stuk over een echtpaartje dat in enkele jaren tijd twee kinderen verloren had. Onmiddellijk dacht ik hierbij aan mijn zusje Nellie die op 23 april 1938 op bijna driejarige leeftijd gestorven is aan de beruchte en zeer besmettelijke difteritis, een ernstige ontsteking van keel en luchtwegen. Terwijl mijn moeder druk was in de winkel, was ik stiekem naar boven gegaan om te kijken hoe het met Nelleke ging. Ik zie op links in ons grote zakenpand, hoek Karstraat/Zandsedwarsstraat in Huissen, nog steeds de houten slaapkamer van mijn ouders met in het midden tegen de muur het houten spijlen ledikantje. Boven het bedje hing een schilderij met de Bijbelse voorstelling van Dani�l in de leeuwenkuil. Nellie was een heel bezig en mooi meisje en als broertje aaide ik haar nog wel eens door haar dikke en witte haardos. Spelen deed ze meestal met mijn 1 jaar jongere zusje Dinie van bijna 5. Terwijl ik haar lief aansprak en beroerde kreeg ik geen enkel antwoord en stil voor mij uitstarend voelde ik dat Nellie niet meer leefde. De trap afrennende schreeuwde ik tegen mijn moeder dat Nelleke dood was. In 1938 kende men nog geen antibiotische middelen om ziekten te bestrijden en bestond er geen enkel effectief geneesmiddel. Men probeerde het ziekteproces te verminderen door het gebruik van een stoomketel. De hete damp verlichtte wel de ademhaling, maar was geen redmiddel! Tegenwoordig is difterie een zeldzame ziekte geworden, doordat al heel vroeg kinderen worden ingeënt tegen difterie, kinkhoest, tetanus en pokken. Voor de Tweede Wereldoorlog zijn er veel baby's en kinderen aan dergelijke besmettingen overleden, waren er heel veel miskramen, werden ontelbaar veel baby'tjes doodgeboren en bezweken barende moeders vaak aan de kraamkoorts. Volgens de katholieke geloofsleer werden ongedoopte en doodgeboren baby's in die tijd op een aparte ongewijde strook op het kerkhof begraven en volgens mijnheer pastoor werd hun ziel opgenomen in het voorgeborchte, een soort wachtkamer bij de hemelpoort. Mijn moeder heeft nadien voortijdig nog een een kind verloren door een val van de keldertrap. Ook mijn vrouw Ria heeft twee miskramen gehad, waarvan er een te wijten was aan een onverwachte bedreigende aanval van de boxer van een der buren en de andere vermoedelijk aan overbelasting van haar lichaam door het tillen van zware voorwerpen. Het echtpaartje van de tv voelde zich verlaten en zou de kinderkamer weer graag gevuld hebben met een gezonde baby. Verdriet en twijfels weerhouden dit leuke stelletje om hieraan opnieuw te beginnen, wat na al die ondervonden ellende volkomen logisch en begrijpelijk is. Toch denk ik persoonlijk dat hun verlangen zo sterk is dat deze ongelukkige moeder weer in verwachting raakt en ik hoop dat deze lieve mensen eindelijk gezegend worden met een gezond kindje dat hen tot in de lengte van dagen veel levensvreugde zal schenken. Er heerst veel ellende op deze wereld en vaak als je denkt het gewonnen te hebben of een ziekte overwonnen, word je opnieuw met narigheid geconfronteerd. Het kan op de duur teveel worden en houdt men door al die ellende getroffen er een trauma aan over, die heel moeilijk uit te bannen is. Deze mensen moeten geholpen worden en door hun omgeving begripvol benaderd; mogelijk geeft dit hen extra moed om dit ondervonden leed een plaats in hun leven te geven en de moed om hoopvol verder te leven.Op de inzetfoto(vergroot deze!) ziet u het kindermeisje Lieske Hendriks, op links Eef, midden Nelleke en rechts Dinie. In 1939 heeft Eef er nog een broer bijgekregen en moeder Hübbers heeft in 1943 weer een Nellie teruggekregen.
|
