Na mijn militaire diensttijd heb ik op het PTT- Hoofdpostkantoor te Nijmegen de cursus loketambtnaar doorlopen en werd na stages op diverse postkantoren in Arnhem, Berg en Dal, Velp en Wageningen aangesteld als allround vervangende employé in Den Haag. Mijn kosthuis was bij de familie Balvers op de Groenteweg. De verdiensten in die tijd waren niet al te hoog en het was passen en meten om met de centjes rond te komen. Doordat ik bijna nooit de tram nam en altijd naar het kantoor liep waar ik wezen moest, versleet ik nogal snel mijn schoenzolen. In het pand vlak naast mijn kosthuis zat een goede schoenmaker die voor het verzolen niet al te veel vroeg. In zijn werkplaats werd nog wel eens over de oorlogstijd gesproken. Ter sprake kwam het verhaal dat hij in het communistisch verzet had gezeten, goed bekend was met De Velser groep van de gezusters Oversteegen, Truus Menger, Hannie Schaft en zijn broer die in Velsen in de Gemeenteraad had gezeten en in het concentratiekamp Mauthausen door de Duitsers was opgehangen. Omdat ik erg belangstellend was, gaf hij me wat Russische tijdschriften mee die gingen over de zware industrie in Siberië. Op het Directiekantoor Mauritskade waar ik die dag voor een zieke ambtenaar moest invallen is er kennelijk door iemand in mijn actetas geschommeld, waarin overigens die gekregen tijdschriften nog ongelezen zaten. Al vroeg in de ochtend van de volgende dag werd mijn kosthuiskamer uitgebreid doorzocht, vermoedelijk door een ambtenaar van de Binnenlandse Veiligheidsdienst, die mij als Rijksambtenaar verdacht van Communistische sympathieën en de lectuur voor nader onderzoek in beslag nam. Hierna volgde een impasse in mijn werk en werd ik uit de buitendienst gehaald en als een soort kneusje op de kwitantie-afdeling van het Hoofdpostkantoor op de Rijswijkseweg te werk gesteld. Op 26 februari 1957 ben ik weer bij onze schoenmaker Weij op bezoek en hebben we het over de Februaristaking van 1941, ook ter sprake komt de Meistaking van 1943 en de Spoorstaking van 1944. Wat hem altijd zo plaagde was dat hij als verzetsman nogal eens goed afgeranseld was door Nederlandse politiemensen, die zonder enige aandrang van Duitse zijde protesterende stakers in elkaar sloegen, arrestaties verrichtten, en de opgepakte burgers naar het bureau van de SD afvoerden. Ter sprake kwam ook het beruchte verhaal over het Englandspiel, waarbij betrokken waren de Duitse Abwehr, de Duitse Sicherheitsdienst en de Engelse spionagedienst de SOE, welke afkorting staat voor Special Operations Executive. Het ontstaan van dit geraffineerde dubbelspel was de schuld van de onbedrevenheid van de SOE en had tot gevolg dat- om bij Holland te blijven-er 59 Nederlandse verzetstrijders opgepakt werden, op een seminarie in Haaren(Nbr) werden gedetacheerd en nadien, vervolgens overgebracht zijn naar het concentratiekamp Mauthausen en tenslotte na brute verhoren door de Duitsers op gruwelijke wijze zijn omgebracht. Het Englandspiel heeft geduurd van 12 maart 1942 tot 1 april 1944. Onze schoenmaker vond het ook verwonderlijk dat vlak voor de bevrijding rechtse vrijheidstijders gespaard werden  en het heel frappant dat hierin Nederland 28 en in Frankrijk 430 linkse verzetstrijders in sneltreinvaart zijn opgepakt en zonder verder proces gefusilleerd. Of de Nederlandse Regering in Londen, de Britse Geheime Dienst of de Franse Generaal De Gaulle en aanhorigen hier een aandeel in gehad hebben is tot op heden voor velen een onbeantwoorde vraag; serieus onderzocht is het nooit! Anno 20008 staat het het voor mij klip en klaar vast dat deze betrokken en welingelichte regeringsleiders van toen veel ellende hadden kunnen voorkomen, maar dit uit politieke machtshebzucht bewust hebben nagelaten.