Verslag rit zaterdag 26 oktober 2013 : Andenne

Dankzij de milde temperatuur deze morgen kregen we weer 15 man aan de start : Jean-Pierre, Peter, Flor, Paul, Marcel, Omer, Valère B, Leon, Rudi, Roger D, André J, Edgard V, Paul H, Jos en Yvan.

Onder een wat grijze lucht een strakke tegenwind en nog natte wegen vertrokken we onder leiding van Jean-Pierre en Peter richting Vliermaalroot – Vliermaal – Gors-op-Leeuw – Jesseren – Haren – Bommershoven – Heks.  Hier noteerden we een eerste  lekke band met als slachtoffer Rudi.

Na het herstellen ging het verder richting Horpmaal – Heers – Opheers – Oleye – Waremme – Petit-Axhe – Grand-Axhe – Hollogne-sur-Geer – Omal – Tourinne – Latinne – Brivioulle – Oteppe – Lavoir – Hèron – Couthuin – Seilles – Andenne.

Hier genoten we op het terras van cafè “Le Breughel” van koffie/choco/Duvel en taart die Yvan trakteerde voor zijn verjaardag.

 
    


Voor de terugweg genoten we van een forse rugwind en dus ging het gezwind richting Seilles –Java -  Bas-Oha – Hoei – Moha – Huccorgne – Marneffe – Oteppe – Braives – Avennes – Lesn-Saint-Rémy – Lens-Saint-Servais – Geer – Boëlhe – Crenwick – Rosoux-Crenwick – Jeuk – Mielen-Boven-Aalst (waar Roger D voor de 2° keer lek reed) – Engelmanshoven – Gelmen – Helshoven – Hoepertingen – Wellen – Kortessem – Diepenbeek.

Hier genoten we op het terras van onze welverdiende drankjes na een heel leuke en rustige rit.

Enkel het poetswerk zal vandaag wat langer duren want  door de vele vettige wegen is er een flink  laagje vuil op onze bolides blijven plakken.

Een dikke proficiat aan onze 2 kopmannen Jean-Pierre en Peter  die de ganse rit op kop reden en steeds het tempo aanpasten waar nodig.

Ritgegevens : Aanwezigen : Jean-Pierre, Peter, Flor, Paul, Marcel, Omer, Valère B, Leon, Rudi, Roger   

                                                   D, André J, Edgard V, Paul H, Jos en Yvan. 

                         Afstand :   148 km,  gemidd 29,2 km, hoogtemeters : 1.090 m    

26-10-2013 om 22:25 geschreven door eaglevanessa  

Verslag Beartrail, zaterdag 26 oktober 2013

Eindelijk nog eens een trail dichtbij. In de mooie Voerstreek, niet dat daar beren zitten, maar de organisator heet Raymond Beeren, vandaar “ Beartrail”. Keuze tussen 57, 37 en 14 kms. Gewoontegetrouw kies ik voor de langste afstand. Vandaag zal ik het op m’n eentje moeten doen: Jacques loopt vannacht de Dreamtime Marathon in Stein ( op ’t moment dat de klok naar het winteruur verzet wordt ). Patrick is helaas nog niet uit blessure.

Maar Voeren weet ik liggen, daar heb ik zelfs geen GPS voor nodig …. Dacht ik … Hallembaye afgesloten voor het verkeer ( 't is natuurlijk goed dat dat ellendige wegdek eindelijk hersteld wordt ), dan maar over de Hautain, daar wat zitten rondtoeren. Richting Lixhe en Loën. Tja, en dan sta je in Moelingen en vindt daar dat voetbalveld maar eens. Ja, het oude weet ik liggen, maar ik moet het nieuwe vinden met nog maar eens een wegomlegging in Berneau.

Dat maakt dus dat ik uiteindelijk toch net op tijd toe kom. Ik heb nog een kwartiertje om m’n nummer op te pikken, naar toilet te gaan, m’n wafel op te eten, m’n Beartrail T shirt in de auto te leggen en iedereen goedendag te zeggen. De Stella-jump heb ik jammer genoeg gemist, maar dat maak ik nog wel goed Stella, dat weet je wel.

En plots is de start er al … voel me d’er wel nog niet klaar voor, maar dat komt wel als ik aan ’t lopen ben in dit mooie landschap. Ik vertel m’n verhaal aan m’n medelopers en grap dat ik wel hoop onderweg niet verkeerd te lopen.

Heel in ’t begin loop ik samen met Ken, die ik op de dodentocht heb leren kennen. Z’n eerste trail, maar afstand is ie wel gewoon te lopen. Gelukkig had ie m’n raad opgevolgd en zich Salomon Speedcrossers aangeschaft. ’t Zou nodig zijn want door de hevige regenval van de laatste dagen was er toch her en der wat modder op ’t parcours ( eindelijk ! ).

Maar Ken is me toch wat te snel, en ik laat hem gaan. Ook de anderen steken me voorbij: Jelle, Chris, Robin, … laat maar lopen. Ik doe lekker m’n eigen tempo, en ga vooral doseren.

Na een km of 5 kom val ik samen met twee jonge gasten ( 28 jaar ) die ook vandaag hun eerste trail lopen. Ze hebben ook al 4 keren de dodentocht gedaan, dus hebben toch wat bagage. Maar een dodentocht is niet te vergelijken met een trail, alleen al omdat de DoTo vlak is. Snel geraken we aan de praat, over trailrunning natuurlijk en zo vliegen de kilometers wel.

We komen aan op de eerste bevoorrading ( km 10 ). Ook Carlo komt aangelopen en besluit te wachten op Julia maar die is nog een stukje achter. Ik vertrek samen met Wim & Wim op de bevoorrading.

Bergop wandelen we stevig door, en ik moet zeggen dat ze m’n snelle wandeltempo best wel aankunnen. Altenbroek, Schophemerheide, Kattenroth. Doet me denken aan m’n wintertrainingen die ik hier afgewerkt heb. Heerlijk toen, die koude. Want vandaag is het me écht te warm. Ook m’n loopmaatjes hebben hetzelfde gevoel.

Intussen zijn we de Komberg afgelopen en komen we uit aan Kwinten, en begint de beklimming die ik dinsdag nog fietsend gedaan heb. Gelukkig niet helemaal over het asfalt, er zijn genoeg off-road paadjes om te kiezen. En zo komen we boven op de Plank uit.

Een tweede bevoorrading op km 22, op de inrit van een huis. De bewoners zijn afkomstig uit Genk maar zijn naar deze mooie streek verhuisd. Ik geef ze geen ongelijk. Omdat de derde bevoorrading 22 km verder ligt vul ik m’n waterzak weer helemaal. De nieuwe trailers volgen m’n voorbeeld. Ook eten we voldoende, zoetigheid maar ook zoute nootjes. En we zijn weer op pad.

Eén van de twee heeft last van spierpijn van het lange stilstaan, we doen het eventjes rustiger aan, maar ik merk dat ze vanaf dit punt liever hun eigen tempo lopen en ga m’n eigen weg. Maar niet voor lang, want op het moment dat we door het Rode Bos lopen en ik m’n pole laat vallen komt Carlo terug aansluiten. Hij denkt dat Julia op de 37 kms is overgeschakeld omdat ze vandaag niet te beste benen had.

Carlo en ik hebben al meer samen gelopen, da’s altijd plezant om wat bij te praten. We lopen door Teuven dorp en nadien door het Teuvenerbos. ’t Is niet altijd even evident om bergaf goed door te lopen: overal liggen dikke stenen onder het bladerdek. Oppassen geblazen, het zou me niet verwonderen dat er wat valpartijen geweest zijn.

We steken de weg over naar het Bovenste Bos, het verkeer wordt netjes tegen gehouden. Dan een heerlijk stukje tot aan het draadmonument waar een groepje wielertoeristen net bevoorrading heeft. We zien het statige kasteel van Beusdael liggen.

In de klim naar Sippenaken voel ik dat Carlo het moeilijker krijgt, hij eet wat maar ondanks de stukjes die we dan weer wandelen vlot het lopen nadien niet zo goed. Ik laat hem z’n eigen tempo lopen ( hij is gewoon om alleen te lopen ) en zet de trail alleen verder. Aan het eerstvolgende bankje haal ik m’n mp3 speler uit.

Niemand meer te zien, dus maar alleen verder, genietend van de muziek maar nog meer van de prachtige vergezichten. Wat ben ik trots op deze mooie parel van onze provincie !

Remersdaal en dan weer een stuk door het Rode Bos. Fijn afdalen naar Veurs en dan is er plots de laatste bevoorrading. Cola is er al niet meer, jammer. Ik controleer m’n waterzak, maar daar zit nog genoeg in. Eten, drinken en weer verder.

Het Vrouwenbos in Sint Pietersvoeren, weer klimmend. Maar na een klim volgt er een afdaling. Hier zie ik een onfortuinlijke minimalistische loper sukkelen. Te veel stenen zegt ie, en dat is ook zo. Ik wens hem succes toe en ga verder. Sinds de laatste bevoorrading haal ik toch wel redelijk wat lopers in. Eentje van hen vertrouwt me te dat hij eigenlijk deze afstand niet had mogen kiezen. Weten wat je kan is belangrijk, maar weten wat je niet kan des te belangrijker.

Ik geniet verder van de modder, de muziek, de landschappen en de heerlijke wind die komt opzetten. Lachen naar de fotografen die onderweg staan, en stilaan aftellen naar het einde. En ja hoor, plots staat er iemand van de organisatie om te zeggen dat het nog maar één kilometer is. Een stukje maïsveld als toetje, dan nog een rondje voetbalveld waar m’n trailvrienden op de tribune zitten en me luidskeels aanmoedigen. Wat een ontvangst ! Na m’n douche doe ik hetzelfde bij de aankomst van Carlo. Heerlijk toch, die vriendschap ! Nog samen wat verbroederen op de tribune en dan huiswaarts.


Ik kan weer terugblikken op een prachtige dag, genietend van de natuur en van de vriendschap van m’n medelopers !

Volgende grote uitdaging is Olne Spa Olne, maar eerst nog de Quatre Cimes in Battice op 10 november ( 33 kms, 850 hms ).

Link: http://connect.garmin.com/player/395659870

26-10-2013 om 00:00 geschreven door eaglevanessa  

Verslag rit dinsdag 22 oktober 2013: Gemmenich

Vorige week was het me te “ belabberd” buiten en koos ik ervoor om binnen te trainen. Verkeerde keuze bleek nadien, want er was blijkbaar geen druppel regen onderweg gevallen. Vandaag zou het een prachtige dag worden. Als je gaat sporten en je stapt buiten dan moet je het koud hebben, want je weet dat je van fietsen snel warm krijgt. Ik had me dus te dik aangekleed, en had nog tijd zat om m’n truitje met lange mouwen te wisselen voor eentje met korte mouwkes, met mouwstukjes. Twee truitjes dus, want sleur toch altijd wat mee: reservebandje, mini-portefeuille, gsm, bananen, kodakske, wafels, ..

Marcel en Yvan waren al op post toen ik aan het bushokje aankwam. Maar snel volgden de anderen, wat een volk op een dinsdag. Netjes met vijftien “man” zodat we niet verplicht zijn op het fietspad te rijden. Marcel kreeg het ( van het kussen alleen al ) warm en trok ook al wat uit. Ook mijn mouwstukjes gingen het achterzakje in.

Bestemming met dit mooie weer ( maar liefst 15° bij vertrek ) is Gemmenich. Didi had beloofd dat Els speculaas zou bakken. En ja hoor, ne serieuze rugzak met koeken op zijne rug.

Op kop Paul en Jean-Pierre, ik voor een keertje niet op de derde maar op de vijfde rij. Maar dat maakt niet uit, zolang het maar niet op kop is, of achteraan is, want dat is met te veel elastiek in het optrekken na de bochten.

Leon is de eerste die langs me komt rijden. ’t Is altijd leuk te kwebbelen met Leon. Nadien komt André, die ik al een tijdje niet meer gezien heb naast me rijden om wat bij te praten. Over m’n “prestaties” als ( beginnend) ultraloopster. Als gewezen marathonloper kan hij dit wel enigszins inschatten.

We rijden op over Munsterbilzen, Eigenbilzen … heerlijk op de weg in plaats van het fietspad. Hees, Vroenhoven, maar in plaats van, zoals we gewoon zijn, het jaagpad langs het kanaal te nemen wordt er gekozen om door het mooie Kanne te rijden. Dat wil wel zeggen dat we de achterkant van de Muizenberg op moeten, al extra hoogtemeters dus. Maar de beentjes voelen goed aan, dus geen probleem. Ik beklaag de kopmannen die toch wel een hele straffe wind moeten trotseren.

Lanaye-berg wordt er ook ( in tegenovergestelde richting ) bijgenomen en zo komen we toch langs het Albertkanaal uit. Leon vraagt aan de kopmannen even te stoppen voor een plaspauze. Eetpauze voor Sabine en mij. In Lixhe slaan we af richting Moelingen waar we eerst even moeten wachten aan de overweg.

’s Gravenvoeren, Sint Martensvoeren heerlijke streek toch. Ben al af aan ’t tellen naar zaterdag, dan loop ik hier op de Beartrail 57 kms. De herfst maakt alles zoveel mooier, puur genieten van het mooie kleurenpallet.

In Sint Martensvoeren slaan we linksaf richting Ulvend. Deze helling hebben we twee weken nog gedaan, ik weet dat ik hier moet doseren. Ik roep “boven wachten en foto’s maken”. Kopman Jean Pierre haalt z’n kodak boven maar die valt jammer genoeg meteen op de grond. Als blijkt dat de lens toch wel beschadigd is geef ik hem m’n waterdichte en schokbestendige Nikon Outdoor.

Samen met Sabine en Leon peddel ik, kwetterend naar boven. Genoeg tijd om rond te kijken en de vele wandelaars te groeten. Als we boven op de Plank uitkomen staan de anderen netjes te wachten, en vervolgen we onze route over Teuven.

In Epen is het weer vollen bak op het terras, even oppassen voor de in- en uitrijende wagens. En dan Sabine hare trainingsberg ( Camerig ). Ik check toch maar of ik mijne kleine heb opliggen en peddel naar boven, weer in het gezelschap van Sabine en Leon, maar ook Willy vervoegt ons groepje. Wat extra hoogtemeters zullen gemaakt worden door te kiezen voor het Vijlnerbos. Mooi mooi mooi. Terwijl Jean Pierre foto’s maakt komt Didi op kop te zitten.


Camerig

Camerig ( maar dan wat langzamer LOL )

Via de Wolfshaag ( op z’n steilste stuk welliefst 14% ) komen we uit op de baan naar Gemmenich, de rest van de bende heeft blijkbaar de koffie al geroken want staan niet te wachten. Geen nood, hier kennen we de weg wel hoor.

Aangekomen in Gemmenich haast Sabine zich naar de bakker want zij wil nu al absoluut voor haar verjaardag van volgende week trakteren.

Didi haalt z’n mooie ( en lekkere ! ) speculooskoeken uit.

Els, bedankt voor de mooie en bijzondere lekkere koekjes !

Vlaai, boterhammekes, choco-on-the-rocks, maar vooral veel cola en koffie. Wat een getetter, een gezellige bende hoor !


Op je gezondheid Sabine, alvast een gelukkige verjaardag !



Even een foto maken voor op facebook ( beetje meegaan met onze tijd hé ).



Op de terugweg hebben we de wind in ons voordeel, ’t zijn opeens geen rukwinden meer maar vooral stootwinden. Eerst een stuk bergop ( Plombières en Hombourg ) maar vanaf Aubel bergaf … is me dat genieten! Maar ’t is ook heel goed oppassen met het slechte wegdek. Het kopwerk wordt verdeeld tussen Paul, Omer maar ook André heb ik een heel stuk de kop zien trekken.

Witte Piet



Saint-Jean-Sart, Mortroux en een omgekeerde Richelle. Nadien nog een klein stukje Houtain-Saint-Simeon. Onder aan de Houtain, in Bassenge ligt een onfortuinlijke motorrijder op de grond. Ik heb niet durven kijken omdat ik me liever concentreerde op de brokstukken die op het wegdek verspreid lagen.

Dan in Valmeer dat stomme hellingske, en dan kunnen we beginnen af te tellen. Didi rijdt hier nog ergens lek, maar het euvel wordt met vele helpende handen hersteld.



Grote Spouwen, Kleine Spouwen, Martenslinde, Bilzen met als eindbestemming het terras aan het demerstrand.

Leon gaat niet mee nakaarten, hij wil nog wat “bijrijden”. Sabine is ook eerder afgedraaid wegens een afspraak met de speleoloog. Fijn wat napraten ( geraken we ooit wel uitgepraat ? ).




Na twee drankjes gaan Flor en ik de kinderen van ’t school halen.

Ik kan terugkijken op een prachtige rit onder goede vrienden. Ok, op de hellingen moet ik écht wel m’n eigen tempo rijden om me niet op te branden, m’n zware loopschema telkens in het achterhoofd.

Een dikke merci aan de kopmannen, maar ook al degenen die meegereden hebben: zonder jullie hadden we niet zo’n toffe groep.

Ik wens in naam van de groep Didi veel succes met z’n kijkoperatie ! Spoedig herstel alvast !

Ritgegevens: 141 kms, mijn gemiddelde 26,5, 1351 hms

Link naar de rit: http://connect.garmin.com/player/394048445

Gereden door: Paul, Omer, Jean Pierre, Yvan, Andre, Didi, Roger, Leon, Marcel, Marc, Jos, Willy, Flor, Sabine, Vanessa

23-10-2013 om 15:59 geschreven door eaglevanessa