Vandaag las ik op Nu een verhaal over een zekere professor Thorsten Walles die een proef genomen had met 4 honden, namelijk 2 Duitse Herders, 1 Oostenrijkse Herder en 1 labrador. Op een bepaalde groep mensen van rokers, lijders aan longemfyseem en longkanker had hij proeven genomen door deze mensen te laten inhaleren en binnenin de inhalator had hij een lapje aangebracht. 71 Procent van de met longkanker besmette patiënten wisten deze honden feilloos te traceren. Voor de rokers, gezonde mensen en personen met andere longaandoeningen hadden deze dieren geen uitgesproken belangstelling. De vraag is: Wat ruiken die honden precies? Als achterhaald wordt welke stof zij bij longkanker patiënten ruiken, dan zou men straks in ziekenhuizen hier gebruik van kunnen maken en in de medische wereld is een electronische hondenneus snel ontworpen. We hebben heel ons leven een hond gehad en kennen zo'n beetje hun reacties. Of je nu wel of niets mankeert honden hebben buiten een scherpe neus, ook een goed gehoor en niet te vergeten gevoel. Krijgen we visite, dan kruipt ons in hondenjaren 63-jarig meisje Tayler altijd bij mensen die haar aanhalen en waarvan bekend is dat ze van honden houden. Honden gaan voor 90 procent op de geur af: ,,Dat staat vast"! Kom je terug van een dierentuin en ben je b.v.  in de buurt van leeuwen of tijgers geweest, dan ruikt die hond dat meteen en reageert anders dan normaal. Als onze hond een pad ontmoet, dan doet hij bij thuiskomst ontzettend vreemd en ik heb erop gelet dat hij er weliswaar kortbij geweest is, maar  geen rechtstreeks contact met het diertje gehad heeft. Aannemen moet ik dat paddengif op afstand haar bedwelmt. In de polder waar rijkelijk overal dierenuitwerpselen liggen, roert onze hond zich het liefst door een of andere ingedroogde koeienflats en wat me ook opvalt dat dieren ook graag kadavers van kleine dieren, die sterk in ontbinding zijn bezoeken en als ze los zijn zich daarover een paar keer heen en weer  wentelen.  Door al te veel rommel langs's herenwegen gaan we momenteel veelal met onze hond aangelijnd naar buiten en binnen onze Gemeente Lingewaard is dat ook verplicht. Als de proef van professor Walles klopt, dan zou ik de stof die de hond ruikt onderbrengen onder het begrip afsterving van weefsel en door vast te stellen, wat voor stoffen in dat weefsel allemaal zitten of kunnen zitten wordt meteen achterhaald wat die honden bij de ademtest ruiken bij mensen die longkanker hebben. Alles kan natuurlijk ook louter toeval zijn, want uiteindelijk is de proef niet helemaal feilloos uit de bus gekomen. Onmogelijk is het dus niet dat die honden afgegaan zijn op een algemene reuk waarmee ze ook hun menselijke boezemvriendjes uitzoeken. We hopen dat de proef wat uitgediept wordt en er straks een nieuwe demensie van medisch verkennen aan toegevoegd kan worden, waarbij mogelijk in een beginstadium longkanker opgespoord kan worden en de patiënt snel in behandeling kan worden genomen.