|
Mijn kleinzoon van 21 heeft gisteren wat siervuurwerk uit Duitsland meegebracht. Aan veiligheidsvoorschriften op dat gebied kent Duitsland scherpere voorschriften dan Nederland. Alle sierpotten van een beetje omvang zijn voorzien van uitklapbare staanders, wat inhoudt dat dit vuurwerk op de plaats rust blijft, niet omvalt en daardoor voor omstanders meer veiligheid biedt. Wat voor vuurwerk je daar ook koopt, overal staan nauwkeurige gebruiksaanwijzingen in begrijpelijke taal op hoe je ermee om moet gaan. Op milieugebied zijn er enorm veel wetten en voorschriften. Wereldwijd zijn er jaarlijks tientallen bijeenkomsten van autoriteiten en worden weer nieuwe wetten ontworpen of voorschriften aangescherpt, maar hoe worden die in de praktijk gehanteerd? Als men bij het Rijk geen ontheffing voor een of ander voorschrift, dat zogenaamd moeilijk na te leven is, kan krijgen, klopt men bij de Gemeente aan en meestal met succes. Hier binnen de gehele Benelux kennen we allerlei milieupartijen en organisaties en veel van die verenigingen zijn bijvoorbeeld tegen het houden van megastallen van vee, maar de betrokken regeringen zijn ervoor! En wat zie je in de praktijk? Er gaat geen week voorbij of hier of daar breekt weer een of andere veeziekte uit en is dat niet het geval, dan zie je dat door de volledige automatisering en te weinig menselijk toezicht hele stallen met vee, door stroomstoringen in de apparatuur, overbelaste meterkasten en stapels opgerolde stroomkabels waardoor kortsluiting ontstaat, in vlammen opgaan. Aan dierenwelzijn en leed heeft men geen enkele boodschap! Vorige week las ik dat aan Japan op zogenaamde wetenschappelijke gronden, hoe prakkiseert men zoiets, een beperkte walvisjachtvergunning was verleend. Vorige week gingen 4 Japanse walvisvaarders de zee op en hieronder heb ik een foto staan, waarop u kunt zien hoe die wetenschappelijke jacht plaatsvindt. Een of andere milieuorganisatie had een met camera's uitgerust onbemand vliegtuigje boven de zee los gelaten om te kijken of Japan zich wel aan de voorschriften hield. Over de uitslag hiervan heb ik tot op heden niets vernomen!
Ondanks jaren van inspanning en protest worden er jaarlijks nog duizenden zeehonden in Canada afgeslacht en clandestien ook in landen die het zeehondenverdrag hebben ondertekend maar waar de controle zeer summier is. In 1960 werd ik lid van een vereniging die wereldwijd protesteerde tegen al dit soort wantoestanden en ik heb dit dertig jaar volgehouden, maar werd met al dat geschrijf aan allerlei regeringen van de desbetreffende landen en door de gering bereikte resultaten zó mismoedig dat ik hiermee in 1990 gestopt ben. Sinds 1989 is er wereldwijd een overeenkomst gesloten dat er niet gejaagd mag worden op olifanten en tot mijn verbazing kreeg ik gisteren een mailtje dat er in 2011 2500 olifanten zijn doodgeschoten. Verhandeld is hierna zo'n 23 ton ivoor. Een van de grootste afnemers van dit ivoor was Cambodja, mogelijk een van de weinige landen die de ivoorovereenkomst niet getekend heeft. Dit zijn enkele voorbeelden van gevallen die niet door de beugel kunnen, maar zo zijn er op allerlei gebied nog wel honderd andere te bedenken en te noemen. Mijn conclusie is dat al die verdragen, wetten en voorschriften niet veel op de klos hebben en kwaadwilligen vaak vrij spel en dit, omdat door de autoriteiten omwille van de smeer meer oogjes dicht dan in 't zeil worden gehouden. Als inzetfoto had ik vandaag een jolige pinguïn van de Zuidpool op mijn site willen zetten, want volgens mij heeft die niets te duchten van al dat geknal hier in deze contreien. Omdat de pinguïn wegggevlogen is en zelfs hier niet op de foto wou is het toch een nieuwjaarswens geworden! Zeg beste leesvrienden van mijn blog: ,,Ik wens jullie allemaal een zalig uiteinde en goed begin van het nieuwe jaar en denk erom dat niet iedereen van dat geknal houdt en vooral onze huisdieren en vogeltjes buiten kunnen er door gestrest raken"!
Schandalig dat verhandeling mogelijk is!
` 
Inbeslagname van een viertal olifantstanden
En dat allemaal in 2011!
|
