Oud verzetsstrijder en na de Tweede Wereldoorlog Minister van Binnenlandse Zaken (van1956-1966) Jan Smallenbroek (1909-1974) had er in 1957 in de Kamer geen goed woord voor over en ging terug naar de zuiveringen in 1946 die volgens hem niet grondig verricht waren. In de oorlogstijd moesten jonge mannen zich verplicht melden voor de Arbeidsdienst, dat inhield dat ze in Duitsland tewerk gesteld werden in de oorlogsindustrie. Om hieraan te ontkomen moest je maatschappelijk een onmisbare functie hebben of je aanmelden als Oostfrontrijder, Landwachter enz.-, maar je kon je sinds juli 1941 ook aanmelden bij de politie. De opleiding hiervoor vond plaats in de voormalige Westenberg kazerne te Schalkhaar (sinds 1992 Asielzoekerscentum)-; dit alles onder Duits toezicht. SS Polizeiführer Hans Rauter was de chef over alle politiediensten en hield nauwkeurig toezicht op de gang van zaken. De opleiding was niet kinderachtig en zeer zwaar en wat dat betreft geen aanmerkingen. Wel waren er veel jongemannnen die zich lieten indoctrineren met Nazi ideologieën en nadien in functie een stapje te ver zijn gegaan door het arresteren van Joodse burgers, onderduikers en illegale strijders (ondergrondse strijders). Ook nú nog hebben oudere bewoners van Schalkhaar geen goed woord over voor de P.O.B.-, het Politie Opleidingsbataljon dat smalend ook wel betiteld werd met de naam 'Zwarte Tulpen'-. Verplicht voor bepaalde oudere kader agenten was de eis  om een paar dagen per maand te Schalkhaar een bijscholingscursus  te volgen. In Hoenderloo op camping de Woeste Hoogte had ik in 2004 een interview met de gepensioneerde agent Henk V die als marechaussee in Nederlands Indië gezeten had en me vertelde dat veel van die oude  'Schalkhaarders'  en zelfs voormalige Hollandse  SS'ers in Nederlands-Indië van 1947 tot 1952  dienst deden als instructeur  om onze slecht opgeleide uitgezonden militairen  de nodige krijgsvaardigheden bij te brengen. Dit verhaal werd ook bevestigd door oud legerofficier P van EG. uit Angeren; onvoorstelbaar, maar het berust op waarheid! Er zijn veel boeken en verhalen over de politie in oorlogstijd verschenen en ik heb ze bijna allemaal gelezen. Voortdurend kom ik in de verhalen excuses tegen van: ,,Wir haben es nicht gewusst"-, en wandaden worden verzwegen of gereduceerd tot zelfs pietluttigheden zonder enige betekenis. Alles was vorige week op tv nog uitgebreid in het nieuws en diverse ouderen kwamen aan het woord om hun belevenissen te vertellen. Oorlogsverschrikkingen worden nooit vergeten en wie had ooit gedacht dat ze zelfs in Duitsland dat ons destijds belaagd heeft anno 2011 op zoek zijn naar oorlogsmisdadigers binnen de eigen gelederen. Het is te hopen dat we nooit meer oorlog krijgen, maar zou het er ooit van komen kun je er verzekerd van zijn dat alles weer volgens hetzelfde patroon en nog slimmer-"de geschiedenis herhaalt zich"-zich gaat ontwikkelen als in de jaren 1940-1945. Persoonlijk heb ik aan de Nederlandse politie in oorlogstijd nare jeugdherinneringen overgehouden en u kunt dit allemaal lezen in de oorlogsstukken die ik geschreven heb. Zie in mijn archief het artikel "De Kolenbonnen" van 25 februari 2008 e.v.a. Uitgelicht heb ik  in dit verband een paar zeer milde schrijvers en over wat ze te vertellen hebben moet u zelf uw mening maar vormen. Klik: http://www.engelfriet.net/Alie/Gastenboek/hoppes.htm en kijk ook  op http://horl.yolasite.com/nsb-burgemeester-pont.php en wilt u nog meer weten bij Google of andere zoekproviders  zijn ontzettend veel stukjes hierover te vinden.