Om wat daarover aan de weet te komen bezochten we  in Centraal-Amerika het land Costa Rica. In deze streek is het goed vertoeven. Het land is gelegen tussen Panama en Nicaragua en het land heeft een klimaat wat tussen tropisch en subtropisch inligt. Als je door de regenwouden heentrekt kom je paradijselijke vogels tegen. Er wonen ongeveer 4 miljoen mensen op de rijke kust, want dat is de vertaling van Costa Rica van Spaans naar Nederlands. Iedereen daar is Rooms-Katholiek en woon je in een kerk een H.H. mis bij, dan wordt deze nog gelezen in het Latijn, zoals dat hier vroeger in Nederland en in België ook was. Iedereen raad ik aan in dat mooie land op vakantie te gaan. Toch zijn er wat zaken aan de hand waar we minder over te spreken zijn en dat is over de zeeschildpadden. Het fotomateriaal onder dit geschreven stuk laat aan duidelijkheid niets te wensen over.

De bedreigde zeeschildpad Zeeschildpadden zijn de oudste levende bewoners van deze aarde en ze hebben in de oertijd van zo'n 120 miljoen jaren geleden nog samengeleefd met de al eeuwenlang uitgestorven dinosaurussen. Ze behoren tot de orde der reptielen. Er zijn zeven soorten zeeschildpadden, waarvan de Warana (lederschildpad) met zijn dikke 'overjas'  aan de sterkste is en ook de enige die in koud water kan leven. Al de andere soorten houden zich op in zeeën die liggen in tropische of subtropische gebieden. Lang hebben ze ongestoord kunnen rondzwemmen en hadden ze weinig of geen vijanden die het op hen voorzien hadden. In de loop der tijden is dit veranderd. Veel schildpadden komen terecht in de netten van garnalenvissers of krijgen te maken met longliners, waaronder verstaan worden hele lange vislijnen door de zee met scherpe haken bedoeld om tonijn mee te vangen. Zeevervuiling heeft ook hun voedselketen rondom de koraalriffen verstoord en ook hierdoor sterven veel zeeschildpadden de hongerdood.

Vroeger was er om hun vlees, vet of schilden  ook wel op bescheiden schaal jacht op deze dieren, maar dat had geen naam en bedreigde de zeeschildpad niet met uitsterving. Voor sommige dierenvrienden mag de naam schildpaddensoep op het menu van een exclusief restaurant uit den boze zijn, maar dezelfde dierenvrienden zijn zich er niet van bewust als ze in zo'n tropisch land lekker liggen te zonnebaden dat ze mogelijk liggen op de broedplaatsen van de zeeschildpadden.

Hoe zit dit dan allemaal? De wijfjes schildpadden hebben de gewoonte om op een specifieke vaste plaats aan de kust/het zandstrand eens per jaar in grote getale te verschijnen om daar hun eitjes te gaan leggen en de gewoonte hierbij is dat er eerst een kuiltje van 30 tot 50 cm gegraven wordt en daarin leggen ze hun eitjes,  soms wel 100 tegelijk. Het kuiltje wordt keurig dichtgemaakt en moeke zeeschildpad zwemt weer terug naar de zee. Aan zo'n kust liepen uiteraard ook wel eens andere beestjes die honger hadden en wat eitjes opgroeven; allemaal nog te accepteren! Het is nu de mens die deze taak overgenomen heeft en deze legsels uitgraven voor een geklopt schildpadeitje of om een uitsmijtertje te bakken. Anderzijds worden er ook veel eitjes onder een broedmachine gelegd. De schildpadjes die daaruit te voorschijn komen zijn vrij klein en worden verkocht aan dierenwinkels of soms ook wel opgefokt, zoals we hier met de geiten, schapen en varkens doen en komen nadien op de consumptiemarkt terecht. Door de enorme toename van toerisme in deze gebieden zijn veel zandvlaktes direct aan zee bebouwd, maar toch komen de schildpadden jaarlijks hier terug om hun eitjes te leggen. Nú speelt weer het euvel: ,,Als die kleintjes (zie inzet linksboven) na pakweg drie maanden uit hun eitjes geklommen zijn om het water op te zoeken zij de zee niet meer terug kunnen vinden"!  Dat komt, omdat die reptielen van huis uit een soort zender ingebouwd hebben zitten die alleen het maanlicht weet te herkennen en verblind worden door al dat kunstlicht op de aangelegde pretparken.

Opgezocht heb ik een vakantielink http://www.elcolibri47.com/ en een zeeschildpaddenlink: http://www.kewego.es/video/iLyROoaftv31.html Terug naar mijn site even klikje op pijl linksboven!  Ik wens u met dit stukje veel leesplezier en tot een volgende keer maar weer!