Verslag rit zaterdag 17 september 2011: Samsonvallei
Verslag rit zaterdag 17 september 2011 : Samsonvallei
Met dank aan Yvan voor het insturen van het verslag.
Met 9 fietsers werd er verzameld aan de start voor de tocht richting Andenne en omstreken.
Ondanks zijn vakantiebenen trok onze Valère samen met Omer de kop richting Kortessem. Na het herstel van een zeldzame lekke band voor Valère, nog voor we in Kortessem waren, ging de rit verder richting Gors-op-Leeuw, Jesseren, Haren, Bommershoven, Heks , Horpmaal, Opheers, Batsheers, Mechelen-Bovelingen, Rukkelingen-Loon, Bettincourt, Berloz, Hollogne-sur-Geer, Omal, Tourinne, Latinne, Oteppe. Tegen de gebruiken in werd er niet gestopt aan de visvijver maar spreken we af om in Andenne halt te houden.
Dus ging het bergop richting Lavoir, Heron, Couthuin waar Leon plat reed.
Het euvel werd hersteld met een te klein binnenbandje want nog geen 3 km verder ging de buitenband van de velg. Dit keer werd er een goede binnenband gestoken en konden we verder naar Andenne stad waar we op het marktplein onze koffie genoten.
We werden op taart getrakteerd door de deze week jarige David waarvoor een dikke proficiat en bedankt. Foei voor Sabine dat ze blijkbaar geen korstjes lust wat tot een paar leuke reacties leidde.
Bij de aanvang van de terugtocht lagen enkele fikse klimmetjes maar we konden genieten van mooie plaatjes onderweg en de al gekende klimcapaciteiten van Sabine die zich bergop eens goed kon uitleven. Onder impuls van de sterke kopmannen David, Omer en Valère werd er met rugwind deftig de pees opgelegd.
Zo reden we langs Groynne, Haltinne, Ohey, Gesves, Faulx-les-Tombes, Thon, Namèche, Vezin, Petit-Waret, Heron, Burdinne, Ville-en Hesbaye, Avennes, Lens St Remy, Abolens, Boelhe, Vorsen, Crenwick, Jeuk, Mielen-boven-Aalst, Engelmanshoven, Gelmen, Hoepertingen, Wellen, Kortessem en Diepenbeek.
In het Paenhuys trakteerde Miet op suikerwafels (waarvoor dank) en met wat gerstenat erbij een leuke afsluiter van een mooie fietsdag met dank ook aan Jos Put die als GPS fungeerde.
Het beloofde nieuws van The Santiago-Boys !!!!! Foto's volgen nog ... bedankt mannen voor het insturen van deze verslagen ... en een dikke dikke proficiat voor het halen van jullie doel ! Respect !
Vrijdag 9 sept.
Ontwaken, door het venster kijken: azuurblauwe hemel, een berg omgeving om van te snoepen. Zouden jullie niet in onze plaats willen zijn?
Na subtiele navraagvan Marc aan de hotelbaas, een kenner van de streek, hebben we onze reisroute gewijzigd. Het aantal km bleef praktisch gelijk, 2 cols minder, en te volgen weg was ook nog eens de Camino de Santiago.
Via het mooie stadje Saint-Jean-Pied-De-Port op naar de grens met Spanje, waar de eerste beklimming van de dag zou beginnen deAlto Ibanéta 1057m hoog .Even een kleine afdaling en voorbij RoncevallesEen oud pelgrims hospitaal nu n modern hotel . Ondertussen was de temperatuur gestegen tot meer dan 35° Mijn medematen vonden dit een geweldig mooie beklimming: van alles gezien. Ik weet niet hoe zij er bij kwamen, ikheb enkel afgezien. Met Edgard als gezelschap ben ik dan toch nog vlot boven geraakt. De mannen hadden intussen al menige wafels verorberd. Na n 20 tal kms stond onze Marc met de bevoorrading. Hij had een mooi plaatsje gevonden in de schaduw. Daarna weer verder over mooie maar golvendeen rustige wegen aangekomen in t bekende pelgrimsdorpje Puenta la Reina welbekend bij wandelende pelgrims, even gestopt om op t eeuwenoude brugje enkele fotos te nemen. Dan weer verder onder een loden zon 41,5° naar Estella. Gelukkig was hiervoldoende frisdrank te bekomen.
Vertrek van uit het zeer goede hotel "tximista". Warm weer in opkomst, zeer warm zelfs, maar ook een zeer sterke tegenwind. In het begin van de rit reden we door een gevarieerd heuvellandschap met lange beklimmingen en lange en gemakkelijke afdalingen Het landschap varieerde naargelang we vorderden. Het ging over naar de graanschuren van Spanje, helaas geen graan alleen stoppels. Op 30km van het hotel de verrassing van de dag. De Spanjaarden waren toch wel vergeten een weg te asfalteren zeker. Terug naar waar we van gekomen waren, een omlegging van ongeveer 15km. het zal je dag maar wezen. In Briviesca toegekomen, zoeken naar het hotel. Niet gemakkelijk, weg voor het hotel opgebroken. Vriendelijke hotelbaas, oud wielrenner. Het avondmaal heeft in de stad plaats gevonden. Heel lekker hummmmm. Even onze dag indeling: opstaan om 6u00, bagage in de auto om 6u45, ontbijt om 7u00, poep insmeren en ka. om 7u30, dag bagage inladen, drinkbussen vullen en dan hopelijk vertrekken om 8u00. Tussenstop na 2u rijden. Middagmalen tussen 12 en 13u, nog een tussenstop naargelang de warmte of de beschikbaarheid van een terras, niet gemakkelijk te vinden in dit eindeloos grote land. Hopelijk aankomst in het hotel om 19u00. Indien het ontbijt om 8u00 geserveerd wordt alles 1u verschuiven, uur van aankomst hopelijk hetzelfde, gaan dan wat sneller fietsen.
Vertrek bij nogal wat men kan noemen wisselvallig weer. Fris en bewolkt. De hotelbaas heeft ons een binnenweg aanbevolen die we dan ook genomen hebben. In de voormiddag nogal wat bergjes te verteren gekregen. Tel daarbij een stevige tegenwind en we moeten er geen tekening meer bij maken. De snelheid lag dan ook aan de lage kant, de inspanning daarentegen aan de hoge kant. De mannen op kop leverden prachtig werk. Over de natuur is weinig te vertellen. Links en rechts van ons stoppelvelden zo ver je maar kan kijken, voor ons een zwart lint afgeboord met witten lijnen die in de verte naar elkaar toe lopen. Wel steeds op en af. Via een omlegging geraken we aan ons hotel na een afstand van 203 km afgelegd te hebben. Jullie weten dat Flor een vegetariër is. Geen probleem, hij eet hier overal goed en zeer gevarieerd. Marc zorgt daar ook weer voor, als we die man niet mee hadden!!!!!!!! Een vraag: kennen jullie het verschil tussen een boot en een schip, tussen een brug en een viaduct,maar vooral tussen een bedevaarder en een pelgrim? Dit zijn dingen die ons na zo een rit nog bezig houden. Om alle misverstanden te vermijden, een bericht van Rik: gezondheid is prima, genezing van de val optimaal, benen in goede staat, kan na 180km nog vlot op kop rijden.
Vertrek: azuurblauwe hemel, dus warm weer en tegenwind, we gaan boete doen vandaag. Het is nogal meegevallen, de warmte draaglijk, de wind, wel tegen maar niet zo hevig. Het eerste gedeelte van de rit gaat over een licht heuvelachtig parkoers dat vlot met het buitenblad kan overwonnen worden. Na "La Baneza en Astorga" komen we terug in het berglandschap en valt er tijdens de beklimmingen weeral wat natuurschoon te bewonderen. De beklimming van "fondcebadon" 1505 m hoog ging voor iedereen vrij vlot. Was wel 20km lang met een hoogteverschil van 700m. Op de top bevindt zich een hoge mast waartegen men een steen moet leggen. Door de jaren heen is dit een ferme heuvel geworden. De overlevering wil dat de pelgrim deze steen van bij het vertrek mee sleurt. Wij dus ook. Het op de heuvel neer werpen van de steen zou het af werpen van de gedane zonden voorstellen. Er waren erbij die een heel dikke steen bij hadden. Ludo had zelfs stenen van familie en vrienden bij. Als dat van tel is, daar twijfel ik toch aan hoor. De afdaling daarentegen was aan de steile kant, met een doortocht door het dorp Acebo. Goed dat we niet langs die kant naar boven moesten. Het hotel "Temple" snel gevonden dank zij de goed geplaatste wegwijzers. We logeren in een oud kasteel met modern comfort. Morgen een korte rit, 102km, wel een beklimming van 50 km. Intussen weten we wel hoe moet hoor.
Vandaag een korte rit, dus wat langer slapen en later vertrekken. Toch nog weg om 9u30. We beginnen vlak, voor niet lang. Na een 10 tal km komen de eerste hellingen, een opwarmer voor hetgeen nog komen moet. Vanaf km 15 gaat het steeds in stijgende lijn. Vanaf km 20 tot km 60 is het klimmen geblazen over 3 cols waarvan "Alto de Polo" de hoogste is met 1335m hoogte. Niet echt steil maar toch 5% met stukken van 7 en 9%. En dan de afdaling: grandioos met adembenemende vergezichten, diepe valleien en schilderachtige dorpjes. Vele pelgrims, zowel te voet als met de fiets hebben we ontmoet. Je voelt je verbonden met deze mensen en hebben hen dan ook aangemoedigd. We maakten kennis met 2 Nederlanders en toen we verder reden was hun vraag: "zijn jullie de bagage niet vergeten" nou ja zeg!!!! Wanneer we in Sarria een foto wilden nemen stopte een pelgrim bij ons en presenteerde de foto te nemen zodat Willy er ook kon bij zijn. Bleek dit een Belg te zijn, afkomstig uit Turnhout, gepakt en gezakt vertrokken op 16 aug. In Sarria weeral de weg naar het hotel moeten vragen. Dat scherm op mijn gps is veel te klein voor grote steden. Morgen de laatste rit, niet lang maar wel pittig. Voor onze geweldige groep, die gedurende deze reis naar elkaar is toegegroeid, kan dit geen probleem zijn. En nu slapen.
Een korte pittige rit op het programma vandaag. Vertrokken pas om 9u30 onder een stralende zon die wel warmte gaf,niet in de schaduw rijke streken, daar bleef het gans de voormiddag fris. Het opeenvolgend klimwerk beperkte onze snelheid. De op sommige plaatsen gebrekkige wegaanduiding legde beslag op onze tijd. De overvloed aan pelgrims maak echter veel goed. Een gevoel van samenhorigheid maakt zich meester van ons. Je ziet deze mensen gepakt en gezakt naar hun einddoel wandelen, de enen aan een hoog tempo, de anderen al strompelend, maar allen met maar een gedachte voor ogen: het eind doel "Santiago" bereiken. Zowel jonge als oude mensen, te voet of per fiets, allen gaan tot het uiterste. Het hoogste punt van de dag werd bereikt op een 10 tal km van Santiago. Een vreselijk slecht stuk weg werd ons voor de wielen geschoven. Een hele opluchting toen we op 6km van het einde Santiago zagen liggen. De basiliek toornt hoog boven de stad uit. We zijn dan ook doorgereden tot op het basiliekplein waar we elkaar feliciteren met de geslaagde 14 daagse. De aanblik van de kathedraal en zijn omgeving, het bereiken van het vooropgestelde doel was toch wel een emotioneel moment. De speciale sfeer is niet te omschrijven. Op het plein liggen uitgeputte pelgrims, hoor je vreugdekreten van hen die pas toekomen. Iedereen wil met iedereen op de foto. Een groep Columbianen wenste met ons op de foto, wij vereerd natuurlijk. Effenaf een uitgelaten en vreugdevolle sfeer. Marc, die met de bagage reeds naar het hotel was gereden, is te voet naar het plein gewandeld. Eerst nog een drankje op een terrasje en dan naar het hotel, wij met de fiets, Marc te voet. Wij de weg niet kennend, kwamen samen met Marc aan het hotel toe. Een 5 sterren hotel is ons laatste verblijf. Morgen een dagje rust, verkenning van de omgeving, offeren van de beloofde kaarsen (hier zijn het wel led lampjes), binnen kijken in de kathedraal, enz. Vrijdag naar huis. Wij danken de sponsors : rijwielen Bollen en 't Paenhuys voor de mooie kledij.
Na de grote vakantie en een weekje uitzieken zou ik vandaag terug aansluiten bij het peloton.
Een blij weerzien aan t bushokje, waar we toch met 9 waren samen gekomen voor een ritje naar Hoegaarden.
Marc T en Peter zetten zich op kop om te beuken tegen een straffe zuidwesterwind. Diepenbeek, Alken, Kortenbos, Nieuwerkerken. Wat een wind ! Ik hing op de tweede rij maar heb na een tijdje mn plaats afgestaan aan papa.
Pi(t)sstop
Zoutleeuw, Linter waar Leon ons vorig jaar nog rondjes deed rijden. Overhespen, Ezemaal, Goetsenhoven, om eindelijk Hoegaarden te bereiken.
Het café waar we stoppen op zaterdag, heeft op dinsdag zn sluitingsdag waardoor we genoodzaakt zijn om ( met de intussen aangekochte taart ) verder af te zakken naar een bruin café. Van de vlaai moeten we ons maar niet te veel voorstellen, zegt Marcel, das den overschot van in t weekend. Dat ze niet vers was hebben we allemaal geproefd, maar als je honger hebt eet je zeker alles ? Marcel stelde vast dat ze in dit café geen Rochefort meer verkochten, en hield het bij een koffie.
We zouden zeker wind mee hebben naar huis. Dus zette ik me terug op de tweede rij, ditmaal achter Omer en Peter. Ja wadde, de wind ( die inussen nog wat aangewakkerd was ) hadden we helemaal langs zij. Diepenbeek Hoegaarden Diepenbeek bleek ( onder het stralende zonnetje ) niet ver genoeg te zijn, waarom rijden we ( via een stukje Blés dOr ) dan niet door tot Hannut ?
We passeerden het mooie neoclassicistische kasteel van Hélécine. De weg op Tienen, een mooie glooiende weg, met niet al te veel verkeer, maar t bolde door de wind langs geen kanten.
Het was echt een verademing op een gegeven moment links af te mogen slaan, en de wind in de rug te voelen. Jos loodste ons zig zag door baantjes waar de meesten onder ons nog nooit geweest waren. Pas in Vorsen herkende Omer zich. Tussen appelgaarden en piemelkruid *** verlieten we Waals Brabant.
Mielen-boven-Aalst, waar we ter hoogte van het intussen gerestaureerde café Bascule de steenweg op Waremme oversteken.
Engelmanshoven, ik dreig zonder drinken te vallen. Peter reikt zn bidon aan zodat ik kon drinken, maar ik gaf hem mijne lege in de plaats.
Veulen, Horpmaal, Vechmaal. Bommershoven, Jesseren . Mn cartouchen waren allemaal op. Af en toe een klein duwtje doet op zon moment wonderen, bedankt hiervoor ! Guigoven, Kortessem, waar we net aan een voorspelde lokale bui kunnen ontsnappen.
In t Paenhuys trakteerde Miet ons op lekkere wafels waarvoor dank !!! Marcelleke zou u nog meer dankbaar zijn moest ge Rochefort indoen, maar dat heeft ie wel duidelijk gemaakt hé.
Een mooie rit, een fijne babbel wat wil een mens nog meer ? Vol bewondering kijken we uit naar de verhalen van de Santiago Boys die morgen hun bestemming bereiken. Chapeau !!!!!!
