Verslag Trail des Chevreuilles zondag 24 februari 2013
Af en toe worden de sportplannen helemaal omvergegooid door de winter. En dat was dit weekend wel het geval. Oorspronkelijk zouden Jacques en ik dit weekend de Trail des Mazerine lopen ( 62 kms ), maar drie ultras op één maand zou me meer achteruit dan vooruit doen gaan. Dus zou het gezond verstand aangesproken worden en zou ik ( joepie ! ) terug mee gaan fietsen maar met deze temperaturen zag ik dat écht niet zitten. Dus op zaterdag maar wat binnen gaan trainen. Netjes op tijd thuis, en dat gaf me vandaag wel de kans om samen met Theo en Lode naar de Trail des Chevreuilles in Fallais te gaan. Een nieuwe trail, ze rijzen tegenwoordig gelijk paddenstoelen uit de grond. Op hun website aangekondigd als: 30 kms, 700 hms, geen drinkbekers aan de bevoorrading, ook niet te veel bevoorrading ( want een trailer loopt semi-autonoom ) Na mn telefoontje naar de organisatie drukten ze me op het hart zelf maar te voorzien in mn bevoorrading. Nu, dat doe ik eigenlijk altijd wel, ik kom niet graag voor verrassingen te staan. Als je eens verkeerd loopt en een bevoorrading mist kan je dat wel zuur opbreken.
Felle sneeuwval bij vertrek, maar ik had toch geen sms-je gekregen van Theo, dus die was zeker van plan te vertrekken, hij is dan ook heel wat meer gewend dan ik, binnen het trailwereldje kom ik eigenlijk pas kijken. Des te meer we zuidwaarts afzakten, merkten we dat er in Wallonië minder sneeuw ligt dan bij ons. Nu maar hopen dat ik een goede keuze gemaakt heb in mn schoeisel. Na vorige week heb ik me toch schoenen aangeschaft met meer grip ( Salomon Speedcross 3 ). Een kortere trailloop zoals vandaag was ideaal om deze in te lopen.
In de sporthal van Fallais was t een drukte van jewelste, en dan zoeken de Vlaamstaligen elkaar snel op. Jean Paul Vintcent zag ik eindelijk ook eens in levende lijve, en er was ook iemand uit Stevoort, Patrick V, die toevallig dezelfde nieuwe schoenen aan had.
Na een briefing, waar we helemaal niets van begrepen, kwam de massa met een half uurtje vertraging in beweging ( in Wallonië kijken ze noch naar tijd, noch naar afstand ).
Grappig vertrek, dat wel, direct een tallud op zodat we op de Ravel kwamen.
Na het stukje fietspad, meteen weer een flink stuk omhoog ( valt onopgewarmd niet zo mee ), om te dalen door het Bois Du Moulin.
Na 1,5 km weer een serieuze klim, richting Fumal. Klimmen is voor mij best stevig wandelend te doen, Theo en Lode zijn al lang voor me, maar trailen doen we op eigen tempo.
Zeker als het van die bevroren akkers zijn is het oppassen geblazen, dit doet me vaak denken aan Rudi S die in januari op een bevroren stuk zn enkel over viel. Concentreren, de beste stukken uitkiezend.
Intussen is Patrick uit Stevoort op gelijke hoogte met me gekomen en lopen we babbelend verder. Omdat het zijn eerste trail na Gembloux ( oktober ) is, is ons tempo een beetje hetzelfde en blijven we verder samen lopen. Zijn doel is Crètes des Spa ( 54 kms ) te lopen, ikzelf was er tot op vandaag nog niet uit. Maar op een rustig tempo moet ik hem aankunnen.
Gelukkig wordt een helling beloond met een afdaling, maar als t touwen zijn kan er geen tempo gemaakt worden.
Intussen bevinden we ons in het prachtige natuurgebied van de Mehaigne. Klimmend richting Marneffe ( voor de fietsers: dicht bij Oteppe ), natuurlijk weer over van die bevroren akkers. Maar moesten het vandaag geen vriestemperaturen geweest zijn, zou dit best wel een modderige trail geweest zijn.
Eén kilometer steil bergaf, vraag me niet of dat met touwen of zonder was, maar ben beneden geraakt. Na dalen komt klimmen, wandelen dus, en babbelend met mn loopmaatje.
Dalend door een bos, richting bevoorrading op km 18, in Huccorgne. Toch wel een mooie bevoorrading, genoeg keuze en voldoende voor iedereen.
Na de bevoorrading verwijzen ze ons naar la belle monte, aan touwen omhoog tot we onder de brug van de E42 komen. Een kleine afdaling om dan weer een serieuze op-handen-en-voeten klim in het bois du Mozon te komen. Het straatnaambordje dat we boven tegemoet komen zegt genoeg Thier du Mozon .
Op km 26 komen we op het mooie ( voor ons opengestelde ) domein van het kasteel van Fumal.
En dan is het aftellen tot aan de finish, die op 2 kilometer verder ligt dan voorzien. Maar een trailer stoort zich hier absoluut niet aan.
Een mooie maar heel pittige trail, puik georganiseerd, en we zijn weer op een nuttige manier buiten geweest in dit ellendige weer !
Na het finishen nog gezellig samen iets gedronken, meer moet dat niet zijn.
Gegevens: 30 kms, 754 hms, 3u43, moe maar voldaan !
Na deze morgen de rolluiken op te trekken was ik toch tevree dat ik gisteren toch was gaan 3x20n.Ik ben vandaag wel nog met de fiets naar de bakker geweest om zo het sneeuwruimen nog wat uit te stellen, maar toch.
Het was al even geleden dat ik nog ns buiten was gaan fietsen met min moaten (http://www.youtube.com/watch?v=yKAbpRaiJvs) .Dit merkte ik ook aan mijn hartslag in het oprijden richting Diepenbeek dat het al even geleden was.Het had zeker niets te maken met mijn hartkloppingen van 2 weken geleden hoor.Dit had andere redenen.
Aan het buskotteke waren het er niet veel. Eigenlijk heel, heel weinig.Zelfs hele straffe toebak.
Enkel Echte Kerels die zelf niet van Djopenbeek waren, stonden aan de start.
In Diepenbeek sneeuwde het en toen zij vertrokken was het bij hun nog droog.
Hier en daar zeker, en daar
Ofwel hingen er nog donker wolken boven ons huis???!!!
Marcel, Jean-Pierre en Didi waren dus de Flandriens van dienst.Djopenbeekenaar Yvan kwam ons nog een sneeuwbal onder de riem steken en er ons attent maken om het toch zo veilig mogelijk te houden. We hadden alles bij, dus
Er werd verstandig afgesproken om het niet te ver te trekken.We probeerden op zoek te gaan naar betere niet licht-besneeuwde wegen.Kortweg op naar de zon.
Er werd koers gezet richting Herck-la-Ville.Dit is geen dorpje of stadje in de Walen, maar eigenlijk beter bekend als Herk-de-Stad dat langs Schakkebarak/Schakkebroek ligt.
Dat ligt dus in mijn achtertuin. Gekend terrein voor de typische familiezondagsritjes.
Uiteraard wegen genoeg in het koppeke om hier naartoe te rijden.
Eigenlijk reden we heen gelijk ik s morgens naar Diepenbeek was gekomen.
Ik zei nog tegen JP thv Mombeekdreef: Hier is nog ne gek doorgekomen met de fiets.
Waarop JP direct doorhad en dus zei: Dat waardt gij zeker?Maar ja, dat wisten jullie allemaal da ik ze niet alle 5 op een rij had.
Al bij al, vielen de wegen heel goed mee. -4 C° en de straffe NO-wind was misschien wel een tegenvaller, maar voor de rest was het dik inorde.Zeker het gezelschap.
We kwamen nog een paar zotten/enkelingen die ook bij hun thuis weg mochten/moesten.
Als echte Die Hards trapten we aan een rustig wintertempo verder richting Olmenhof.
Dit was echter nog dicht, dus zetten we terug koers richting centrum om in de Sportwereld (echt WT-café) ons neer te ploffen en te ontdooien. Koffies aan 1.50 is nooit nie slecht hé.
Wel geen rijstvlaaike voor ne keer, maar dat let niks.Het dubbel voor ons volgende keer he mannen.
Alle 3 terug wat opgewarmd en uitgezeverd, konden we ons terug inpakken om onze terugweg tegen de wind in verder te zetten.Er werd wel wijselijk afgesproken om niet meer tot Diepenbeek te rijden.Uiteraard konden we niet dezelfde weg naar huis nemen, dus loodste ik het gezelschap via voor hun onbekende wegen richting hun Stoof.Op een wenk van het Schulensmeer af, trapten we lustig richting station van Schulen.Zo via de Kalkkuil (Jans-Spalbeek) tot in Tuilt. Verder tot in Stokrooie.2 bruggen over en hier werd er koers langs het jachtpad dAlbert gezet om zo iedereen mooiaf te zetten bij zijn thuis.
Thv van de Hei sloegen Marcel & Didi af om zo JP stik alleen nog wa tegen de wind tot in Genk te laten fietsen. Marcel naar Rechts, Didi terug Kuringerbrug over direction Schimpen-City.
Gelukkig moest hij zijn nonnenkleren niet meer aandoen.
Van de straffe toeren en verhalen die JP toen nog heeft uitgestoken, moet ik u verschuldigd blijven. (censuur hé).
Na n 70km ikzelf bolde ik voldaan en toch wel tevree thuis binnen.Hier stond een zwanger zus mij op te wachten om te dansen op Zet die ploat af (https://www.youtube.com/watch?v=T9uCvV6pmyQ).
Allemaal niet waar hoor, maar niks van aan trekken. Dat zijn nog afkickverschijnselen van het Toneel.Dat kan nog even duren.Geef mij maar snel wa mooi weer, dan is da rap over.
Merci makkers voor de flauwe zever en uw gezelschap.
Gelijk altijd
De thuisblijvers
Hadden
weer
!!!ONGELIJK!!!
Tot volgende keer ,maar weer.
Hopelijk bij beter weer.
Echte Die Hards/Flandriens/ v/d dag:
Spraakwater Marcel,
Nooit-Roestende motor Jean-Pierre
en
DidiDuvel (uw reporter van dienst)
Ik had 70km en rest waarschijnlijk omtrent ook zo iets.
Het blijven sombere dagentegenwoordig. Maandag had de zon haar nog
eens van haar mooie kant laten zien maar dinsdag zat ze alweer verstopt achter
de mistriestige grijze wolken.En echt
warm kon je het ook niet noemen vandaag.Dan zou je denken dat iedereen lekker knus achter zijn krant gaat zitten
of lekker in de zetel.Maar niet zo in diepenbeek (en omstreken).Met zn dertienen (!!!! jawel ) stonden we aan
onze overdekte startplek.
De gps van dienst (=Valere Ph)werd ingesteld (met het nodige gemor soms
maar dat maakt het nog zo aantrekkelijk) en weg waren we !
Met zn 13en op het fietspad is niet altijd even
makkelijk.Zeker niet wanneerhet fietspad verspringt en je net effe niet
oplet, dan duikt er ineens een haagje voor Marc op. Haag in, haag uit, terug de
haag in en ondertussen zat Marcel gevangen achter het achterwiel van Marc en
pardoes mee de grond op.Qua materiaal
waren er geen stukken, maar Marcel had blijkbaar ergens een tik op zijn ribben
gehad.
Opletten is dus altijd de boodschap en je kan beter effe een
keer teveel roepen of aanwijzen dan een keer te weinig.Vooraan lijkt het soms vanzelfsprekend maar
achteraan kan je soms verrast worden door zulke dingen.
Koersfietsen en steentjes.Het zullen nooit twee goede kameraden worden.Pierrot kan er van meespreken.
Na Opgrimbie werd de maas overgestoken en vanaf daar konden nog
wat karige hoogtemeters gesprokkeld worden om zo een beetje verder in
Valkenburg halt te houden (ijssalon/lunchroom De munt)
Om 13 hongerige muiltjes te voorzien van rijstvlaai is geen
senicure.De mevrouw van de zaak deed
haar best maar kon toch niet beletten dat sommigen tevreden moesten zijn met een andere keuze.Het was goed te zien dat het koud was want de
frisse colas en ice-teas werden achterwegen gelaten en hete koffies en warme
chocos werden met de vleet besteld.
Lekker ingeduffeld werd de terugweg aangevat.De korte steile cauberg zou een dooddoener
geweest zijn zo vlak na de vlaai en zo vroeg op het fietsseizoen.Dus werd er via Sibbe en Bemelen (bemelerberg
) koers gezet naar Maastricht.Valere Ph
mag dan pas op pensioen zijn, maar de oude vertrouwde werkstal moet toch hard
geroken hebben.Met ons in zijn zog,
fietste hij nog eens langs de mosa-tegelfabriek.
Zelfs in Smeermaas staan er rode lichten hahahaLeon kan er over meepraten.Bij
het uitklikken schoot de kramp (te menens) in zijn benen.Tja het is misschien geen echt weer om veel
te drinken maar voldoende vochtopname is ook in de winter belangrijk (jaja ook
achteraf in het paenhuys) hahahaha
Nog effe via Lanaken en Munsterbilzen en voor je het zelf
goed en wel beseft zit je bij Miet in het Paenhuys.Soigneren doet ze ons wel.Met wafels en de nodige dranken.Van Westmalle is geweten dat het vooral veel
ijzer bevat maar nieuw onderzoek heeft uitgewezen dat het ook pijnstillend
werkt bij ribblessures.
NIEUW WONDERMIDDEL : anti-kramp en pijnstillend !!!
Ritgegevens :
Aanwezigen : Valere Ph, Peter, Jos B, Flor, Sabine, Yvan, Omer, Roger, Pierrot, Marcel, Jean-Pierre (fotograaf van dienst -> mercie), Leon, Marc
cijfermateriaal : 120 km; 4u33; 330 hm; 25,5 km/h gemiddeld
