Eén van de mooiste trails op Belgische bodem, dat heb ik in 2012 kunnen ervaren op de korte afstand, toen nog samen met Tina en Marc T. En dat het een gegeerde trail is blijkt alleen al uit het feit dat alle beschikbare plaatsen op enkele uren tijd uitverkocht zijn.
Zaterdagmorgen, 5 uur. Opstaan, eten, en twee uurtjes rijden naar Bouillon. Daar komen we ultramaatje Juan al tegen. Samen gaan we onze nummers afhalen en genieten we van het mooie uitzicht vanaf het kasteel. Gino en Ilse komen na het ontbijt in hun hotel ook afgezakt naar de startplaats, het kasteel. Veel bekend volk, maar dit keer toch ook heel wat niet-bekenden.
Om 8u30 de tweetalige briefing ( Frans-Engels ), waar ik eigenlijk niet veel van onthouden heb. En dan . Le moment Suprême: op de tonen van een Carmina Burana-achtige song verlaten we Godfrieds Kasteel. Onder luid applaus van de supporters gaan we in dalende lijn naar de Semois. Deze volgen we, naast een camping, tot we in een opstropping terecht komen.
File door een wegversmalling in een eerste steile klim. Maar ook file door een eerste gekwetste op kilometer drie. Als Thomas B met een gapende kniewonde ondersteund door mensen van de organisatie terugkeert, beseffen we dat we het vandaag best veilig houden. En dat is ook één van de redenen waarom Juan, Gino, Yves en ik beslissen om samen te blijven. Ginos eerste ultraloop met hoogtemeters, en dan al niet meteen de gemakkelijkste.
Samen zijn we sterker, en dat hebben ook de vrienden van een onfortuinlijke deelnemer gedacht. Op de afstand van 36 kms heben zij hun vriend gedragen! Zij verdienden en kregen respect van iedere trailer en supporter.
Gevaarlijke stukken toch van tijd, maar mits het gebruiken van het gezond verstand, voor iedere trailer haalbaar. De hoogtemeters vreten aan de benen waardoor Gino het steeds moeilijker krijgt. Op de bevoorrading van kilometer 27 ( of was het nu 29 ) beslist hij na krampen alleen verder te gaan, en ons te laten gaan, in de hoop dat we de limiet op km 43 nog halen.
Juan schiet los en loopt de helling op. Ik ga dit zeker niet nadoen, wetende wat er nog allemaal gaat komen. Ik laat me niet opjagen, en blijf doseren. Aan een toch wel heel stevig tempo komen Yves en ik op 6u20 aan op kilometer 43, we mogen er nog net door !
En dan begint als het ware een heuse inhaalrace, maar echt goedmaken kunnen we het verlies niet. Wie me kent weet dat genieten primeert op mooie tijd lopen.
Laddertjes op en af, en dan de beruchte Wall waar we aan op moeten. Mijn stokken heb ik in de auto gelaten, moeilijke keuze maar ik weet nu dat ik ze op dit terrein niet per sé nodig heb. Naar de Zugspitze gaan ze voor alle duidelijkheid wel mee.
Op gevaarlijke stukken temperen we wat, de stukken waar we door kunnen lopen doen we dit. Na de laatste bevoorrading nog twee keer door de Semois, een heerlijk gevoel bij dit toch wel warme weer ! Tijdens één van die passages komen we het vriendenteam nog eens tegen. De grootste lol hebben ze, nog meer respect krijg ik voor hen als ik ondervind welke hellingen ze nog op moeten.
Wijzelf halen meer en meer lopers in, minstens 30 op een afstand van 27 kilomters. Het gaat prima, en met een goed gevoel finishen we deze trail met 2100 hoogtemeters in een tijd van 9u10.
Gino die tot op km 43 geraakt was, en Ilse wachten ons op aan de finish. We praten nog wat na, maar redelijk bibberend in onze natte kleren, nemen we afscheid.
Vandaag, één dag later, voelen de bovenbeentjes nog zwaar aan, maar het grootste gedeelte van onze stramme spieren hebben we er vandaag uitgelopen op de 5 km van Genk Loopt waar we de Start-to-runners van onze loopclub bijgestaan hebben.
Voor de laatste rit van de maand april kwamen ondanks de donkere wolken toch nog 7 man opdagen : Valère, Omer, Paul,Roger J, Rudi, Marcel en Yvan.
Na wat overleg ivm het onzekere weer, opteerden we toch om de voorzienerit naar Gemmenichte rijden via Nederlands-Limburg. Het deed ons uiteraard een groot plezier dat ook Flor eventjes langskwam om ons te voorzien van de nodige energierepen en een succesvolle rit toe te wensen waarvoor onze dank.
Hier hielden we halt in Cafè Kerff waar we genoten van onze koffie/frisdrank en lekkere rijsttaart.
Voor de terugweg namen Valère en Rudihet kopwerk voor hun rekening en we reden richting Völkerich Plombières Hombourg - Aubel Val-Dieu Mortroux Dalhem Richelle Hermalle-sous-Argenteau Oupeye Heure-le-Romain Houtain-Saint-Siméon Bassenge Valmeer Herderen Grote-Spouwen Martenslinde Bilzen Spurk Schoonbeek Diepenbeek.
Terwijl we genoten van onze lekkere drankjes konden we bijpraten over een leuke rit die voor ons droog bleef op enkele natte plekken in de buurt van Val-Dieu.
