Met dank aan Yvan voor het verslag en Peter voor de foto's !

Verslag rit zaterdag 10 augustus 2013 : Banneux

Deze morgen kregen we 9 man aan het vertrek voor een ritje naar Banneux via Pepinster :

Valère P, Omer(met spaanse zon-benen) , Peter, Paul, Roger D, Rudi, Valère B, Marcel en Yvan.

De start ging onder het commando van Valère en Omer  via Romershoven – Schalkhoven – Sint-Huibrechts-Hern – Alt-Hoeselt – Rijkhoven – Membruggen – Genoelselderen – Millen – Bassenge – Houtain-Saint-Siméon – Heure-Le-Romain – Oupeye – Hermalle-sous-Argenteau – Richelle – Dalhem – Feneur  - Blegny – Bolland – Herve – Bruyères – Soiron – afdaling van de Cornesse – Pepinster  om in de “Tea-room de Tancrémont” halt te houden.

Hier genoten we van een groot stuk rijsttaart en koffie/frisdrank zodat we op de terugweg de ketting konden gespannen houden. Peter kreeg er ook een sms van Vanessa om te melden dat ze de 100 km van de dodentocht in Bornem succesvol had beëindigd : ook van ons allen een dikke proficiat hiervoor !!!! ( Nvdr: heel fel bedankt voor de lieve woorden ! )

Voor de terugweg nam Peter de rol over van Omer en zo reden we via Banneux (waar een grote toeloop was voor een rommelmarkt) – Louveigné – Fraipont – Nessonvaux – Olne – Soumagne – Melen – Cerexhe – Barchon – Housse – Saint-Rémy – Argenteau – Hermalle-sous-Argenteau – Visè – Lixhe – Kanne – Vroenhoven – Kesselt – Hees – Mopertingen – Eigenbilzen – Munsterbilzen – Schoonbeek – Diepenbeek.

 Hier genoten we op het sporthal-terras van onze gebruikelijke drankjes en werd er bijgepraat over onze leuke rit.

Een dikke proficiat en dank-u-wel voor onze 3 sterke kopmannen van dienst Valère, Omer en Peter.

Ritgegevens :  Aanwezigen : Valère P, Omer , Peter, Paul, Roger D, Rudi, Valère B, Marcel en Yvan.

                          Afstand : 150 km , hoogtemeters 1.450 m, gemidd 28,2 km

10-08-2013 om 00:00 geschreven door eaglevanessa  

06-08-2013 om 22:10 geschreven door eaglevanessa  

Verslag rit dinsdag 30 juli 2013 : Gemmenich

Ondanks de goede weersvoorspellingen kregen we deze morgen slechts 5 dapperen aan de start :

Paul, Roger D, Roger J, Marcel en Yvan. We kozen ervoor om een rustig ritje te maken naar Gemmenich.

Zo reden we via Schoonbeek – Munsterbilzen – Eigenbilzen – Mopertingen – Hees – Kesselt – Vroenhoven – Kanne – Eben-Emael – Hallembaye – Lixhe – Moelingen – Voeren – Schophem – Sint-Martens-Voeren – Kwinten – Ulvend – De Plank – Teuven – Gieveld – Epen – Camerig – Raren – Wolfhaag – Gemmenich. 

Wanneer we bij de bakker om taart gingen, zagen we een mooie Pinarello tegen de gevel staan ; onze Valère P die als laatste training voor de “Sean Kelly” van zaterdag a.s. in zijn ééntje de  Mergellandroute deed, was binnen bij de bakker aan het genieten van een rijsttaartje en frisdrank.

Wij hebben er ook genoten van heerlijke koffie/frisdrank en een lekker rijsttaartje.

Voor de terugweg reden we via Völkerich – Plombières – Hombourg - Aubel – Val-Dieu – Mortroux – Dalhem – Richelle – Hermalle-sous-Argenteau – Oupeye – Heure-le-Romain – Houtain-Saint-Siméon – Bassenge – Roclenge-sur-Geer – Millen – Genoelselderen – Membruggen – Rijkhoven – Sint-Huibrechts-Hern – Schalkhoven – Krijt – Diepenbeek.

Toen we op het terras wilden plaatsnemen, kwam een regenbui  roet in het eten gooien zodat we binnen onze ijzerhoudende drankjes moesten nuttigen (dankzij Astrid) en wat bijpraten van onze leuke rit.  Even later kwam Valère P ook nog binnengewaaid om wat bij te praten.

Ritgegevens : Aanwezigen : Paul, Roger D, Roger J, Marcel en Yvan.

                         Afstand : 140 km, gemidd 26,75 km , hoogtemeters : 1.425 m    

31-07-2013 om 18:11 geschreven door eaglevanessa  

Verslag Boxmeerdaagse dag twee, zondag 28 juli 2013

Zaterdag was ik op tijd gaan slapen, maar van een goede nachtrust kon ik toch niet echt spreken. Ik maakte mezelf wijs dat het waarschijnlijk door de warmte kwam maar diep in mezelf wist ik dat ik voor ’t eerst een beetje nerveus was. M’n benen ( vooral de bilspieren en hamstrings ) voelden immers niet zo fris aan. Maar ik suste me met de gedachte dat er velen vandaag hun tweede zouden lopen, en die zouden wellicht hetzelfde “probleem” hebben.

Clubmaatje Patrick pikte me stipt om 6u45 op, dan naar Dilsen om Jacques uit te halen en dan door naar Boxmeer. Hier een leuk weerzien met de hele bende. Enkele nieuwe gezichten ook, die er gisteren niet waren. Maar allemaal even sympathieke mensen. Het soort loper dat aan deze evenementen mee doet is vooreerst een natuurliefhebber, tijd speelt geen rol, genieten des te meer.

Annemarie geeft ieder van ons twee veerpont-kaartjes. Dat ik die van Jacques moet bijhouden spreekt voor zich. Jacques loopt zonder camelbag, zonder heuptasje. Hij zou ze alleen maar verliezen. Joeri geeft zijn kaartjes om diezelfde reden ook maar aan mij. Ik grap en zeg dat ie dan wel bij me moet blijven, maar dat zal geen probleem zijn. Op vrijdag deed ie een 10 miles wedstrijdje in Middelkerke, gisteren liep ie met Luc Dejaeghere even de kustlijn af ( 62 kms ! ), en bij Willem en Annemarie zou ie meedoen van zondag t/m woensdag. Tja, … het leven van een toekomstige Spartathleet ( in 2015 ) kan mooi zijn J

Bij ’t vertrek voelen m’n beentjes stram aan, maar ik probeer er niet aan te denken door te babbelen met de lopers rond me. Al snel hilariteit: wat we gisteren gemist hebben kregen we vandaag al meteen voorgeschoteld: een passage door netels ( want die zijn goed voor je bloedsomloop ? ). Ik kom stilaan in m’n element: dat zijn de loopjes die ik graag doe: het onvoorspelbare, contact hebbend met de natuur ( ook al prikt ie ).

Een stukje langs de Maas op, door ’t gras en een eerste pont. We zitten op dat moment nog net in de kopgroep. Als de veerman vraagt waar de anderen blijven zeggen we dat die nog ver achter zijn, al hebben we er geen idee van. Hij zegt iets in de trend van “ ja, ja, even een voorsprongetje nemen “. Hij kent Willem z’n evenement maar al te goed.

Net over de Maas komen we in het nationaal park Maasduinen waar zich vandaag het grootste stuk gaat afspelen. Het eerste stuk wordt gevormd door het Bergerbos.

We passeren mooie schapen die er grazen, en door het mulle zand banen we ons een weg naar boven. Jan komt al terug gelopen: het is de gewoonte van snelle Jan dat ie niet te veel voorsprong neemt maar telkens een heel stuk terug loopt naar de achterste lopers. Hem zie je dus wel eens vaker passeren. Terwijl hij vol lof is voor de mooie natuur gaat ie opeens tegen de grond. Hij mankt een beetje, maar toch loopt ie verder.



Intussen hebben Jacques, Joeri, Patrick en ik de kopgroep gelost. We hebben afgesproken aan ons tempo verder te lopen. Als we de heuvel af zijn, en onder de prikkeldraad moeten, wijst de gps naar rechts. Plots zien we het groepje van Astrid en Henk van links komen. Verkeerd gelopen dus. Ook weer typisch voor de loopjes van Willem: je ziet soms echt niet waar je in moet, en meestal is de “weg” weg. Of dichtgegroeid, of afgesloten … maar dat maakt het allemaal net plezant.


Op de eerste bevoorrading overdonderen we Carry en Annemarie wel een beetje omdat we er opeens met 12 ( van de 17 ) staan. Maar geen probleem, we hebben tijd.


Opeens merkt Patrick dat ie z’n tweede veerpontkaartje verloren is, maar hij heeft nog wel even tijd om het terug te vinden. Het tweede stuk van de Maasduinen gaat al een heel stuk lastiger. Door het mulle zand in de heide stappen we stevig door. Als je hier moet lopen ga je kapot, maar Henk S zegt dat dit nog helemaal niks is in vergelijking met de marathon des sables die hij al gelopen heeft. Zwijgend ploeteren we voort, wetende dat we blij moeten zijn dat de zon nog niet echt doorbreekt.  We genieten wel van de prachtige omgeving. De tweede bevoorrading, op 20 kms is zeer welkom. Rijstpap, huzarensalade, gehaktballetjes, net een wandelend buffet.

We hadden de deelnemers van vorig jaar er al over horen vertellen: er zou een veer zijn dat je handmatig moet bedienen. Als we hier aan komen zijn Wim, Henk G en Astrid nog aan ’t uitzoeken of ze wel in de goede richting draaien ( lopen in de goede richting is voor hen vandaag ook al niet evident ). We schieten ter hulp, en voor we ’t weten zijn het de vrouwen die aan het roer staan en staan de mannen toe te kijken. Het veer komt stilaan dichter bij, we stappen in en trekken ons naar de overkant.






Astrid en Henk lopen weer aan hun snellere tempo verder, Henk S laat zich uitzakken ( hij heeft vandaag duidelijk een mindere dag ), Wim kunnen we wel bij ons houden. Een prachtig zicht over het door de lichtinval groen lijkende water. De gemengde geur van heide en dennen.

Patrick krijgt het wat moeilijker, we naderen immers de magische 30 kms, en verlagen het tempo. Ook Joeri is blij dat we dit doen, want hij heeft nog een aantal dagen voor de boeg. Af en toe wordt er wat gewandeld om de beentjes te strekken, wat deugd doet. Ikzelf voel eigenlijk niet meer dat ik gisteren gelopen heb, als ik eerlijk mag zijn gaat het me vandaag beter af dan gisteren, maar daar zal het meer gevarieerde landschap ook wel voor iets tussen zitten. 't Is is nochtans weer een heel moeilijk stuk, maar wondermooi ( als je het zand in je schoenen even wegdenkt ).





Patrick heeft intussen zijn veerpontkaartje nog niet teruggevonden en begint zich toch wel echt zorgen te maken. Wat hij niet weet ( en Joeri, Jacques en ik wel ) is dat Jacques het verloren kaartje onmiddellijk na het vallen opraapte en aan mij gegeven heeft om bij te houden. Dus Jacques zegt tegen Patrick “ maak je maar geen zorgen, wij regelen dat wel op het pont “. En zo weze het ook: Jacques geeft de vier kaartjes af, Patrick hoopt dat de veerman de afgegeven kaartjes niet telt en kruipt als het ware zo onopvallend mogelijk weg in een hoekje. Zo Patrick, nu weet je waarom Jacques het wel zou regelen … Joeri stelde nog voor om jou de kaartjes af te laten geven, dat zou nog mooier geweest zijn, nietwaar ? Ach, als we eens goed kunnen lachen doen we dat ook hé.

Op de laatste bevoorrading zien we Jan uit een vijvertje komen: hij heeft wat verfrissing gezocht nadat hij omwille van z’n ( hopelijk alleen maar verzwikte ) dikke enkel besloten heeft niet meer  verder te lopen. Een dikke tegenslag, wetende dat hij op 13 augustus aan de start staat in de Franse Trans Gaule. Vorig jaar won hij nog deze 19 daagse etappenloop over 1200 kms. We hopen dat de schade aan je enkel toch nog meevalt en wensen je alvast veel succes toe !

De laatste loodjes wegen het zwaarst, zeker als ze nog door een maïsveld gaan.



We laten eerst Patrick voorop lopen om het tempo te bepalen. Maar dat werkt averechts: het tempo gaat de hoogte in. Joeri, al veel meer ervaren, neemt de kop over. En zo komen we met ons vijven samen aan.

Henk S komt niet veel na ons binnen. We praten nog wat na, en gaan dan huiswaarts, moe maar voldaan … alhoewel … als ik geen andere plannen zou hebben zou ik het misschien nog durven er een derde aan vast te breien. Maar Jacques remt m’n enthousiasme af: nog maar 11 dagen en dan is het al de dodentocht. Hier gaan we trouwens veel gezichten van vandaag terugzien, ik kijk er al naar uit !

Link naar de loop: http://connect.garmin.com/player/349821688

Er rest me zeker nog een woordje van dank te richten aan Willem en Annemarie en hun voltallige helpersteam. Ongelofelijk hoe gastvrij Annemarie haar huis ter beschikking stelt van de etappelopers, eten voor hen kookt, en zelfs hun was doet. Mensen met een gouden hart .... voor een aalmoes mogen wij deelnemen aan zulke mooie lopen, bedankt !

29-07-2013 om 21:20 geschreven door eaglevanessa  

Eupen3x20: 27/07/2013 Blegny, ah neen Visé

Met 7 stonden we droog aan het buskot,

Hopelijk werd het vandaag geen flop.

Valère ging maar een stukje mee.

Hij moest op tijd thuis zijn van de goede fee.

Met de lange broek naar een trouwfeest zag hij echt niet zitten,

Geef hem maar zijn koersbroekske zonder iets af te knippen.

Blegny bleef al snel achterwege

We waren eigenlijk nog niet eens halverwege.

Het weer besliste er anders over,

Donder, bliksem en regen stonden ertegenover.

Noodgedwongen om 9u30 al ’n warm rijstvlaai’ke en ne koffie  in onze gillis,

En dat allemaal vanwege de grote waterhindernis.

2u wachten in 3x20-gezelschap op wat droogte viel zeker niet tegen,

We hebben “alles” over voor deze stortregen.

Droog konden we eindelijk onze terugreis inzetten.

Fietskes poetsen was toch sowieso vandoen met al die verzetten.

De kortste weg “in de zon” naar Diepen-beek.

Ge weet wel, da dorpke aan de Demer-beek.

Wa na-lachen bij ’n frisse pint.

Zo was iedereen van ons weer heel goed gezind.

Voldaan & Tevree,

Zeg ik dan weer “Sjamayee”.

3x20-matrozen v/d dag: Yvan, Paul, Rudi, Marcel, Roger, Didi & een klein stukske Valère Ph.

Gegevens: +/- 78km – ‘n 600hm – aan een rustig regen-gemiddelde

Foto's zie: https://plus.google.com/photos/101051041367179904571/albums/5905343920110144001

29-07-2013 om 16:15 geschreven door eaglevanessa  

Verslag Boxmeerdaagse dag één, zaterdag 27 juli 2013

Dit weekend zou ik m’n eerste keer een dubbeldekker lopen, het loopjargon voor opeenvolgende marathondagen. Op de Boxmeer-daagse bij Willem en Annemarie, de aandachtige lezers welbekend van Limburgs Zwaarste.

Om 6u30 had ik afgesproken met Jacques in Dilsen. Samen op naar Boxmeer, Jacques rijdend, ik m’n havermout nog opetend.

Gezellige boel al bij Annemarie’s thuis, de volgende negen dagen omgetoverd tot een gastvrij ultralopersdorpje. Verschillenden waren gisteren al aangekomen en hadden op één of andere manier toch een slaapplaats weten te bemachtigen. Enkele lopers, waaronder Henk Sipers en Regina zullen 9 dagen achter elkaar een marathon lopen, zover ben ik bijlange nog niet. Ik zal al blij zijn als m’n lichaam er twee achter elkaar verteerd kan krijgen.

De meeste lopers kennen elkaar al, beetje bijpraten, startkaarten en veerpont-kaartjes in ontvangst nemen. Allemaal netjes georganiseerd, maar er zijn blijkbaar meer daglopers komen opdagen dan voorzien, maar alles wordt goed opgevangen. We worden door de helpersploeg per wagen 45 kms verder, in Grubbenvorst, gebracht. Bedoeling is dat we gps teruglopen, de route werd zorgvuldig door Willem zelf al gelopen.

Gezamenlijk lopen we naar het eerste pont, waar we de Maas oversteken.

Al snel valt, door ieders aparte looptempo, de groep lopers uiteen. Henk Geilen en Jan voorop, Willem als hekkesluiter helemaal achteraan om er zeker van te zijn dat iedereen er bij is.  Wij lopen op dat moment een tijdje naast Panda, net terug van op vakantie.

Na km 6 krijgen in Lomm- Lottum we al een tweede pont.

De kopgroep wordt op die manier terug herenigd. Maar het op kop lopen duurt niet lang hoor, we merken dat we ongeveer hetzelfde tempo als Henk ( weer een andere Henk ), Birgit en Firosa lopen en besluiten een beetje bij elkaar te blijven. ’t Is altijd gemakkelijker om een tweede loper op gps er bij te hebben.

We passeren Arcen, bekend om z’n mooie tuinen. En een beetje verder zien we waar de bevoorraders van de prachtige rozen gevestigd zijn. Nooit zag ik zo’n uitgestrekte velden met rozen.

Maar rozen hebben ook water nodig met zo’n warm weer: een reusachtige sproeier lijkt een welverdiende douche in dit laffe weer. En inderdaad: als we er onderdoor lopen sproeit ie onze richting uit !

Heerlijke douche

Vlak voor het pont in Broekhuizen staat de eerste bevoorrading. We grabbelen snel wat drinken en zelfgebakken ( groene ) cake mee en halen nog net het veer. We zitten weer ( voor heel eventjes ) in de kopgroep.

We komen een heel veld Afrikaantjes tegen ( de reden waarom wij ze stinkertjes noemen wordt al snel duidelijk ). Later leer ik van Jan dat ze die hier zetten om de aaltjes uit de grond te krijgen, om het jaar nadien er rozen op te kunnen zetten.

Tussendoor nog even tijd voor galant-zijn

Km 18 in Wellerlooi, een oversteek naar Blitterswijck. Ook in die buurt, als ik me goed herinner, een bevoorrading. Ik heb veel gezweet dus neem ik een half zakje ORS om m’n zouttekorten aan te vullen. Vies van smaak, maar ’t kan maar helpen.



Met Jacques, Birgit en Fiora.

Stilaan begint de lucht steeds donkerder te worden, en vallen er al druppels uit de lucht. Een buitje zou ik nu echt niet erg vinden, en niemand van ons denk ik.

Dreigende wolken.

Maar wat we kregen was een hevig onweer. Dringend moesten we een schuilplaats zien te vinden. We passeren enkele tenten waar jongeren bezig zijn. Ze roepen ons binnen, maar snel verhuizen we ( voor onze eigen veiligheid ) naar de Hob-unit die er opgesteld staat. Vriendelijke jongeren, die gisteren ten voordele van hun vereniging een pop-festival gehouden hadden. We krijgen zelfs drinken en chips aangeboden. Na een dik half uur begint het enigszins op te klaren en besluiten we terug te vertrekken.



Wegjes die blank staan, regen, maar dat kan de sfeer niet bederven. Die verzengende hitte is toch wat getemperd !



In Wassum lopen we langs een mooie jachthaven.



Vlak voor Geysteren, tijdens een volgende bevoorrading blijkt dat Fiora het wat moeilijker krijgt en besluiten Jacques en ik met ons tweetjes door te lopen, lopen moet toch iedereen op eigen tempo doen. We genieten van de mooie velden met neergestrijkte ganzen.


Met de goede zorgen van Annemarie.

Maashees en dan,  het pont naar Bergen.





Weer een zonnige oversteek.

Een laatste bevoorrading na het ( ook laatste ) veer in Afferden. Ondanks het feit dat de zon intussen weer volop schijnt. Mooie zonnebloemvelden geven me toch wel een vakantiegevoel.

Door ons gebabbel raken we even het parcours kwijt en lopen we hierdoor netjes 45 kms ipv 44,6 kms. Een hartelijk ontvangst van de andere negen binnen gekomen lopers. Een verfrissende douche in de plaatselijke atletiekclub, snel nog afscheid nemen en dan naar huis.

Tot morgen !

Link naar de loop: http://connect.garmin.com/player/349008872

27-07-2013 om 20:45 geschreven door eaglevanessa  

Verslag rit zaterdag 20 juli 2013 : Andenne

Omwille van diverse redenen (vakantie – te warm ?) een aantal afwezigen deze morgen, zodat er slechts  5 dapperen  aan de start verschenen voor een leuke rit naar Andenne : Valère B, Valère P, Marcel, Roger D en Yvan.

We reden richting Kortessem – Printhagen – Wellen – Hoepertingen – Rijkel – Engelmanshoven – Mielen-Boven-Aalst – Jeuk – Rosoux – Vorsen – Crenwick – Boëlhe – Geer – Lens-Saint-Servais – Lens-Saint-Rémy – Avennes – Braives – Oteppe – Lavoir – Héron – Couthuin – Seilles – Andenne.

Hier genoten we van de gebruikelijke koffie/frisdrank met rijsttaart.

Voor onze terugweg verkozen we om niet de grote weg naar Hoei te nemen maar een wat rustiger weg .

We reden via Seilles – Java – Bas-Oha – Hoei – Villers-le-Bouillet – Chapon-Seraing – Seraing-le-Château – Haneffe – Donceel – Limont – Remicourt – Lamine – Hodeige – Bergilers – Oreye – Vechmaal – Bommershoven – Haren – Jesseren – Guigoven – Kortessem – Diepenbeek.

Hier genoten we op het terras van onze welverdiende drankjes na een heel leuke en rustige rit.

Ritgegevens : Aanwezigen : Valère B, Valère P, Marcel, Roger D en Yvan.

                          Afstand : 140 km, gemidd 29,2 km, hoogtemeters: 800 m

21-07-2013 om 16:49 geschreven door eaglevanessa  

Met dank aan Yvan voor het schrijven van dit mooie verslag !

Verslag rit dinsdag 16 juli 2013 : EUPEN

Met de voorspelde zomerse temperaturen kregen we 11 man aan de start : Valère, Omer, Peter, Kwinten, Marcel, Leon, Paul, Roger J, Jos B , Jan en Yvan.

Onder aanvoering van Valère en Omer ging het aan een rustig tempo richting Schoonbeek – Munsterbilzen – Eigenbilzen – Mopertingen – Hees – Kesselt – Vroenhoven – Kanne – Eben-Emael – Hallembaye – Lixhe – Moelingen – ’s Gravenvoeren – Sint-Martens-Voeren – Sint-Pieters-Voeren – Veurs – Hagelstein – Henri-Chapelle – Welkenraedt – Baelen – Membach – Eupen.

Hier genoten we in café “Zum Treffpunkt” van koffie/frisdrank  met lekkere taart.

Na wat overleg werd besloten om de terugweg te nemen via Bilstain en de beklimming van La Gileppe een volgende keer voor onze rekening te nemen.

Bij de afdaling vanuit het centrum in Eupen ging Leon echter ongelukkig onderuit.  Gelukkig bleef alles beperkt tot schaafwonden die professioneel werden verzorgd door een apothekeres in de buurt.  Ze gaf ook enkele pijnstillers voor op de terugweg.

De terugtocht ging onder leiding van Roger en Yvan via Dolhain – Limbourg – Bilstain – Thimister-Clermont -  Froidthier – Val-Dieu – Mortroux – Dalhem – Visé waar we de weg langs het kanaal namen.  Zo reden we via Lixhe – Kanne – Vroenhoven – Kesselt – Hees – Mopertingen – Eigenbilzen – Munsterbilzen – Schoonbeek – Diepenbeek.

Hier genoten we op het terras van onze welverdiende (ijzerhoudende) dranken na een heel leuke rit met de ganse dag mooie zomertemperatuuren.

Ritgegevens : Aanwezigen : Valère, Omer, Peter, Kwinten, Marcel, Leon, Paul, Roger J, Jos B, Jan, en

                          Yvan.

                          Afstand : 150 km, gemidd 28,2 km

17-07-2013 om 06:59 geschreven door eaglevanessa  

Verslag marathon Waldniel 14 juli 2013

Vandaag zou het een speciale dag voor coach Jacques worden. Hij zou immers z’n 300^e marathon/ultra lopen. En dan zeggen dat ie pas op 40 jarige leeftijd is beginnen te lopen, na een Bourgondisch leven waarin ook menig pakje sigaretten soldaat gemaakt werd.

Om 7 uur belde ik aan bij Jacques in Dilsen om m’n pakje af te geven. Saint Emilion, want Jacques is een liefhebber van rode wijn. Toen loopmaatje Els even later ook present tekende vertrokken we naar Waldniel.

Vooraf hadden verschillende loopvrienden al beloofd om ook af te zakken naar het Duitse Swalmtal. Een uur voor de start waren we al ter plaatse. Het afhalen van de startnummers ging bijzonder vlot waardoor we nog ruim de tijd hadden om een babbeltje te slaan met de voor Jacques afgezakte loopvrienden en andere bekenden.

Een kleine, gezellige marathon met amper 140 deelnemers. Vlak voor de start werd afgeroepen dat Jacques z’n 300^e zou lopen. Een beleefd applaus van de andere lopers, natuurlijk veel Duitsers maar ook wel best veel Nederlanders en Vlamingen.

Enkele weken geleden hadden we afgesproken om deze marathon echt als een gezellige Long Slow Distance te beschouwen. We zouden ons tempo aanpassen aan de langzaamste lopers. Ons groepje bestond uit feestvarken Jacques, Els, Run&Fun-boegbeeld Micha ( die enkele weken geleden z’n 250^e liep ), Mottige Bever ( die gisteren nog een marathon liep en ’s avonds VIP was op de nacht van Heusden ) en ikzelf.


Praatje slaan met de 74-jarige Hans ...


Cadeautjes



In ’t begin liep de 74-jarige Nederlandse Hans mee, die drie weken geleden nog in ’t ziekenhuis lag omwille van een klein herseninfarct. Hij zou het uiteindelijk nog rustiger aanpakken dan ons en werd knap tweede in de categorie 70+ .

De marathon zelf was een semi-verhard, opgebouwd uit één rondje op de atletiekpiste, 4 rondes van een dikke 10 kms en terug een rondje op de piste.

Een mooi parcours, maar tussen de velden van prei, wortelen en koren was het in de volle zon toch bij momenten snakken naar de volgende bevoorrading. Die bevoorradingen waren er trouwens meer dan genoeg: drie stuks per ronde. Vriendelijke mensen overigens ook, ik heb er vooral van onthouden dat ze “Gib Gaz” riepen, en dat terwijl we het vandaag juist rustig aan zouden doen.

Om mezelf een beetje in toom te houden was ik gisteren al met de fiets naar Aubel geweest, maar toch voelde ik dat ik af en toe een beetje te hard aan ons groepje trok. Subtiel werd ik dan terug “gefloten”. Vooral de stukken waar ik al babbelend met Micha de kop trok ging het soms toch ietsje té vlot voor de anderen vooruit. Bij momenten verplichtte ik mezelf dan ook achter de tragere lopers te lopen, wat op zich ook niet zo gemakkelijk was.

Maar deze Long Slow Distance zou me toch een idee moeten geven voor binnen twee weken, als ik voor ’t eerst in m’n korte loopcarrière een dubbeldekker zal lopen: twee dagen achter elkaar 45 kms lopen. Het spreekt voor zich dat zo’n onderneming rustig aangepakt moet worden.

Na de zonnige stukken langs de groentevelden was het zo aangenaam om door het bos te lopen, een ware verfrissing door de schaduw maar ook deugddoend voor de gewrichten omdat we dan het asfalt in ruilden voor bospaden.

Door ons langzame lopen werden we op km 8 al ingehaald door de lopers van de halve marathon, die een half uurtje later dan ons vertrokken waren. De eerste twee waren, aan het shirtje te zien, Nederlanders die we dan ook maar “succes” toeriepen.

Het voordeel van zo rustig te lopen is dat je veel tijd hebt om te babbelen. WillemBever en Els blikken terug op de nacht van Heusden, en het bier dat er geserveerd werd. Jacques echt genietend van de vrienden om hen heen, met het nodige geplaag van Els zoals we dat gewend zijn.  Micha en ik al pratend over de aankomende Coal Mine Trail.

Bij de eerste passage op de atletiekpiste nog eens een applaus van de toeschouwers voor Jacques. Els snel naar ’t toilet, Willem wisselt z’n gele trui voor een ander kleurtje aangezien hij toch niet meer op kop ligt.

Willem houdt er een rare manier van lopen op na ( die Micha nadien trouwens overneemt ): een stukje stevig doorlopen, om nadien een stukje te wandelen.

Tijdens de volgende rondes voelen we de temperatuur alleen maar toenemen, m’n Gula Java Matcha ( natuurlijke sportdrank ) proeft intussen naar lauwe spinaziesoep, maar ik blijf er wel van drinken. Toch kijk ik uit naar de thee op de bevoorrading, en ook naar het water, al was het maar om over me te gieten.

Kinderen die naast het parcours staan met een tafeltje met bekertjes water, maken we ook gelukkig door wat water aan te nemen, hoewel de bevoorrading net gepasseerd is. Ook in het speeltuintje staan kids klaar om een “high five” te geven. Toch wel een speciaal gevoel.

Laatste ronde: Willem heeft z’n zweetband vergeten en besluit een badhanddoek rond z’n hoofd te draaien, als één of andere Indische koning loopt ie naast me op. Een gek zicht hoor.

Tijdens het lopen spreken we af dat we zij aan zij ons laatste rondje op de piste zullen lopen, en dat we Jacques ( zonder dat ie het weet ) over de meet zullen dragen, als een echte kampioen.

Zo gezegd, zo gedaan: Els veinst een bilkramp, Jacques heel bezorgd naar haar toe en zo hebben we de kans om hem van de grond te tillen. We lopen (!) over met Jacques over de meet, onder een luid applaus.

De speaker is helemaal onder de indruk en spreekt over zijn 600^e marathon . Jacques krijgt de micro onder z’n neus maar wist op dat moment echt “ nicht was sagen”

Douchen, en gezellig samen iets drinken, met de andere loopvrienden die al een tijdje zijn aangekomen. Heerlijk toch !  



Wie me kent weet dat ik ook graag gedichten maak voor feestvarkens … dus ook voor Jacques. Dit is het gedicht dat ik nog hardop door de micro voor hem voordraag voordat we met de cadeaus naar huis gaan:

Jacques,

Vorig jaar vroeg ik jouw assistentie op m’n eerste marathon

Moederdag 2012, da’s de dag waarop ons avontuur begon

Ik had op ’t werk pas een gedicht voor je 250^e geschreven

Je zou toen zogezegd stoppen, maar ik denk dat ik je zo naar je 300^e heb gedreven

In Visé kreeg ik Leike toegewezen

Terwijl jij naast Tina zou opsjezen

Succesvol haalden we onze eerste binnen

Toen kon voor mij het avontuur beginnen

De natuurmarathon in La Roche was voor mij nummer twee

Luisterend naar jouw tips, heel gedwee

Je riep “ bergop gaan we niet lopen maar stappen”

Ik begon jouw economische manier van lopen te snappen

Bergaf haalden we de anderen zo weer in

Dus bergop lopen heeft totaal geen zin

Jouw gouden raad had al meteen resultaat

Voor mij een podiumplaats maar door ’t douchen was ik voor de bloemen te laat

Door een stomme val moest ik forfait geven voor de 50 van de Fantomes

Jij deed hem wel en werd Belgisch Kampioen, wat een droom !

We moesten je op ’t laatst wel uit de Ourthe vissen

Doodop van de hitte, dat kon echt niet missen

“Nooit meer “ was het eerste wat je zei

Maar na wat Choufkes stelde jij je doelstellingen al snel terug bij

Ook de gratis fles wijn van de Floréal werd lustig leeggedronken

Hoe jij je bed inkroop, wellicht heel beschonken

Eén maand later waren Els, jij en ik in Meerssen op de Mergelland present

Maar lopen in die hitte was ik duidelijk niet gewend

We geraakten toch vooruit, puffend en hijgend

Babbelend maar op de moeilijke momenten vooral zwijgend

Met veel moeite haalden we de eindmeet

Net binnen de limiet, dus goed gedoseerd

Je was zo leeg door onderweg nauwelijks te drinken

Ons ma zag haar pintje in één teug van jou wegslinken

In september naar Gembloux met Suzanne

Zij voor één lus, wij voor het hele plan

Aan de Rursee was het al aan ’t vriezen

Maar dat kon onze pret aan de start niet doen verliezen

We wilden absoluut als laatsten vertrekken

Els, in korte broek, was er nog mee aan ’t gekken

Snel na de start ging ik er vandoor

Goede keuze want door de regen waren jullie nat, door en door

Bibberend met blauwe lippen, helemaal onderkoeld

Nog nooit had douchen achteraf zo goed gevoeld

Geldrop, prachtige loop maar wat een storm !

De wind is onze vriend want hij houdt ons in form ?

Afzien ja, zelfs ademen ging haast niet

M’n kodakske kwijt, wat een verdriet

Maar wandelaars bezorgden hem ons weer

Dan maar beter opletten, de volgende keer

Limburgs Zwaarste deel één bij Willem, onze vriend

Volledig in de modder, waar hadden we dat nu weer aan verdiend ?

Lopen op GPS of zoals Hans op voetsporen

Jouw humor kon Wally ook wel bekoren

Met Theo liepen we deel twee

Een witte versie, maar dat viel best wel mee

Van Vijlen naar Heerlen

Met Carry in de auto kan je je  toch niet vervelen

Crètes de Spa was mooi maar ook wel zwaar

Twee skipistes omhoog, je doet het toch maar !

Bij Willem’s 60 zwaarste was het wonder boven wonder droog

En dan schiet het goed op, dat hoeft geen betoog

Eerst met Jacolien en met Heini wat later

Hij vooral luisterend, want hij was niet zo’n prater

Hopelijk kan ik hier volgend jaar met jou m’n grens verleggen

Maar als je ’t niet ziet zitten moet je het me eerlijk zeggen

Het Belgisch Kampioenschap bij La Grimace deden we rustig aan

De snelleren lieten we zonder probleem gaan

Yves van de 80 kwam ons vergezellen

Hij was écht naar de finish af aan ’t tellen

De beklimming van de rotspartij was minder moeilijk dan gedacht

Jij toch wel heel voorzichtig, maar ik had niet anders van je verwacht

Met Patrick en Marc naar La Roche voor de Marathon Nature

Eerst zonnig, en nadien een weertje zo zuur !

Met bakken viel het uit de lucht !

Nadat je Patrick z’n petje kreeg was je iets meer opgelucht

De Trail van de Cedrogne was wellicht de meest demotiverende tot nu toe

Na 300 meter al geen kat meer te zien, wat een gedoe !

Maar we hebben het niet aan ons hartje laten komen

De matten aan de finish waren al opgeruimd maar toch zijn we nog in de uitslag gekomen

Vandaag voor jou weer een mooi moment

Nummer 300, wees daarmee maar heel content !

Je was het al, maar nu ben je nog meer een monument

Overal waar ik met je kom is er wel iemand die jou kent

Een goeie tijd scheelt jou echt geen bal

Anderen motiveren is voor jou meer het geval

Jacques bedankt voor alle mooie lopen

Er zullen er nog wel volgen, dat mag ik toch hopen !

Proficiat met je 300^e

Je loopmaatje

15-07-2013 om 18:49 geschreven door eaglevanessa  

13/07/2013: 3x20: Louveigne

Het was weer fijn fietsen zo met z’n zeven,

+ een extra nieuwe gezant zijn band had een kort geschoren leven.

Erna bolden we duchtig door via Engis.

En dan wiedewie.

Zo naar Esneux,

En dan den Dolembreux.

Gomzé-Andoumont volgde dan heel fijn,

Zou er dan misschien rijstvlaai in Louveigne zijn?

De buik goed gevuld,

vervolgden we onze weg en was mijn wens vervuld.

Langs het kanaal na’n 113km werden Valère & Didi afgelost,

Zo konden Omer & Paul zich geven tot aan de volgende bevoorradingspost.

Welke was dit dan?

Neen het was geen koekenpan.

Aan de sporthal van het Demerstrand te Djopenbeek dachten we “even binnenwippen”.

Zo kon het vocht dan weer vlotjes “binnenglippen”.

Voldaan & Tevree,

Zeg ik weer Sjamayee!

Daggegevens v/d 3x20-dag: ‘n 146km –’n dikke 1460hm – avg 28,2km/u

Menners v/d dag: Valère Ph., Didi, Omer & Paul

Rest v/h pelotonvulsel: Yvan, Marcel & Flor

14-07-2013 om 22:47 geschreven door eaglevanessa  

Verslag rit dinsdag 09 juli 2013 : Gemmenich

Bij het mooie weer deze morgen kregen we 10 man aan de start voor een rustig ritje naar Gemmenich : Valère, Omer, David, Quinten,  Flor, Roger D, Roger J, Leon , Marcel en Yvan.

Onder een stralende zon en  aangename temperatuur vertrokken we richting Schoonbeek – Munsterbilzen – Eigenbilzen – Hees – Kesselt – Vroenhoven – Kanne – Eben-Emael  - Hallembaye – Lixhe – Moelingen – Voeren – Sint-Martens-Voeren – Veurs ( waar Flor, Leon en Roger D de afslag namen naar Aubel).  Wij vervolgden via Remersdaal – Teuven -  Gieveld – Epen – Camerig – Gemmenich.

Hier genoten we op het terras bij Marie-Josée van koffie/frisdrank en taart.

Na onze verdiende rustpauze ging het via Völkerich – Plombières – Hombourg – Aubel – Val-Dieu – Mortroux – Dalhem – Richelle  - Hermalle-sous-Argenteau – Heure-le-Romain – Houtain-Saint-Siméon - Bassenge – Valmeer – Herderen – Grote-Spouwen – Martenslinde – Bilzen – Schoonbeek – Diepenbeek.

Hier konden we op het terras onze verdiende drankjes nuttigen en bijpraten na een leuke rit met weer zeer sterke kopmannen Valère, David, Omer, Quinten, Roger J waarvoor onze dank en respect.

10-07-2013 om 18:04 geschreven door eaglevanessa  

Verslag Trail Festival Semois zaterdag 06 juli 2013

Jo Ernots en ik hadden ons in ’t begin van jaar al ingeschreven voor deze trail, ten voordele van Mucoviscidose. Patrick, intussen ook gebeten door de langere afstanden zou rijden en werd in de loop van de week opgebeld door Ludwig uit Kuringen om ook mee te kunnen carpoolen.

De autoreis mocht dan wel twee uren duren, maar met drie Run & Funners in één wagen was de reistijd zelfs te kort om bijgebabbeld te geraken.

Dat Run & Fun Genk  ( of beter gezegd Micha ) een begrip is in de trailwereld werd al snel duidelijk, we waren het terrein nog niet op of mensen kwamen al aan ons vragen of Micha ook van de partij was. Nog een beetje verder kwamen Engelsen op ons af om te vragen naar Micha, zij hadden bij ons de Louis Persoons Marathon meegelopen en waren nu een weekendje in België “ just for this race “ waar Micha hen voor had ingeschreven.

Startnummers en gratis T-Shirt werden afgehaald. Even terug naar de auto, ons nog eens insmeren met zonnecrème want het zou een warme dag worden. Onderweg kwamen we Jos en clubmaatje Edward tegen, Edward zou vandaag de 28 kms wandelen, hij is nog herstellende van een scheenbeenvliesontsteking.

Briefing beneden aan het kasteel om 10u30, uniquement en français maar ik meende al begrepen te hebben dat we moesten opletten op de linten en pijlen, tussen km 13 en 40 was er ook nog een MTB-rit uitgepijld die ’s zondags zou plaatsvinden. Gezamenlijk vertrokken de lopers van de 55 kms en de wandelaars van de 28 kms naar het middeleeuwse kasteel, of althans de ruïnes die ervan overbleven. Een beetje een La Buillonante-gevoel maar veel kleinschaliger, geen Carmina Burana maar wel drie vriendelijke alpenhoornblazers.  Dit keer kregen wel een drietalige briefing.

11u00. Een startsein heb ik niet gehoord, maar Patrick en ik volgen de andere lopers. Ludwig en Jo zijn al weg. Gelukkig moeten de wandelaars een kwartiertje wachten vooraleer van start te kunnen gaan.

We beginnen uiteraard bergaf, Annemie, die ik tijdens de Koning van Spanje heb leren kennen, en die vandaag de 28 kms loopt staat hevig voor me te supporteren langs de kant.

Na 2,5 kms krijgen we een eerste klim van één kilometer te verwerken.
 


’t Is warm maar in de schaduwrijke bossen is het best te doen. Stilaan is de groep uiteengetrokken en kunnen we beter zien waar we lopen. We dalen terug in de richting Semois die vandaag toch wel de hoofdrol speelt.

Op plaatsen waar we grote wegen moeten oversteken, wordt het verkeer tegen gehouden door de politie, staan er kegeltjes gezet waar we achter moeten blijven. Puik geregeld van de organisatie.

Op 6,5 km wacht een tweede serieuze klim, op nauwelijks 800 meter afstand klimmen we 100 meter. Onze poles meenemen was dus een goede keuze. Eén kilometertje lopend bekomen op een plateau alvorens de afdaling ingezet mag worden.

Kilometer 10 een stukje touwenwerk, poles de rugzak in maar eigenlijk hadden we die beter vastgehouden want voor we ’t wisten waren we al boven.

Kilometer 11 een eerste bevoorrading waar iedereen gretig naar cola en zoute chips graaide. Water hadden we nog genoeg in onze waterzak, dus bijvullen kon op een volgende bevoorrading.

De volgende klim zou de langste voor vandaag zijn: 2,8 kilometers klimmen van 287 meter naar 437 meter. Maar de klim is het mooie uitzicht wat we boven krijgen meer dan waard. Bovendien komen we hier de alpenhoornblazers weer tegen en kan ik het niet laten om tevergeefs een toon uit één van die hoorns te krijgen.



We raken aan de praat met Sonia uit Aken die dit jaar de UTMB ( 168 kms ) gaat lopen, en binnenkort haar eerste 100 miles zal lopen. Bewonderswaardig toch … dit doet me beseffen dat wij in het trailwereldje nog nergens staan en dat er nog doelen voorhanden zijn.

Tot aan de volgende bevoorrading op 22 km is het nagenoeg ( gelukkig maar  ! )de hele tijd dalen.

We vullen onze zakken bij, en ik dwing mezelf om te eten. Patrick heeft geen honger, maar eten tijdens een trail moet je doen voor de hongerklop die kan volgen. Toch houdt ie het alleen bij drinken.

Weer een steile klim, weer wat afzien dus. De hellingen worden korter en steiler, veel tijd om te recupereren is er niet. Maar we doseren, ’t is trouwens veel te warm om je het licht uit te lopen.

Na de derde bevoorrading op kilometer 30 moeten we een brugje over, ik kies ervoor om in water over te steken. Zo snakkend naar water, afkoeling, … heerlijk gevoel !

Na 36 kms krijgen we weer al maar eens een hele steile klim voor de voeten. En dat ie zwaar is zie je aan menig trailrunner die aan een boom staat/zit uit te puffen. Ook Willem zit daar ergens halverwege, die vertelt me dat ie zonder drank zit en beslist te stoppen. Een beetje verder een Nederlander die net heeft moeten overgeven, we ontfermen ons even over hem, geven hem wat druivensuiker. Ook hij zal wandelen tot aan de volgende bevoorrading en opgeven, maar die volgende bevoorrading is op dat moment nog 7 kilometers.

Patrick valt opeens ook zonder drank, ikzelf weet niet hoeveel ik er nog heb, maar ik zal ook zuinig moeten zijn. Bewust nemen we wat gas terug en doseren we onze drank. Tot er opeens een tussentijdse kleine bevoorrading is. Hier vult Patrick zijn zak bij, ik zal wachten tot op de volgende grote bevoorrading want de man z’n jerrycans zijn ook al haast leeg.

We vertrekken opnieuw en na 400 meter roept Patrick dat ie z’n poles op de bevoorrading vergeten is. Hij loopt terug terwijl ik verder wandel.

Snel volgt de grote bevoorrading, allemaal vriendelijke mensen die heel begaan met je zijn. Ik vul m’n waterzak bij, eet voldoende zout, drink een halve liter cola en kan er weer tegen aan.

Op kilometer 47 duikt dan opeens de lang verwachte de River-crossing op. Gelukkig werd er een touw gespannen, want er zat toch wel wat stroming op het water. Maar het doet zo’n deugd. Ik heb tijdens de trail telkens m’n bufke nat gemaakt in een stromend water en in m’n nek gedragen, wat op zich ook al een verfrissing was.

Dan een heel mooi stuk langs de Semois op, heel rotsig, dat wel, dus uitkijken geblazen.

Op km 49 nog een extra bevoorrading, hier moeten we een klein lusje maken, wat uiteindelijk toch een aardige maar machtige mooie klimpartij wordt. En dan is ’t eigenlijk alleen nog maar binnen lopen: via een trapladder klauteren we het kasteel in en begeven we ons naar de festivalweide waar we onder applaus van de eerder gearriveerde lopers onthaald worden. Onder hen ook Jo en Ludwig.



En dan is ’t intussen al bijna 20u00, tijd om terug naar huis te gaan zodat Jo nog naar zijn burenbarbecue kan gaan.

Een prachtige trail, heerlijk weer ( maar voor mij mocht het toch iets minder warm zijn ), geweldig goed uitgepijld ook. Een dikke proficiat voor de organisatie !

En we hebben weer een extra UTMB-puntje opgebouwd J

Link:  http://connect.garmin.com/player/338460183

07-07-2013 om 13:46 geschreven door eaglevanessa  

Verslag rit zaterdag 06 juli 2013  :  Durbuy

Ondanks het schitterende zomerweer waren er slechts 4 aanwezigen voor onze trip naar Durbuy.

De dapperen waren Valère, Roger, Marcel en Yvan.

De rit ging via Kortessem – Guigoven – Gors-op-Leeuw – Jesseren – Bommershoven – Vechmaal – Oreye – Bergilers – Hodeige – Lamine – Remicourt – Limont – Donceel – Haneffe – Verlaine – Bodegnée – Jehay – Amay .  Hier namen we rustig de tijd voor een koffie en frisdrank in  onze vaste café “Carpe Diem” en een babbel met gastvrouw Carla.

Hierna passeerden we de Maas en dan kwam het betere klimwerk richting Strée – Ramelot (en niet Camelotte zoals Marcel zegt) – Terwagne – Clavier – Ocquier – Borlon (met prachtige plaatjes van onze Ardense bossen)  - Palenge  om af te dalen richting Durbuy.  Hier moeten we steevast terug uit het dal met een forse klim met percentages van 12 à 13 % om onze tussenstop Barvaux te bereiken waar we genieten van taart en koffie/frisdrank en de minder frisse geuren van een hond naast ons op het terras van café des Sports.

De terugweg ging zoals gebruikelijk richting Hamoir (waar we onze drinkbussen bijvulden) – Comblain-la-Tour – Comblain-au-Pont – Chanxhe – Poulseur – Esneux – Bonsgnée – Neuville-en Condroz – Engis. Hier werden de drinkbussen opnieuw bijgevuld voor het laatste deel van de rit dat verder ging via Awirs – Hozémont – Lexhy – Momalle – Fize-le-Marsal – Thys – Otrange – Vechmaal  - Bommershoven – Jesseren – Gors-op-Leeuw – Guigoven – Kortessem – Diepenbeek.

Hier genoten we op het terras van de nodige drankjes en werd er  nog wat nagepraat over een heel leuke rit die we weer op de teller kunnen bijschrijven.

Ritgegevens : Aanwezigen : Valère (die zijn schaapjes veilig terug thuis bracht) , Roger, Marcel en 

                                                  Yvan.

                         Afstand : 181 km, gemidd 27,8 km , hoogtemeters : 1.550 m

07-07-2013 om 10:04 geschreven door eaglevanessa  

3x20: 2/07/2013:  Gileppe/Jalhay/Theux

Om 8u tekenden we met 7 man present om een op een mooie dinsdag een mooi ritje richting Jalhay te maken.

DD en de Jens Voigt van Diepenbeek, the One &  Only Valère Ph.

Ongelooflijk hou deze man zijn pedalekes laat/blijft ronddraaien.

Hij rijdt ze allemaal naar huis.  A neen, naar Jalhay en terug naar Diepenbeek.

Na ‘n 105km hield ik het voor bekeken en placeerde ik mij in de zetel achteraan in het pelotonneke.  Meer als voldoende voor vandaag vond ik van mezelf..

Dit was mijn echte 1^ste ritje na… .  Efkens 203km losrijden. Achteraf bekeken, bijna terug den Oude jongste van de kudde?!

Zo volgden Omer, Roger & Yvan nog langs zijn zijde.

Als hij niet kapot te krijgen is moeten we het anders aanpakken.

Yvan & Omer namlen het roer over zodat Valère nog wa kon bijbabbelen en lachen op de 2^de rij.  Te Jalhay werd de enige echte Els-speculaas aangesproken, daar er nergens een open bakker te bespeuren was.

Dan maar iets verder bollen om een goe rijstvlaai’ke achterover te slaan.  En het was nodig (voor mij).  Achteraan in de zetel van het pelotonneke kon ik alles mooi volgen.

Zo zag ik dat iedereen toch wel weer Tevree binnenbolden aan het Diepenbeekse Demerstrand.

Als goe bijgevuld, reden iedereen weer braafkes naar huis.   

3x20-gegevens vanuit Diepenbeek: ‘n 168km – 1430hm - ’n dikke 28km/u avg

3x20’s van de dag:

Jens Voigt van Djopenbeek: Valère The Knife

Pelotonvulsel: Marcel, Yvan, Roger den 1^ste , Roger den 2^de , Omer, DD

03-07-2013 om 17:19 geschreven door eaglevanessa  

Verslag rit zaterdag 22 juni 2013 : Vijlen

Onder een bewolkte hemel kregen we deze morgen slechts 5 moedigen aan de start : Valère (via taxi Wivine snel terug uit een regenachtig Tongeren), Omer, Roger, Marcel en Yvan. Noenke Flor had zich op de blog gemeld maar was nergens te bespeuren.

Weerman Marcel beloofde droog weer tot in de namiddag en zo konden we op pad. De rit ging via Schoonbeek – Munsterbilzen – Zutendaal – Rekem – Boorsem – Kotem – Elsloo – Catsop – Beek – Geverik –  Oensel - Schimmert – Arensgenhout – Hulsberg – Klimmen – Schin-op-Geul – Wijlre – Wittem – Partij – Mechelen – Hilleshagen – Vijlen.  Hier besloten we halt te houden bij het leuke fietscafé A. Gen Kirk dat helemaal vol staat met Heilig Hart beelden, kruisen,  bijbeltjes  en kerkboeken.

We genoten er van een lekkere koffie en appeltaart gebakken door de gastvrouw.

Nadat we onze aflaat verdiend hadden konden we er terug tegenaan voor onze terugtocht die met felle tegenwind werd aangevat.

We reden via Holset – Raren -  Wolfhaag - Gemmenich – Völkerich – Plombières – Hombourg – Aubel -  Val-Dieu – Mortroux -  Dalhem – Richelle – Hermalle-sous-Argenteau – Oupeye – Heure-le-Romain – Houtain-Saint-Siméon – Bassenge – Boirs – Glons – Sluizen – Mal – Berg – Henis – Riksingen – Sint-Huibrechts-Hern – Schalkhoven – Romershoven – Diepenbeek.

Hier genoten we op het terras van de nodige drankjes en werd er  nog wat nagepraat over een heel leuke rit die we op enkele druppels na in droog weer konden afhaspelen.

Nog een dikke proficiat aan onze kopmannen Valère, Omer en Marcel (!) die de schaapjes veilig naar de stal brachten.

Ritgegevens : Aanwezigen : Valère, Omer, Roger, Marcel en Yvan

                         Afstand : 140 km, gemidd 27,9 km, hoogtemeters : 1.100 m

23-06-2013 om 08:56 geschreven door eaglevanessa  

Verslag Trail de la Cedrogne 22 juni 2013

Eerste planning was een trail in Marche-les-Dames te lopen maar vanwege het vele touwenklimwerk zag coach Jacques dat op 62 jarige leeftijd niet zitten. Een mooie alternatief bood zich aan: een trail in Montleban ( Gouvy ) kort bij La Roche waar Jacques zou logeren om ’s anderdaags naar het BK Wielrennen te gaan kijken.

Patrick en ik spraken om 11u30 af op de carpool, de trail startte immers pas om 14u00. Rond 13u00 waren we al ter plaatse, wat vooral opviel was de kalmte … wat mensen van de organisatie, zelden een loper te bespeuren. Snel kwamen Jacques en diens vrouw Noëlla ook af. Noëlla zou de kortere trail van 13 kms lopen. Startnummers afhalen, chip aan ons schoeisel vast proberen te maken. En stilaan kwam er gelukkig wat meer volk opdagen. Uiteindelijk bleken er op de lange afstand maar 40 deelnemers te zijn. Vlak voor 14u00 een korte Franstalige briefing, waaruit ik twee dingen onthield: dat we zouden lopen ten voordele van mindervalide kinderen en dat de afstand omwille van omstandigheden verlengd werd naar 46 kms.

Na het startsein liepen we een half voetbalveld rond, wij al meteen als laatsten maar dit hadden we nog nooit meegemaakt. We waren het voetbalveld nog niet af of we zagen enkel nog een glimp van de andere lopers. Van opwarming hadden ze hier blijkbaar nog niet gehoord. Jacques kon er niet van over: “nog nooit meegemaakt op m’n 299 marathons/ultra’s !”. Maar we zouden er ons vooral niet over laten opjagen: een trail loop je op eigen snelheid, anders dreig je jezelf wel eens tegen te komen.

Het parcours loopt door het Bois de Ronce. In het wandelboek “Ardense Bossen” beschrijft J Remoortere dit als een “ruig gebied, maar mooi”. Het Bois de Ronce is een productiebos, hoofdzakelijk begroeid met sparren van alle leeftijden en alle maten. Er zijn ook “eilandjes” beuken en hier en daar hebben berken zichzelf uitgezaaid. In de ondergroei voelen brem en struikheide zich thuis. Onder de sparren liggen soms grote tapijten blauwe bessen. Ook braam en adelaarsvaren laten zich hier zien. Dicht bij het valleitje van de Eau de Ronce lijkt het erop dat men de natuur haar gang laat gaan.

En zo verliep onze trail ook. Volledig in een prachtige haast ongerepte natuur. Zelden werd er voor wandelpaden gekozen maar werden we dwars door alles heen geleid. Een heel goede markering, daar valt écht niets over te zeggen. In ’t begin laat ik ons echter misleiden en springen we ( allez Patrick springt wij doorwaden ) een water over, terwijl we gewoon aan de andere kant moesten blijven. Op de website van de organisatie stond immers aangegeven dat er enkele doorwaadbare plaatsen op het parcours waren, en hier ging ik naarstig naar op zoek.  

Onder ons drietjes, de stukken bergop wandelend, bergaf en vlak lopend waar dit mogelijk was. En op weinige plaatsen was dit mogelijk: als ze je door stukken “productiebos” sturen mag je blij zijn dat je er zonder vallen uitkomt.

Maar we blijven optimistisch en steken aan de eerste bevoorrading twee medelopers voorbij. De laatsten zouden we toch al niet meer zijn, en dan nog hé …

Op weg naar de tweede bevoorrading, door stukken bos. Klimmend om nadien te genieten van prachtige vergezichten. Mooi mooi mooi. Maar zwaar. Intussen krijgt Patrick ( wellicht door de verre sprong over het water ) meer en meer last van zijn rechter dijbeenspier. Maar hij zet door, zeker tot aan de volgende bevoorrading. We lopen richting Bihain. We beseffen dat we nog heel ver moeten, en vooral dat het lang heel lang zal duren. Maar veiligheid boven alles: wat voor een zin heeft het immers dat je gelijk een gek door de rivier loopt om uit te glijden op de gladde stenen en je te blesseren ? Maar de eersten van de 26,5 kms ( die gestart zijn om 16u00 ) steken ons wel op die manier voorbij. Hijgend worden we ingehaald. De eerste loper heeft twee begeleidende MTB-ers bij zich die hem nauwelijks kunnen volgen. Ook zij moeten met hun fiets door het water.

Na het water is het kruipend door de bosbessen en het mos naar omhoog. Ja, hier helpen m’n poles wel die ik vandaag het meegebracht. Intussen blijven de lopers van de 26,5 kms ons voorbijsteken, hijgend, kreunend en sommigen met het schuim op de mond. Is dat dan nog gezond, vraag ik mezelf af.

Na 23,5 kms eindelijk terug weer wat rust: de lange afstand wordt hier gesplitst van de kortere. Genietend van de mooie brem, het malse mos onder onze voeten lopen we verder. Patrick krijgt af en toe een pijnopstoot, en dan houden we wat in. We praten op hem in dat het verstandig zou zijn bij de volgende drankpost op te houden, maar daar wil ie niet van weten. Tja, wij kunnen zijn lichaam niet inschatten. Vriendelijke mensen op de bevoorrading, maar dat zijn ze in Wallonië allemaal, wij zakken graag af naar onze Franstalige landgenoten.

De extra lus heeft een pittige beklimming: op nauwelijks 800 meter klimmen we 70 meters omhoog. Jacques is goed in die dingen, maar wacht gelukkig boven.

Op km 26 slaat de paniek Jacques om het hart: hier moet een stuk rots beklommen worden ( erger dan in La Grimace ). Ik twijfel niet en begin almaar. Ik ben halverwege terwijl ik Jacques aan de mensen van de trail hoor vragen of er echt niet een andere weg is. Die blijkt er dan te zijn, gewoon rond de steengroeve. Hij en Patrick wandelen dat stuk, maar ik moet verder want kan hierlangs onmogelijk nog terug naar beneden.



Maar m’n doorzettingsvermogen word beloond met een prachtig zicht ! Ik roep dat ik er aan kom, en snel vinden we elkaar weer.

De derde bevoorrading laat lang op zich wachten, we denken zelfs dat ze deze misschien al opgeruimd hebben maar niets is minder waar. Op km 31 duikt ie opeens op. Vriendelijke man, onder een tentje die blij is om ons te zien ( en wij hem ! ). Maar nog besluit Patrick om door te zetten, zijn gezicht spreekt nochtans boekdelen als ik achter me om kijk: hij ziet af en zit er haast door. Bergaf lopen lukt minder en minder, bergop waar Jacques en ik wandelen komt ie lopend in kleine tred telkens weer bij.




De laatste bevoorrading, waar Jacques een bekertje La Chouffe drinkt, besluit Patrick de witte ipv onze rode pijlen te volgen. Het verschil in afstand is 5 kms, en dat is heel wat als je iedere stap die je zet pijn voelt. Jacques en ik alleen verder: brem, nog een heel mooi stuk bos. We horen het orkest aan de aankomst spelen maar worden tot twee keer toe de andere richting uitgestuurd. Geduldig blijven en netjes de pijlen volgen, we komen er wel. En dat doen we ook, de finishmatten zijn al opgeruimd, onze nummers worden opgeschreven. We krijgen nog een herdenkings loop-shirt en ikzelf krijg nog een fles champagne.


Moe maar voldaan keren we huiswaarts. Nu pas besef ik waarom er maar 40 starters op deze afstand waren. M’n zwaarste trail tot nu toe maar iets in me zegt dat ik er ooit nog vele zwaardere zal trotseren !

Thuis m’n “prijs” maar direct afgegeven, een heerlijk badje en een goede controle op teken, en intussen kan alles al wat gerelativeerd worden: een prachtige zware loop onder vrienden ... is er iets mooiers ? 

Link naar de trail: http://connect.garmin.com/player/331645933

Link naar TV Lux 2013: http://www.tvlux.be/video/trail-et-rando-de-la-cedrogne-montleban_13758.html

Link naar filmpje van vorig jaar: http://www.youtube.com/watch?v=OJvfqf_cQzw

23-06-2013 om 00:00 geschreven door eaglevanessa