Als paragnost kreeg ik vandaag hoog bezoek en de bedoeling van mijnheer de J was om te horen op welke Wereldbanken wijlen Muammar Gaddafi uit Libië die honderden door hem zuurverdiende miljarden had toevertrouwd. Ik heb me even in deze materie verdiept en zag in een grote woestijn een eenvoudige kameeldrijver lopen met een vijftal bezadelde kamelen met tassen die uitpuilden van de briefjes en toen ik ze per kilo telde kwam ik aan de vijf biljoen dollar. In het woestijndorpje U zie ik een oud tandeloos vrouwtje zitten die aldoor sokken aan het breien was en toen ik zojuist haar geest binnendrong vertelde zij  me dat ze de schatbewaarster was van de familie Gaddafi en in iedere sok een miljoen dollar verstopt zat. Onder de grond liet ze me een onnoemlijk grote kelder zien die geheel gevuld was met goud, zilver, diamanten, paarlen en uiteraard met duizenden gevulde paren geitenwollen en kemelharen sokken poen. In een woestijnschip, geladen met biljoenen euro's,  zag ik een hele horde onder Griekse vlag varende reders,  verkleed als kameeldrijvers voorbij varen, die toen ik ze in mijn gedachtetunnel aanhield vertelde dat ze op weg waren naar hun vaderland wat vreemd genoeg geen Griekenland maar België heette. Toen mijn bezoeker na enkele kopjes koffie, ditmaal vanwege de ecomische crisis zonder vulkoek erbij, mijn huis verliet gooide hij nonchalant een tien eurobiljet op tafel en bedankte me vriendelijk voor de inlichtingen. Mompelend ging hij naarbuiten en zo tussen neus en lippen hoorde ik hem zeggen dat hij blij was ditmaal zo gemakkelijk de nodige gegevens au bon marché binnengekregen te hebben. Had hij deze inlichtingen ingewonnen bij die luitjes van  'De Telefoonpaal' dan was hij een dik ton kwijt geweest en dan nog maar niet te spreken over bedragen met 5 nullen achter een of twee cijfertjes als hierbij de Nederlandse of Belgische inlichtingendiensten aan te pas gekomen waren.