De enige vereniging die vroeger geen geestelijk adviseur had was de club van Madammekens, maar verder vond je ze overal. Meestal was het mijnheer pastoor die deze functie binnen zijn parochie verrichtte en buiten de dagelijkse huisbezoeken was het voor iedere geestelijke van welke huize ook een uitje en leuk verzetje om 's avonds naar een of andere vergadering te gaan al was het ook maar om enkele pikketanissen achterover te slaan om de smaak van goedkope miswijn weg te slikken. Soms waren het oergezellige mensen die geestelijke verzorgers! In Militaire Dienst hadden we de bekende legeraalmoezenier Leo van de Vrande die over ons geestelijk welzijn waakte en altijd wel in was voor een grapje en samen met ons optrok. Zo heb ik bij schuttersverenigingen ook veel plezante heilwerkers meegemaakt, die meer zorg hadden over het feestgebeuren dan over een schutter die een neutje te veel op had of over de scheef was gegaan  door een beetje aan  vreemde vrouwtjes te frommelen. Een bijzonder wrange smaak over de geestelijk adviseur kreeg ik toen ik van mijn moeder zaliger het verhaal hoorde hoe mijn vader het op zijn sterfbed vergaan was. Mijn vader had vroeger een of andere bestuursfunctie bij de Huissense Middenstandsvereniging en op een bepaalde vergadering zou hij mijnheer pastoor beledigd hebben. Wat was het geval? Mijnheer pastoor kocht niets binnen zijn eigen parochie en liet de boodschappen aan  de pastorie bezorgen door grootgrutter Piet de Gruyter. Mijn vader vond dat hij dit als geestelijk adviseur van de Middenstandsvereniging en als herder van de parochie niet maken kon en dit voortaan hoorde te doen bij de plaatselijke bedrijven. Pastoor van Wijk verweet hem op zijn sterfbed dat hij hiermee een onvergeeflijke Hoofdzonde van "Superbia" (hoogmoed, dús zich verheffend boven een hooggeplaatste)  had gepleegd en weigerde hem destijds het Sacrament der Stervende toe te dienen. Een eerlijker en rechtvaardiger man als mijn vader heb ik nooit gekend. Hij is op 40-jarige leeftijd, ik was toen twaalf jaar oud, op 4 november 1945 aan een longaandoening overleden. Uit schaamtegevoel voor de omgeving heeft mijn moeder op zijn bidprentje laten vermelden dat hij wél van de Heilige Sacramenten voorzien was. Als er een hemel bestaat, dan weet ik zeker dat hem dáár een ereplaats is toebedeeld.